All Chapters of บ่วงรักคนไร้ใจ: Chapter 31 - Chapter 40

สายชล...ฉันต้องเบือนหน้าหนีไปอีกทางเพื่อที่จะไม่ต้องเห็นภาพตรงหน้า ใช่ว่าฉันไม่ดีใจที่ลูกเจอพ่อนะเพราะฉันรู้ว่าแกอยากเจอพ่อของแกมากแค่ไหนแต่ฉันไม่อยากเจอเขาฉันไม่อยากเจอคนใจร้ายคนนี้ ในเมื่อเขาเคยบอกว่าต่อไปถ้าเราต้องเจอกันก็ให้ทำเหมือนเราไม่เคยรู้จักกันซึ่งฉันก็กำลังทำอยู่ตอนนี้และทำมันได้ดีด้วยเพราะฉันไม่แม้แต่จะมองหน้าเขาไม่เอ่ยถามเขาว่าเขามาได้ยังไงหรือมาทำไมเพราะฉันรู้ว่าระดับเขาการหาตัวฉันหาที่อยู่ของฉันมันหาได้ไม่ยากหรอก ฉันสังหรณ์ใจมาสักพักแล้วเพราะช่วงนี้ฉันรู้สึกเหมือนมีคนตามแต่ก็ไม่ได้มีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้น บางครั้งเหมือนฉันกับลูกโดนแอบถ่ายรูปขณะไปนั่งขายของในตลาด คงเป็นเขาสินะที่ให้คนตามฉันกับลูก"พ่อมาหาน้องใช่มั้ยคะ""ครับ""แล้วพ่อไปไหนมาเหรอคะ""พ่ออยู่บ้านพ่อครับ""แล้วทำไมพ่อไม่มาอยู่กับน้อง พ่อพี่แนนยังอยู่บ้านกับพี่แนนเลย น้องอยากให้พ่อไฟมาอยู่กับน้อง""เอ่อคือ..พ่อ""งั้นเอางี้ดีมั้ยคะย่าว่าน้องชวนแม่ชลไปอยู่บ้านพ่อไฟดีมั้ยเอ่ย""ไม่ได้ค่ะ!! " ฉันรีบปฏิเสธสิ่งที่แม่ของไฟพูดทันทีเพราะฉันไม่มีความจำเป็นที่จะต้องไปอยู่ที่อื่นเพราะบ้านฉันอยู่ที่นี่และลูกฉันก็ต้องอยู่ท

อัคนี...."คุณกลับไปเถอะกลับไปอยู่ในที่ของคุณแล้วปล่อยเราสองคนแม่ลูกไว้ที่นี่""ฉันจะทำอย่างงั้นได้ยังไงกันเธอก็พูดบ้าๆ ลูกทั้งคนเมียทั้งคน""ลูกอาจจะใช่แต่ฉันไม่ใช่เมียคุณฉันมันเป็นแค่ผู้หญิงขายตัวที่คุณซื้อมาด้วยเงินเท่านั้น""เธอจะพูดจาตอกย้ำตัวเองทำไมฉันรู้ว่าถ้าไม่ใช่ฉันเธอก็คงไม่ยอมทำแบบนี้""ใครบอก ฉันยอมขายตัวให้กับใครก็ได้ทั้งนั้นเพื่อเงิน คุณอย่าคิดเข้าข้างตัวเองสิว่าฉันจะมีแค่คุณที่เป็นลูกค้า ฉันอาจจะไปขายให้คนอื่นหลังจากที่คุณเลิกใช้บริการจากฉันก็ได้""สายชล!!! ""ทำไมคะ เรียกชื่อฉันทำไม""เธออย่ายั่วโมโหฉันให้มากเพราะไม่งั้นฉันอาจจะส่งทนายมาเพื่อเอาลูกไปจากเธอ""คนเลว คุณมันเลวที่สุดคุณมันคนไร้หัวใจฉันเกลียดคุณ ฮึก ฮึก" สายชลพุ่งเข้ามาทุบผมด้วยความโมโหซ้ำยังร้องไห้โฮเมื่อผมเผลอขู่เธอไปเรื่องลูกทั้งที่จริงแล้วผมไม่เคยมีความคิดแบบนั้นเลย"แต่ฉันรักเธอนะ" ผมดึงเธอเข้ามากอดไว้แนบอกเพื่อให้เธอสงบสติอารมณ์แต่ดูเหมือนเธอจะไม่ยอมเธอพยายามสะบัดตัวออกจากอ้อมกอดของผมผมเลยก้มลงจูบเธอเพื่อให้เธอสงบลงจุ๊บ จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ"อื้อออออ อ่อย อ๊ะ"จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ ผมไม่หยุดที่จะจูบเธอมันเป็นจูบ

สายชล...เป็นเวลาเกือบสองอาทิตย์ที่ฉันต้องทนให้เขาอยู่ด้วยแม้จะอยากไล่เขากลับก็ไล่ไม่ได้เพราะลูกติดเขาแจนอนก็นอนด้วยกัน คือบ้านฉันมันมีแค่ห้องนอนห้องเดียวฉันก็เลยต้องเอาที่นอนมาปูให้เขานอนตรงชานบ้านลูกก็ย้ายมานอนกับเขาทิ้งฉันนอนคนดียวในห้อง ถึงฉันจะไม่อยากให้เขาอยู่แต่ในเมื่อมันเป็นความสุขของลูกฉันก็ต้องยอม ทุกวันนี้เขาจะช่วยสอนลูกเขียนหนังสืออ่านนิทานให้ลูกฟังซึ่งสามารถเบาแรงฉันไปได้เยอะ ฉันมองเขาที่กำลังกล่อมลูกนอนกลางวันก่อนจะเดินลงมาเก็บผักเพื่อเอาไปขายเย็นนี้"ชลเลิกไปขายผักที่ตลาดเถอะ ขายก็ได้ไม่กี่บาทจะเหนื่อยทำไมเดินไปกลับก็เป็นชั่วโมงแล้ว""ถ้าฉันไม่ทำฉันจะเอาเงินที่ไหนใช้ฉันไม่ได้เกิดมารวยเหมือนคุณนี่""แต่เธอเป็นเมียฉันเป็นแม่ของลูกถ้าเธอไม่มีเงินฉันจะให้เธอเองจะเอาเท่าไหร่ก็บอก""ฉันไม่ได้ขายตัวให้คุณนะ คุณจะเอาเงินมาฟาดหัวฉันแบบเมื่อก่อนไม่ได้""ฉันไม่ได้คิดแบบนั้นเลย ฉันไม่อยากให้เธอลำบากฉันสงสารเธอ""อย่าสงสารฉันเลยค่ะชีวิตฉันผ่านความยากลำบากมามากกว่านี้เยอะแค่นี้ฉันไม่คิดว่ามันลำบากและฉันก็ภูมิใจที่ยืนด้วยลำแข้งของตัวเองหาเงินได้ด้วยตัวเองแม้เงินมันจะไม่มากอย่างที่คุณว

สายชล...ฉันลืมตาตื่นหลังจากที่รู้สึกถึงสัมผัสอุ่นร้อนตรงซอกคอที่มาพร้อมกับแรงกอดรัดจากทางด้านหลัง พอมองไปรอบๆ ห้องฉันก็ต้องตกใจเมื่อพบว่าฉันกำลังอยู่ในห้องที่ฉันคุ้นเคย มันคือห้องนอนของไฟ"ตื่นแล้วเหรอ หื้มมม จุ๊บ จุ๊บ""อื้อออ ทำอะไรปล่อยนะ" ฉันพยายามแกะมือของเขาออกจากเอวแต่เหมือนยิ่งแกะเขาก็ยิ่งรัดฉันแน่นขึ้นไปอีก"ไม่ปล่อย อยากกอดไว้แบบนี้รู้ไหมว่าฉันคิดถึงเวลาที่เรานอนด้วยกันบนเตียงขนาดไหน""คุณไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับฉันนะ!!! " ฉันหันไปตะคอกใส่เขาแต่ก็โดนเขาจูบหนักๆ ตรงแก้มหลายครั้ง"มีสิทำไมจะไม่มี ฉันเป็นพ่อของลูกเธอและเธอก็คือเมียของฉัน""ฉันไม่... อื้อออออออ" จุ๊บ จุ๊บ จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ ฉันโดนเขาจูบไม่หยุดจนฉันแทบหายใจไม่ออก"คิดถึงนะ รักนะครับเมีย""บอกใคร!!! " น้ำเสียงของฉันที่มันบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าไม่พอใจแต่เขาก็ไม่สนใจ"ก็บอกคนที่นอนกอดอยู่นี่ไง""ทำไมไม่ไปบอกคนที่คุณเคยบอกฉันตอนนัันว่าคุณรักเธอล่ะ รักเธอมากไม่ใช่เหรอไปบอกสิมาบอกฉันทำไม""พูดแบบนี้นี้เสียงแบบนี้แสดงว่าหึงสินะ หึ" เขามองฉันฉันแล้วยิ้มล้อฉันแสดงออกแบบนั้นเหรอว่าฉันหึงเขาไม่หรอกฉันไม่ได้หึงเขา"ใครหึงฉันจะ

อัคนี...."น้องธารอยู่ไหนลูก" ผมตะโกนหาลูกด้วยความเป็นห่วงสุดหัวใจสักพักแกก็คลานออกมาจากใต้โต๊ะทำงานของผมน้ำตานองหน้าผมรีบวิ่งไปอุ้มแกทันที"ฮึก ฮึก ฮึก พ่อขาาา ฮืออออ น้องกลัว ฮืออออ ฮึก ฮึก" แกซบไหล่ผมร้องไห้ไม่หยุดผมแม่งโคตรสงสารลูกเลย"พ่ออยู่นี่แล้วพ่ออยู่นี่น้องไม่ต้องกลัวนะลูก" ผมกอดปลอบลูกสาวด้วยความรักสุดหัวใจและดีใจที่แกไม่ได้เป็นอะไร"ฮือออ พ่อขาน้องกลัว คุณป้าคนนี้เค้าจะตีน้องเค้าบอกจะตบปากน้องด้วยค่า ฮึก ฮึก" ลูกสาวผมชี้ไปที่กรีนทันทีแล้วซบหน้าลงที่ไหล่ของผมอีกรอบไม่กล้าสบตากรีนที่จ้องแกด้วยสายตาที่ไม่พอใจ ผมรีบหันไปมองหน้ากรีนทันทีด้วยความไม่พอใจเช่นกันที่จ้องหน้าลูกผมด้วยสายตาแบบนั้น"กรีนเปล่านะคะเด็กคนนี้โกหกกรีนจะทำแบบนั้นทำไม" กรีนรีบปฏิเสธทันทีทั้งที่ผมยังไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ"น้องไม่ได้โกหก คุณป้าคนนี้บอกว่าจะตบน้องแล้วก็จะให้พ่อไฟไล่แม่กับไล่น้องด้วยค่า ฮึก ฮึก ฮึก""นังเด็กเปรต!!! แกโกหกเก่งมากเลยนะใครสั่งใครสอนห๊ะ" กรีนจะพุ่งเข้ามาทำร้ายลูกผมทั้งที่ผมยืนอยู่ตรงนี้ผมไม่อยากจะคิดเลยว่าก่อนหน้านี้กรีนทำอะไรลูกผมไปบ้าง"เธอไม่มีสิทธิ์มาพูดแบบนี้กับลูกของพี่นะกรี