Semua Bab How to Break a Billionaire's Heart: Bab 21 - Bab 30

The hallway just outside the private villas was quiet. Tanging ugong ng dagat ang maririnig, at punong-puno ng tensyon ang katahimikan.Estevan stood at the end of the corridor, back straight, and hands in his pockets. Kalma lamang kung tingnan ang itsura niya, pero ang mga mata—matatalim at puno ng galit na hindi sumisigaw.Then Elias came into view, walking casually. Bukas ang suot nitong jacket, isang kamay sa bulsa, habang pinaikot-ikot niya ang natitirang alak sa baso. He smiled when he saw Estevan, as if they were old friends about to catch up, like nothing was wrong.“You always had a sense of timing,” Elias said, his voice was smooth and almost amused. “Didn’t think you’d come find me personally.”“I didn’t come here to talk,” sagot ni Estevan, mababa ang tono pero may halong panganib. “You crossed a line last night.”Elias raised a brow. “Did I?” Tumigil siya ilang hakbang mula rito. “She’s a grown woman, Estevan. She came to the terrace on her own.”“And you were waiting,” E

Later that evening, as the lights dimmed slightly and the floor was cleared for the traditional waltz, the host invited the guests to take part. Soft piano music floated through the air.Tumayo si Estevan at iniabot ang kan’yang kamay kay Eloise.Npakurap siya. “You’re asking me to dance? Now?”“I’m asking you to make Elias irrelevant.”She stared at him for a moment, then exhaled. “Alright.”Naglakad sila papunta sa gitna, at sa paglapit ni Estevan, nang dumantay ang kamay niya sa dibdib nito, doon niya naramdaman ang pintig ng puso ng binata.“You don’t have to protect me all the time,” she said quietly.Bahagyang humigpit ang pagkakahawak ng kamay ng binata sa bewang niya. “I know. But I want to.”A sudden breath hitched in her throat when Estevan leaned in closer, his voice brushing softly against her ear. "You look stunning tonight."The compliment was quiet, but it sank deep. Hindi siya sanay marinig 'yon mula kay Estevan, lalo na sa gano'ng tono. It wasn’t teasing, and it wasn’

Makulimlim ang langit nang tumulak ang sasakyan nila Eloise at Estevan mula sa Sierra Azul. Ang mga ulap sa silangan ay tila kalmadong naghihintay ng buhos ng ulan, ngunit sa loob ng SUV, ang katahimikan ay mas malakas kaysa anumang kulog.Si Estevan, nakaupo sa kabilang dulo ng sasakyan, nakasubsob sa laptop habang inaasikaso ang huling email mula sa isang investor. Malayo ang tingin nito—hindi sa bintana, kundi sa mga salitang tinitipa niya, na para bang pilit ibinabalik ang sarili sa mundo ng business, sa mundong kontrolado niya.Samantala, si Eloise ay tahimik na nakaupo sa tabi ng bintana. Nakapatong ang siko sa armrest, habang ang hintuturo ay banayad na sumusunod sa ambon na nagsisimula nang bumalot sa salamin. Wala siyang tulog. Wala rin siyang gana kumain kaninang umaga. And though she hadn’t said it out loud, the night before had rattled her in ways she hadn’t anticipated.She warned herself not to fall for this. This wasn’t the plan. Hindi ito ang dahilan kung bakit siya nar

Pagkababa nila ni Eloise sa mismong Café Lune, nagkunwaring walang mabigat na tinatago si Estevan. Hindi niya alam kung paano, pero sa harap ng lahat ng maaaring mabasag, nagawa pa rin niyang isuot ang paborito niyang anyo—malamig ang titig, kalmado ang kilos, at laging may kontrol sa lahat ng bagay.Pero sa totoo lang, naglalaban ang sigaw sa loob niya. Kating-kati na siyang harapin ang kapatid.“You sure you don’t need to rest first?” tanong niya habang tinatanggal nito ang seatbelt.“Hindi. Gusto ko lang uminom ng kape sa sarili kong lugar,” sagot ni Eloise, mahina ang boses pero may pilit na ngiti sa mga labi. “Mas nakakagaan sa loob.”Tumango siya, kahit hindi iyon sagot na gusto niyang marinig. “I’ll stay for a bit.”Pagpasok nila sa café, sinalubong sila ng amoy ng bagong giling na kape at mga pamilyar na halaman sa sulok ng interior. Wala pang masyadong tao.Sinundan lang ni Estevan ang dalaga habang dumiretso si Eloise sa likod ng counter para maglagay ng apron at sinimulang

Lumipas pa ang ilang oras, at mag a-alas tres na ng madaling araw. Sobrang lasing na ni Klare at mahimbing nang natutulog sa backseat ng kotse ni Gabe, habang si Eloise at Gabe ay nakatayo sa tabi ng sasakyan sa parking lot, malayo sa maingay na club.Lasing na rin si Eloise, pero nakakatayo pa rin naman siya nang diretso, kahit pa paminsan-minsan ay kailangan niyang humawak sa gilid ng kotse para kumalma ang pakiramdam. Gabe, on the other hand, was already sober. His eyes were clear, and he was watching her carefully.“So,” panimula ni Gabe, habang nakasandal sa pinto ng kotse. “How have you been… since we saw each other at Café Lune?”Napatingin si Eloise sa kan’ya. Tila hindi niya agad nakuha ang ibig sabihin nito.“Last time we talked,” paliwanag ni Gabe. “You looked like you were about to tell me something, but you didn’t.”Huminga nang malalim si Eloise at sinuklay ang mga daliri sa medyo magulo niyang buhok. “I’ve been… okay, I guess.”“You guess?”Napangiti siya nang pilit. “I