Semua Bab บังเอิญ(คืนนั้น)One Night: Bab 41 - Bab 50

เสียงครางแผ่ว ที่พยายามยกหลังมือมากั้นปิดเสียงกระเส่า แต่ร่างกายดันตอบรับทุกรสสัมผัสจากมาเฟียหนุ่มมากกว่าจะถอยหนีทุกอย่างมันผิดเพี้ยนไปหมดอย่างที่ตั้งใจจากที่เคยตั้งใจจะหนีห่าง ตอนนี้กลับมานอนถ่างขา ให้เขาเอาแทรกตัวเข้ามาแทรกจากที่ควรจะรั้งชุดนอนเอาไว้ กลับปล่อยให้เขาดึงมันผ่านข้ามศีรษะจนถูกโยนกองไปข้างเตียงปล่อยให้เขาก้มลงเลียใต้ฐานนม และลากลิ้นไล่ผ่านหน้าท้องอันแบบราบ ไปยังสะดื้อแอ่งและปล่อยให้เขาเลียลงต่ำลง ต่ำลงไปจนถึงขอบกางเกงในตัวจ้อย ที่นิ้วร้ายยังขยับต่อเนื่องไม่หยุดหย่อน“คะ คุณคริส.”เสียงครางกระเส่า ...จำได้ว่าถ้าเธอเสียวเมื่อไหร่ ให้เรียกเป็นชื่อเขา และเพราะเสียงเรียกชื่อแผ่วหวาน นั้นทำให้มาเฟยคริสลำพองใจ ปลายนิ้วหยุดชะงักทั้งที่เธอกำลังถึงฝั่งฝัน จนต้องผงกหัวขึ้นมามองด้วยแววตาปรือฉ่ำเขาชักมือที่เต็มไปด้วยน้ำหวานออก ก่อนจะยกยิ้มที่มุมปาก มองสบตาคนตรงหน้าภายใต้โคมไฟสีเหลืองนวลบนหัวนอน“อยากให้ทำต่อไหม หืม”ถามเพื่อ อัญชิสาละอยากจะโผเข้าไปหาแล้วขึ้นคร่อมเองให้รู้แล้วรู้รอด แต่ติดตรงเป็นหญิงกุลสตรีไง ทำไม่ได้ พูดออกไปก็ไม่ได้อีกเหมือนกัน“ไม่ตอบจะได้หยุด”“หยุดค่ะ...” แ

ที่ร้านอาหารหรูสไตล์ฝรั่งเศสเควินพาอัญชิสาเข้ามา ก่อนจะพาเธอตรงไปที่โต๊ะอาหารที่จองไว้ที่เป็นมุมติดกระจกมัน...จะไม่มีอะไรน่าตื่นเต้น เท่าการที่เธอได้เจอคุณเอมม่าตัวเป็น ๆ นั่งอยู่ แต่ที่น่าตื่นเต้นจนแทบช็อกคือผู้ชายใส่สูทสีเทาเข้มที่นั่งหันหลังอยู่ โคตรคุ้น...มือไม้เย็นเฉียบขึ้นมาดื้อ ๆ หัวใจเต้นรัวราวกับมีคนตีกลองเป็นจังหวะออนเดอะร็อกก็จะไม่คุ้นได้ไงก่อน คนที่นั่งหันหลัง บ่ากว้างขนาดนี้ ทรงผมแบบนี้ ลำคอที่ตั้งตรงขนาดนี้ จะเป็นใครไปไม่ได้ นอกจากอีตามาเฟียที่แอบเข้าห้องเธอเมื่อคืน ที่สำคัญเขาเข้าไปได้ไงก็ไม่รู้ เดาว่าน่าจะแอบเข้าหาตอนที่แม่บ้านของเธอกลับไปแล้ว“นั่นคุณเอมม่านิ พวกเราไปสวัสดีท่านก่อนดีไหมครับ”“อัญว่า ย้ายร้านเลยดีกว่าค่ะ” อัญชิสายิ้มแห้ง“ทำไมละครับ ร้านนี้ดังมากแถมอร่อยด้วยนะ อีกอย่างผมก็สั่งเมนูอาหารเอาไว้รอล่วงหน้าแล้ว”หมายความว่า เปลี่ยนร้านไม่ได้ละสินะหึ …ช่วงนี้ชีวิตอัญชิสาเหมือนพระศุกร์เข้าพระเสาร์แทรก หลังจากคืนคริสต์มาส ที่ได้วันไนต์สแตนด์กับอีตามาเฟียที่เธอเข้าใจว่าเขาเป็นหนุ่มโฮสต์ ก็เหมือนเจอแต่คนที่เอาแต่ใจชอบมัดมือชกเธออยู่เรื่อยไม่ว่าจะเป็นคุณเอม

อัญชิสาทำหน้างงเพราะเท่าที่รู้มาว่าประธานบริษัท ซึ่งก็น่าจะเป็นเอมม่าจัดหาที่พักให้ พอ ๆ กับทีเอมม่าหน้าเหวอไปชั่วขณะ ก่อนจะแกล้งหัวเราะกลบเกลื่อน“อ่อจริงสินะ พอดีฉันมีที่พักหลายที่ เลยจำไม่ค่อยได้”“แหะ แหะ อัญก็ตกใจหมดเลย นึกว่าคนที่อยู่หัองตรงกันข้ามไม่ใช่ละแย่เลย” อัญชิสายิ้มกว้าง“ห้องตรงกันข้าม?”“ค่ะ แต่จริง ๆ อัญตั้งใจจะขอไปแสดงความขอบคุณคุณเอมม่าที่ห้องตั้งนานแล้วนะคะ แต่เห็นคนที่เฝ้าอยู่ประตูหัองแจ้งว่าคุณเอมม่ายังไม่สะดวกให้เข้าพบ”เอมม่ายิ้มให้กับคำตอบของอัญชิสา นึกรู้ได้ทันทีว่าคนที่อยู่ห้องตรงกันข้ามน่าจะเป็นคริสโตเฟอร์ ขนาดให้อัญชิสามาอยู่คอนโดเอมไพรส์ที่ราคาหลายสิบล้านก็รู้แล้วว่าไม่ธรรมดาแต่…เธอจะเข้าหาเขายังไงดี คงต้องยืมมืออัญชิสาอีกตามเคย“มันก็จริงที่ฉันไม่ค่อยอยู่ห้องนั้น แต่วันนี้เลิกงานเราจะกลับด้วยกันก็ได้นะ”“กลับด้วยกัน แล้วรถที่ประธานให้มารับละคะ”เอมม่าขมวดคิ้ว เพราะคิดไม่ถึงว่าคริสโตเฟอร์จะเตรียมพร้อมให้อัญชิสาเสร็จสรรพขนาดนี้ หรือเป็นไปได้ว่า เขาจะแอบซื้อกิจการของเธอเพื่อเซอร์ไพรส์อัญชิสายิ่งคิดก็ยิ่งยอมไม่ได้ ที่เธอยอมขายกิจการก็เพราะจำนวนเงินสูงมาก

สายตาหวานที่แปรเปลี่ยนเป็นแววตากดดันคนตรงหน้า สองสายตามองสบกันนิ่ง ก่อนที่เขาขยับริมฝีปากคล้ายจะพูดความจริงออกมาให้หัวใจได้ลุ้นระทึกว่าจะรู้ความจริงจากปากเขาได้เสียที แต่ทว่าเขากลับทำในสิ่งที่ตรงกันข้าม..เมื่อ…มือหนาเข้ารั้งท้ายทองของเธอ ก่อนโน้มใบหน้าลงแล้วประกบริมฝีปากเข้ามาจูบเธออย่างไม่ทันได้ตั้งตัว“อื้อ...”ไม่มีคำตอบที่อัญชิสาต้องการรู้ มีเพียงการกระทำที่เธอคาดเดาไม่ถูก ทำได้เพียงแต่ท้วงติงในลำคอจนมีเสียงอื้ออึง พร้อม ๆ กับมือเรียวที่เริ่มทุบลงบนบ่ากว้างไปมา เพราะนี้ไม่ใช่คำตอบที่เธอต้องการเลยสักนิดทว่ายิ่งออกแรงทุบ จูบของมาเฟียคริสก็รุนแรงและหนักหน่วงขึ้นเรื่อย ๆ เรียวลิ้นร้อนเข้าดุนดันบังคับให้หญิงสาวเผยอริมฝีปาก ก่อนจะสอดแทรกเข้าไปตักตวงความหวานจากโพรงปากอันอ่อนนุ่ม เขาช่วงชิงและไล่ต้อนเรียวลิ้นเล็ก เข้าดูดดึงจนสองลิ้นพันกันไปมาอย่างหิวโหย ทุกอย่างถูกปลุกกระตุ้นอารมณ์ด้วยฝ่ามือหนาอีกข้างที่ลูบไล้ไปมาและเข้าบีบเคล้นที่หน้าอก ที่สุดอัญชิสาก็ถูกทำให้โอนอ่อนในอ้อมกอดของมาเฟียคริสอีกตามเคยเนิ่นนานนับนาที ก่อนที่ทุกอย่างจะมากไปกว่านั้น มาเฟียคริสถึงยอมถอนจูบออกมาอย่างอ้อยอิ่งทิ้

“ปล่อยนะ ปล่อยฉัน ฉันบอกแล้วไงว่าจะไม่ยอมคุณอีก”“ปล่อยแน่ แต่ปล่อยในนะ”O _ O“จะ จะบ้าหรือไง เดี๋ยวก็พลาดท้องหรอก ฉันยังไม่อยากเป็นเมียน้อยใคร ปะ ปล่อย”ยิ่งโวยวาย ยิ่งดิ้น ชุดคลุมยิ่งหลุดลุ่ย จนแทบไม่เหลืออะไรปกปิด คนตัวโตจ้องมองทุกส่วนสัดบนร่างกายขาวเนียนเหมือนได้ใจ ก่อนจะโน้มใบหน้าลงหมายจะจูบ ทว่าอัญชิสากลับเบี่ยงใบหน้าหนีไปอีกทาง ส่งผลให้ริมฝีปากหนาที่ควรจะจูบเข้าที่ริมฝีปาก ประทับเข้าที่ข้างแก้มแทนใช่...เธอหลบจูบเขาเป็นครั้งแรก“หลบทำไม”“กะ ก็ บอกแล้วไง ว่าฉันไม่อยากมีอะไรกับคุณแล้ว” พูดไปทั้งที่ไม่อยากมองหน้า ปล่อยให้ลมหายใจอุ่น ๆ ยังรินรดที่ข้างแก้ม“ทำไม”“ไม่อยากมี ก็คือไม่อยากมี”“ก็มีกันอยู่แทบทุกวัน คุณชอบ ผมชอบ วิน วิน”“แต่ฉันไม่อยากชอบมีอะไรกับคุณแล้ว ส่วนเรื่องที่เป็นหนี้ฉันก็บอกไปแล้วไงจะหาเงินมาคืนคุณ คืนทั้งหมดทั้งต้นและดอก เงินแค่นั้นฉันจะหามาคืนแล้วเราสองคนก็จบกัน”“จบกัน? พูดง่ายดีนี่”เธอพูดง่ายและโผล่เข้ามาในชีวิตเขาแบบง่าย ๆอยู่ ๆ เธอก็โผล่มายืนตรงหน้าเขา ในวันที่เขาวุ่นวายอยู่กับงาน ในวันที่มีเขาไม่เคยคิดจะเอาหรือมีอะไรกับใคร มาทำให้เขาไม่เป็นตัวของตัวเ