All Chapters of NINONG JONAS (SPG): Chapter 201 - Chapter 210

REESE “I want you right now, Paco… give in to me!” saad ko na tila uhaw na uhaw sa kanyang halik ngunit maya-maya ay umiwas na naman siya at binitiwan ako. “Stop!” singhal niya habang pigil na pigil sa sarili. “Come on Paco… just one night. I can't stop myself.” “No, Reese!” saad niya na tila pinapagalitan ako. “Why?... hindi ba’t gusto mo ako? I'm so hot right now Paco, I feel sick. I need you.” “Hindi kita gagalawin hanggat hindi ka pumapayag sa inaalok kong kasal! Ginagalang kita Reese, nirerespeto!” “Fine, I’ll marry you then!” “Pinaglalaruan mo ba ako?! kakatanggi mo lang sa akin kanina Reese, baka nakakalimutan mo, umiyak ka pa nga eh!” “Kasi… hindi ko alam kung sincere ka ba talaga o gusto mo lang makuha ang hacienda…” “Reese, sinasabi ko sayo, wala akong pakialam sa hacienda at ikaw lang ang inaalala ko!” “Pagbigyan mo na kasi ako… hindi ko na kaya eh…” saad ko dahil talagang sobrang init at hindi ako mapakali. “Fine, pero gusto ko suotin mo muna ‘tong si

REESE Bumalik kami sa Hacienda Del Riego ni Paco ng hindi kinikibo ang isa’t-isa. I hate him and he hates me more. Nang araw na iyon ay umiyak lang ako ng umiyak sa kwarto. Hindi ko alam kung saan nanggagaling yung sakit. Sakit dahil galit sa akin si Paco? sakit dahil pakiramdam ko ay napilitan lang akong magpakasal sa kanya? o sakit dahil naguguluhan na kami sa isa’t-isa ngayon. Aminado akong nakalimot ako sa oras. Ang buong isang linggo ay naging isang buwan na pamamasyal sa lalawigan ng Aurora ng hindi ko man lang namamalayan. Iyon pala, binibilang ni Paco ang mga araw na kasama niya ako. Seryoso pala yung isang buwan na sinabi niya sa akin na susuyuin niya ako hanggang sa mapapayag niya akong magpakasal sa kanya. Napatingin ako ngayon sa sing-sing na suot ko. Is this really worth it? I should marry for love, right? mahal ko ba si Paco? sapat ba iyon para hindi ko bawiin ang pagpayag ko sa kasal na ito? Tahimik ang phone ko, walang tawag o text man lang mula sa pamilya ko

REESE“Paco! buksan mo ‘to hindi mo ako pwedeng ikulong dito!” sigaw ko habang kinakalampag ang pinto ngunit tila walang nakakarinig sa akin. Nag-ring ng nag-ring ang cellphone ko ngunit sa inis ko ay binato ko iyon at tumama sa pader. Tumigil iyon sa pagri-ring, nagblack-out at nabasag ang LCD ngunit hindi ako nanghinayang. Wala ng saysay pa sa akin ang lahat ng mga files na naroon. Ni ang gallery ko na punong-puno ng mga pictures ay nawalan ng halaga sa akin ngayon. Ang nasa isip ko lang ay makatakas sa lugar na ito. Nahagip ng mata ko ang comforter at pinahaba iyon, kinuha ko rin ang kurtina at itinali sa kumot kung kaya’t nakagawa ako ng parang lubid. Inilagay ko iyon sa paanan ng kama. Hinigpitan kong mabuti ang pagkakatali non sa paanan ng wooden bed at nang masiguro ko na matibay na iyon ay doon ko sinubukang bumaba mula sa bintana. Napatingin ako sa ibaba. Nalulula ako sa taas pero sa tingin ko ay kaya ko naman kung kaya’t dahan-dahan akong bumaba. Desperado na ako. Kahit n

PACO TWO WEEKS LATER… Gumaling na ang binti ni Reese at nakakalakad na talaga siya. Sinulit niya ang tatlong araw sa paglilibot sa Hacienda Del Riego kasama ako ngunit hindi na ako umaasang magkakabalikan pa kami. Okay na ako. Natanggap ko na. May mga bagay talaga na kailangan mong pakawalan para hindi ka na masaktan at para hindi ka na rin makasakit pa. Kausap ko ngayon sa phone si Daddy. Gabi na dito sa Mansyon at umaga naman doon sa US. “Ano? Ang labo mo naman, akala ko ikakasal ka na, bakit biglang hindi natuloy? Ano bang problema ninyo ni Reese?” “Ayaw na ngani, magpakasal ngani, ano gagawin ko, Dad? Pilitin ko ba?” “Bakit ayaw? Baka naman kasi may ginawa kang damuho ka!” “Wala ah, ang bait bait ko eh, hayaan na lang natin kung ayaw at saka diba ang turo mo sa akin pakawalan ko, pag sayo edi sayo, pag hindi edi hindi.” “Gago! oo sinabi ko nga iyon pero hindi ko sinabi na sukuan mo kaagad! loko! kung sinukuan ko kaagad ang mommy mo naku, sigurado ako wala ka! ah basta,

REESE “Paco, naiihi ako ulit…” saad ko na kinalabit siya ng mahina. “Huh? eh nakadaan na tayo ng stop-over eh, hindi ka ba umihi doon?” “Umihi…” “Oh, eh bakit naiihi ka na naman?” “Eh anong gagawin ko? binabalisawsaw ako at saka… nahihilo ako.” “Eh damuhan ulit dito eh..” “Ihinto mo ulit…” saad ko at ginawa niya naman. Paglabas ko ng kotse ay hindi ko na napigilang wag masuka. Hinagod-hagod naman ni Paco ang likod ko at napatingin ako sa hawak niya, may naka-ready siyang mineral water at inabot niya sa akin. “Hindi ka naman sukahin sa byahe ah, bakit nagsusuka ka ngayon? normal ba yan?” “Oo…” (sa buntis) natuwa ako sa isiping iyon ngunit masama talaga ang pakiramdam ko. This must be morning sickness. Hindi ko naman pwedeng sabihin pa kay Paco ngayon dahil baka hindi kami makabalik ng Maynila. Kailangan ko munang tiisin sa ngayon, at saka dapat ay humarap muna siya sa pamilya ko bago ko siya pakasalanan. Binuntis niya na ako eh… wala naman ‘to sa plano eh pero dumat