อัญชิสากลืนน้ำลายอึกใหญ่ใจคอเริ่มไม่ดี สองมือกำจนจิกลงไปที่ฝ่ามือจนเหงื่อจนซึมออกมาเอง ทั้งที่เครื่องปรับอากาศของโรงแรมเย็นจัดแต่ไม่รู้ว่าเหงื่อที่มือมาจากไหนแต่กระนั้นถึงจะรู้สึกกลัวนิด ๆ จนใจฝ่อ แต่เธอก็ยังฝืนฉีกยิ้มออกมาสู้“งะ งั้นขอเบอร์โทรนายให้ฉันหน่อย ฉันมีเรื่องต้องคุยกับเขา”“ไม่ได้ครับ”“โวะ นั่นก็ไม่ได้ นี่ก็ไม่ได้ นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย ฉันแค่เป็นหนี้ไม่ได้เป็นนักโทษเข้าใจไหม” อัญชิสาแผดเสียงอย่างลืมตัว“มีเรื่องอะไรกัน” เสียงทุ้มนุ่มของชายหนุ่มปริศนาหน้าหล่อที่เดินออกมาจากภายในห้องโซนปีกซ้าย เรียกความสนใจของอัญชิสาและชายชุดดำทั้งสองคนที่อยู่ในห้องให้หยุดชะงัก ชายหนุ่มชุดดำทั้งสองคนรีบทำความเคารพด้วยการก้มศีรษะโน้มลง“สวัสดีครับคุณพาทิศ”พาทิศ? ใครอีกล่ะพ่อมึงเอ๊ย มาเฟียอีกคนหรือหนุ่มโฮสต์อีกคนกันวะเนี่ยอัญชิสามองจ้องชายหนุ่มหล่อปริศนาที่กำลังเดินเข้ามา ดูๆ ไป ความหล่อของเขาดูสูสีกับอีตาคริสของเธอมาก ส่วนสูงก็ไล่กัน ความหล่อก็ใกล้กัน นี่มันเป็นของขวัญวันคริสต์มาส ที่ซานตาครอสส่งผู้ชายหล่อ ๆ มาให้เธอมองถี่เกินไปแล้ว...“นี่ใคร คนที่ไอ้คริสพามาเหรอ”“ใช่ครับ”“อืม สวย
Terakhir Diperbarui : 2025-08-21 Baca selengkapnya