Lahat ng Kabanata ng State Red Sun ร้ายซ่อนรักฉบับโหด: Kabanata 1 - Kabanata 10

ฉันลืมตาขึ้นภายใต้ความมืดสลัว เจ็บตรงอกเหมือนมีหินก้อนใหญ่กดทับทั้งที่ไม่มีอะไรนอกจากผ้าห่มผืนบางคลุม แค่หายใจเบาๆ ยังทรมาน นี่ฉันยังไม่ตาย!?!ในหัวปวดหนึบ คอแห้งผาก มองฝ่าความมืดในห้องอย่างสงสัยแกมตื่นตระหนก ถ้าฉันยังมีชีวิตอยู่งั้นที่นี่ที่ไหน “รู้สึกตัวแล้วเหรอ”

ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับความหิว แสงสว่างสาดเข้ามาทางกระจกหน้าต่างที่ถูกรวบผ้าม่านสีดำออก ทำให้รู้สึกสงสัยเรื่องวันเวลาอยู่ไม่น้อยความเจ็บปวดลดลงไปเยอะแต่ก็ไม่มากพอจะทำให้เคลื่อนไหวได้อย่างใจนึก อาการหน่วงตึงที่เนินอกขวาทำให้ฉันไม่กล้าขยับตัวแรง ค่อยๆ ดันตัวเองขึ้นพิงหัวเตียง พิษไข้หายไปแล้วแต่สิ่งที่เ

“คะนิ้ง!” อาโยออกมาเปิดประตูรั้วหลังจากฉันกดกริ่งไปสองครั้ง ทำหน้าตกใจแกมอึ้งที่เห็นฉัน มือรีบดึงประตูรั้วออก เดินออกมาคว้ามือฉันไปจับเอาไว้มองสารรูปฉันด้วยท่าทางสับสน “คะนิ้งจริงๆ ด้วย....” “อาโย พ่อละค่ะ” “ไปทำงานน่ะลูก คะนิ้งหายไปไหนมาตั้งหลายวัน รู

นี่มันคนเมื่อกี้หนิ! ผู้ชายตัวโตที่ทำไฮท์ไลท์ผมแดง.... เขาตามฉันมาเหรอ? ไม่เห็นรู้ตัวเลยสักนิด หรือว่าฉันมัวแต่เหวี่ยงริกกี้จนไม่ทันสังเกตเองก็ได้ แต่ช่างเถอะ ยังไงเขาก็ทำฉันตกใจกลัวอยู่ดี “เอ่อ... คือ” ฉันดึงแขนออก เค้นเสียงปฏิเสธแต่คำพูดมันดันติดอยู่ในลำคอ เพิ่งรู้ว่าตัวเอง

ฉันมองหน้าเขาอย่างกระสับกระส่าย จะให้เชื่อที่พูดมาก็แปลกแล้ว เจอกันครั้งแรกก็ปล้นจูบฉันไปแบบหน้าตาเฉย แล้วจะให้ฉันสบายใจได้งั้นเหรอ “ไม่ ฉันจะกลับ!” “กลับไปหาคนที่ยิงเหรอน่ะเหรอ” ฉันชะงักงันเพราะคำพูดแทงใจของเขา นึกอยู่นานกว่าจะจำชื่อได้ ....คลื่น หรือเปล่านะ?