All Chapters of Love Beyond Time: The Soldier’s Strange Fiance Has A Secret: Chapter 31 - Chapter 40

Kinuha ni Isabelle ang isang bagay mula sa kanyang bulsa at iniabot ito sa teller: "Tingnan nyo po, ito po ang kanyang disability certificate!"Tiningnan iyon ng teller, pagkatapos ay tiningnan ang mukha ni Carlito.Ang panganay na anak ng kapitbahay nilang si Manang ay ipinanganak na may intellectual disabilities at halos kasing-edad iyon ni Carlito. Ang larawan sa disability certificate ay isang black-and-white na larawan na kinuha mahigit 20 taon na ang nakalipas. Medyo malabo ito, pero sa unang tingin, parang kamukha nga iyon ni Carlito.Tiningnan din ito ng guwardiya, ngunit wala siyang nakitang mali. Ang disability certificate ay nagsasabing ipinanganak siya noong dekada 1930s, at tumutugma ito sa edad ni Carlito ngayon."Pasensya na! Siguradong babayaran ko ang nasirang salamin! Babayaran ko rin ang mga gastos sa medikal ng inyong sugat!" Hindi na hinintay ni Isabelle na masusing tignan nila at patuloy na humingi ng taos pusong paumanhin."Hala, hindi iyon ganong kadali para sa

Masakit ang sampal ni Carlito, pero mas masakit pa sa pisikal na sakit ang nararamdaman ni Isabelle sa kanyang puso.Nakatitig siya kay Carlito, at bahagyang nanginginig ang buong katawan niya.Tama ang sinabi nito — parang ama na niya ito. Mula nang siya’y ipanganak, hindi siya kailanman inalagaan ni Amadaor, ang kanyang baiological na ama.Si Carlito lamang ang nagtapos ng high school sa pamilya. Marunong siya, marunong kumita ng pera, at pinaghirapan niyang umangat hanggang maging direktor ng isang imprentahan, habang sinusuportahan ang buong pamilya.Sa alaala ni Isabelle, isa siyang iginagalang at mabait na tao, at bihirang-bihira siyang pagalitan nito nang direkta.Pero ngayon, nagsalita ito ng masasakit na salita na hindi niya inaasahan, at gusto niyang malaman kung bakit!“Paanong wala akong kahihiyan, dangal, o prinsipyo?” tanong niya, bawat salita ay nilulunok ang luha.“Gusto mo bang tawagin ko si Marco dito para harapin ka?” biglang sabat ni Andres, hindi na hinintay si Ca

Hindi maiwasan ni Andres ang maghilom nang bahagya, saka niyakap si Isabelle sa mga bisig niya.Nauunawaan niya ang lahat ng hinanakit niya."Simula ngayon, huwag ka nang umiyak para sa mga bagay na hindi karapat-dapat. Tumingin ka sa hinaharap," mahina niyang bulong sa tenga nito.Kung hindi, paano siya makakaramdam ng kapanatagan kapag aalis na siya ng lugar sa loob ng ilang araw at iiwan siyang nag-iisa?"Alam ko na," sagot ni Isabelle habang pinupunasan ang mga luha.Alam ni Andres kung gaano kasakit ang pakiramdam na iyon — naranasan niya rin ito noong siya ay bata pa.Pero noon, nag-iisa siya.Ngayon, siya ang magiging lakas niya, ang kanyang matibay na sandigan.Hindi niya papayagang manakit ang sinumang nang-api sa kanya!Sa tabi, tahimik na naglilinis si Bernardo, kinukuha ang mga gulay na binili ni Deputy Oca at nagluto ng dalawang ulam pa.Nang buksan ni Andres ang pintuan ng kwarto ni Isabelle at lumabas, tiningnan siya ni Bernardo at banayad na nagtanong, "Hindi ka pa ba

Hindi humihinto si Ligaya sa pag iyak, “Sa tingin ko, nadaya kayong dalawa ng babaeng iyon! Napaniwala niya kayo at hindi niyo pa nga alam!”“Dapat nating ipawalang-bisa ang kasal ninyong dalawa ni Isabelle! Hindi natin pwedeng hayaang mag-away ang magkapatid dahil lang sa isang babae, at pagtawanan pa tayo ng ibang pamilya, ‘di ba?”“Andres, napakagaling mo, hindi mo kailangang maipit sa ganitong masamang puno!”“Kasalanan din ito ng tatay mo at lolo mo. Nang hanapin nila si Carlito, hindi nila nasuri nang maayos ang karakter ni Isabelle! Sabi ko pa naman sa simula na ang kasal sa pagitan ng magkaibang antas sa lipunan ay tiyak na magdudulot ng malaking problema! Pero wala sa inyo ang gustong makinig sa akin!”Habang nagsasalita si Ligaya, lalo lang siyang naging masigasig.Ang pinakamahalaga ay hindi mabuti si Isabelle sa unang tingin pa lang. Natatakot si Ligaya na hindi niya siya makokontrol at baka hindi niya makontrol ang pamilya Vargas sa hinaharap!Bakit hindi kunin ang pagkak

"Bahay? Gaano kalaki?" tanong ni Ligaya na may pagkadismaya habang nakapikit ang mga mata.Akala ni Ligaya, lowkey lang si Isagani, at hindi naman siguro magastos bumili ng maliit na bahay na may dalawa o tatlong kwarto para kina Andres at Isabelle — ilang libo o sampu-sampung libong piso lang siguro.Bilang housekeeper ng pamilya Vargas, alam niya ang gastusin at kita ng pamilya. Maliit lang naman ang bahay, at sulit na kung mapaalis niya si Andres.Pero hindi niya inasahan na totoong bumili pala ng bahay si Andres!"Gaano naman kalaki ang dalawang palapag na bahay?" ngumiti si Andres at nagtanong, "Baka naman gusto ni Tiya Ligaya ang ganung uri ng bahay ngunit hindi naman napagbigyan ni papa?""Ako..." biglang nawala ang hininga ni Ligaya."Sige, ako na ang magbabayad ng bahay." Inisip ni Isagani na hindi siguro sobrang laki ng dalawang palapag kaya pumayag siya nang hindi masyadong kumbinsido.Sabi niya kanina, kung bibili ng bagong bahay para kay Jiang Yao, siya ang magbabayad.Pu