Semua Bab บังเอิญ(คืนนั้น)One Night: Bab 1 - Bab 10

Intro - Christmas Day“เท่าไหร่” เสียงหวานใสของหญิงสาวในชุดรัดรูปสีแดง ผมหยักลอนนิด ๆ รับกับใบหน้าขาวสวย ปากนิด จมูกหน่อย ที่อยู่ ๆ เธอก็เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนโซฟาตัวยาวของล็อบบี้ภายในโรงแรมหรูระดับห้าดาววันนี้บริษัทเอมม่าคอสเมติกส์ ซึ่งเป็นบริษัทเครื่องสำอางชื่อดังของประเทศไทย บริหารงานโดยนักธุรกิจม่ายสาวเอมม่า คามาส ประธานบริษัทและเป็นแม่งานในการจัดเลี้ยงให้กับพนักงานประจำปี โดยปีนี้ทางบริษัทจัดงานตรงกับวันคริสต์มาส เป็นการรวมตัวพนักงานของแต่ละสาขาทั่วประเทศเจอกันอัญชิสา พริมาวงศ์ (อัญ) เธอเป็นPr.ประจำสาขาเชียงใหม่ และเป็นเจ้าของเสียงเจ้าของหวานใส ที่เพิ่งเอ่ยถามชายหนุ่มแปลกหน้าว่า ‘เท่าไหร่’ ไปหมาด ๆสาวเจ้าอุตส่าห์ดั้งด้นบินลัดฟ้ามากรุงเทพเพื่อมาร่วมงานเลี้ยงที่สำนักงานใหญ่ที่จัดขึ้นประจำปีในวันนี้ เพียงเพราะตั้งใจมาเซอร์ไพรส์แฟนหนุ่มที่เป็นถึงผู้จัดการใหญ่ฝ่ายการตลาด และทำงานอยู่บริษัทเดียวกัน ที่สำคัญเธอกับเขาเพิ่งจะเป็นแฟนกันครบหนึ่งปีในวันนี้มาหมาด ๆ กะว่าจะมอบของขวัญสุดพิเศษให้เขา ซึ่งก็คือตัวเธอเพื่อเป็นของขวัญในวันนี้ทว่า…ดันเป็นโชคร้ายในความโชคดีของ

ดีลแรกตอนได้เบอร์หนุ่มโฮสต์ว่าตื่นเต้น แต่ตอนที่กดโทรไปนัดให้หนุ่มโฮสต์มาหาตื่นเต้นกว่า สุดท้ายอัญชิสาก็โทรไป นัดกันดิบดีว่าจะให้เขามารอตรงล้อบบี้ของโรงแรม~อีกยี่สิบนาทีเจอกัน!~เน้นให้เขาใส่สูทให้เรียบร้อย เพราะห้องบอลรูมข้าง ๆ มีงานเลี้ยงบริษัทของเธอ ถ้าเกิดฟลุ๊คมีคนในบริษัทออกมาเจอ จะได้สร้างภาพให้ดูดีหน่อยว่าตัวเองได้ควงหนุ่มหล่อขั้นเทพทันทีที่วางสาย อัญชิสายกมือกุมหัวใจไม่ให้สั่น แต่เอาเถอะ เธอตัดสินใจไปแล้วว่าตัวเองจะเป็นสาวมั่น ต้องก็มั่นให้มันสุด!….ที่ล้อบบี้หนุ่มหล่อร่างสูงในชุดสูทสีเข้มราวกับเป็นพระเอกมาเฟียหลุดออกมาจากซีรีส์ เดินออกมาจากในลิฟต์ พร้อมกับชายหนุ่มอีกคนที่หล่อไม่แพ้กันซึ่งเป็นเจ้าของโรงแรมแห่งนี้ชื่อพาทิศ หรือ ไทเกอร์ด้านหลังของหนุ่มหล่อทั้งสอง มีบอดี้การ์ดสองคนเดินคุ้มกันด้านหลัง ส่วนด้านข้างและเยื้องไปด้านหน้ามีคอยคุ้มกันอีกสี่คน ผู้คนที่พบเห็นต่างพากันเดินหลีกทางเดินข้างหน้าไปอย่างอัตโนมัติ รังสีความเป็นมาเฟียเปล่งออร่าแค่เดินผ่านคนก็เกรง“คริสนี่มันดึกมากแล้ว ทำไมนายไม่ค้างที่นี่วะ”“ไม่ดีกว่า กูไม่ชอบค้างที่อื่น” มาเฟียหนุ่มบอกปัดเพื่อนรักอย่าง พาทิ

จะตายไหม ไล่สำรวจร่างกายเปลือยเปล่าของหญิงสาวจนหนำใจ มาเฟียหนุ่มก็ไม่ได้คิดจะเอาเปรียบ เขาหยัดตัวลุกขึ้นยืน ก่อนจะจัดการเสื้อผ้าของตัวเองออก!คนไม่เคยผ่านมือชายอย่างอัญชิสา เผลอมองลำท่อนอย่างตกใจ นี่ใช่ไหมที่เขาบอกว่าขนาดไซซ์ของถุงยางในเมืองไทยขาย! ถึงไม่เคยรู้ขนาดของผู้ชายคนอื่น แต่เธอก็รู้ว่ามันใหญ่!จะตายคา…ไอนั่น! ของเขาไหมเอางี้ก่อน!ร่างบางพลิกตัวกลับเตรียมหนี ก่อนที่ชะตากีจะขาด แต่อาจเพราะว่าเธอคงคิดช้า พอ ๆ กับที่เขาคิดไว มือหนาเข้าคว้าที่ข้อเท้าเล็ก แล้วดึงกลับมาหาตัว“ผมบอกคุณก่อนเข้ามาในห้องแล้ว”เสียงกระซิบขู่ที่ข้างหู ย้ำประโยคที่เขาพูดก่อนหน้านี้ อัญชิสาขนลุกซู่ไปทั่วร่าง ประโยคตอกย้ำตอนดีลกันลอยเข้ามา!~คุณอย่าร้องขอให้ผมหยุดกลางคันก็แล้วกัน~“ชะ ใช่ไง ฉันรู้แล้ว ฉันแค่กำลังเตรียมใจ” เสียงหวานตอบตะกุกตะกัก ในขณะที่ร่างใหญ่เริ่มเข้ามาทาบทับจากด้านหลัง เขาก้มลงจูบที่แผ่นหลังขาวเนียนเธอเบา ๆ“ฉะ ฉันไม่เคย ครั้งแรก เลย เออะ… อาจจะกลัวนิดหน่อย” เธอบอกเขา พร้อม ๆ กับปลอบใจตัวเองที่สั่นระรัวไปพร้อมกัน“คุณ เออ…ชะ ช่วยอย่ารุนแรงนะคะฉันกลัวเจ็บ”หึ…เสียงแค่นหัวเราะคือคำตอบ เลยไ

ครั้งแรกก็เจ็บแบบนี้แหละ คริสโตเฟอร์ค่อย ๆ ถอนเรียวนิ้วออกจากปากของหญิงสาว ก่อนจะโน้มใบหน้าเข้าไปประกบจูบ เขาดูดดึงริมฝีปากล่างของเธออย่างแผ่วเบา พอเผลอ ลิ้นร้อนก็สอดเข้าไปชิมความหวานอันอ่อนนุ่มในโพรงปาก“อืม…” เสียงครางแผ่วในลำคอ สติสตางค์แทบไม่เหลือ ชอบในความเดียงสาของหญิงสาว ทั้งที่เธอจูบไม่เป็น แต่ก็ยอมตอบสนองด้วยการส่งลิ้นเล็ก ๆ ให้เขาดูดดึง ความวาบหวามจากเรียวลิ้นนิ่มที่เปียกชื้น จนแยกไม่ออกว่าน้ำลายของใครเป็นของใครแต่…เป็นจูบอยู่เนิ่นนานไม่รู้เบื่อ…และ…เพราะความเดียงสาที่แฝงความเย้ายวนแบบนี้ เขาเลยจำเป็นต้องจูบสอนนำเธอไปนาน ๆ~ผู้หญิงคนนี้ โคตรหวาน~~ยิ่งได้จูบ…ยิ่งติดใจ~มาเฟียหนุ่มเลื่อนฝ่ามือเคล้นคลึงหน้าอกแน่นหนักหน่วงขึ้น บีบขย้ำจนเนื้อแน่นแทบทะลัก ไม่ว่าจะสัมผัสตรงส่วนไหน เนื้อตัวของหญิงสาวก็ชวนให้เคล้นคลึงบีบขย้ำไปทั้งตัวนอกจากใบหน้าสวยหุ่นสวยผิวสวยและนมก็สวยมากความนุ่มแน่นมันเด้งจนสู้มือ ที่สุดแล้วเขาก็ยอมผละริมฝีปากออก เพราะอยากชิมจุกสีชมพูหวานระเรื่อขึ้นมาแทนมาเฟียหนุ่มทิ้งจูบพรมเบา ๆ ไล่ละเมียดไปตามซอกคอ ก่อนจะเคลื่อนริมฝีปากดูดเม้มไปทั่วที่เนินอก ลากลิ้นสาก

เหนื่อยไม่ได้พัก พลังล้นเหลือ เมื่อมาเฟียหนุ่มยังไม่รู้จักคำว่าเหนื่อย เขาจับเอวบางคนตัวเล็กให้นอนคว่ำ ก่อนจะยกสะโพกมนของเธอขึ้นเล็กน้อย“ดะ เดี๋ยวสิคุณ ฉะ ฉันเหนื่อยนะ” เธอโวย ก่อนจะเอี้ยวตัวไปข้างหลังเพื่อต่อว่า“ขอฉะ..ฉันให้พักก่อนได้หรือเปล่า” หญิงสาวเริ่มต่อรองเพี๊ยะ!! ไม่มีคำตอบ มีเพียงฝ่ามือหนาฟาดแรง ๆ ที่แก้มก้นของเธอ อัญชิสาร้องว้ายออกมาด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าหนุ่มโฮสต์ที่จ้างมาจะกล้าทำแบบนี้กับเธอ“หันไป!” เสียงดุออกคำสั่งยิ่งตกใจไปกันใหญ่ ก่อนหน้านี้เขาดูอ่อนโยนกับเธอมาก แต่ตอนนี้เหมือนจะเริ่มเห็นมุมที่ดิบเถื่อนขึ้นมาแล้ว เริ่มชักไม่แน่ใจอันไหนคือตัวจริงของคนที่เธอเพิ่งจ้างมาแต่ที่แน่ ๆ ตกลงนี่เธอกับเขาเป็นแค่การจ้างงานจริงนะเหรอ ก็นะ…คนบ้าอะไร! จ้างชั่วโมงแถมหนึ่งคืน!เพี๊ย!!“ว้าย!” มือหนาฟาดที่แก้มก้นของเธอเป็นรอบสอง อัญชิสาสะดุ้งเฮือก สะโพกงามงอนยกเด้งขึ้นสูงตามแรงมือ มันเป็นปฏิกิริยาตอบสนองที่ทำไปเองตามกลไกของความเจ็บที่ได้รับอัญชิสาอยู่ในสภาพที่โก้งโค้ง ใบหน้าหวานแนบไปกับเตียงนอนนุ่ม สะโพกกลมยกก้นงอนกระดกขึ้น ส่งผลให้กลีบกุหลาบสีชมพูระเรื่อเจือด้วยหยดน้ำหวานชุ่มฉ