รุ่งอรุณของวันใหม่ไม่ได้นำพาความสดใสมาสู่จิตใจของซูหลิงเลยแม้แต่น้อย ความรู้สึกสุขสมจากค่ำคืนที่ผ่านมายังคงตรึงตรา แต่กลับถูกแทนที่ด้วยความเจ็บปวดจาก 'รักต้องห้าม' ที่ก่อตัวขึ้นอย่างสมบูรณ์ ซูหลิง ตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดของ หลงเฟย ใบหน้าคมคายของเขาที่หลับพริ้มนั้นดูอ่อนโยนจนน่าใจหาย เธอใช้ปลายนิ้วไล้ไปตามแนวขากรรไกรคมสันของเขา ความรู้สึกผิดที่ทรยศต่อความแค้นและครอบครัวถาโถมเข้าใส่จนซูหลิงอยากจะหายไปจากตรงนี้กลับไปที่เดิมไม่ได้อีกแล้ว คำนี้ดังก้องอยู่ในใจของซูหลิง เธอรู้ว่าเธอได้ก้าวข้ามเส้นแบ่งทุกอย่างที่เคยมี ความรู้สึกที่เธอมีต่อหลงเฟยนั้นลึกซึ้งเกินกว่าจะหวนกลับไปเป็นศัตรูกันได้ แต่เธอก็ไม่อาจลืมได้ว่าเขาคือใคร และทำอะไรกับชีวิตของเธอไว้บ้างหลงเฟยขยับตัวเล็กน้อย ดวงตาคมกริบของเขาค่อยๆ ลืมขึ้นช้าๆ รอยยิ้มบางๆ ปรากฏขึ้นที่มุมปากเมื่อเขาเห็นซูหลิงจ้องมองอยู่ เขาเอื้อมมือมาลูบไล้แก้มของซูหลิงอย่างอ่อนโยน "คิดอะไรอยู่...ที่รัก" เสียงทุ้มต่ำของหลงเฟยแหบพร่าเล็กน้อยยามเช้าตรู่ ซูหลิงสะดุ้งเล็กน้อย เธอพยายามซ่อนความรู้สึกผิดบาปไว้ในแววตา "เปล่าค่ะ...แค่...""แ
Terakhir Diperbarui : 2025-08-05
Masuk
