Semua Bab How to Break a Billionaire's Heart: Bab 1 - Bab 10

Nagpakawala ng mabigat na paghinga si Eloise nang muling sakupin ni Estevan ang kan’yang mga labi. Nasa loob pa lamang sila ng elevator ngunit hindi na yata makapaghintay ang binata. Mabibigat ang paghinga nito at mapupusok ang bawat halik. Hindi na niya yata mabilang kung ilang beses na siyang nagmumura sa isipan dahil sa traydor niyang katawan. Despite her head screaming for danger, her body was saying otherwise. A soft moan escaped from her mouth when he gently pushed her against the wall, his hands were once again roaming her body. Nanindig ang kan’yang balahibo sa pinaghalong init at lamig na dala nito. Isang malutong na mura ang pinakawalan ni Estevan nang narinig nila ang pagbukas ng elevator. Bago pa man makapag-react si Eloise ay kaagad na siyang hinila ng binata palabas. “Come on.” Nang tingnan niya kung saang floor sila, halos manlaki ang mata niya sa nakita. It was freaking PH-C. A freaking penthouse. Estevan is really THAT rich. She could hear her heart pounding so l

Hindi alam ni Eloise kung ano’ng pumasok sa isip ni Estevan at bigla na lamang siyang isinama nito. One moment they were just sitting in silence after discussing the terms of their so-called deal, and the next thing she knew, he was telling her to come with him. At bago pa siya makatanggi o makapagtanong, nasa loob na siya ng sasakyan nito, heading somewhere she never expected. “To a dinner,” iyon lang ang sinabi ng lalaki. Walang dagdag na paliwanag, walang pagkakataon para mag-back out. Habang binabaybay ng sasakyan ang private road papunta sa isang napakalawak na property, doon niya lang tuluyang na-realize kung saan siya dadalhin. A massive gate, trimmed hedges, warm yellow lights peeking through tall windows. It all screamed money, heritage, and a kind of prestige na hindi siya kailanman naging bahagi. The Foreman estate. Pinilit niyang kontrolin ang mabilis na tibok ng puso. She straightened her dress, checked her reflection through the tinted car window, and then took a de

It was already nine in the evening when Eloise and Estevan decided to go home. Malakas ang buhos ng ulan at mukhang wala itong planong tumigil kaya kinailangan na nilang umalis.Nasa paanan na sila ng hagdan nang biglang sumulpot si Elias galing sa dining area."You're leaving already?" tanong nito gamit ang kalma at kaswal nitong tono, pero may kung anong lalim ang hatid nito.Eloise stiffened. She didn’t even have to look back—ramdam na niya kaagad ang titig ni Elias sa batok niya, malamig at parang may gustong tuklasin."I have an important meeting tomorrow," sagot ni Estevan, mababa ang tinig niya, pero may bigat at pagtatapos sa bawat salita.Pero siyempre, hinding-hindi ‘yon papayagan ni Elias."Sayang naman," tuloy nito at huminto mismo sa harap ni Eloise. He threw her a glance before continuing. "You rarely visit, and the weather’s terrible tonight. Dangerous even. Might be better if you stay."Napakagat si Eloise sa loob ng kan’yang pisngi, tahimik na nagdadasal na sana’y hind

Eloise stared at her reflection in the mirror while brushing her hair. Mabigat ang kan'yang mga mata, at bahagyang namamaga ang mga labi—galing sa buong gabing pag-iisip at kakakagat sa mga iyon. Suot niya ang cream silk robe na may gold embroidery—maganda, mamahalin… pero hindi sapat para mapanatag ang dibdib niya.She didn’t sleep much. Not after what Elias said.“Sleep well, Eloise. While you still can.”Napangiwi siya at mariing napapikit. She hated how that line replayed in her head like an unfinished verse.Pagbaba niya, sinalubong siya ng amoy ng tinapay, itlog, at mamahaling brewed coffee. Isang housekeeper ang tumango sa kaniya nang may ngiti at tinuro ang direksyon ng breakfast room.Malaki ang silid at maaliwalas. Maliwanag ang mga pader, kumikislap ang sahig sa sinag ng umagang araw, at ang mahabang dining table ay inayos para sa lima. May mga sariwa na bulaklak sa gitna nito. At nakabukas ang mga glass doors patungo sa garden balcony. Lahat ay tahimik. Masiyadong tahmik.K

Eloise stood by the sidewalk, her arms wrapped tightly around herself as the wind blew through her hair. Ang langit ay nababalot ng gintong liwanag ng takipsilim, at ang bawat sinag nito’y nag-iiwan ng malalambot ngunit malinaw na anino sa malamig na kalsada.Nakasuot siya ng puting halter sundress na hapit sa katawan at bahagyang umaalon sa tuwing humahampas ang hangin. Isang wedge sandal naman ang suot niya sa mga paa. Hindi niya alam kung tama ba ang suot niya—masyadong pabebe? O baka masyadong simple? She didn’t even know why she was nervous. Siguro dahil wala siyang ideya kung ano’ng klaseng "meeting" ang nangangailangan ng sunglasses at tanawin ng dagat..A moment later, a sleek, black car glided to a stop in front of her. Malinis, mukhang bagong wax, at tinted ang mga bintana. The window rolled down slowly, at iniluwa roon si Estevan. He was wearing his usual crisp shirt and dark aviators, looking as if he had walked out of a men’s magazine.“Get in.” His voice was smooth and c