All Chapters of How to Break a Billionaire's Heart: Chapter 31 - Chapter 40

Makalipas ang halos tatlumpung minuto, isang itim na kotse ang huminto sa tapat ng parking lot. Walang pagdadalawang-isip na lumabas si Estevan at agad siyang tinanaw. Sa ilalim ng malamlam na ilaw ng poste, nakita niya si Eloise na nakaupo sa gutter, yakap ang sarili at nakayuko, para bang ‘di niya alam kung ano’ng mas malamig—ang hangin o ang damdamin niya ngayon.Mabilis ang hakbang ng binata papalapit sa kan’ya.“Eloise,” tawag nito, mababa ang boses pero halatang may bahid ng pag-aalala.Napatingala siya rito, at sa isang iglap, para siyang nahimasmasan. It was as if her entire body recognized his presence. Nag-angat ang balikat niya at natigilan ang paghinga, may kung anong kumirot sa lalamunan niya.Tumayo siya nang dahan-dahan, halos hindi makatingin nang diretso.“Hey,” aniya at binigyan ito ng maliit na ngiti.“You okay?” tanong ng binata sabay hawak sa magkabilang braso niya.“I’m fine,” bulong niya, kahit hindi.Hindi siya pinaniwalaan ni Estevan, bagkus ay mabilis siya ni

Mainit na sinag ng araw ang dahan-dahang pumapasok sa loob ng penthouse ni Estevan. Tumatagos sa manipis na puting kurtina ang liwanag na hinayaan lang ni Estevan na bukas noong gabi. Tahimik ang buong silid, maliban sa mahinang ugong ng aircon at ang marahang paghinga ni Eloise na mahimbing pa ring natutulog sa kama.Nasa tabi niya si Eloise, nakatalukbong ang kalahating katawan ng duvet, ang buhok ay magulo sa unan, at ang mga labi ay bahagyang nakabuka habang tulog. May bahid pa ng pagod sa mukha nito, pero kapansin-pansin din ang kapayapaan doon, na parang, sa unang pagkakataon, pinayagan ng mundo na tumahimik ang isip nito.Tahimik na bumangon si Estevan mula sa kama. Wala siyang suot kundi ang boxer shorts niya, kaya bumabalandra tuloy ang matikas niyang katawan.Dumiretso siya sa kusina at nag-init ng dalawang croissant. Nilagyan niya iyon ng butter at strawberry jam, pagkatapos ay nagsalang ng kape at kumuha ng isang tray.Pagbalik niya sa silid, dahan-dahan siyang lumapit sa k

Naalimpungatan si Eloise sa malambot na yakap mula sa likuran. Mainit ang hininga ni Estevan sa batok niya, at ang braso nitong nakaakap ay mahigpit pa rin kahit tulog. Kumurap siya ng ilang beses habang unti-unting nag-a-adjust ang mga mata niya sa liwanag ng panibagong umaga na sumisilip sa sheer curtains ng penthouse.They were both still naked beneath the thick duvet. Nagkalat pa rin sa sahig ang mga damit nila kagabi—untouched since they peeled them off each other in a tangle of kisses and moans.She smiled to herself. Kung sa bagay, sino’ng may oras para magligpit kapag ganito kasarap ang tulog at gising?“Good morning,” bulong ni Estevan na nagising na rin pala, malalim pa rin ang boses at paos, halatang kakagising lang.Eloise hummed. “Good morning, sir,” biro niya rito.Kagabi kasi ay kahit na mag a-alas nuwebe na ng gabi ay marami pa ring nagtatangkang tumawag sa binata mula sa opisina nito kahit na sinabihan nag hindi siya dapat tawagan. Nagbiro si Eloise na magkukunwari si

Hindi makatulog si Eloise kahit anong pilit niya. Nakahiga lang siya sa gilid ng kama, at nakatitig sa bintana na nilamon ng dilim. Ang lamig ng hangin sa kwarto, ang tunog ng tahimik na lungsod sa labas—lahat ng iyon ay parang sumisiksik sa dibdib niya. Iniisip pa rin niya ang usapan nila ni Elizabeth kanina. Ang mga salita, ang mga halakhak na may bahid ng kirot, ang mga mata ni Elizabeth na may lihim na lungkot.The guilt was like a weight she couldn’t lift off her shoulders. Alam niyang hindi lang niya niloloko si Elizabeth; niloloko rin niya si Estevan, ang lalaking unti-unting naging mahalaga sa kan’ya kahit na ang plano niya ay saktan ito nang lubusan.Pilit niyang pinikit ang mga mata, sinubukang takasan ang mga aninong sumasagi sa isipan. But instead of fading, the thoughts only grew louder. Kahit anong pikit niya ay pumapasok sa kan’yang isipan ang mukha ni Elizabeth kanina, ang mga salita, at ang hinanakit na nakatago sa likod ng bawat ngiti. Parang mga punyal na sumusubsob

“Hey,” Eloise greeted Estevan the moment she saw him standing in front of her apartment.“Hi, baby,” nakangiting bati ni Estevan sa dalaga sabay hapit sa baywang nito palapit at kaagad na ginawaran ng halik. “I missed you,” bulong ng binata nang lumayo ito sa mga labi ni Eloise, pero nanatiling nakadikit ang kanilang mga noo sa isa’t-isa.Marahan namang humalakhak ang dalaga at kagat-labing sumagot. “I missed you, too.”Kahit na kaninang madaling-araw pa naman no’ng huli silang nagkita ay tila sabik na sabik sila sa presensya ng isa’t-isa. Ngunit sa likod ng matatamis na ngiti ni Eloise sa binata ay mayroon pa ring sakit at lungkot na pilit niyang tinatago.Eloise guided Estevan inside her apartment, and they headed straight to the living room.Alas otso na sa mga oras na iyon at kakauwi lang din ni Eloise mula sa cafe niya. Si Estevan naman ay galing din sa opisina nang nag-text ito sa kan’ya na pupunta siya rito.“Have you eaten?” tanong ni Estevan sa kan’ya saka umupo sa pahabang so