Tous les chapitres de : Chapitre 11 - Chapitre 20

(LUNCH TIME) “Uy, nakita mo na ba ang group chat natin?” Agad na tanong ni Lira pagkaupo niya sa harapan ni Lovi. “No. I’m too lazy to look. I-chismis mo na lang sa akin.” Walang emosyon ang mukha ni Lovi nang sabihin niya iyon. “Sana mahawaan din ako ng pagiging kalmado mo,” sabi ni Lira bago ito sumubo nang ulam sa kanyang bibig. “Anyway, si Dina pala yung naglagay nong designs sa mesa mo noong gabing ‘yon.” dagdag pa nito. “Dina?” nagtatakang tanong ni Lovi bago ito uminom sa kanyang juice. “Yung bagong intern na nag-leave noong araw na ‘yon. At ang sabi nila nalutang lang daw si Dina noong gabing ‘yon kaya sa mesa mo nailagay yung mga designs.” sagot naman ni Lira. Tumango-tango na lamang si Lovi. “Gano’n ba? Sana sa susunod hindi na siya magkamali.” sumang-ayon naman kaagad si Lira sa sinabi niya. “By the way, napagalitan ka ba ni President kanina?” Walang tigil ang pagtatanong ni Lira sa kanya. Umiling naman kaagad si Lovi. “Talaga? Parang lutang ka kasi pagkababa mo ng

BUSOG na busog ngayon si Lovi nang maubos na niya ang kanyang pagkain. Halos maubos din niya ng mag-isa ang iniinom niyang 1982 Lafite Rothschild na wine na inorder niya kanina. Maya-maya lang ay inaya na siyang ihatid ni Andrew pauwi dahil nakikita nitong medyo lasing na nga siya. Inalalayan siya ni Andrew hanggang sa makarating sila sa tapat ng kotse niya. “No need to send me off. I have a business trip tomorrow, and I have an appointment later, remember?... Saka, ayokong madumihan mo ang kotse ko. Naiintindihan mo ba?!” sigaw ni Lovi kay Andrew habang tinuturo niya ito pero natatawa lang ito sa mga pinagsasabi niya. Naparami nga ang inom ni Lovi kanina ngunit hindi naman talaga siya na lasing. Nanaig pa rin ang katinuan niya. Ginagawa niya lamang ito upang hindi niya makasabay sa pag-uwi si Andrew. Wala siyang pakialam kung mag-taxi ito pauwi. Napabuntong-hininga si Andrew at sumunod naman ito sa sinabi niya. Kinuha nito ang susi ng kotse ni Lovi mula sa maliit nitong bag, at

BAKASYON na ngayon ni Lovi kaya naman alas dose na siya nagising. Tamad siyang bumangon mula sa kanyang kama habang siya ay humihikab pa, at mas inuna pa niyang i-check ang kanyang sasakyan kaysa maghilamos muna. Nakahinga siya nang maluwag nang makita niyang kinuha na pala ang kanyang kotse kaninang umaga, dahil kagabi tumawag siya sa mekanikong kaibigan ni Andrew at sinabi nitong bukas na raw kukunin ang sasakyan niya, kaya naman hindi na niya ito poproblemahin pa ngayon. Ang kanyang schedule ngayon ay simple lang: ang pasayahin ang kanyang sarili. Naligo na siya at pagkatapos nagbihis. Pinalitan niya ang kanyang sapatos ng takong na bihira niyang isuot. Nagsuot din siya ng isang seksing damit na sakto lang ang sikip. Kitang-kita ngayon ang magandang hubog ng kanyang katawan. Mas lalong bumagay sa kanya ang suot niya dahil kitang-kita rin ang kanyang makinis na likod. She was born beautiful with a delicate face and a perfect skin, a blonde hair which made her look even more nobl

“PWEDE bang diretsuhin mo na lang ako. Ano ba ang ibig mong sabihin sa mga sinasabi mo? May dapat ba akong malaman, Andrew?!” Galit na tanong ni Lovi at binawi niya ang kanyang braso mula kay Andrew.Dali-dali na isinarado ni Lovi ang kanyang maleta at lumayo siya nang kaunti kay Andrew bago niya ito tiningnan.Namumula na ngayon ang mga mata ni Andrew at mukhang ilang segundo lang ay tutulo na ang mga luha nito.“Mahal… hindi ka naman magkakaganito kung wala kang nalaman. Hayaan mo akong magpaliwanag sa’yo at sa akin ka lang makinig, okay?” Mahinahon na saad ni Andrew at akmang lalapit na sana siya kay Lovi nang banggain siya nito, at lumabas ito ng kuwarto niya habang bitbit nito ang kanyang maleta at isang malaking bag.Sinundan siya ni Andrew palabas ng kuwarto at napatigil si Lovi sa paglalakad nang bigla siyang yakapin ni Andrew mula sa likuran.Napapikit si Lovi ng mariin at akmang susuntukin na sana niya si Andrew nang bigla itong magsalita.“Don’t leave me, please… I need you

THERE was a hint of laziness in his deep eyes with his frowned brows.“You know what bro, Farah is right. If you don’t like her or love her—or whatever you want to call it—why are you rushing last night just to check on her? Wouldn’t it be more convenient to call 911?” nakataas ang isang kilay na tanong ni Ryan sa kanya habang nakangisi ito.Hindi nakasagot si Easton sa tanong nito.Kinabukasan, nakalabas na ng ospital si Lovi at hinatid pa siya ni Easton sa apartment niya, dahil nagpumilit itong ihatid siya.“Lilipat ka na?” unang tanong ni Easton pagkapasok nito sa loob ng apartment niya.Nanatili lang si Easton sa kanyang kinatatayuan habang pinagmamasdan niya ang buong paligid.“Oo.” sagot naman ni Lovi.Napako ang tingin ni Easton sa pinto ng apartment ni Lovi na sinira niya mismo.“This place is great. Why do you want to move?” pangalawang tanong nito sa kanya, at naglakad-lakad ito sa loob at hindi sinasadyang nakita niya ang kanyang coat sa may sofa nito.“Natatakot na akong t