Lahat ng Kabanata ng คนบ้า(รัก): Kabanata 1 - Kabanata 10

นิยายเรื่องนี้ประกอบด้วยเรื่องสั้น 2 เรื่องได้แก่1.คนบ้า(รัก)2.ผัวฉุกเฉินปฐมบทคนบ้า(รัก)สวยเหมือนนางฟ้าเลย...ใคร ๆ ก็บอกเธออย่างนั้น...สายตาของมนุษย์ทุกคน ทุกเพศ ทุกวัย หรือแม้แต่หมาแมวก็เหอะ พวกเขาต่างจับจ้องมองเธอด้วยความตื่นตะลึง ชื่นชม อิจฉา และคลั่งไคล้ระคนกันตื่นตะลึงในความงดงามตั้งแต่หัวจรดเท้า ทั้งหน้าตา ผิวพรรณ เรือนร่าง ที่สมบูรณ์แบบเสียนี่กระไรคลั่งไคล้ในความเซ็กซี่ มีเสน่ห์น่ารัก เย้ายวนในทุกอิริยาบถ จนอดที่จะเก็บไปฝัน ไปจินตนาการถึง ชักดึงดุ้นเนื้อความเป็นชายออกมาผงาด ฟาดฟันกับอารมณ์อันเปี่ยมล้นจนกลั่นออกมาเป็นน้ำ...น้ำอสุจิขาวขุ่นที่สาดกระจายบนใบหน้าสวย เต้านมอวบอิ่ม หน้าท้องแบนราบ เนินสวาทไร้ขน แก้มก้นกลมตึงอย่างกับก้นของนางแบบวิคตอเรีย ซีเครส !แน่นอน...พวกเขาต้องจินตนาการถึงเครื่องเคราทางเพศที่แสนสวยดั่งดอกบัวหลวงของเธอ กลีบอ่อนหวานนุ่มนวลขาวอมชมพู เม็ดเกสรสีทับทิมดั่งเพชรเม็ดงามบนแหวนราคาแพง !“เฮ่อ....เพื่อนรุ่นเดียวกัน แต่งงาน มีผัวมีลูกกันไปเกือบหมดแล้ว บางคนเปลี่ยนผัวคนที่สามแล้วด้วย เหลือแต่กูนี่แหละ อย่าว่าแต่ผัวเลยเหอะ เย...ก็ยังไม่ได้เย..กับใครเลย ท

“อ่า...อืมม...” ริมฝีปากอิ่มสวยเม้มแน่นด้วยความซ่านสยิว ยามจับจ้องมองดุ้นปลอมสีชมพูหวานในมือ เครื่องมือช่วยคลายกำหนัดที่เธอสั่งมาจากเวปไซต์แห่งหนึ่ง พร้อมกับเม็ดสั่นคลายเหงา“ม๊วบ...ที่รักของทิพย์ โอวว...” เธอจูบมันราวกับคลั่งไคล้ ก่อนจะใช้มันถูไถตามเรือนร่าง กดคลึงตามทรวงอกแล้วเน้นตรงยอดปทุมถันอย่างสุขสมในอุราอันร้อนระอุ “อือออ...อ่า...ซี๊ดส์ อูยยย อูววว...”เธอป้อนความเสียวให้ตัวเองอย่างซ่านสยิวหวิวไหว ใช้ดุ้นเนื้อปลอมสีชมพูขนาดเก้านิ้วซึ่งมีผิวสัมผัสเหมือนของจริง เสียดสีบดเคล้นทั่วเรือนร่างเพื่อกระตุ้นกำหนัดร่านภายในให้ลุกโชนกว่าเดิม“อูยย...” กดคลึงถูขยี้บี้หัวนมผ่านเสื้อเชิ้ตสีขาวและบราเซียสีเนื้อจนมันร้อนเร่าขึ้นเม็ดแข็งแน่นเป็นไต บดเคล้นวนเวียนปรนเปรอความเสียวไม่ขาดตอน“อ้า.....อู๊วส์” พร้อมส่งมือซ้ายลงถลกกระโปรงทรงเอขึ้นคาพักตรงสะเอว เผยสัดส่วนช่วงล่างแสนงดงามในกางเกงในสีขาวตัวจิ๋ว เนินสวาทอวบอิ่มรกเรื้อด้วยไรขนดำขลับ ปกคลุมปานดำราวกับหนังหมีเอาไว้“โอววว...” ใบหน้าสวยเคลิบเคลิ้มราวฝันหวาน ยามไถปลายดุ้นปลอมสัมผัสเนินสวาท บดเคล้นวนเวียนเป็นวงกลมอยู่หลายรอบ กระตุ้นปลุกกำหนัดจนร้

ค่ำคืนอันหนาวเหน็บในวันอันเปลี่ยวเหงาของสาวออฟฟิศไร้คู่เช่นเธอ...ความสวยไม่ได้ช่วยอำนวยความสะดวกในชีวิตให้แก่เธอนัก แต่มันเป็นคำสาปที่ติดตัวเธอมาตั้งแต่เกิด ไม่ต่างจากแฮรี่ พอตเตอร์ที่มีรอยแผลเป็นรูปสายฟ้าบนหน้าผากนั่นแหละทิพย์นารีนั่งรถเมย์อย่างเซ็งในอารมณ์เพื่อจะกลับไปที่พัก ซึ่งเป็นอพาร์ตเม้นต์สุดซอยแถวชานเมือง ห้องเช่าที่กลายเป็นบ้านมาสามปีแล้ว ตั้งแต่เข้ามาทำงานในกรุงเทพฯเมื่อสี่ปีก่อนเกือบห้าทุ่มแล้ว ตอนที่รถเมย์จอดตรงป้ายหน้าปากซอย ซึ่งมีเพียงเธอคนเดียวที่ลงป้ายนั้นบรรยากาศหน้าปากซอยในเวลานี้ ค่อนข้างเงียบ ร้างไร้ผู้คน แม้จะมีร้านสะดวกซื้อและร้านขายอาหารยามค่ำคืนสองสามร้านเปิดให้บริการอยู่ทิพย์นารีเดินเท้าเข้าซอยเหมือนทุกวัน เพราะอยากจะประหยัดและอยากออกกำลังกายไปในตัวพอเดินเข้าซอยได้ประมาณสักสองถึงสามร้อยเมตร ก็จะเจอตลาดสดที่เปิดขายในช่วงเช้า ยามนี้จึงค่อนข้างเงียบเหงาวังเวงและน่ากลัวส่วบ ส่วบ ส่วบ "แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก..อืออ"เธอเร่งฝีเท้าเพื่อจะได้ผ่านบริเวณตลาดไปยังอพาร์ตเม้นต์ท้ายซอย แต่ไม่ทันจะพ้นทางเลี้ยว เธอจำเป็นต้องหยุดฝีเท้า เพราะมีคนสวมหมวกโม่งเข้ามาประชิดด้านหลังแล

กัปตันแจ๊ค สเปโรย์คว้ามือเธอแล้วลากออกจากบ้านร้าง ตรงไปยังด้านหลังของบ้าน ซึ่งเป็นดงหญ้าสูงท่วมหัวและป่ารกชัฎกินพื้นที่เกือบไร่เขาดึงร่างเธอให้นั่งซุกตัวในดงหญ้า หลบซ่อนตัวจากกลุ่มคนร้ายที่กำลังโวยวายอยู่ในบ้านร้าง“เอ่อ...”“ชู่วส์”เขาเป็นคนบ้านะ...แต่ตอนนี้เธอคงบ้ากว่า เพราะยอมให้คนบ้าลากมาอยู่ในดงหญ้ารก ซึ่งน่าจะอันตรายกว่าบ้านร้างหลังนั้นซะอีก !เธอควรจะรู้สึกกลัวคนบ้า ซึ่งเป็นผู้ชายวัยฉกรรจ์ รูปร่างกำยำล่ำสัน ใบหน้าคร้ามเข้มเต็มไปด้วยเคราหนวดเหมือนโจรแต่มันบ้าก็ตรงที่...เธอกลับไม่รู้สึกเกรงกลัวเขาเลยสักนิด แววตาของเขาแม้จะดูเหมือนคนบ้า แต่มันมีความอ่อนโยนซ่อนอยู่เธอเชื่อว่าก่อนที่เขาจะกลายมาอยู่ในสภาพคนจรจัดสติไม่เต็มเต็งแบบนี้ เขาต้องเคยเป็นคนดีมาก่อนอย่างแน่นอน เพราะการที่เขาเข้ามาขวางคนร้าย มาช่วยเธอไว้จากคนหื่นระยำพวกนั้น ก็น่าจะมาจากจิตสำนึกจากภายใน ที่สั่งให้เขาช่วยคนที่กำลังได้รับความเดือดร้อนเช่นเธอวันนี้จิ๋มของเธอปลอดภัยก็เพราะเขา...ฮีโร่ผู้พิทักษ์จิ๋ม !!“ซี๊ดส์ ไอ้พวกเลวนี่!” เธอได้ยินเสียงเอะอะโวยวายและตกใจของพวกมัน หลังเจอร่างของลูกพี่สารเลวที่นอนสลบเหมือดอยู่บ

เขาก้มหน้าลงจูบไซ้ซอกคอของเธอ ลูบขยำสะโพกกลมกลึงอย่างเร่าร้อนออดอ้อน เหมือนแมวน้อยไร้เดียงสา แต่แอบหื่นอย่างน่ารัก“โอวว กัปตัน...ฉัน...ไม่ได้นะ...ไม่ได้นะคะ มันไม่ควรเกิดขึ้น...” ปากของเธอบอกอย่างนั้น แต่ใจเธอกลับกระหายอยากจะมีเซ็กส์กับคนบ้าจนตัวสั่น มันเสี้ยนกระเหี้ยนกระหือรืออย่างบอกไม่ถูก ไม่รู้ผีบ้าหรือผีร่านตัวไหนเข้าสิงเธอให้รู้สึกเร่าร้อนจนไม่เป็นตัวของตัวเองแบบนี้ โอยย...ทำไมเธอถึงรู้สึกกับสัมผัสสกปรกของเขาและรู้สึกกับลมหายใจอุ่นๆของเขาขนาดนี้“อ่า ..ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ ..เราไม่ควรทำ ไม่ควร ไม่ควรจริงๆนะ อืมม” แต่ครางกระเส่าออกมาโดยไม่รู้ตัว คำว่าไม่ควรเบาลงทุกที..ทุกที...ทุกที “ไม่...ควร...”“ผมไม่ได้บ้า” เขาพูดย้ำประโยคเดิมราวกับบอกตัวเอง ลมหายใจอุ่นซ่านรดรินตามต้นคอระหงระเรื่อย ราวกับลมแห่งมนตราที่สะกดจิตเธอให้ลุ่มหลง เร่าร้อน และอ่อนระทวยระคนกัน “อ่า...”“อืมม..คุณ อย่า..อย่า..ซี”“อ่า...” เขาก้มลงสูดดมต้นคอเธอแผ่วเบาก่อนจะจูบเม้มเคล้นริมฝีปากนัวเนียบดเบียด ราวกับกำลังตรวจตราหาบางสิ่งบางอย่าง จูบเม้มซ้ำๆตรงต้นคอจนผิวแดงเรื่อจากนั้นก็ไล่ขบเล็มเลื้อยเนื้อนุ่มหอมละมุนลงมาจนถ