บททั้งหมดของ รักสุดร้าย: บทที่ 11 - บทที่ 20

นารีฉันสะดุ้งสุดตัวเมื่อได้ยินเสียงของคุณท่านอยู่หน้าห้องนอนคุณอิฐ ฉันจะทำยังไงดีถ้าคุณท่านมาเห็นฉันอยู่ในห้องนี้ในสภาพแบบนี้"อิฐ!!! เปิดประตู!!! ""อะไรนักหนาวะ คนจะนอน!!! " เสียงคุณอิฐตะโกนออกไปสุดเสียงด้วยความรำคาญโดยไม่สนใจว่าเสียงใครที่มาเคาะเรียก"นี่!!! ฉันเป็นปู่แกนะ" น้ำเสียงของคุณท่านที่ตะโกนกลับเข้ามาบอกได้ว่ากำลังหัวเสียเมื่อได้ยินเสียงของหลานชายตัวเองฉันไม่รู้ว่าคุณอิฐลุกไปเปิดประตูตอนไหนแต่ตอนนี้คุณท่านเดินเข้ามาในห้องเรียบร้อยแล้วท่านมองซ้ายมองขวาเหมือนกำลังหาอะไรหรือใครอยู่"นารีอยู่ไหน" คุณท่านทำไมถึงถามหาฉันล่ะแล้วท่านรู้ได้ยังไงว่าฉันอยู่ในห้องนี้"ปู่มาถามทำไมในห้องนอนผม ยัยนั่นจะมาอยู่ในห้องนี้ได้ยังไง" ฉันแอบฟังอยู่เงียบๆ ตรงมุมห้องซึ่งโชคดีที่ห้องคุณอิฐกว้างและใหญ่มากเลยมีที่ให้ฉันได้หลบซ่อนตัว"เมื่อวานแกใช้ให้คนไปตามนารีมาที่นี่ไม่ใช่หรือไง""ก็..ใช่""ตั้งแต่เมื่อวานจนถึงป่านนี้คนในบ้านยังไม่เห็นนารีกลับไปนั่นก็แสดงว่านารียังอยู่ที่บ้านแก""ไร้สาระน่าปู่ยัยคนใช้นั่นจะมาอยู่ที่นี่ทำไม ผมเกลียดขี้หน้าจะตายปู่ก็รู้""แกแน่ใจนะว่านารีไม่อยู่จริงๆ ""ครับแน่ใจ"

อิฐ...ผมแม่งไม่คิดเลยว่าในชีวิตนี้จะต้องมาแต่งงานแต่ที่ซวยไปกว่านั้นก็คือแต่งกับคนใช้ แม่งจะมีอะไรที่มันซวยมากไปกว่านี้อีกไหมผมกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเมื่อต้องมายืนยิ้มถ่ายรูปกับคนที่ผมเกลียดไม่ชอบหน้าตอนนี้เจ้าหน้าที่ทางอำเภอมาทำการจดทะเบียนสมรสให้ถึงที่บ้าน ก่อนที่ผมจะจรดปากกาเซ็นต์ชื่อลงไปผมถอนหายใจแล้วถอนหายใจอีกแม่งนี่ผมต้องมีเมียเป็นคนใช้จริงๆ ใช่ไหมวะ ผมไม่รู้ว่าทำไมปู่ถึงต้องบังคับให้ผมแต่งงานกับนารีทั้งที่ลูกหลานเพื่อนปู่ก็เยอะแยะที่ฐานะเหมาะสมกับผมผมไม่เข้าใจเลยจริงๆ แต่ก็ช่างแม่งเถอะแค่ปีเดียวผมต้องทนให้ได้แค่ปีเดียวผมก็จะเป็นอิสระจากพันธะนี้ ปู่มีข้อต่อรองผมก็มีเหมือนกันนั่นก็คือผมจะออกไปอยู่ที่อื่นพร้อมให้เหตุผลว่าอยากลองใช้ชีวิตด้วยกันเองดูเพราะถ้ายังอยู่กันที่นี่ผมก็ยังจะคิดว่านารีเป็นสาวใช้อยู่วันยังค่ำซึ่งปู่ตอนแรกไม่ยอมแต่ไปๆ มาๆ ท่านก็ยอมง่ายๆ ซะงั้นหลังจากเสร็จพิธีการผมก็เดินกลับมาที่บ้านเพื่อพักผ่อนเพราะผมเหนื่อยมากแม่งโคตรจะเหนื่อยเพราะตื่นแต่ตั้งแต่ไก่โห่แต่ไม่ทันที่ผมจะก้าวขาเข้าบ้านผมก็นึกขึ้นได้ว่าผมลืมมือถือไว้ที่ห้องทำงานของปู่เพราะเมื่อเช้าผมเข้าไปงีบหลับ

นารี...งั้นก็ออกไปข้างนอกกัน เธอต้องทำหน้าที่เมียของไอ้อิฐ""คะ?? ""ตอนนี้ยัยซินดี้มา ถ้าเธอไม่อยากให้ฉันต้องโทรไปรายงานคุณท่านว่าไอ้อิฐมันทำผิดข้อตกลงเธอก็ต้องออกไปจัดการ""ฉันต้องจัดการงั้นเหรอฉันจะจัดการยังไงฉันทำไม่ได้หรอกค่ะ""แต่เธอต้องทำถ้าเธอรักไอ้อิฐ"เวลาต่อมา....ฉันถูกคุณแม็กบังคับให้ออกมาข้างนอก ตอนนี้ที่ฉันเห็นก็คือทุกคนกำลังนั่งดื่มกันอย่างสนุกสนานแต่พอฉันเดินเข้าไปทุกคนก็ต่างเงียบกันไปหมดไม่มีแม้เสียงหัวเราะเหมือนก่อนหน้านี้ ฉันคงเข้ามาขัดความสุขสินะ ฉันเดินออกไปตอนนี้จะได้ไหม"ออกมาทำไม""เอ่อคือ..""กูพามาเองกูเห็นเมียมึงอยู่แต่ในครัวก็เลยชวนออกมานั่งด้วย""กูบอกมึงว่าไงไอ้แม็กว่ากูไม่เคยนับผู้หญิงคนนี้เป็นเมีย มึงไม่เข้าใจที่กูพูด?? แค่หน้ากูก็ยังไม่อยากจะมอง""นั่นสิแม็กนายรีบไล่ยัยนั่นกลับเข้าไปอยู่ในครัวเถอะก่อนที่อิฐจะไม่พอใจมากกว่านี้""ซินดี้ เธอก็เหมือนกันนะรู้ทั้งรู้ว่าไอ้อิฐมันแต่งงานมีเมียแล้วเธอก็น่าจะเลิกยุ่งกับมันได้แล้วไม่ใช่ตามมาถึงที่นี่ เธอคิดถึงจิตใจของเมียไอ้อิฐมันมั่ง""กูเป็นคนโทรชวนซินดี้มาเอง""มึงแม่งโคตรใจร้ายเลยว่ะไอ้อิฐรู้ทั้งรู้ว่าเมียม

นารี..."เรียบร้อยแล้วค่ะ^^""ขอบคุณนะคะ" ฉันกล่าวของคุณพี่ๆ ทุกคนที่ทำให้ฉันจำตัวเองแทบไม่ได้ ฉันยังเอาแต่มองกระจกบานใหญ่ ฉันมองตัวเองตั้งแต่หัวจรดเท้าที่ตอนนี้มันช่างแตกต่างจากตอนแรกที่เดินเข้ามาในร้านราวกับคนละคน"คุณน้องสวยมากเลยนะคะเนี๊ยนี่ถ้าพาไปประกวดนะต้องได้มงแน่ๆ เลยค่ะ โอ๊ยภูมิใจในฝีมือตัวเองจัง^^" ฉันยิ้มให้พี่ๆ ที่ช่วยกันจับฉันลอกคราบจนจำตัวเองไม่ได้ก่อนจะเดินออกมาด้านนอกก็เจอคุณแม็กที่กำลังนั่งเล่นมือถืออยู่ที่โซฟา"อะ เอ่ออคุณแม็กคะ" ฉันยืนอยู่ตรงหน้าของคุณแม็กจนเขาเงยหน้าขึ้นมามองฉัน สายตาที่ดูจะแปลกใจกับความเปลี่ยนแปลงของฉันจนฉันรู้สึกประหม่าเพราะเขามองฉันตาค้างเหมือนไม่เคยเห็น"พอแต่งหน้าแต่งตัวแบบนี้เธอดูดีขึ้นเยอะเลยนะ เห็นตัวเองแล้วเป็นไงชอบมั้ย""ก็รู้สึกแปลกๆ ตัวเองค่ะมันเหมือนไม่ใช่ตัวเองเลย" ฉันไม่ชินหรอกนะกับการเปลี่ยนแปลงของตัวเองในตอนนี้ถามว่าชอบไหมดีใจไหมตอนที่เห็นตัวเองในกระจกก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะเพราะฉันไม่เคยยึดติดกับความสวยงามภายนอกจะสวยหรือไม่สวยมันก็คงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงในชีวิตของฉันหรอกค่ะ ฉันก็ยังเป็นนารีคนเดิมทั้งร่างกายและความรู้สึก"ฉันว่าถ้าไอ้

อีกด้านนึง...."พี่เราจะทำยังไงดีนังตัวดีนั่นมันไม่ยอมมากับเรา""ในเมื่อบอกดีๆ ไม่มาก็คงต้องลากคอมันมา""แล้วคนของพี่ที่ให้ไปคอยดูนังนารีที่บ้านผัวมันล่ะเป็นไงบ้าง""มันบอกว่านังนารีอยู่กับผัวมันแค่สองคนมันไม่ค่อยออกไปไหนมีแต่ผัวมันที่ออกไปเรียนบางวันก็ไม่กลับบ้าน""ถ้าอย่างนี้เราก็เข้าไปลากตัวมันออกมาได้ง่ายๆ เลยสิพี่""จะทำอะไรก็รีบทำเถอะพ่อแม่ไม่งั้นหนูซวยแน่""แนนลูกไม่ต้องกลัว พ่อกับแม่จะไม่ยอมให้ลูกต้องไปตกนรกไปเป็นเมียไอ้เสี่ยวันชัยบ้ากามนั่นแน่ๆ "นางรีบปลอบลูกสาวที่นางเลี้ยงดูมาอย่างดีนางจะไม่ยอมให้แนนต้องไปตกนรกทั้งเป็นโดยการที่ต้องไปเป็นเมียขัดดอกไอ้เสี่ยบ้าตัณหาอย่างเสี่ยวันชัยอย่างแน่นอน เรื่องของเรื่องก็คือนางกับสามีเกิดทำงานพลาดเพราะเด็กสาวที่นางกับสามีไปหลอกว่าจะหางานทำให้แต่แท้จริงแล้วจะเอาไปขายที่ชายแดนมันดันหนีออกไปแล้วแจ้งตำรวจทำให้เด็กสาวทุกคนที่หลอกมาขังไว้ถูกตำรวจช่วยออกไปจนหมดทำให้ไม่มีของส่งลูกค้าเสี่ยวันชัยโกรธมากเสี่ยวันชัยก็เลยบอกให้นางกับสามีรับผิดชอบทั้งหมดโดยการหาเงินมาชดใช้เป็นจำนวนสิบล้านบาทแม้นางจะขอผ่อนผันเสี่ยก็ไม่ยอมท่าเดียวบอกแค่ว่าถ้าหามาไม่ได้ก็