All Chapters of สัมพันธ์ร้าย พี่ชายสุดที่รัก DEAR BROTHER: Chapter 31 - Chapter 40

EP32 - สัมพันธ์ร้าย พี่ชายสุดที่รัก (โมลิน)ทางด้านโมลินที่กลับมาที่โรงแรมเพราะไปที่บ้านของคุณปู่เธอไม่ได้ เธอนั่งขดตัวร้องไห้ออกมาอย่างหนัก เพราะตลอดชีวิต ไม่เคยถูกผไทเย็นชาใส่ หรือเมินเธอแบบนี้มาก่อน แม้จะรู้ว่าเขาความทรงจำขาดหายไปเพราะสารเคมีก็ตาม แต่ก็ยังรับไม่ทันอยู่ดีวันรุ่งขึ้น โมลินเดินทางกลับประเทศไทย เพราะรู้ว่าผไทกำลังกลับเช่นกัน เธอจะยอมแพ้แบบนี้ไมไ่ด้ ไม่อย่างนั้นเธอจะเสียเขาไปตลอดชีวิตแน่ เมื่อจำใครไมไ่ด้ ผไทที่กลับมาอยู่ที่ของครอบครัวตัวเองอย่างครอบครัวสิงหางแม้จะกลับมาเมืองไทยแต่ยังคงจำหลายอย่างไม่ได้ เขามีไอติดตามมาอยู่ด้วย แต่สิ่งนึงคือ เขายังคงคิดวนเวียนเกี่ยวกับผู้หญิงที่ชื่อโมลินตลอดเวลา ว่าทำไมเธอมีผลต่อความคิดเขามากขนาดนี้นะ กวนใจเขามาตั้งแต่ที่ญี่ปุ่น จนตอนนี้เดินทางกลับมาไทยแล้วก็ตาม"ฉันมาขอเจอพี่ไท พี่ไทอยู่มั้ย"โมลินมาหาผไทที่บ้านของครอบครัวสิงหา ที่นี่คือที่ๆอันตรายมากสำหรับคนในครอบครัวคาซาว่าแบบเธอที่ไม่ถูกกับครอบครัวสิงหาอยู่มาก แม่พิพิมจะไม่อยู่แล้วก็ตาม แต่แม่แท้ๆของสิงหาที่คอยจะหุบสมบัติหลานชายอย่างผไทตลอดเวลา เธอยังคงอยู่ และแฝงตัวเป็นคนดีติดตามผไท

EP34 - สัมพันธ์ร้าย พี่ชายสุดที่รัก (โมลิน)ภาพที่เบลอกลับค่อยๆชัดขึ้น เมื่อค่อยๆปรับโฟกัสปรากฏว่าตัวเองนอนอยู่ในห้องของโรงพยาบาล ผไทที่ไม่รู้ตัวว่าตัวเองสติดับลงจนมานอนที่ห้องพักฟื้นนี้ได้ยังไง ก็รีบลุกขึ้นทันที เมื่อความจำสุดท้ายคือได้ยินหมอโคลล์พูดว่า หญิงสาวที่นอนตกเลือดในห้องผ่าตัดคือโมลินนั้น นั่นคือลูกและเมียเขาขาแกร่งรีบวิ่งไปที่ห้องเดิมที่เขาเจอมินนี่แม่ของโมลิน เมื่อมาถึงปรากฏว่าเธอถูกย้ายตัวไปที่ห้องพักฟื้น แม้จะถูกพยาบาลห้ามยังไงก็ตาม จิตใต้สำนึกสั่งเขาให้ไปหาเธอ ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตามอย่างลืมตัว"นายสั่งไว้ไม่ให้ใครเข้าไปในห้องคุณหนูครับ ผมทำตามหน้าที่ครับคุณไท" การ์ดหน้าห้องพักของโมลินเอ่ย"โมลินเป็นยังไงบ้าง""พวกผมไม่ทราบครับ รู้แค่ตอนนี้คุณหนูนอนหลับครับ"ผไทที่ไม่ยอม จะฝืนเข้าห้องของโมลินให้ได้ ลูกน้องที่รู้ดีว่าผไทคือใคร แต่ก็ยังคงไม่กล้าขัดคำสั่งหมอโคลล์"คุณไทฟาดผมให้สลบแล้วค่อยเข้าไปนะครับ ผมไม่อยากขัดคำสั่งนาย"ผไทที่ยืนนิ่งสักพักก็ลงมือฟาดการ์ดจนสลบแล้วลากไปนั่งลงบนเก้าอี้ราวกับว่ากำลังหลับ ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องพักฟื้นของโมลิน แต่ผิดคาดตรงที่โมลินไม่ได้หลับ

EP36 - สัมพันธ์ร้าย พี่ชายสุดที่รัก (โมลิน)ทางด้านโมลิน ที่ยังคงนอนอยู่ที่โรงพยาบาลเพราะต้องรอดูอาการตกเลือดของเธอว่าแย่มากน้อยแค่ไหน แม้ตอนนี้เด็กในท้องจะปลอดภัยดีก็ตาม แต่หากเธอยังมีอาการตกเลือดอีกหมอเองก็ยังรับปากไม่ได้กลัวเด็กในท้องจะรอดหรือไม่เธอถูกสั่งห้ามให้นอนอยู่นิ่งๆ ไม่ให้ขยับตัวไปไหน หรือทำอะไรที่เครียดมาก เพราะทุกอย่างรอบตัวเธอส่งผลให้ร่างกายเธอได้ตลอดเวลา แรงกระทบกระเทือนที่เธอล้มที่บ้านของผไท บวกกับร่างกายของเธอที่ค่อนข้างอ่อนแอและตั้งท้องโดยที่ไม่รู้ตัว ทำให้เหตุการณ์มันแย่ลง“ คุณหนูครับ ผมพูดได้ไหมครับ” การ์ดคนสนิทคนเดิมของผไท ที่คอยดูแลโมลินตั้งแต่ผไท เริ่มแผนการเข้าครอบครัวของสิงหา เขาดูมีสีหน้าอึดอัดเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง“ นายพูดมาสิ”“ ผมเห็นคุณไทถูกพาตัวมาโรงพยาบาลครับเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา”“ เขาเป็นอะไร”“ ผมก็ไม่แน่ใจครับ ให้ผมไปสืบให้ไหมครับ”“ รีบมานะ เดี๋ยวคุณพ่อคุณแม่จะเข้ามาแล้ว”“ ได้ครับคุณหนู”ลูกน้องหายออกจากห้องไปกว่าครึ่งชั่วโมงก่อนจะกลับเข้ามาแล้วรายงานกับหญิงสาวว่า ชายหนุ่มที่เขาไปสืบเรื่องถูกพาตัวมาโรงพยาบาลด้วยอาการหมดสติและเลือดกำ

EP38 - สัมพันธ์ร้าย พี่ชายสุดที่รัก (โมลิน)หลังจากเคลียร์ทุกอย่างจบ แม้ผู้เป็นปู่ของหญิงสาวจะไม่ยอม และยังคงโมโหอยู่มากก็ตาม แต่ผไทกก็ได้พาโมลินออกจากโรงพยาบาล แล้วทั้งคู่พากันกลับไปอยู่ที่คอนโดของผไท เขามองไปรอบๆแม้จะคุ้นเคย แต่ยังนึกไม่ออกมากนัก แต่ร่างกายมันกลับทำตามความเคยชิน เดินเข้าห้องนอน ออกห้องทำงาน แม้กระทั่งรหัสเซฟ เขาก็กดได้โดยที่ไม่รู้ตัว"พี่ไทจำได้แล้วเหรอคะ""ไม่รู้ครับ อยู่ดีๆก็กดเลขถูก""เดี่ยวก็จำได้ค่ะ""หนูเดินตามพี่ทำไม นั่งพักก่อน หมอบอกห้ามเดินเยอะ" ผไทที่พาโมลินที่แม้ท้องจะเล็กเพราะเพิ่งตั้งท้องก็ตาม พาเธอประครองมานั่งที่โซฟาเบดตัวใหญ่สุดหรูในคอนโด เธอเอนนอนช้าๆ ก่อนเอ่ยขึ้นและจับมือของผไทที่นั่งคุกเข่าข้างๆ"พี่ไทลองหลับตาดูนะคะ แล้วลองสัมผัสดีๆ"มือหนาที่สัมผัสน้องน้อยๆของโมลิน ก่อนที่เขาจะหลับตาเพื่อรับความรู้สึก และเหมือนมีบางอย่างระหว่างเขากับเด็กน้อยในท้องของโมลิน ภาพต่างๆแล่นเข้ามาในความรู้สึกของเขา ซึ่งเป็นภาพที่เขาเคยอยู่กับโมลินมันวิ่งซ้ำไปซ้ำมา"เป็นยังไงคะ""รู้สึกดีครับ พี่ขอโทษนะที่ทำเป็นไม่สนใจฟังหนูเลยที่ผ่านมา""พี่ไทจำน้องไม่ได้นี่คะ แต่น่าน

EP40 - สัมพันธ์ร้าย พี่ชายสุดที่รัก (โมลิน)"แกมันมารจริงๆ แม่แกตายไปได้คนนึง ยังจะมีแกมาอีก!" ย่าของผไทยกปืนขึ้นจ่อมาทางผไทที่นั่งอยู่ เขาลุกขึ้นยืนใช้ร่างกายตัวเองบังใหโมลินเพราะกลัวเธอถูกลูกหลง"ยอมรับเถอะ คุณไม่เหลืออะไรแล้ว" ประโยคนี้ของผไทเหมือนมีดบาดลึกลงกลางใจหญิงชราแสนเย่อหยิ่งคนนี้ เธอกลัวการตกอับมากที่สุดในชีวิต ตอนนี้เธอรับไม่ได้ที่รู้ว่ากำลังจะเสียทุกอย่าง"ไม่จริง กรี๊ดดด" เสียงกรีดร้องดังขึ้น ก่อนที่เธอจะจ่อปืนไปที่ตัวเองแล้วลั่นไกล เธอยอมตายด้วยฝีมือตัวเองดีกว่ายอมอยู่อย่างตกอับผไทที่เห็นแบบนั้นแม้หัวใจจะแกร่ง แต่ก็แสนสะเทือนใจเพราะยังไงเธอก็คือย่าของเขา แม้ไม่มีความผูกพันธ์ก็ตาม แต่ก็ไม่ได้อยากเห็นเธอตายต่อหน้าแบบนี้"พี่ไทคะ""อโหสิกรรมต่อกันนะครับ"หลังจากการประชุมที่แสนตึงเครียด ผไทที่รู้สึกไม่ค่อยดี ก็เอนตัวนอนพักอยู่ในห้องนอนส่วนตัวที่บ้านนั่น โดยที่มีโมลินอยู่ไม่ห่าง"พี่ไท..จำได้หมดแล้วเหรอคะ""ยังครับ ที่พี่พูดในห้องประชุมนั่น จริงๆพี่อ่านมันซ้ำๆเป็นสิบๆรอบแน่ะ กว่าพี่จะพูดออกมาได้น่าเชื่อถือแบบนั้น""โห พี่ไทสุดยอดไปเลย""ขอหอมหน่อยได้มั้ยครับ เหนื่อยจัง""ค