Semua Bab สัญญารักมาเฟียร้าย: Bab 141 - Bab 150

พลั้งรักมาเฟียร้าย : ตอนที่ 34 “ถ้าเธอบอกให้ฉันหยุด ฉันจะหยุดและปล่อยให้เธอลุกออกจากเตียง แต่ถ้าเธอไม่พูดฉันจะถือว่าหลังจากนี้มันคือความต้องการของเราทั้งคู่”ฉันได้ยินทุกคำพูดที่ออกมาจากปากจัสติน แต่กลับนิ่งเฉยและไม่ได้บอกให้เขาหยุด ฉันมองนัยส์ตาคมกริบคู่นั้นจนเห็นเงาสะท้อนตัวเอง รู้ดีว่าต่อจากนี้เขาจะทำอะไรแต่กลับยอมในสิ่งที่เขาต้องการ ฉันไม่ได้ปัดมือเขาออกแต่กลับปล่อยให้มือหนาค่อยๆถอดสายเดี่ยวออกจากไหล่มนพรึบจัสตินเปลี่ยนมาขึ้นคร่อมคนตัวเล็กเมื่อเห็นท่าทางเธอนิ่งเฉยไม่ได้ปฏิเสธ นั่นแปลว่าเธอก็ต้องการเหมือนกัน ทั้งเขาและเธอประสานสายตากันอยู่สักพักใหญ่ จนมือหนาค่อยๆปลดสายเดี่ยวเธอออกแต่ก็ยังปิดเต้าอวบอิ่มไว้อยู่"หลังจากนี้ฉันจะถือว่าเป็นความต้องการของเรา เธอจะมาโวยวายฉันทีหลังไม่ได้""ฉันยังเจ็บตรงนั้นอยู่" ฉันไม่ได้ปฏิเสธแต่กลับบอกเป็นนัยๆให้เขารับรู้"จะทำให้เบาที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ทนหน่อยเพราะผัวเธอเอาดุ"จุ๊บ"อื้อ..." ่ฉันส่งเสียงร้องในลำคอออกมาเบาๆเมื่อถูกจู่โจมทันทีหลังจากเขาพูดจบ ลิ้นสากเข้ามาตวัดเกี่ยวพันอย่างดูดดื่ม รสจูบของเขายังเร่าร้อนและดูดดื่มเหมือนเดิม ภายในโพรง

พลั้งรักมาเฟียร้าย : ตอนที่ 36ช่วงเย็นของวันเดียวกัน"รบกวนช่วยไปจอดในลานจอดรถของโรงพยาบาลให้หน่อยค่ะ" ฉันบอกกับคนขับรถของเขาเมื่อรถยนต์คันหรูขับเข้ามาในบริเวณโรงพยาบาลแล้วและทำท่าทีจะจอดหน้าประตูทางเข้าเลย คงไม่เหมาะถ้าฉันจะลงจากรถคันนี้และเข้าไปทำงาน ทั้งที่ก่อนหน้านี้ฉันบอกว่าจะมาทำงานด้วยตัวเองแต่คนข้างๆก็ไม่ยอมและยังเอาแต่ใจเหมือนเดิม ไม่รู้ว่าข้อตกลงความเป็นอิสระที่ฉันพร่ำบอกเขาไปมันเข้าหัวเขาบ้างไหม ฉันเลยได้แต่ขอร้องให้ขบวนลูกน้องที่ติดตามรออยู่ด้านนอกโรงพยาบาลแทนยกโขยงกันเข้ามา ไม่งั้นผู้คนจะแตกตื่นยิ่งกว่านี้ แค่คอนโดที่ฉันอยู่ก็แตกตื่นกันมากพอแล้ว"จอดหน้าทางเข้าแผนกฉุกเฉิน"และมันก็เป็นไปตามคาดว่าคนอย่างจัสตินก็ยังไม่ยอมฉันเหมือนเดิม"ไปจอดลานจอดรถของโรงพยาบาลค่ะ ทำตามที่ฉันบอก"ตอนนี้กลับกลายเป็นว่ารถยนต์คันหรูได้หยุดชะงักอยู่กลางถนนไม่สามารถขับต่อไปได้เพราะสองคนข้างหลังยังเถียงกันไม่หยุด"เธอจะอายอะไรในเมื่อผัวมาส่ง แถมรถที่เธอนั่งมันจะเชิดหน้าชูตาเธอด้วยซ้ำ""ฉันไม่อยากเชิดหน้าชูตาให้ใครสนใจค่ะ อีกอย่างเรื่องราวของฉันยังครุมเครือ คุณอยากให้ฉันถูกคนทั้งโรงพยาบาลนินทาเหร

พลั้งรักมาเฟียร้าย : ตอนที่ 38หลายวันต่อมาหลังจากเหตุการณ์ในคืนนั้น ฉันก็ยอมกลับมาพร้อมจัสตินด้วยความเต็มใจ และได้ใช้ชีวิตอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่ที่มีลูกน้องและแม่บ้านของเขาคอยช่วยเหลือตลอดเวลาดั่งเจ้าหญิงจนบางครั้งฉันรู้สึกเกรงใจ หลังจากเกิดเรื่องฉันก็ไม่ได้ติดต่อหรือไปทำงานที่โรงพยาบาลอีกเลย ส่วนเรื่องการลาออกกะทันหันจัสตินสั่งให้ลูกน้องคนสนิทจัดการให้เสร็จสรรพโดยไม่ยอมให้ฉันไปยุ่งเกี่ยวเลยสักนิด ทำให้ตอนนี้ฉันกลายเป็นคนตกงานอย่างเต็มรูปแบบ ระหว่างที่ฉันอยู่กับเขาก็มีเรื่องเดียวที่ทำให้ฉันเหนื่อยมากกว่าทำงานคือเรื่องบนเตียง ฉันไม่รู้ว่าเขาไปตายอดตายอยากมาจากไหนถึงได้จัดหนักทั้งเช้าและเย็นยันดึกดื่นแทบทุกคืนปล่อยในใส่ตัวฉันทุกรอบ แต่ประสบการณ์สอนให้ฉันระวังตัวตั้งแต่ครั้งแรกที่มีอะไรกับเขา ทำให้ฉันเลือกที่จะฉีดยาคุมแทนการกินยา เรื่องนี้ฉันไม่ได้บอกใครและฉันก็เป็นคนฉีดให้ตัวเองในห้องทำงานหลังจากกลับจากทะเล ต่อให้ความรู้สึกที่ฉันมีต่อจัสตินจะเปลี่ยนไปแต่ความเชื่อใจมันไม่ได้เกิดขึ้นแค่วันเดียว ถ้าเมื่อไหร่ที่ฉันเห็นว่าเขาพร้อมและเราทั้งคู่ยอมรับที่จะมีลูกน้อยอีกคน ฉันก็พร้อมที่จะปล่อยให

พลั้งรักมาเฟียร้าย : ตอนที่ 40สายตาคมกริบมองนับดาวและแม่ของเธอ ติดพ่วงด้วยลูกสาวตัวน้อยที่อยากจะช่วยหยิบจับทุกอย่าง ทั้งสามคนเผยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะออกมาอย่างมีความสุข เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นรอยยิ้มของนับดาวบ่อยขนาดนี้ ต่อให้เขากับเธอเคยคบกันมาก่อนแต่ไม่เคยได้เห็นคนตัวเล็กมีความสุขจนปริ่มออกมาทั่วทั้งใบหน้าหวานขนาดนี้ ยิ่งตอนที่ได้อยู่กับอันดาเขามักได้เห็นรอยยิ้มอยู่ใบหน้าหวานตลอดเวลา เชื่อแล้วว่าอันดาเข้ามาเติมเต็มในส่วนที่ขาดหายไปของเธอจริงๆ เธอก้าวผ่านเรื่องเลวร้ายมาได้คงเป็นเพราะอันดาลูกสาวตัวน้อยคนนี้ มีแต่เขาเองที่หลงระเริงจนไม่เห็นคุณค่าของผู้หญิงที่ไม่คิดจะเอาเปรียบ ไม่เคยเรียกร้องสิทธิ์อะไรเลย ทำให้นึกถึงคำพูดของอลินดาขึ้นมาทันที"ถ้าเกิดผู้หญิงคนนั้นรักนายจากตัวตนของนายจริงๆ เธอคงเสียใจมากถ้าเห็นนายควงผู้หญิงอื่นต่อหน้า ผู้หญิงที่ไม่หวังเงินทองและชื่อเสียงของนาย ฉันว่านั่นคือผู้หญิงที่นายควรเอามาเป็นเมียนะ"ช่่วงที่เขาหายจากเธอหลังจากกลับจากทะเลวันนั้นก็ได้มีโอกาสไปร่วมงานแต่งระหว่างอลินดากับชาร์ลทำให้เกิดความคิดและความรู้สึกบางอย่างขึ้นมา มันเป็นความคิดที่เขาไม่คิดว่าจ

พลั้งรักมาเฟียร้าย : ตอนที่ 42"ลินได้ยินเหมือนเสียงรถของจัสตินเลยค่ะ" อลินดาเดินตามสามีออกมา เธอเดาถูกว่าเป็นรถของจัสตินแต่สิ่งที่เห็นแทบไม่เชื่อสายตา หญิงสาวใบหน้าสวยร่างอรชรกำลังเดินจูงมือเด็กผู้หญิงมาด้วยและที่น่าแปลกคือจัสตินจูงมือของเด็กสาวอีกฝั่งราวกับเป็นครอบครัวที่อบอุ่น "นี่ลินตกข่าวอะไรไปหรือเปล่าคะพี่ชาร์ล""หึ" ชาร์ลหัวเราะในลำคอ สายตาคมกริบจ้องมองบุคคลที่มาใหม่จัสตินจูงมืออันดามายืนอยู่ตรงหน้าของเจ้าของบ้านทั้งสามคน โดยสายตาคมมองไปยังหลานชายที่มองตาแป๋วมาที่เขาเหมือนกำลังสงสัยไม่แพ้แม่ตัวเอง"อันดานี่ชาวินท์""ชาวินท์” อันดามองด้วยแววตาเป็นประกาย"ไม่คิดจะทักทายกูกับเมียหน่อยเหรอไง" ชาร์ลยกยิ้มมุมปากกับความไร้มารยาทเสมอต้นเสมอปลายของจัสติน"มึงรู้อยู่แล้วอย่ามาตีหน้าใสซื่อใส่กู" สายตาคมกริบจ้องมองชาร์ลด้วยแววตาเรียบนิ่ง เขาเชื่อว่าคนอย่างชาร์ลไม่ได้รู้แค่เรื่องนับดาว แต่ต้องรู้เรื่องอันดาด้วย"นี่นับดาว ส่วนนี่อันดาลูกของฉัน" จัสตินบอกกับอลินดาที่ยืนอึ้งอยู่ สายตาเธอบอกได้ชัดเจนว่าไม่รู้เรื่องนี้ คงเป็นเพราะชาร์ลไม่เล่าอะไรให้ฟัง"ลูก?...อ่อ เอ่อ…ยินดีที่ได้รู้จักนะ เรา