บทที่ 7...กับคนบ้าในดงหญ้า

กัปตันแจ๊ค สเปโรย์คว้ามือเธอแล้วลากออกจากบ้านร้าง ตรงไปยังด้านหลังของบ้าน ซึ่งเป็นดงหญ้าสูงท่วมหัวและป่ารกชัฎกินพื้นที่เกือบไร่

เขาดึงร่างเธอให้นั่งซุกตัวในดงหญ้า หลบซ่อนตัวจากกลุ่มคนร้ายที่กำลังโวยวายอยู่ในบ้านร้าง

“เอ่อ...”

“ชู่วส์”

เขาเป็นคนบ้านะ...แต่ตอนนี้เธอคงบ้ากว่า เพราะยอมให้คนบ้าลากมาอยู่ในดงหญ้ารก ซึ่งน่าจะอันตรายกว่าบ้านร้างหลังนั้นซะอีก !

เธอควรจะรู้สึกกลัวคนบ้า ซึ่งเป็นผู้ชายวัยฉกรรจ์ รูปร่างกำยำล่ำสัน ใบหน้าคร้ามเข้มเต็มไปด้วยเคราหนวดเหมือนโจร

แต่มันบ้าก็ตรงที่...เธอกลับไม่รู้สึกเกรงกลัวเขาเลยสักนิด แววตาของเขาแม้จะดูเหมือนคนบ้า แต่มันมีความอ่อนโยนซ่อนอยู่

เธอเชื่อว่าก่อนที่เขาจะกลายมาอยู่ในสภาพคนจรจัดสติไม่เต็มเต็งแบบนี้ เขาต้องเคยเป็นคนดีมาก่อนอย่างแน่นอน เพราะการที่เขาเข้ามาขวางคนร้าย มาช่วยเธอไว้จากคนหื่นระยำพวกนั้น ก็น่าจะมาจากจิตสำนึกจากภายใน ที่สั่งให้เขาช่วยคนที่กำลังได้รับความเดือดร้อนเช่นเธอ

วันนี้จิ๋มของเธอปลอดภัยก็เพราะเขา...

ฮีโร่ผู้พิทักษ์จิ๋ม !!

“ซี๊ดส์ ไอ้พวกเลวนี่!” เธอได้ยินเสียงเอะอะโวยวายและตกใจของพวกมัน หลังเจอร่างของลูกพี่สารเลวที่นอนสลบเหมือดอยู่บนพื้นสกปรก พวกมันคงกลัวลูกพี่สารเลวตายกลายเป็นผีเฝ้าบ้านร้าง ก็เลยรีบช่วยกันแบกร่างของลูกพี่สารเลวออกจากบ้านร้างไป

เมื่อแน่ใจแล้วว่าพวกมันไปกันแล้ว ทิพย์นารีรู้สึกโล่งอก โล่งใจ หันมายิ้มให้คนบ้าที่เธอนั่งทับอยู่บนหน้าตักของเขา โดยไม่ได้ตั้งใจ

คนบ้ามองเธอตาปริบ ๆ ส่วนเธออึ้งไปนิดนึง หลังจากรับรู้ว่าเธอนั่งทับอยู่บนดุ้นเนื้อของเขา ไม่ใช่ท่อนไม้อย่างที่เธอเข้าใจ

“อะ...ว๊าย” เธอตาเหลือก รีบผละสะโพกลงจากหน้าตักของคนบ้า ซึ่งทำให้ดุ้นเนื้อแข็งทื่อของเขาเด้งชูชันขึ้นมาเลย มันเหมือนจรวดตอร์ปิโดไม่มีผิด

“อุ๊ย!” เธอตกใจตาเหลือกกว่าเดิม เผลอจ้องมองดุ้นเนื้อขนาดใหญ่ยาวราวสิบเอ็ดนิ้วอยู่หลายวินาที กว่าจะดึงสติตัวเองกลับมาได้

“ชู่วส์” เขาร้องเตือนให้เธอเงียบปาก เพราะเหมือนว่าจะยังมีลูกน้องของไอ้สารเลวนั่นเดินวนเวียนอยู่ในบ้านร้างหลังนั้น

เธอปิดปากแน่น พยายามนิ่งเข้าไว้ แม้หัวใจจะเต้นระส่ำเหมือนจะทะลุออกจากอกก็ตาม

“อืม...” เธอสูดลมหายใจ พยายามจะไม่หันมองดุ้นยักษ์ของคนบ้าล่ะนะ แต่ใจเธอกลับกระสัน ก้มลงจ้องมองสบตากับมันอยู่เรื่อย

“เงียบแล้วน่า พวกมัน...น่าจะ...ไปกัน หมดแล้ว” แต่คนที่ไม่อยากไปจากตรงนี้กลับเป็นเธอต่างหาก

“นางฟ้า...สวยจัง” เขาเอ่ยออกมาแล้วทำหน้าขวยเขิน รอยยิ้มไร้เดียงสาน่าเอ็นดูเหลือเกิน

“บ๊อก” หนวดเคราแสนเซ็กซี่ส่งให้เขาดูหล่อกว่าเดิม ยามกระทบกับแสงไฟจากเสาต้นใหญ่ที่สาดอาบคลุมลงมา ผสานกับแสงจันทร์นวลในยามข้างขึ้น

“ขอบใจนะ” เธอกระซิบบอกเขา ด้วยเสียงแหบพร่า สายตาแอบหื่น จ้องมองดุ้นเนื้อไม่เลิก ‘ใหญ่กว่าดิลโด้ในกระเป๋าของฉันตั้งเยอะ!’

“สวย...สวย...ชอบ...ชอบ” ตอนนี้เขาดูเหมือนเด็กน้อยเลย...มันทำให้เธอเกิดความรู้สึกเอ็นดูจนอยากจะป้อนนมให้เขาดูดเลยเชียว...โอววว เธอคิดบ้าอะไรของเธอเนี่ย...ยัยทิพย์...นี่มันคนบ้านะ

แต่ถึงเขาจะบ้า เขาก็เป็นคนดีนะ อย่างน้อยเขาก็ช่วยให้เธอรอดพ้นจากแก๊งข่มขืน และสำคัญกว่านั้น เขาทั้งหล่อ เข้ม สูงใหญ่ แถมล่ำบึ๊กไปทั้งตัว โดยเฉพาะตรงส่วนนั้นที่โอเวอร์ไซส์สุด ๆ

“ชอบเหรอ?”

“สวย”

“ไม่สวยหรอก น่าเกลียดจะตาย ไม่น่ามอง น่ากลัว”

“สวย” เขาย้ำคำเดิม

“สวยตรงไหน ดำจะตาย ดำมากๆด้วย”

“เหมือนตุ๊กตา”

“ฮ่า” เธอหัวเราะออกมาอย่างเอ็นดู จ้องมองเขาด้วยสายตาหวาน “ปากหวานนะเนี่ย ปกติเอาแต่เห่า บ๊อก บ๊อก ทำไมวันนี้พูดมากจัง”

“หอม หอม อืมม หอมมม..” เขาพูดพร้อมกับวางฝ่ามือใหญ่ลงบนต้นขาของเธอแล้วลูบไล้เบา ๆ สายตาไร้เดียงสาของเขากวาดมองช่วงล่างของเธอราวกับเห็นของเล่น...

“อืมม อืมมม โอวววว...” เธอควรจะห้ามเขานะ แต่กลับปล่อยให้เขาลูบไล้ต้นขาและเนินเหน่าอย่างเริงใจ

“อ่า อ่า อ่า....” เธอควรจะผลักมือเขาออกไปนะ แต่กลับอ้าขาออกซะงั้น “อือ...อืออ...อืออออ”

เขาไม่รอช้ายื่นฝ่ามือเข้ามาในกระโปรงของเธอ จับคลับเนินสวาทอวบอูมในกางเกงในตัวจิ๋ว แล้วบีบเคล้นอย่างเมามันส์ราวกับมันเป็นของเล่น

“นุ่ม นุ่ม”

“โอววว...” ไม่อยากเชื่อเลยว่าฝ่ามือและปลายนิ้วของคนบ้าจะทำให้เธอรู้สึกเร่าร้อนไปทั้งตัว ฝ่ามือสกปรกหยาบกร้านกระตุ้นกำหนัดใคร่ของเธอจนแตกซ่าน กระตุกโหย สั่นระริกไปทั้งยวงนุ่ม

“อูววว อูววว โอววว...” เขาบีบคลำจนหนำใจ แทรกซอนปลายนิ้วเข้าไปในเป้ากางเกงใน กดคลึงขยี้ปุ่มกระสันเสียว ถูไถร่องรักจนน้ำหวานฉ่ำเยิ้ม “อูยย นะ นาย อือ งื้อออ งุ้ยยย นาย อื้อ...”

คนบ้าส่งเสียงครางกระสันราวกับสัตว์ป่า จับสองขาของเธอแยกออกจากกัน ก้มลงจูบหอมเนินสวาทฉ่ำอวบอย่างโหยหิวตะกระตะกราม

สวบ สวบ สวบ แผล่บ แผล่บ แผล่บ...

ลิ้นสากแสนร้อนร้ายตวัดเลียจนเป้ากางเกงในเปียกฉ่ำ รวบดูดยวงเนื้อเข้าปากแล้วดูดเคล้นอย่างเอาเป็นเอาตาย น้ำลายไหลยืดเหมือนหมาบ้า