Lahat ng Kabanata ng รักสุดร้าย: Kabanata 21 - Kabanata 30

สามชั่วโมงผ่านไปตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ"อ๊าาาา จะเสร็จอีกแล้วค่ะ อ๊ะ อ๊ะ คุณอิฐนา ....ฮืออออนาไมไหวแล้ว"ผมมองคนข้างบนที่ตอนนี้กำลังขย่มให้ผมอย่างเอาเป็นเอาตายเพราะเธอใกล้จะเสร็จอีกรอบนึงแล้วผมช่วยกระตุ้นความสุขและความเสียวของเธอด้วยการเอื้อมมือไปบีบขยำหน้าอกของเธอทั้งสองข้างทั้งบีบทั้งบี้จุกนมจนนารีครางออกมาไม่เป็นภาษาเพราะเสียวทั้งข้างบนข้างล่าง แม่งผมแทบไม่อยากจะเชื่อว่ายัยนี่จะทำให้ผมคลั่งได้ขนาดนี้เพราะตลอดทั้งคืนผมกับเธอแทบไม่หยุดพักกันเลยน้ำแตกไม่ถึงสิบนาทีก็เอากันต่อเรื่อยๆ ถือว่าอึดใช้ได้ แต่...ผมลืมอะไรไปอย่าง...ผมลืมใส่ถุงยางอนามัยทั้งที่มันติดอยู่ในกระเป๋าเดินทาง และผมก็ปล่อยในทุกรอบ ชิบหายละ!นารี....เช้าวันต่อมาฉันลืมตาตื่นด้วยความเมื่อยล้าและอ่อนเพลียฉันแทบไม่มีแรงลุกออกจากเตียงแล้วตอนนี้ ฉันพยายามฝืนร่างกายตัวเองให้ลุกขึ้นยืนแต่ก็ทำได้แค่แป๊บเดียวก็ต้องทรุดตัวลงนั่งที่เดิมเพราะขาฉันมันทั้งสั่นทั้งชาไปหมด ไม่ต้องถามว่าเป็นเพราะอะไร ฉันหันไปมองคุณอิฐที่ยังนอนหลับอยู่บนเตียงในสภาพเปลือยกายที่ฉันเอาผ้าห่มคลุมไว้ให้ ฉันมองหน้าคุณอิฐพร้อมกับตั้งคำถามในใจว่าเขาทำไมถึงทำแ

นารี...."แต่บ้านหลังนั้นเป็นบ้านพี่อิฐ พี่อิฐย่อมมีสิทธิ์จะให้ใครอยู่ก็ได้ไม่ใช่เหรอคะแนนขอพี่อิฐก็ถูกแล้วไม่ใช่เหรอ" ฉันถึงกับพูดไม่ออกเมื่อได้ยินสิ่งที่น้องสาวพูดกับคุณอิฐ"แต่นารีคือเมียของฉันเพราะฉะนั้นเรื่องนี้คงต้องให้เมียฉันตัดสินใจเองว่าจะให้เธอไปอยู่ด้วยได้หรือเปล่า" ฉันอึ้งไปเหมือนกันเมื่อคุณอิฐพูดแบบนั้น"เธอตัดสินใจเอาเองละกันนะว่าจะให้น้องเธอไปอยู่ด้วยหรือเปล่า" คุณอิฐพูดทิ้งท้ายไว้ก่อนจะเดินออกไปจากห้องตอนนี้ทั้งห้องเหลือแค่ฉันกับน้องสาวแค่สองคนโดยที่แม่ยังนอนไม่ได้สติอยู่ที่เตียงคนไข้"ฉันหวังว่าพี่คงไม่ใจดำปล่อยให้ฉันต้องลำบากหรอกนะ""หื้มมม?? " แววตาใสซื่อไร้เดียงสาเมื่อครู่แปรเปลี่ยนไปในทันทีคุณอิฐเดินออกไปจากห้อง"ก็ตามที่พูด ตอนนี้พ่อก็ไม่อยู่แล้วแม่ก็ไม่รู้จะหายหรือเปล่า ฉันเป็นน้องสาวพี่เพราะฉะนั้นพี่ก็ต้องรับผิดชอบชีวิตของฉันเพราะที่พ่อกับแม่ต้องเป็นแบบนี้ก็เป็นเพราะพี่!! ""เพราะพี่?? หมายความว่ายังไง""ถ้าพี่ยอมกลับไปกับพ่อกับแม่ตั้งแต่ตอนนั้นพ่อกับแม่คงไม่โดนยิงและฉันก็ไม่ต้องคอยอยู่อย่างหลบๆ ซ่อนๆ จากไอ้เหี้ยบ้ากามนั่น""ยอมกลับไปแล้วให้พ่อกับแม่เอาพี่ไปแล

อิฐ....."เข้ามาในห้องฉันรู้หรือเปล่าว่าจะโดนอะไร" นารีไม่ตอบเอาแต่ก้มหน้าก้มตาหลบหน้าหลบตา"ไม่ตอบฉันจะถือว่าเธอรู้แล้วนะ""ค่ะรู้ค่ะ" พูดกับผมแต่ไม่มองหน้าผม ผมรู้ครับว่านารีรู้ว่าผมโกหกเรื่องปวดหัวซึ่งมันเป็นข้ออ้างของผมสำหรับการหลอกกินเธอ"หึ"ไม่รอช้าผมรีบตวัดร่างบอบบางของนารีให้ขึ้นมาอยู่บนเตียงพร้อมกับผลักเธอให้นอนราบลงไปกับที่นอนโดยที่เธอก็ไม่ได้ขัดขืน จากนั้นผมจะจัดการถอดเสื้อผ้าของนารีออกทีละชิ้นทีละชิ้นจนไม่เหลือผมจ้องมองร่างบางที่นอนเปลือยกายอยู่ตรงหน้าด้วยความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย ใบหน้าขาวใสที่ไร้เครื่องสำอางผิวกายขาวๆ ที่ไม่มีริ้วรอยใดๆ หน้าอกหน้าใจที่ใหญ่พอดีมือสายตาผมไล่ต่ำลงไปจนถึงเนินสามเหลี่ยมที่ปกคลุมไปด้วยเส้นใยบางเบาแค่เพียงเท่านี้มันก็ทำให้น้องชายของผมมันแข็งตัวได้ไม่ยาก เอากันมาก็หลายครั้งแต่ผมไม่เคยมองไม่เคยสำรวจร่างกายของนารีว่ามันน่าเอาน่าหลงไหลขนาดไหนจนมาตอนนี้จู่ๆ ผมก็รู้สึกหวงแหนร่างกายของคนตรงหน้าเพราะมันเป็นของผมทุกอย่าง นารีหลบสายตาผมทันทีเมื่อผมเอาแต่จ้องมองร่างกายเปลือยเปล่าของเธอเธออายจริงๆ ครับไม่ได้เสแสร้งแกล้งทำเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ ที่ผมเคยนอนด้ว

อิฐ..."คุณอิฐคะ นามีเรื่องจะ.....""เธอจะพูดเรื่องหย่าใช่หรือเปล่า""ค่ะ""เธอไม่อยากอยู่กับฉันแล้วเหรอ" ผมถามคนในอ้อมกอดแต่นารีก็ยังเงียบไม่ยอมตอบ"ถามก็ตอบไม่ใช่เงียบนารี" ผมเริ่มโมโหขึ้นมานิดนึงที่เธอไม่ยังยอมตอบคำถามผม"นารักคุณอิฐ" คำตอบที่ไม่ตรงคำถามแต่มันก็ทำให้ผมรู้สึกใจชื้นขึ้นมาว่าเธอยังรักผมอยู่"รักแล้วทำไมต้องหย่า ทำไมต้องเซ็นต์ใบหย่า""มันคือข้อตกลงนี่คะ และอีกอย่างนาไม่อยากทำให้คุณอิฐต้องลำบากใจนาไม่อยากให้คุณอิฐต้องอายใครต่อใครถ้าเค้ารู้ว่าคุณอิฐแต่งงานกับคนใช้ในบ้าน""............""แล้วที่สำคัญที่สุดก็คือคุณอิฐไม่ได้รักนาเหมือนที่นารักคุณอิฐ""นา...""ตอนนี้ใบหย่าอยู่ที่คุณท่านแล้วนะคะ นาเซ็นต์ชื่อไว้แล้วพร้อมกับเอกสารที่ระบุว่านาจะไม่รับทรัพย์สินใดๆ จากคุณอิฐหลังจากที่เราหย่ากัน คุณอิฐสบายใจได้เลยนะคะ นามาแต่ตัวนาก็จะไปแต่ตัว""ไม่หย่าได้มั้ย""คะ?? ""ไม่หย่าได้หรือเปล่า ได้หรือเปล่านารี ฉันไม่อยากหย่า" ผมถามพร้อมกับดึงนารีเข้ามากอดไว้แนบอกกอดให้แน่นขึ้นกว่าเดิม ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงพูดออกไปแบบนั้น แต่ผมยังไม่อยากที่จะหย่ามันหาเหตุผลไม่ได้เหมือนกันว่าเพราะอะไรรู้แค

นารี...."ดีใจด้วยนะนารีที่ในที่สุดเธอก็ได้แต่งงานกับอิฐอย่างที่เธอเคยหวัง" คำพูดที่เหมือนจะดีแต่ฟังดูแล้วมันไม่ใช่เลยสักนิดเพราะทั้งน้ำเสียงและแววตาที่จ้องมองมาที่ฉันที่ตอนนี้มีพี่อิฐกอดเอาไว้มันแสดงออกอย่างชัดเจนว่าคุณมุกรู้สึกยังไง"คงสมใจเธอแล้วสินะหวังมานานแล้วนี่""พูดอะไรมุกดา""ทำไมคะมุกพูดอะไรผิดเหรอมุกก็แค่แสดงความยินดีกับนารีที่ความหวังของเธอเป็นจริงซะทีเพราะใครๆ ก็รู้กันทั้งนั้นว่านารีแอบชอบอิฐมาแต่ไหนแต่ไรทั้งที่ตอนนั้นมุกก็ยังคบกับอิฐอยู่แท้ๆ แต่แปลกนะคะที่ตอนนี้อิฐไม่รังเกียจนารีเลยทั้งที่เมื่อก่อนทั้งเกลียดทั้งรังเกียจทั้งดูถูกนารียิ่งกว่าอะไร มุกอยากรู้จังว่านารีมีเคล็ดลับอะไรถึงมัดใจอิฐได้ มุกจะได้เอากลับไปใช้บ้าง^^""อย่าให้ฉันต้องเอ่ยปากไล่เธอเลยนะมุกดาถ้าเธอมาที่นี่แล้วมาพูดจาแบบนี้ก็เชิญ โน่นประตูมาทางไหนก็กลับไปทางนั้นแล้วไม่ต้องมาที่นี่อีก" พี่อิฐดูจะโกรธคุณมุกดามากถึงขนาดไล่ แต่คุณมุกดาก็ยังไม่ยอมไปง่ายๆ"แหมมม มีปกป้องกันซะด้วย เวลาแค่ไม่กี่ปีทำให้อิฐเปลี่ยนไปมากขนาดนี้เลยเหรอคะ""ฉันจะเปลี่ยนหรือไม่เปลี่ยนมันก็เรื่องของฉันไม่เกี่ยวกับเธอมุกดา""ทำไมพูดจาห่าง