All Chapters of Unwanted Bride : Chapter 81 - Chapter 90

The days go on with me to the fact that I made myself distance with Drake all the time. I'll do the photoshoot and after that I just talk to some staff and go back to my room the next day we went to interview and gladly it's not the interview that I expected. We only have two person to interview us, the interviewer and the cameraman. And I'm thankful that they asked almost about business and not about our personal things. And as the day past doon ko nakilala ang bagong make up artist ko na si Allison, she's beautiful and sweet kaya mabilis kong napagpagaanan ang loob niya. She also told me na idol nya daw ako noon pa at pinapangarap niya na balang araw maayusan niya ako. And I can see how happy she is ng first time niya akong maayusan and I just can't describe how good she is when it comes to make up and cosmetics. Ka humor ko din siya which is yung isa sa mga hinahanap ko sa isang tao we often talk at naikwento ko din sa kanya ang about sa heart transplant ko and I was shock w

Ngayon ko lang din napansin ang ayos niya, naka gray sando lang siya at black pajama hapit na hapit din yun sa katawan niya pakiramdam ko isang balibag niya lang sakin eh mababali na lahat ng buto ko sa katawan. Pero hindi nakatakas sa paningin ko ang magulo niyang buhok at pagod niyang mga mata. Hindi naman siya ganito noong nakaraang araw ah. Yes, the other day, simula kasi kahapon hindi ko siya nakikita. "Hindi ako sasama kung hindi importante." Saad ko.Wala naman talaga akong balak na sumama pa sa kanya. For what? To make me realize how rude he is to me before, to make me remember everything he did in the past? To beg for me to come to him? Oh God, I'm so tired of it, bakit ba hindi nalang siya tumigil."Ayuko. Tsaka hindi naman oras ng trabaho ngayon, hindi ba?" saad ko muli. "Kaya umalis kana dahil hindi ako sasama." napabuntong-hininga ako pagkatapos magsalita. "I promise, Claire. It won't waste your time...just please come with me." nagsusumamong saad niya sa akin. Mabil

"Then one day I saw your pictures, someone told me that it's not you but I know it, Claire. And when I confirm that it's really you it's like my whole world is back with itself again."Napapikit ako ayukong paniwalaan ang mga sinasabi niya. Ayukong isipin na sa pag alis ko ay may napahirapan din ako dahil akala ko hindi ako ang mahal niya."For all those times I keep that loved in my heart. Because my life without it is like a sunless garden when flowers of roses are dead." Napailing ako."Plano mo ba ang lahat kung bakit nagtratrabaho ako sayo ngayon?" Malamig kong tanong."No." Mabilis kong nilingon ang tingin sa kanya at ganun din siya saakin. Ngayon magkaharapan kaming dalawa at ayuko ng nakikita kong emosyon sa mga mata niya. Can't he just hide it like what he used to before? "When I opened my company I decided to find some things that can introduce my company, I didn't mean it to be modeling that time. Pero habang naghahanap ako nakita ko ang pangalan ng kompanyang pinagtratraba

CLAIRE POVIt's been a week since nakauwi ako, tinawagan ko ang boss ko at hindi ko na pinatapos pa ang kung ano mang gawain doon at wala naman silang nagawa because I already did my job sobra-sobra pa nga.Matapos ang gabing yun hindi ko na ulit nakita pa si Drake. Umuwi ako ng mansyon na malalim ang iniisip, simula ng dalhin niya ako sa lugar na yun hindi na tumatawag si Chase saakin. Hindi ko din siya macontact at hanggang ngayon hindi pa din.I'm damn worried dahil hindi ko naisip na makakaya niyang hindi ako tawagan. Alalang-alala ako at halos hindi ko na maisip na may iba pa akong dapat gawin.Kahit maikling text lang hindi niya magawa, ganoon ba siya kabusy sa kanila at nakalimutan niya na ako?Pabalik-balik akong naglalakad sa sala habang hawak ang cellphone ko, ilang beses ko na siyang tinatawagan at sandamakmak na din ang text ko pero wala pa din akong natatanggap na response galing sa kanya. Hindi ko maitago ang pait na ngiti na kumawala sa labi ko ayaw ko man mag isip ng i

I knotted my forehead, bakit hindi pa sila nauna, malaki naman ang daanan ah. Hindi ko pa din makita ang taong sakay nito dahil sa ulan at mas lumabo pa ang salamin ng tricycle."Manong malayo pa po ba?" tanong ko.Hindi ko na kasi maopen ang phone ko dahil nalowbat na at hindi ko din nadala ang power bank ko. "Medyo po ma'am." Napatingin ako sa pantalon kong nababasa na dahil sa pagtalsik ng tubig ulan. Niyakap ko nalang ang sarili dahil nakaramdam ako ng lamig dala ng ulan at sa dampi ng hangin.The place is beautiful, there's a lot of trees na halatang hindi pinapababayaan. May mga kabahayan din but unlike others ay malayo ang agwat ng bawat bahay. Mga ilang lakad pa bago mo makikita na may bahay ulit.This is the place of his childhood, bago nya napagpasyahang umalis sa Pilipinas ay dito sya lumaki and I'm happy that I'm seeing it now. Lumipas ang hindi ko alam kung ilang minuto ng huminto ang sinasakyan ko sa isang may kataasang kahoy na gate. It's so familiar sa picture na pi