Semua Bab บำเรอรักบอดี้การ์ดของคุณพ่อ [ Love Slave ] : Bab 31 - Bab 40

"ขอบคุณนะครับแม่ ที่เข้าใจผมกับนุดี"เธียรเอ่ยขอบคุณผู้เป็นแม่ที่เข้าใจเขากับนุดี และไม่เคยกีดกันทั้งคู่เลย ซ้ำยังคอยซัพพอร์ตและสนับสนุนทั้งคู่เป็นอย่างดี แทบจะพูดได้ว่าอนาคตต่อจากนี้เธียรและนุดีจะฝากไว้ที่ไร่แห่งนี้ตลอดไป"แม่รักลูกนะ ไม่ว่าลูก ๆ จะตัดสินใจยังไง แม่ก็พร้อมที่จะสนับสนุน ผิดถูกก็ค่อยว่ากันทีหลัง""ขอบคุณค่ะ คุณแม่""คุณหนู ที่นี่ไม่ได้สุขสบายแบบที่บ้านคุณหนูนะลูก หนูพร้อมที่จะอดทนและฟันฝ่าอุปสรรคไปกับลูกชายแม่ไหม""ค่ะ...นุดีอยู่ได้ทุกที่ ขอแค่มีพี่เธียรอยู่ข้าง ๆ ก็พอ"แม่นายสายคำยิ้มให้ลูกสะใภ้ด้วยใบหน้าชื่นชม ก่อนจะลูบหัวเธอเบา ๆ อย่างเอ็นดู"บ้านหลังนี้อยู่ลึกหน่อย เพราะมันอยู่ท้ายไร่และก็ติดเขตชายป่า ใจแม่ก็อยากให้ไปอยู่ที่บ้านใหญ่ด้วยกัน แต่ถ้าลูกยืนยันจะอยู่ที่นี่กันแม่ก็ไม่ว่า ดีเหมือนกัน...เธียรก็จะได้อยู่ใกล้คนงานในไร่หน่อย เวลาคนงานมีปัญหาจะได้ช่วยดูแลแทนแม่""ครับแม่""แล้วเพื่อน ๆ ของหนูล่ะ" แม่นายสายคำเอ่ยถามถึงยิวกับครูเฟิร์น เพราะตั้งแต่เช้าที่แม่นายมา ก็ยังไม่เห็นทั้งคู่เลย"ออกไปเดินเล่นกันค่ะ""ออ...บ้านหลังนี้ก็ใหญ่โตพอสมควร อยู่ด้วยกันได้ใช่ไหม"แม

สองมือหนากดหน้าขาเรียวตรึงไว้กับที่นอน ในขณะที่ตนก้มลงไปดูดดื่มความหวานล้ำ เพราะหากไม่ทำเช่นนั้นคนใต้ร่างก็จะอยู่ไม่นิ่งทำให้เขาเข้าหาไม่ถนัดคนที่ถูกกระทำด้วยนิ้วและปากในคราเดียวกัน บังเกิดความเสียวซ่านจนอยู่นิ่งไม่ได้ ยิ่งโดนเขากดตรึงเอาไว้แบบนี้ แขนที่ค้ำยันเพื่อพยุงตัวเองก็แทบจะอ่อนแรงตาม"อ๊าาา! พี่เธียรขา นุดีไม่ไหวแล้ว"คำบอกกล่าวของสาวน้อยทำให้เธียรได้ใจ เขารัวปลายนิ้วรัว ๆ พลางดูดดื่มจุดรัญจวนเน้น ๆ เม้มเบา ๆ จนร่างบางกระตุกถี่ ๆ และหลั่งความเสียวซ่านออกมาจนเอ่อล้น คนที่กำลังสูบซดก็ได้โอกาส ปาดเลียน้ำหวาน และดูดกลืนราวกับกระหายไม่รู้จักอิ่ม"แฮก! แฮก! แฮก!"คนที่พึ่งเสร็จสุขห่อไหล่และหอบหายใจราวกับหมดแรง เธอมองดูเธียรถอนมือออกมาจากร่องรักของตัวเองช้า ๆ ก่อนจะจรดปลายนิ้วลงบนริมฝีปากแล้วแลบเลียความชุ่มฉ่ำที่ฉาบปลายนิ้วต่อหน้าเธอ จนนุดีต้องรีบลุกขึ้นไปดึงมือเขาเอาไว้แล้วส่ายหน้ารัว ๆ ห้ามไม่ให้เขาทำเช่นนั้น"ไม่เอาค่ะพี่เธียร...""ทำไมล่ะครับ""นุดีรู้ว่าพี่เธียรไม่เคยรังเกียจนุดี แต่นุดี...อุ๊บ!"คำเอื้อนเอ่ยของสาวน้อยถูกกลืนลงคอ เมื่อคนฟังไม่ปรารถนาที่จะฟัง เลยป้อนจูบเพื่อเป็น

"ปัง! ปัง! ปัง!""กรี๊ดดดดด!"ในขณะทุกคนกำลังรู้สึกยินดีกับคู่บ่าวสาวกันทั้งงาน อยู่ ๆ ก็มีเสียงปืนดังขึ้นรัว ๆ จนคนในงานกรีดร้องและวิ่งวนหาที่หลบกันจนสถานการณ์วุ่นวายไปหมดเธียรมองไปที่กลุ่มคนชุดดำที่เดินบุกเข้ามาเป็นกองทัพด้วยความตกใจ เธียรจึงดึงนุดีเข้ามาหลบด้านหลัง เพื่อปกป้องคนที่ตนรักอย่างสุดความตั้งใจ"พี่เธียร..."นุดีรู้สึกกลัวมากจนตัวสั่นงันงก จวบจนร่างของคนที่คุ้นตาเดินตามกลุ่มชายชุดดำเข้ามา นุดีถึงได้รู้ว่าจุดมุ่งหมายของคนกลุ่มนั้นคือเธอและเธียร"มึงกล้ามากนะไอ้เธียร ที่พาลูกกูหนีแล้วแอบมาจัดงานแต่งบัดซบนี่ วันนั้นกูอุตส่าห์เลือกทางรอดให้มึง แต่มึงมันรนหาที่ตาย ถ้าวันนี้กูไม่ได้เลือดมึงมาล้างตีนกู กูจะไม่ยอมเด็ดขาด""ไม่นะคะคุณพ่อ อย่าทำพี่เธียรนะคะ""นังลูกไม่รักดี แกกล้ามากนะที่หนีตามผู้ชายมาแบบนี้ ทำตัวเป็นผู้หญิงไร้ราคา แกหักหน้าฉันให้ต้องอับอาย เพียงเพราะหลงเสน่ห์ขี้ข้าในบ้าน มันมีอะไรดีนักหนาถึงได้ทุ่มเทเพื่อมันนัก"ท่านอนันต์โกรธจัดจนแทบจะควบคุมอารมณ์ไว้ไม่ได้ ในขณะที่นุดี ก็พร้อมจะปกป้องเธียรและเลือกจะจับมือเขาตลอด ไม่ว่าพ่อของตนจะทำอะไร นุดีก็ไม่มีทางที่จะปล่อยมือ

(หลายเดือนต่อมา)"คลอดหรือยัง""ยังครับท่าน"ทันทีที่ท่านอนันต์มาถึงก็เอ่ยถามพ่อบ้านโจทันที เมื่อตนติดประชุมกับบอร์ดบริหารทั้งวัน ทั้งที่นุดีกำลังจะคลอดแล้ว ท่านอนันต์จึงสั่งให้พ่อบ้านโจนั่งเครื่องบินล่วงหน้ามาก่อน และพอประชุมเสร็จตนก็รีบตามมาด้วยความเป็นห่วงลูกสาวจับใจหลายเดือนหลังจากวันนั้น ท่านอนันต์ก็ไม่เคยมาหาลูกสาวเลย แต่ก็มีบ้างที่ส่งข้าวของมากมายมาบำรุงนุดีและลูกในท้อง แถมยังสร้างบ้านและจัดหาที่นอนแบบสะดวกสบายแก่คนท้องให้อยู่ ชนิดที่ว่าไม่ให้ขาดตกบกพร่อง แต่วันนี้ลูกสาวของท่านกำลังจะให้กำเนิดหลานแก่ท่าน คนที่กำลังจะได้เป็นคุณตา ตื่นเต้นจนไม่มีกะจิตกะใจจะประชุมด้วยซ้ำ พอเลิกประชุมก็รีบนั่งเครื่องส่วนตัวมาอย่างเร่งรีบทันใจ"ท่านอนันต์""คุณสายคำ"แม่นายสายคำเอ่ยทักทายท่านอนันต์ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เพราะตนเองก็ตื่นเต้นไม่แพ้ท่านอนันต์เช่นกัน"แล้วนี่...เธียรไปไหน""ตามเข้าไปข้างในค่ะ""ห่วงเกินเหตุ" ท่านอนันต์ตำหนิลูกเขย"หรือท่านไม่ห่วง"ท่านอนันต์เงียบทันที เมื่อได้ยินคำพูดของแม่นายสายคำ ท่านอนันต์ไม่อาจเถียงเพราะท่านเป็นห่วงลูกสาวมากเช่นกัน การได้รู้ว่าเธียรตามเข้าไปดูแล ทำให้

(1 ปีต่อมา)"ยินดีด้วยนะครับ ท่านรักษาการประธานกับการเติบโตจาก200%เป็น400% ภายใน 1ปี"ยิวเอ่ยแสดงความยินดีกับเธียร เมื่อเขาเข้ามาเยี่ยมเยือนเธียรกับนุดีถึงบริษัท และยิวเองก็มาในฐานะหุ้นส่วนใหญ่แทนผู้เป็นพ่อ เพราะการตกลงเซ็นสัญญาหุ้นส่วนสำคัญในครั้งก่อน ทำให้ยิวกับครูเฟิร์นได้ใจคนเป็นพ่อแม่บริษัทของท่านอนันต์ต่างเป็นที่ที่นักลงทุนทั้งหลายต้องการเป็นหุ้นส่วน และเธียรเองก็อยากตอบแทนยิว จึงนัดให้เขาเข้ามาคุยเรื่องทำสัญญา งานนี้ยิวจึงได้หน้ากับพ่อแม่เต็ม ๆและในตอนนี้ บริษัทของท่านอนันต์ที่มีเธียรขึ้นนั่งบริหารก็เติบโตขึ้นจากเดิมที่เฟื่องฟูอยู่แล้ว กลายเป็นทวีคูณไปอีกเท่าตัว จนเธียรเป็นที่ไว้วางใจสำหรับทุกคนไปแล้ว "ขอบคุณครับคุณยิว ยินดีมากเลยที่ได้ร่วมงานกัน ยินดีด้วยนะครับทั้งคู่""ก่อนนี้ผมกลัวมาก ว่าพ่อแม่ผมจะไม่ยอมรับครูเฟิร์น แต่พอมาตอนนี้ แทบจะเป็นผมที่จะโดนดีดออกจากกองมรดก ในขณะที่ครูเฟิร์นกลายเป็นที่รักของคนทั้งบ้าน แม่ผมแทบจะเอาลูกสะใภ้ไปนอนกกซะเองแล้ว"ได้ฟังยิวบ่นเธียรก็ขำชอบใจ เขาก็มีชะตากรรมไม่ต่างกัน เพียงแต่เขาโชคดีกว่ายิวตรงที่ คนที่ถูกแย่งออกจากอก เป็นลูกชายตัวน้อย เพรา