Lahat ng Kabanata ng State Red Sun ร้ายซ่อนรักฉบับโหด: Kabanata 151 - Kabanata 160

นั่นมัน....ริกกี้จ้องมองเข้ามาในหว่างขาฉัน หัวคิ้วขมวดเกร็งขึ้นมานิดหน่อย แววตาคมกริบเหมือนจะมองให้ทะลุเข้าไปถึงด้านใน ฉันร้อนวูบวาบไปทั้งตัวด้วยความรู้สึกอาย ผุดลุกขึ้นนั่งแล้วหุบขาอย่างไว มองซับในที่ค้างอยู่ใต้เข่าหัวใจสั่นระรัวและโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก“ประจำเดือน! ริกกี้ประจำเดือนฉันมาด้วยแหละ...

“เธอเป็นของฉันคนเดียว จำไว้!”คำประกาศของริกกี้เหมือนใบมีดบาดลึกลงในหัวใจ ฉันกัดฟันแน่นด้วยความรู้สึกต่อต้าน ต้องใช้เวลาอยู่ครู่หนึ่งถึงสามารถร้อยเรียงความคิดในหัวออกมาได้ “พอเถอะนะ เลิกทำแบบนี้สักที” ฉันดิ้นขลุกขลักในวงแขนของริกกี้แต่ทำแบบนั้นเขายิ่งกระชับอ้อมกอดแน่น

ทันทีที่พ้นประตูห้องครัว ฉันรีบแอดไลน์ยัยเค้กแล้วแชร์โลเคชั่นไปให้พร้อมระบุข้อความลงไป ‘นี่คะนิ้งเอง มารับฉันด้วยเค้ก ริกกี้ไม่ยอมปล่อยฉันกลับ’ ฟุบ! โทรศัพท์ถูกดึงออกจากมือแทบจะทันที หมอนั่นดูข้อความในไลน์ดวงตาพลันลุกวาว ผลักไหล่ฉันชิดผนังดังพลั่ก เจ็บ

“เรื่องที่คุยกันค้างก่อนหน้านี้...” “แล้ว?” “ลอง.... ลองคบกันดูก็ได้ แต่นายต้องอุบอื้อ!~” ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบริกกี้ก็รวบท้ายทอยฉันขึ้นไปประกบริมฝีปากจูบลงมาอย่างรวดเร็ว น้ำเสียงถูกกลืนหายไปในลำคอ ฉันรู้สึกตกใจแต่ไม่ได้ขัดขืน รสหวานของจูบแทรกซึมไปถึงปลายลิ้น บดเ

ฉันแค่ฟังนะ ไม่ได้ตอบโต้ แต่จริงๆ แล้วอยากสวนกลับไปมากถ้าไม่ติดที่ว่ามีสองคนนั้นติดมาด้วยเฮ้อ แล้วความพยายามที่จะหนีให้ไกลสายตาเสียเปล่าหมด ฉันเลือกเก้าอี้ที่อยู่ด้านหลังสุด ปลีกวิเวกดี เห็นสองคนนั้นเกาะแกะริกกี้แล้วรำคาญตา“ที่นั่งมีเยอะแยะทำไมเลือกตรงนี้อ่ะริกกี้” เสียงยัยขี้มูกริกกี้หันไปมองยัย