All Chapters of Atamirano Series #1: Hidden Heiress In Mistaken Goodbye: Chapter 51 - Chapter 60

"Sandali!" Hailey yelled. Mas lalong binilisan ni Naiah ang paglalakad kaya nadala ako nito. Hindi ako nagreklamo at hinayaan na lang siyang tangayin ako. "Huy, teka nga----," Hailey continued, but couldn't finish. Tumili ito nang napakalakas. "Shit naman!"Nilingon ko ito, gano'n din ang ginawa ni Naiah. My eyes widened upon seeing Hailey on the water. Nasa dulo na ito ng tabing-dagat, ngunit nagkamali ang pagkakaapak sa surfing board kaya tumalsik siya sa buhangin. Ismael was standing behind her. Hindi ako makagalaw dahil sa naghahalong emosyon sa dibdib ko. Natatawa ako, ngunit mas nangingibabaw ang pag-aalala ko para sakaniya. It was a bad fall. Tumakbo ako patungo sa gawi niya. Nakasunod lang sa'kin si Naiah, ngunit mas nauna itong dumalo sa kaibigan. "Kanina, sa dagat ka lang nagdidive. Ngayon, pati na rito sa buhangin?" Tumatawang pagtatanong ni Naiah. "Nasa bucket list mo rin ba 'yan?" Sumama ang tingin sa'min ni Hailey. Tutulungan pa lang sana namin siyang makatayo, ngu

It was past five o'clock in the afternoon when we decided to stroll on the boardwalk. Kaninang tanghali pa sana pagkatapos namin kumain, ngunit dumating si Naiah na kasama si Ismael. They didn't want to stroll during the afternoon. Marami daw kasing mga tao at masiyadong tirik ang araw. Ngayon naman ay kakaunti na lang ang mga taong nasa boardwalk. Ismael stayed in his room since he had to attend a virtual meeting. Malamig na simoy ng hangin ang sumalubong sa'kin pagkatapak pa lang ng mga paa ko sa kahoy. Nasa gitnang bahagi nito si Hailey na abala sa pagkuha ng mga litrato, habang si Naiah naman ay kumakain ng pizza. "Zeidan," Sambit ko. His fingers were intertwined with mine."Hmm?" He hummed. Nakatanaw ito sa karagatan. "I'm curious about one thing." Mahinang usal ko. Suddenly, I've been noticing the changes in my body. Kahit hindi naman ako pagod ay kakaiba ang nararamdaman ko. I want to take a test. Natatakot lang ako sa maaari nitong maging resulta. "Have you ever thought

Goodbyes sometimes could seem like a painted black and white room. Happiness doesn't remain the same each day. Mayroong mga panahon na nagkakaroon ito ng wakas para harapin naman ang totoong mundo. "Mamimiss ko kayo," Mangiyak-ngiyak na sambit ni Naiah. "I'll be leaving for Japan tomorrow." "Don't forget to buy me the products," Tumatawang usal dito ni Hailey. "Ibinilin ko na sa'yo 'yon." Tumatawang inirapan ni Naiah ang kaibigan. Hailey may seem to not care, but sadness was visible in her eyes. "Hindi mo ba ako mamimiss?" Naiah scoffed. "Parang hindi babalik, oh. Sobrang lala ng sepanx mo, girl." Hailey teased. Sinusubukan lang nitong pagaanin ang buong paligid. We have landed at the airport. Pabalik na kami ngayon sa kaniya-kaniyang mga bahay. Mabilis na lumipas ang mga araw. Gano'n nga siguro talaga kapag nagiging masaya ka kasama ang mga taong nagpapasaya sa'yo. Time will pass in a blink of an eye. "Wala akong separation anxiety, ha. Mamimiss ko lang talaga kayo. Sige, hind

Time flew quicker with the passing of each day being served by the lights from cameras instead of the rays of sun. Modeling was not only about taking pictures, but catching the interest of audiences to purchase the products that you promote. Alas-otso pa lang ng umaga kaya hindi pa masiyadong mainit ang sinag ng araw. I was holding a cup of iced coffee while walking on the streets of Vigan that was surrounded by huge buildings. Halos tumakbo na ako papasok sa agency dahil sa pagmamadaling mahabol ang oras.Hinahabol ko pa ang hininga ko nang salubungin ako nang kaguluhan sa loob ng studio. Other faces were showing disappointment, some were complaining, but there were also some of them who were sitting with their heads on their knuckles. "Anong ganap ngayon?" Nagtatakang pagtatanong ko kay Wendy nang makalapit ako rito. I placed my coffee on her desk.She was inside the room of our team, standing with a phone in her hand. Masiyado siyang abala sa pagtitipa doon at paminsan-minsang in

Silence was echoing as the call dropped for the fifth time. Sigurado ako sa nakita ko kanina na siya 'yon. It was a different car, but I can never be wrong about his physique. "Come on, pick up my call...." Kinakabahan kong sambit habang hindi ako mapakali sa paglalakad pabalik-balik. Anxiety was trying to consume me whole. Halos mapudpod na ang mga daliri ko dahil sa nararamdamang kaba at takot. Ilang ulit ko pa itong tinawagan hanggang sa tuluyan na akong sumuko dahil sa pagod. The girl seemed familiar. Kamukha niya 'yong babaeng kasama niya noon sa tapat ng coffee shop. I can't be wrong about this matter, but I'm hoping that I am. Hindi ko alam kung paano ko pa matatanggap ang explanations ni Zeidan sa'kin kung sakaling tama ang mga hinala ko. I could've followed them, but I wasn't brave enough to do it.With a heavy heart and confused mind, I just chose to go to bed and sleep. Ito lang ang tanging paraan ko para makatakas sa sakit at maiwasan ang mga bigat na dinadala. Nagisin