All Chapters of เจ้าสาว(ไม่)ผ่านรัก: Chapter 31 - Chapter 40

ช่วงปิดเทอมฉัตรนลินทร์ก็กลับไปอยู่บ้านของเธอที่ต่างจังหวัดโดยไม่บอกให้ศิวัฒน์รู้ แม้เขาจะพยายามโทรหาเท่าไหร่เธอก็ไม่รับสาย จนมีวันหนึ่งอยู่ ๆ เขาก็ตามมาจนถึงบ้านของเธอและต่อว่าเธอที่ไม่ยอมติดต่อกับเขาฉัตรนลินทร์ทำได้แค่ฟังคำบ่นพวกนั้น เธอไม่อยากเถียงกับเขา เธอไม่อยากพูดหรืออธิบายอะไรให้เขาฟังทั้งสิ้น“ฉัตร” เสียงชายหนุ่มที่เดินออกมาจากในบ้านเอ่ยเรียกน้องสาวที่ออกมารับแขกด้านนอกพักใหญ่แล้ว“คะ”“มีเรื่องอะไรหรือเปล่า พี่ได้ยินเสียงดังไปถึงข้างในบ้าน”“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ”“คุณมางี่เง่าอะไรใส่ฉัตร” เมื่อหันไปเห็นแขกที่ไม่ค่อยถูกชะตาเท่าไหร่นัก ชายหนุ่มก็เอ่ยถามออกไปอย่างเสียมารยาท“ผมแค่ตามมารับเมียกลับครับ” ไม่บ่อยนักที่ทั้งคู่จะได้เจอกัน แต่ศิวัฒน์ก็ยังนับถือกรวิชญ์ในฐานะพี่ชายของภรรยา“ฉันค่อยกลับตอนเปิดเทอมทีเดียว” เธอบอกเขาออกไปตรง ๆ“แต่ผมอยู่ที่นี่กับคุณไม่ได้ตลอดนะ เพราะผมต้องทำงาน”ฉัตรนลินทร์คิดว่านั่นเป็นแค่ข้ออ้าง เพราะเหตุผลของเขาจริง ๆ คือต้องการดูแลภรรยาที่กำลังอุ้มลูกของเขานั่นเอง ใครคนนั้นไม่ใช่เธอแต่เป็นเกวลินนั่นเอง“ฉันก็ไม่ได้ขอให้คุณอยู่นี่คะ คุณกลับไปดูแลลูกเมียของคุ

หลังจากวันที่ศิวัฒน์กลับไปกรุงเทพ ผ่านไปเพียงสองวันเขาก็ขับรถกลับมาที่บ้านของฉัตรนลินทร์อีกครั้งแต่ปรากฏว่าบ้านปิดเงียบราวกับไม่มีคนอยู่ เขาพยายามโทรหาแต่ฉัตรนลินทร์ก็ไม่ยอมรับสายตามเคย จึงตั้งใจว่าจะกลับมาตั้งหลักที่บ้านแม่ของเขาก่อน“พรุ่งนี้แกต้องไปหย่าให้หนูฉัตรให้เรียบร้อย”ทันทีที่เดินเข้าไปเห็นลูกชาย เธอก็ชำเลืองมอง แล้วพูดในสิ่งที่คิดไว้ออกไป“อะไรนะครับ” ศิวัฒน์ลุกขึ้นยืนและเดินไปหาแม่ของเขาที่กำลังนั่งจิบกาแฟอยู่บนโซฟา“แกฟังไม่ผิดหรอก”“แม่กำลังเล่นอะไรอยู่ ก่อนหน้านี้ก็บังคับให้ผมแต่ง มาตอนนี้บอกให้ผมไปหย่า”“ใช่ ฉันเล่นอยู่แต่ตอนนี้เกมส์มันจบแล้ว แกเป็นฝ่ายชนะ แกจะพาแฟนแกเข้ามาอยู่ในบ้านก็ได้นะฉันไม่ห้าม”“อะไรกันครับ” ศิวัฒน์ไม่เข้าใจ อยู่ ๆ แม่ของเขามาบอกให้หย่า แถมยังอนุญาตให้พาเกวลินเข้ามาอยู่ในบ้านอีก เกิดอะไรขึ้นกันแน่“ที่ผ่านมาฉันคงบังคับแกมากจนเกินไป แกไม่พอใจแต่ก็ทำอะไรฉันไม่ได้แกก็ไปลงกับหนูฉัตร ฉันรู้สึกผิดมากเลยที่ดึงผู้หญิงที่ดีคนหนึ่งเข้ามาเจอกับผู้ชายแย่ ๆ อย่างแก”“แม่!!” เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ความกลัวเริ่มเกิดขึ้นในใจ หรือฉัตรนลินทร์จะคุยกับแม่ของเขาเรื่อง

ขณะขับรถออกมาศิวัฒน์พยายามโทรหาฉัตรนลินทร์และแม่ของเขาสลับกันแต่ก็โทรไม่ติด เขาจึงเริ่มเอะใจจึงลองโทรเข้าเบอร์บ้าน‘สวัสดีค่ะ’“ผมไตรเองครับ”‘ค่ะคุณไตร’ “ป้าจิ๊บครับ แม่อยู่หรือเปล่า”“คุณผู้หญิงไปกรุงเทพตั้งแต่เช้ามืดแล้วค่ะ เห็นว่าจะไปขึ้นเครื่องพร้อมคุณฉัตร”“ว่าไงนะครับ”'คุณผู้หญิงไปต่างประเทศค่ะ'ตู๊ด ๆ ๆ“ไปกันจริง ๆ เหรอ คิดว่าแม่พูดเล่นซะอีก”ศิวัฒน์เลยเปลี่ยนเป้าหมาย เขาขับรถไปจนถึงบ้านของฉัตรนลินทร์ที่ต่างจังหวัดในตอนดึกติ้งต่อง!!เขากดออดและยืนรออยู่หน้าบ้นของฉัตรนลินทร์“เอ่อ...คุณไตร” แม่ของฉัตรนลินทร์เป็นคนเดินออกมาดู“สวัสดีครับคุณแม่”“สวัสดีค่ะ”“ใครมาครับแม่” พี่ชายของฉัตรนลินทร์เดินตามแม่ของเขาออกมาเมื่อเห็นว่าเป็นศิวัฒน์ก็แสดงสีหน้าไม่พอใจออกมาอย่างเห็นได้ชัด“คุณมีธุระอะไรกับครอบครัวของเราอีกไม่ทราบ”“ผมมาหาฉัตรครับ”“ไม่อยู่” เขาตอบเสียงห้วน ๆ“ไปไหนครับ” ศิวัฒน์ก็ยังเลือกที่จะถามออกไปแบบสุภาพ แม้ว่าเขากับฉัตรนลินทร์จะไม่ได้แต่งงานกันเพราะความรัก แต่เขาก็ให้เกียรติครอบครัวของฉัตรนลินทร์มาตลอด“ไปให้พ้นจากคนอย่างคุณไง”“เก้าใจเย็น ๆ ลูก”“ที่น้องต้องเป็นแบบนี้

“พี่อยู่ต่างประเทศ มีอะไรหรือเปล่า”“กลับจากนี่เดี๋ยวพี่แวะไปหา ดูแลตัวเองด้วยนะ”ฉัตรนลินทร์ไม่รู้ว่าคนในสายคือใคร แต่ทุกคำพูดของศิวัฒน์ทำให้เธอพอจะเดาได้ว่าคนในสายคงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเกวลิน“ตื่นแล้วเหรอ” ศิวัฒน์หันมาเห็นตอนที่ฉัตรนลินทร์กำลังเดินกลับเข้าห้องพอดี“ฉันคิดว่าคุณกลับไปแล้ว”เพราะเธอคิดว่าเช้านี้เขาคงไม่อยู่แล้ว เธอเลยเดินออกมาทั้งชุดนอนตัวบาง“ดีใจหรือเสียใจที่เห็นผมยังอยู่” พูดไปเขาก็กวาดสายตามองร่างบางตรงหน้าไป“แล้วคุณคิดว่าฉันควรรู้สึกยังไงคะ”“ก็ต้องดีใจสิ เมื่อวานผมยังไม่ได้บอกคุณเลย ก่อนที่ผมจะลุกออกจากเตียงคุณก็เอาแต่ซุกหน้าลงไปตรงอกของผม เท่านั้นยังไม่พอยังไซร้ซอกคอผมอีก ผมว่าคุณต้องคิดถึงผมมาก ๆ แน่ ๆ เลย นี่ถ้าไม่ติดว่าคุณไม่สบายนะ ผมจัดคุณแล้ว”“คุณพูดบ้าอะไร”“ทำไมต้องหน้าแดง”“เราไม่ได้อยู่กันในสถานะนั้นแล้วนะคะ จะพูดอะไรก็ให้เกียรติฉันด้วย”“เธอจะเลิกกับฉันให้ได้เลยใช่มั้ยฉัตรนลินทร์” สรรพนามที่เปลี่ยนไปทำให้ฉัตรนลินทร์รับรู้ได้ในทันทีว่าศิวัฒน์กำลังโกรธเธอจริง ๆ“คุณจะทำอะไร อย่าเข้ามานะ” เธอรีบก้าวถอยหลัง“คุณอาจจะลืมไปแล้วว่าลีลาบนเตียงของผมเป็นยัง

สามวันต่อมาศิวัฒน์ต้องอยู่อย่างอดทนอดกลั้น แม้เขาจะมีโอกาสได้รังแกฉัตรนลินทร์อยู่หลายครั้ง แต่มันก็รู้สึกเหมือนยังปลดปล่อยได้ไม่เต็มที่เพราะเขาต้องระวังกลัวจะกระทบกระเทือนลูกในท้อง“คุณไตร”“ครับ”“คุณอยู่ที่ไหนคะ”“อยู่ในครัวครับ”“งื้อ...ทำไมออกมาไม่รอฉัตรล่ะ”เขาได้แต่สงสัยว่าทำไมช่วงนี้ฉัตรนลินทร์ถึงมีท่าทีแปลก ๆ กับเขา เธอตัวติดกับเขาตลอด ไม่ว่าจะทำอะไรที่ไหนเธอจะเรียกหาเขาตลอดเมื่อไม่ได้อยู่ในสายตา ไหนจะแทนตัวเองด้วยชื่ออีก ทั้งหมดนี้เป็นเพราะเธอหายโกรธเขาแล้วหรือเป็นแค่อาการของคนแพ้ท้องกันแน่“กลัวคุณตื่นมาแล้วหิวไง ผมเลยมาเตรียมอาหารไว้ให้”“ขอบคุณนะคะ”เพราะท่าทางขี้อ้อนแบบนี้แหละที่เป็นสาเหตุของการอดทนอดกลั้นของศิวัฒน์ ความน่ารักของคนตรงหน้าทำให้เขาอยากรังแกเธอแรง ๆ และหลาย ๆ ครั้งในคืนเดียว แต่เขาก็ต้องหักห้ามใจตลอดตอนนี้ฉัตรนลินทร์ยังไม่รู้ว่าความลับที่เธอพยายามปิดบังนั้นไม่ได้เป็นความลับมาตั้งแต่แรกแล้ว และเธอเองก็ไม่ได้เอะใจอะไร เพราะศิวัฒน์ไม่แสดงอาการอะไรให้เธอสงสัยเลย มีแต่บทรักที่เขามอบให้นั่นแหละที่ดูแปลกไป จนบางทีเธอก็มีอาการหงุดหงิด“ขอรางวัลหน่อยครับ”ศิวัฒน์โน้