เพราะงานเลี้ยงบริษัทในคืนวันคริสต์มาสทำให้เธอบังเอิญ One Night กับมาเฟีย! 💋💋💋
view moreIntro - Christmas Day
“เท่าไหร่”
เสียงหวานใสของหญิงสาวในชุดรัดรูปสีแดง ผมหยักลอนนิด ๆ รับกับใบหน้าขาวสวย ปากนิด จมูกหน่อย ที่อยู่ ๆ เธอก็เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนโซฟาตัวยาวของล็อบบี้ภายในโรงแรมหรูระดับห้าดาว
วันนี้บริษัทเอมม่าคอสเมติกส์ ซึ่งเป็นบริษัทเครื่องสำอางชื่อดังของประเทศไทย บริหารงานโดยนักธุรกิจม่ายสาวเอมม่า คามาส ประธานบริษัทและเป็นแม่งานในการจัดเลี้ยงให้กับพนักงานประจำปี โดยปีนี้ทางบริษัทจัดงานตรงกับวันคริสต์มาส เป็นการรวมตัวพนักงานของแต่ละสาขาทั่วประเทศเจอกัน
อัญชิสา พริมาวงศ์ (อัญ) เธอเป็นPr.ประจำสาขาเชียงใหม่ และเป็นเจ้าของเสียงเจ้าของหวานใส ที่เพิ่งเอ่ยถามชายหนุ่มแปลกหน้าว่า ‘เท่าไหร่’ ไปหมาด ๆ
สาวเจ้าอุตส่าห์ดั้งด้นบินลัดฟ้ามากรุงเทพเพื่อมาร่วมงานเลี้ยงที่สำนักงานใหญ่ที่จัดขึ้นประจำปีในวันนี้ เพียงเพราะตั้งใจมาเซอร์ไพรส์แฟนหนุ่มที่เป็นถึงผู้จัดการใหญ่ฝ่ายการตลาด และทำงานอยู่บริษัทเดียวกัน ที่สำคัญเธอกับเขาเพิ่งจะเป็นแฟนกันครบหนึ่งปีในวันนี้มาหมาด ๆ กะว่าจะมอบของขวัญสุดพิเศษให้เขา ซึ่งก็คือตัวเธอเพื่อเป็นของขวัญในวันนี้
ทว่า…ดันเป็นโชคร้ายในความโชคดีของอัญชิสา ที่มารู้ความจริงตรงหน้าเสียก่อน ก่อนที่จะเสียตัวให้เขา เพราะเธอเพิ่งเห็นกับตาว่า อีตาแฟนหนุ่มที่รักกันนักรักกันหนามาตลอดหนึ่งปี เขามีโลกสองใบเหมือนมีไข่สองพวง ติดว่าไอ้ตรงกลางของเขามันมีหนึ่งเดียว และควรใช้ได้กับผู้หญิงแค่หนึ่งคน!
ภาพที่เธอเห็น คือแฟนหนุ่มของเธอกำลังก่ายกอดเต้นรำอยู่กับผู้หญิงอีกคนในงานเลี้ยง!ด้วยท่าทางสนิทสนมเกินกว่าเพื่อน
ก่อนหน้านี้ เธอเพิ่งแกล้งอำเขาว่ามางานเลี้ยงไม่ได้ เพราะตั้งใจแอบมาเซอร์ไพรส์เขา ที่ไหนได้ดันโดนเขาเซอร์ไพรส์กลับ!
อัญชิสากัดฟันกรอดด้วยความเจ็บใจ แต่ไม่อยากลดตัวไปตบตีผู้ชายให้เสียลุค เธอเลยเดินออกจากงานแบบเชิด ๆ ด้วยความเจ็บใจ
อยู่ ๆ ความคิดแผลง ๆ ก็แวบเข้ามาในสมอง เธออยากประชดผู้ชายหน้าหม้อคนนั้น ด้วยการหาผู้ชายสักคนมาเป็นทาสบนเตียง พอคิดแบบนั้น ไม่รู้ว่าเป็นเพราะผีผลักหรือตั้งใจ แต่ที่สุดเธอก็มือเรียวเลยกดเบอร์โทรหาหนุ่มโฮสต์ทันที
ก่อนที่สองขาของเธอ จะพาตัวเองมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่ง เขาหล่อ ขาว สูง หน้าตาคล้ายลูกครึ่ง! นั่งกลางล็อบบี้ของโรงแรมชนิดที่ว่า ออร่าเขาเด่นสุด
หล่อ สะอาด หน้าตาดีแบบนี้ จะเป็นใครไปไม่ได้ นอกจากเขาคือหนุ่มโฮสต์ที่เธอโทรนัดเมื่อครู่
"ว่าไงคะ เท่าไหร่"
เมื่อคนตรงหน้ายังไม่ตอบ เสียงหวานเลยถามขึ้นอีกครั้ง เขาจ้องหน้าเธอกลับ ก่อนที่คิ้วหนาบนใบหน้าได้รูปจะเลิกขึ้นเล็กน้อย
“อะไรคือเท่าไหร่?”
ชายหนุ่ม มองหญิงสาวตรงหน้าที่อยู่ในชุดแดงรัดรูป อวดหุ่นสวย เอวเล็กคอดกิ่ว ทว่าสะโพกผายกลมมนจนน่ามองไปหมด ไหนจะใบหน้าหวานรูปไข่ ปากนิด จมูกหน่อย แต่ดวงตาฉายแววรั้นเอาเรื่อง จ้องสบตาเขาอย่างไม่ลดละ
หญิงบริการ?
ไม่สิ ถ้าผู้หญิงคนนี้เป็นหญิงขายบริการคงไม่เอ่ยถามเขาว่า 'เท่าไหร่'
“ก็ที่ฉันโทรเรียกคุณมา” เธอกัดริมฝีปากเบา ๆ พูดแบบไม่เต็มเสียง แต่ก็ดูน่ารักดี
ใบหน้าหล่อพยักหน้าเหมือนพอจะเข้าใจเหตุผลของหญิงสาว ก่อนที่เขาจะยิ้มที่มุมปาก แล้วสบตาเธอกลับ
“แล้วแต่คุณจะให้”
เสียงทุ้มก้องกังวานแต่ฟังดูแล้วทรงอำนาจเอ่ยตอบ
“ฉะ ฉันไม่เคยจ้างหนุ่มโฮสต์มาก่อน นะ นายคนแรก” หญิงสาวกัดริมฝีปาก แววตาเชื่อมั่นเมื่อครู่ฉายแววความกังวลใจเล็กน้อย
ใช่! เธอกำลังเข้าใจผิดว่าเขาเป็นหนุ่มโฮสต์
ส่วนเขาก็กำลังนึกสนุกกับการที่ได้สวมรอยเป็นหนุ่มโฮสต์เพื่อกินของฟรี ที่สำคัญผู้หญิงตรงหน้าสวยถูกใจเขามาก
“คนแรกหมายถึง?”
“ฉะ..ฉันยังไม่เคยนอนกับใคร คุณเป็นคนแรก เพราะงั้นคุณเรียกมาเลยเต็มที่ ฉันมีเงินจ่าย”
เป็นข้อเสนอที่น่าสนใจสำหรับเขาคริสโตเฟอร์ มาเฟียหนุ่มที่เพิ่งนัดมาคุยงานกับหุ้นส่วนของโรงแรมนี้ และเขาเองก็เพิ่งคุยธุระเสร็จไปไม่นาน
“และ…เออ…แต่ถ้านายทำให้ฉันลืมแฟนเก่าได้ฉันจะให้ทิปนายเพิ่มด้วยหนึ่งร้อย”
หนึ่งร้อย…หึ
ระดับมาเฟียคริสโตเฟอร์ เงินหนึ่งร้อยล้านเขาเอามาโปรยทิ้งลงจากยอดตึกยังได้เลย แต่ผู้หญิงคนนี้กล้ามากที่บอกจะให้เขาหนึ่งร้อยบาท
หยามกันชัดๆ !!
“โอเค งั้นก็อย่าร้องขอให้ผมหยุดกลางคันก็แล้วกัน”
💋💋💋
“ร้องไห้ทำไมครับ?”เสียงทุ้มจากคนตรงหน้าเอ่ยถาม ทำเอาอัญชิสาชะงักไปนิด เพราะอย่าว่าแต่แผ่นหลังคนตรงหน้าเหมือนคริสโตเฟอร์เลย ขนาดเสียงก็ยังเหมือนเหมือนมาก…นี้เธอคิดถึงเขามากจน…อ๊ะ!! หรือว่า!!อัญชิสาค่อย ๆ เงยหน้ามองเห็นรองเท้าหนังสีดำมันวับที่คุ้นตา ก่อนจะค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นไปอีก เห็นคนตรงหน้ากำลังนั่งลงชันเข่ามองจ้องเธอ“คุณคริส!”“ร้องไห้ทำไม หรือยังโกรธที่เห็นหน้าผมอีก” สีหน้าคริสโตเฟอร์สลดลง แต่ก็เข้าประคองอัญชิสาให้ยืนขึ้นฮรึก…“ยังโกรธผมอยู่อีกเหรอ?”“ฮรึก…โกรธ…”อัญชิสาตอบสะอึกสะอื้นเป็นเด็ก ๆ ถึงตอนนี้พอจะรับรู้ถึงสายตาหลายคู่ที่มองมาที่เธอกับคริสโตเฟอร์ก็ไม่สนคนจะร้องไห้อะ?ห้ามได้ไหมล่ะ…ก็ไม่ได้“ผมขอโทษที่มาให้เห็นหน้า แต่ว่าผม…”“ฉันโกรธ โกรธที่คุณหายไปไหนตั้งหลายวัน ฮรึก”กลายเป็นเขาสินะที่ผิดทั้งขึ้นทั้งล่อง เธอโกรธจนไล่เขาเพราะไม่อยากเห็นหน้า แต่ตอนนี้เธอดันโกรธที่เขาหายไปจริง ๆคริสโตเฟอร์คลายยิ้มออกมา ที่อย่างน้อยก็รู้ว่าความโกรธอันหลังของเธอมาจากความคิดถึง“คิดถึงผมเหรอ”“ฉันไม่ได้คิดถึง!” เธอแหวเสียงเข้าใส่ สองมือป้ายปาดน้ำตาไปด้วย พร้อมกับมองคนตัดหน้าด้วยแววตาต
“พักนี้ทำไมเหม่อบ่อยจังเลยคะ คิดถึงใครหรือเปล่าเอ่ย?”เป็นคำถามจากคนตรงหน้าที่ทำให้คนที่กำลังเขี่ยจานอาหารไปมารีบเงยหน้าขึ้นมาแล้วฉีกยิ้ม“เปล่านี่คะ อัญไม่ได้คิดถึงใคร”แต่ก็ยังไม่วายโกหกตาใสเหมือนเดิม“เอ ไอย์ว่าคุณอัญต้องคิดถึงคุณคริสแน่เลย เห็นว่าช่วงนี้เขายุ่ง ๆ นิดหน่อยค่ะ แต่ถึงยุ่งยังไงก็ยังขอให้ไอรดามาอยู่เป็นเพื่อนคุณเพราะเขากลัวคุณจะหนีจากเขาไปไหนอีก”“กลัวหนีแต่ก็ไม่โผล่หน้ามาให้เห็น” อัญชิสาลืมตัวบ่นพึมพำ ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าหลุดพูดอะไรออกมา เธอรีบส่ายหน้าทันที“อ่า…เปล่านะคะ อัญหมายความว่าไม่ต้องมาให้เห็นหน้าเลยก็ได้ จริง ๆ ก็ไม่ได้อยากเห็นหน้าเท่าไหร่”ไอรดามองหน้าอัญชิสาแล้วอมยิ้มเพราะคนตรงหน้าเหมือนเธอไม่มีผิด“เอาเถอะค่ะ ไอย์เคยเป็นแบบคุณมาก่อน เคยพูดแบบคุณ เคยรู้สึกแบบคุณ ไม่ยอมรับตัวเอง จนเกือบจะเสียคุณไทเกอร์ไปเหมือนกัน เพราะอะไรรู้ไหมคะ เพราะไอย์ไม่รู้ใจตัวเองว่าจริง ๆ แล้วไอย์หลงรักเขาไปตั้งแต่ตอนไหน”“…”“กับความรักบางทีความรักมันก็ไม่มีเหตุผลหรอกนะคะว่าจะเกิดขึ้นช้าหรือไว บทมันจะรักก็คือรัก แต่ถ้ารักแล้วต้องรู้ตัวให้ไวก่อนจะเสียเขาไปให้คนอื่น คุณอัญคิดดูสิ คุณค
-ที่คอนโด-หลังจากกลับมาถึงที่พัก อัญชิสาตรงเข้าไปในห้องนอนทันที เธอยังคงเอาแต่เงียบไม่พูดไม่จากับ คริสโตเฟอร์เหมือนเดิม แถมเขายังไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปในห้องของเธออีกต่างหากเดือดร้อนถึงคนที่ไม่เคยมีเมียอย่างคริสโตเฟอร์ต้องโทรไปปรึกษาพาทิศเพื่อนซี้ซึ่งเป็นเจ้าของโรงแรมเอดิลอสและกำลังจะแต่งงานกับไอรดาดาราสาวชื่อดังเร็ววันนี้....“ไทเกอร์ มึงทำยังไงวะผู้หญิงถึงยอมแต่งงานด้วย” น้ำเสียงติดจริงจังเอ่ยถาม แต่ปลายสายกลับตอบมาด้วยเสียงหัวเราะเหมือนเป็นเรื่องตลก(สัส โทรมาหากูด้วยเรื่องแค่นี้)“แค่นี้เรื่องไร เรื่องซีเรียสเว้ย”(ซีเรียสไรวะ อย่างมึงต้องมียิงเปรี้ยงปร้าง หรือโดนลอบฆ่าโน้นถึงจะเรียกว่าซีเรียส)“เอาดี ๆ กูจริงจัง”(ครับ ๆ คุณเพื่อน แต่เอาจริงนะคนระดับมึงแค่จับผู้หญิงมาแล้วบังคับให้แต่งงานด้วย ง่ายนิดเดียว)“ง่ายพ่อง ถ้าง่ายกูจะโทรมาปรึกษาเสือผู้หญิงอย่างมึงไหม” คริสโตเฟอร์ถอนหายใจหนักอีก เพราะการขอผู้หญิงแต่งงานหรือการมีความรักมันค่อนข้างอยู่นอกสารบบเขาไปหน่อย(สัสครับคุณคริส กรุณาพูดจาดี ๆ ใครเป็นเสือ ถึงกูจะชื่อไทเกอร์ แต่กับเมียกูกูเชื่องเป็นแมวนะครับ)“มึงจะจริงจังกี่โมง?
-ที่โรงพยาบาล-ร่างสูงของมาเฟียหนุ่มยังคงเดินหงุดหงิดงุ่นงานไปมาที่หน้าห้องตรวจ มองนาฬิกาข้อมืออย่างใจจดใจจ่อ จนกระทั่งคุณหมอผลักประตูออกมา เขาจึงรีบถลาเข้าไปถามอาการ“เออ...เธอเป็นอย่างไงบ้างครับ”“คุณเป็นญาติของเธอหรือเปล่าครับ”หมอชะงักมองหน้าก่อนจะเป็นถามย้อนกลับ เล่นเอาคริสโตเฟอร์อึ้ง…พูดไม่ออกใช่…เมื่อวานก่อนอัญชิสาก็ถามเขาแบบนี้ และเขาเองก็ตอบไม่ได้เหมือนกันว่าสถานะที่ให้เธอคืออะไร?แค่..ชอบที่มีดีเธออยู่ใกล้ ๆชอบตอนที่ได้มีอะไรด้วยกันแทบทุกวันมันเหมือนทั้งร่างกายและหัวใจมันได้รับการปลดปล่อย จากงานและหลาย ๆ สิ่งที่หนักหน่วงใช่…เธอคือแบตเตอรี่ของเขา!นึกย้อนถึงตอนที่แม่บ้านโทรมารายงานว่าอัญชิสาเขียนจดหมายลาและทิ้งเงินสดแปดหมื่นไว้ในซองสีน้ำตาลบนหัวนอนหัวใจของเขาก็กระตุกแกว่งขึ้นทันที!เขารีบหยิบไอแพดไล่เปิดเช็กดูกล้องวงจรปิด ทุกจุดที่ชวนให้เขาสงสัย ไล่เหตุการณ์ย้อนหลังไปถึงสาเหตุที่ทำให้อัญชิสาตัดสินใจหลบหนี ก่อนจะพบว่า…เมื่อวันก่อนเธอไปบริษัท ได้เข้าไปคุยอะไรกับเอมม่าบางอย่าง และเธอได้กลับออกมาพร้อมซองสีน้ำตาลที่คาดว่าจะเป็นเงินสด!ทั้งภาพทั้งเสียงพอจับใจความได้ว่าอะไรเป
หน้าท้องแบบราบกระตุกเกร็ง สัมผัสได้ถึงน้ำอุ่นร้อนที่ถูกปลดปล่อยเข้าภายใน ลมหายใจทั้งสองหอบกระเส่า“ครับ” เป็นครั้งแรกที่เสียงทุ้มนุ่มที่คุ้นเคยเอ่ยตอบ ส่งผลให้คนใต้ร่างร้องไห้อย่างหนัก“คนเลว…ฮรึก...คุณปลอดภัยใช่ไหมคะ ฮือ…”ทั้งโกรธ แต่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะเป็นห่วงคริสโตเฟอร์ค่อย ๆ ดึงผ้าปิดตาออก มองอัญขิสาที่ร้องไห้จนน้ำตาอาบแก้มไปหมด“ฮรึก คุณปลอดภัยแล้วจริง ๆ ด้วย”“ครับ ขอโทษ” เขาจูบลงที่หน้าผากเธออีกครั้ง“ฉันกลัว กลัวคุณจะตาย ฮรึก ฮือ”“ทำไมถึงกลัวผมจะตาย”“ก็…” อัญชิสาเลือกที่จะเม้มริมฝีปากแทนการที่จะพูดต่อ ดวงตาคู่หวานที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาฉายแววเต็มไปด้วยตัดพ้อ เมื่อนึกถึงสิ่งที่เขาแกล้งให้เธอกลัว!“ผมสิเพิ่งรู้ตัวว่าจะตายถ้าขาดคุณ”“แต่ ครั้งนี้คุณทำเกินไปมาก!”“อะไรนะ ทำถึงมาก?” คริสโตเฟอร์ยิ้มล้อ ในขณะที่อีกฝ่ายไม่ยิ้มและไม่ได้เล่นด้วยใช่! ต่อให้ยอมรับว่าลึก ๆ เธอหลงชอบคริสโตเฟอร์มากแค่ไหน แต่ครั้งนี้เขาทำเกินไปจริงๆเธอกลัวมาก…“ฉันไม่เล่น ฉันจะกลับ!”“งั้นอาบน้ำกันก่อน” คริสโตเฟอร์แตะหลังมือ แต่โดนอัญชิสาสะบัดมือทิ้งทันที“ไม่ อย่ามาแตะต้องตัวฉัน!”น้ำตาที่หยุดไหลไปแล้วทะ
สองมือที่ได้รับอิสระรีบไขว่คว้าหมายจะดึงผ้าปิดตาออก แต่กลับถูกฝ่ามือหนารวบข้อมือเธอเอาไว้ แล้วตรึงสองแขน ก่อนจะดันร่างบางลงไปกับเตียงนอนนุ่ม“ดะเดี๋ยวค่ะ เขาไม่ได้รับอันตรายใช่ไหม คุณแน่ใจว่าปล่อยเขาไปแล้วจริงๆ”เธอยังละล่ำละลักถามชายตรงหน้าอีกครั้ง ทั้งที่ตัวเองกำลังตกอยู่ในอันตรายอยู่รอมร่อ แต่เธอกลับห่วงคริสโตเฟอร์มากกว่า“อืม...” เขาตอบอีกครั้ง“ฮรึก...ขอบคุณที่ไว้ชีวิตเขา”อัญชิสาโล่งอก แต่กลับร้องไห้สะอึกสะอื้นออกมาอย่างหนัก เมื่อรู้ว่าอะไรจะเกิดกับตัวเองในนาทีข้างหน้าเธอปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาอย่างยอมรับชะตากรรม…ในความมืดมิดของผ้าปิดตาที่มองอะไรไม่เห็นกลับรู้สึกได้ถึงฝ่ามือแกร่งของชายแปลกหน้าคนนั้น เข้าสอดประสานเข้าที่เรียวนิ้วทั้งห้าของเธอไว้และ…เขากำลังยกตัวขึ้นคร่อม!ร่างบางไม่ได้ดิ้นรนหรือขัดขืน เพราะนี้เป็นสิ่งที่เธอต้องรับปากชายคนนั้นไว้แล้วว่าต้องแลก!เขา...คลายมืออัญชิสาออกข้างหนึ่ง เมื่อเห็นเธอสงบนิ่ง ก่อนเคลื่อนมือค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อของอัญชิสาทีละเม็ด ทีละเม็ด จนความเย็นกระทบร่าง สาบเสื้อเผยแยกออกจากกันเผยให้เห็นเนินหน้าอกภายใต้บราเซียร์ขนาดใหญ่เธอเบือนหน้าหนีร้อ
Mga Comments