Semua Bab Unwanted Bride : Bab 161 - Bab 165

Tahimik akong umiyak, hinaplos ko ang salamin kung saan tanaw na tanaw ko siya, he just looked like he was sleeping, still handsome."I-I...didn't know I'd see him again...in this situation," I said. I thought he'd get better, and we'd go back to being friends. I thought he'd fight and choose himself. But now, here he was. In his final moment, he chose himself, chose to be at peace. But what I didn't expect was that he'd do it forever, in heaven.Lumipas ang mga araw at ngayon ang araw ng libing ni Drake. Katulad noon ay hindi ko nakita ang pamilya niya. Tumingin ako kay Papa ng hinawakan nito ang balikat ko at tinapik. Agad kaming sumunod ni Chase sa unahan at naunang ihulog ni Chase ang bulaklak na hawak niya. Pero kapansin pansin ang bulaklak na hawak ko, puting Rosas ang sa kanila pero ang sa akin ay pula."You may rest in peace, Drake. Until we meet again." I whispered softly as I kissed the read rose bago ito tuluyang hinulog.Natapos ang libing at wala kaming ibang nariri

Pinili kong hindi siya kausapin and mourned Kuya's loss instead. All hope of seeing Kuya again was lost. Ang matagal na pag-asang nasa puso ko ay parang sa isang iglap lang ay naglago. I didn't expect to see her standing outside our house the next day. After days of not reaching out to her, God knows how much I missed her, despite my mind telling me she was the reason for Kuya's disappearance. She held Kuya's heart at hindi ko alam kung paano siya haharapin. I walked out expressionless and faced her, at sa tagpong nakita ko siya ay alam ng Diyos kung gaano ko siya kagustong yakapin at halikan lalo na nang makita at marinig ko kung gaano siya nangungulila sa akin. Ilang beses ko pang pinigilan ang sarili kong yakapin siya pabalik nang niyakap niya ako, God knows how many times I silently scold myself not to touch her lalo na ng sunod-sunod siyang umiyak at nabasa ng ulan. Tangina! Hindi ko nga sya hinahayaang mapawisan! But that day, I pushed her away, thinking I didn't tr

Tumagal ako sa kwarto niya kahit gusto niya na akong paalisin. I even feed him, hindi niya naman kasi kayang balatan ang mansanas. "Kinakain lang 'to ng may balat, Villamore! Ang arte mo kumain ng mansanas!" Nang makauwi kami sa Pilipinas, ilang linggo ang lumipas ay pinuntahan ko siya. I needed to talk to him, and I saw him in the hospital bed. "Maging ninong ka ng anak ko, Villamore. O kaya kumanta ka sa kasal namin." I asked two things to him, pero bago ko sinabi yun sinabi ko sa kanya na aalagaan ko si Claire at mamahalin siya habang buhay. I told him how much I loved Claire, at kita ko sa mata niya na masaya siyang narinig yun. I told him na hinding-hindi ko siya sasaktan. "K-Kakanta ako sa kasal n'yo." He chose the latter, I was shock that time dahil tinanggihan niya ang una kong inalok. Akala ko kasi ay pipiliin niya ang una pero hindi ko inaasahan ang sumunod niyang sinabi at yun ang pinili nito. Tumagal ako sa kwarto niya kahit gusto niya na akong paalisin. I even