All Chapters of ลุงเขยเผยรัก: Chapter 1 - Chapter 10

นิยายเรื่องนี้ประกอบด้วยเรื่องสั้น 2 เรื่องได้แก่1.ลุงเขยเผยรัก2.ผัวแม่ปฐมบทลุงเขยเผยรักในช่วงฤดูกาลที่รวงข้าวเริ่มเปลี่ยนเปลือกจากสีเขียวอ่อนเป็นสีเหลืองอร่าม...บรรยากาศบ้านนอกที่เต็มไปด้วยทุ่งนาและไร่สวน ล้นเหลือความสวยงามแห่งวิถีชีวิตชนบทสาวน้อยลูกครึ่งผมสีน้ำตาลมะฮอกกานียาวสลวยในชุดนักเรียนมัธยมปลายของโรงเรียนแห่งหนึ่งปั่นจักรยานมาตามถนนสองเลนที่ตัดผ่านท้องนาทั้งสองข้างทางอย่างเร่งรีบ เพื่อจะกลับบ้านให้เร็วที่สุด ด้วยมีภาระหน้าที่ต้องทำมากมายรออยู่ที่บ้านแคทรียาคือชื่อของเธอ สาวน้อยลูกครึ่งวัยสิบแปดปี กำลังศึกษาอยู่ชั้นมัธยมปีที่ 6 เป็นหลานสาวของยายปรานี แม่ค้าขายขนมไทยในตลาดยายวัยเจ็ดสิบของเธอมีลูกสาวสองคน ซึ่งเป็นฝาแฝดกัน แฝดผู้พี่ชื่อนวลจันทร์ ส่วนแฝดผู้น้องชื่อจันทร์กระจ่าง ป้านวลจันทร์แต่งงานกับลุงชาติชายคนรวยประจำอำเภอ ซึ่งมีที่นานับร้อยไร่และทำธุรกิจเกี่ยวกับโรงสี ส่วนแม่ของเธอคือจันทร์กระจ่าง ตอนนี้ทำงานอยู่ที่ประเทศญี่ปุ่น โดยจะส่งเงินมาให้เธอกับยายใช้เดือนละประมาณสองหมื่นบาท“ยัยฝรั่งหัวแดง! ยัยฝรั่งขี้นก!” เพื่อน ๆ มักจะล้อเลียนความแปลกแตกต่างทางลักษณะกายภาพขอ

ป้านวลจันทร์ในวัยสี่สิบสองยังสวยไม่สร่าง แต่เรือนกายไร้ความกระชับแน่นเหมือนวัยสาว น้ำหนักตัวราวหกสิบห้ากิโลกรัมทำให้พุงหลามและก้นเผละ รูร่องรักปูดปลิ้นดำคล้ำกางเป็นผีเสื้อ ฐานหัวนมวงใหญ่สีน้ำตาลเข้มล้อมหัวนมสีคล้ำเม็ดโตห้อยโตงเตง ซึ่งต่างจากลุงชาติชายวัยห้าสิบปีผู้เป็นผัว เรือนกายของเขานั้นแข็งแกร่งและแน่นฟิตไปด้วยมัดกล้ามเป็นริ้วลอน แผงอกล่ำสันบึกบึนมีพุ่มผมสีดอกเลาคละเคล้าพองามและซิกแพคเป็นคลื่นสวยราวกับหุ่นนายแบบหนุ่ม“หืม?...ใหญ่จัง” หัวใจของคนแอบมองเต้นโครมครามจนได้ยินชัด พยายามระงับสติและอารมณ์ไม่ให้กระเจิงไปมากกว่านี้ พยายามเอาสายตาออกจากดุ้นโตสุดทะมัดทแมงและแสนซนของลุงเขยให้ได้ แต่เธอกลับดื้อดึงไม่ยอมทำตามคำสั่งของสมอง เพราะเสียงเรียกร้องจากหัวใจบอกให้เธอเสพมันผ่านดวงตาอยากรู้อยากเห็น“อ่า...อ่า...อ่า...” ลุงชาติชายร้องครวญครางอย่างสุขสม ขณะงัดลำแกร่งสวนซอยใส่เมียอย่างรุนแรง พลางตบตีก้นขาวเผละของเมียเพื่อเร้าอารมณ์จนสองแก้มเต้นระริก “อ่า...นิ่ม...นิ่มจ๋า...โอววว”“อะไรนะ!!!!” ป้านวลจันทร์ตวาดแวดออกมาด้วยความโมโห ที่ผัวดันเผลอครางชื่อผู้หญิงอื่นขณะกำลังมีเซ็กส์กัน และนั่นก็เป็น

“นี่นังแคท ล้างจานให้มันสะอาดหน่อยนะ แล้วก็ระวังด้วย ราคามันแพง!!” มุมปากยิ้มเย้ยกระตุกยามนึกถึงคำพูดยโสโออ้วดของป้านวลจันทร์ที่พ่นใส่เธอทุกวันอย่างไม่มีเบื่อ คางคกที่แอบขึ้นวอของคนอื่น แต่ก็ยังทำหน้าระรื่นชื่นสุขอยู่ได้อย่างไร้สำนึก คงคิดว่าตัวเองเป็นผู้ชนะสินะ...“นังแคท!!” เสียงเรียกของป้านวลจันทร์ทำให้เธอสะดุ้งโหยง เกือบจะทำจานในมือหล่นแตกซะแล้ว ไม่อย่างนั้นคงซวยไม่รู้จบ“ค่ะป้านวล”นวลจันทร์หน้าตาถมึงทึงบูดบึ้ง เดินเข้ามาในครัวอย่างอารมณ์เสีย “หั่นแตงกว่าให้ฉันหน่อย ฉันจะโปะหน้าทำเบบี้เฟส แล้วเอาไปให้ฉันที่ห้องนั่งเล่นนะ”“ได้ค่ะ”“อ้อ! ก่อนจะหั่นแตงกว่า ล้างมือให้สะอาดด้วยล่ะ อย่าให้มีกลิ่นเด็ดขาด ไม่งั้นจะโดนดี”สั่งงานแกมข่มขู่แล้วเสร็จก็เดินย้ายสะโพกอวบอั๋นออกไป ส่งเสียงฟัดฟัดขัดใจไม่หยุดหย่อน“ไม่เคยคิดว่าฉันเป็นหลานอยู่แล้ว” แคทรียายิ้มมุมปาก เก็บจานใบสุดท้ายในมือเข้าชั้นพัก แล้วเดินไปเปิดตู้เย็น หยิบแตงกวาขนาดเหมาะมือมาหนึ่งลูก แตงกว่าที่จะทำหน้าที่สำคัญในวันนี้“ทำเบบี้เฟสงั้นเหรอ? เดี๋ยวหนูช่วยเอง รับรองเฟสเหมือนตูดเด็กเลยเชียว”เด็กสาวกำแตงกวาเปลือกเขียวอ่อนในมือแน่น เด

แคทรียาหยุดรถจักรยานแล้วผลักมันให้ล้มลง ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งทำเหมือนเกิดอุบัติเหตุ“ใกล้มาแล้ว” เพราะทุกวัน จักรยานของเธอจะสวนทางกับรถกระบะของลุงชาติชายตรงจุดนี้ ในช่วงเวลาเดิมคือประมาณสี่โมงเย็นถึงสี่โมงครึ่ง เพราะแกจะไปตรวจงานที่โกดังข้าวเปลือกตรงปลายนาอีกฟาก“นั่นไง” เธอคาดไม่ผิด วันนี้รถกระบะมาถึงจุดนี้ราวสี่โมงสิบนาที พอรถขับเข้ามาใกล้ เธอแสร้งทำเป็นหน้าเสียเหมือนเจ็บหนัก จับข้อเท้าไว้อย่างกังวล ทั้งที่มันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อยเจ้าของรถกระบะสีดำจอดทันทีที่เห็นเด็กสาวนั่งอยู่ข้างทาง เลื่อนกระจกลงถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง“หนูแคท จักรยานล้มเหรอ” ชายวัยห้าสิบผู้แข็งแกร่ง สวมเสื้อเชิ้ตลายสก๊อตจนเป็นเอกลักษณ์ แคล่วคล่องทะมัดทแมงด้วยกางเกงยีนราคาแพงสมกับเป็นเศรษฐีนาข้าว สวมรองเท้าบู๊ตเพื่อลุยงานกรำแดด“ค่ะ ตรงนี้มีโคลนน่ะค่ะ ไม่ทันเห็นเลยลื่น”เมื่อรู้ถึงปัญหาของเด็กสาว เขารีบลงจากรถอย่างลนลาน ตรงเข้ามาหาถึงตัว คว้าจับหัวไหล่ สำรวจตรวจตราหาร่องรอยตามร่างกาย “เจ็บตรงไหนรึเปล่า เดี๋ยวลุงพาไปโรงพยาบาลนะ”“เจ็บสิคะ แต่หนูไม่อยากไปโรงพยาบาล”“ทำไมล่ะ”“ก็...หนูเจ็บ...ตรง” เธอแสร้งทำเป็นอายม้วน

“ขอบคุณนะคะ อุตส่าห์ซื้อยามาให้”“นี่จ๊ะ” เขายื่นถุงยาให้ “มีทั้งยาทาแก้คัน และก็ยาแก้อักเสบ”เธอรับถุงยามาด้วยสีหน้าออดอ้อนนิดๆ ชายรุ่นพ่อรุ่นลุงเห็นแววตาใสซื่อแบบนี้แล้วเสร็จทุกราย ไม่เอ็นดูเอ็นใจก็ให้มันรู้ไปสิ“หนูไม่รู้จะตอบแทนลุงยังไงดี” เธอแค่จะสื่อว่า เด็กสาวบ้านจนอย่างเธอคงตอบแทนอะไรลุงไม่ได้หรอก เพราะเธอมีแค่ตัวกับหัวใจ ไม่มีของมีค่าอะไรเลยสักอย่าง หากเขาต้องการสิ่งตอบแทนล่ะก็ คงมีแค่ร่างกายเท่านั้นล่ะ ที่พอจะชดใช้บุญคุณในครั้งนี้ได้..“ไม่เป็นไรน่า” ปากบอกไม่เป็นไร แต่หัวใจเต้นกระหน่ำ หากเด็กสาวไม่ชอบติดหนี้หรือค้างบุญคุณใคร เจ้าหล่อนจะต้องหาทางจ่ายให้เขาจนได้นั่นแหละ “เราคนครอบครัวเดียวกันนี่นา จริงมั้ยจ๊ะ”“แต่หนูไม่อยากติดหนี้บุญคุณใคร” นั่นปะไร ยายสอนเจ้าหล่อนมาดี เพราะของฟรีไม่ได้มีในโลก “หนูอยากจ่ายค่ายาให้ลุงชาติค่ะ”ขาดคำนั้น... เด็กสาวสายตาซ่อนร้ายเหมือนมีแผนการ ไม่รอช้า ทิ้งตัวลงนั่งคุกเข่าต่อหน้าเขาอย่างไม่ลังเลเลยสักวินาที ยื่นมือน้อยสัมผัสลำดุ้นเขื่องในเป้ากางเกงยีน ส่งสัญญาณให้รู้ว่าเจ้าหล่อนต้องการตอบแทนบุญคุณนี้ด้วยการปรนเปรอ ให้อาหารไอ้จ้อนของเขาสักมื้อ สัม