NINONG JONAS (SPG)

CASSANDRA

Sabi nila meron daw isang red string o tinatawag na red thread of fate kung saan meron daw isang invisible red cord na nagkokonekta sa dalawang taong nakatadhana para sa isa’t-isa. Ang pulang sinulid na ito ay pwedeng magalaw, magusot o mahila sa iba’t-ibang direksyon ngunit kahit anong gawin mo ay hindi ito pwedeng mapatid dahil ang taling ito ang siyang magbubuklod sa inyo na magkatagpo ng paulit-ulit anuman ang oras, panahon at pagkakataon. 

Ngunit paano kung mahanap ko iyon at bigla itong mawala? makakabalik pa kaya ito sa akin? mahihila ko ba ang panahon at pagkakataon? 

Hindi ko alam kung paano nangyaring nahulog ako kay Ninong Jonas ngunit isa lang ang alam ko. Iyon ay mahal ko na siya. Mahal ko si Ninong Jonas. Alam kong bawal ngunit hindi nakikisama ang utak at puso ko.

***

“Cassandra, pag may tumawag sabihin mo wala ako huh.” utos ni Ninong Jonas habang inaasikaso ko ang mga papeles na kailangan niyang pirmahan. 

Mga proposals kasi iyon para sa mga ginagawang projects namin. 

“And don't disturb me, if you want to go home mauna na kayo ni Javier magpahatid ka sa kanya.” 

“Pe-pero Sir Ninong, may kailangan ho kayong pirma–” pinutol niya ang mga sasabihin ko. 

“Bukas na yan, it's five in the afternoon. Alam mo namang strict ako sa oras diba? you can go home.” 

“Pero Sir, hindi po pwede buka–” naputol na naman ang sasabihin ko dahil pumasok na siya sa opisina niya. 

Napabuntong hininga nalang ako. Hindi pwede ‘to kailangan niyang pirmahan ang mga ito kundi lagot ako sa mga investors! bakit ba ang tigas ng ulo ni Ninong?! hays! 

“Cassandra, uuwi na ako. Ikaw na ang bahala dito ah, yung mga sinabi kong papapirmahan kay Sir Jonas papirmahan mo huh, kailangang-kailangan na natin iyon bukas first thing in the morning.” bilin ni Ms. Myka na co-worker ko sa marketing department. 

“Sige po Ma’am.” iyon nalang ang nasabi ko at umalis na siya. 

Lagot talaga ako nito! Kailangang mapirmahan ito ni Ninong. Hindi ko naman siguro ika-tatanggal sa trabaho kung iistorbohin ko siya sandali diba? Kailangan ko lang talaga ng pirma niya. 

Naglakas-loob akong pumasok sa opisina niya ngunit wala siya doon. Ang buong akala ko ay sesermunan niya ako na bigla nalang akong pumasok at hindi kumatok ngunit hindi. 

Saan naman kaya nagpunta iyon? Dito siya pumasok eh. 

Maya-maya ay nakarinig ako ng ungol sa di kalayuan. 

“Ughh.. fuck.. Ahh,” 

Teka si ninong ba iyon? Anong nangyayari sa kanya? Okay lang ba siya? 

Sinundan ko ang naririnig kong ungol niya at papunta iyon sa gilid ng pader ngunit nang mapasandal ako ay bumukas ang isang secret room at nanlaki ang mga mata ko nang makita kong nakaupo siya sa isang swivel chair. N*******d ng bahagya ang suot niyang slacks at hawak niya ang malaki niyang pagkalalaki. Tigas na tigas iyon habang itinataas-baba niya ang kamay niya doon ngunit ang mas lalong ikinagulat ko pa ay may hawak siyang pictures ko.

“Damn it! Cassandra! Ugh!” ungol niya pa na siyang nagpanginig sa mga tuhod ko. Napaluhod ako dahil mabilis na siyang nagsalsalsal mag-isa. 

Why is he holding my picture and moaning my name while masturbating?! Nakagat ko ang aking ibabang labi at hindi ko rin maiwasang wag pawisan sa ginagawa niya. 

It was my first time seeing Ninong Jonas touching himself while looking at my pictures. Hindi lang iyon isa kundi lima. Limang litrato ko na hawak niya habang nagsasarili. 

“You’re so beautiful baby, ughh! You’re going to be mine! Ohh fuck! I’m near Baby!” pag alerto niya, hindi ko na kaya ang mga nakikita ko kung kaya’t dahan-dahan kong isinara ang secret room na iyon at dali-daling tumakbo pabalik sa desk ko. 

My heart is racing and my body feels so hot! Ang init-init ng ginagawa ni ninong! 

Maya-maya ay narinig kong palabas na siya ng pinto ng opisina niya kung kaya’t mabilis akong umupo at iniyuko ang aking ulo sa desk at pumikit. Nagkunwari akong nakatulog dahil sigurado akong patay ako kapag nalaman niyang nahuli ko siyang pinagsasalsalan ang pictures ko. 

“Cassandra! Cassandra! Case!” asik niya na kinalampag ang desk ko. 

Nagkusot ako ng mata para magkunwaring nagising ako. 

“Sir, Ninong! Sorry po, nakatulog ho ako.” saad ko na biglang napatayo at napayuko. 

Kitang-kita ko ngayon ang basang-basa niyang katawan at ang malapad niyang dibdib at ang namumutok niyang abs dahil bahagya lang na nakasara ang puti niyang polo. Nakasuot siya ng coat niya ngunit hindi nakabutones ng maayos ang polo niya. 

“Bakit nandito ka pa? Hindi ba’t pinauwi na kita kanina?!”

“Eh kasi Sir kailangang-kailangan niyo po talagang pirmahan ito para po kasi ito sa meeting natin bukas.” saad ko na inabot sa kanya ang folder.

Napabuntong hininga nalang siya at kumuha ng ballpen. Siguro ay nakulitan na sa akin. 

“Kayo, hindi kayo makagalaw pag wala ako eh.” saad niya na umiling-iling nalang habang pinipirmahan ang mga iyon.

Excuse me, ano? Siya kaya ang may-ari ng kumpanyang ito malamang siya pipirma ng lahat ng business deals niya. Alangan namang iasa niya sa akin, malay ko ba dyan baka mamaya hindi pala approve sa kanya yung designs tapos dadayain ko yung pirma hindi naman ako magaling sa ganon, duh! 

Nag rolled eyes nalang ako at naalala yung ginagawa niya kanina. 

“Uhm, Sir, pawis na pawis ho kayo, okay lang po ba kayo? Heto po panyo.” saad ko na inabot yung panyo kong puti sa kanya. Napangiti ako dahil may pabango ko ang panyong iyon. Mabaliw siya ngayon sa amoy ko. 

Bagama’t nakasimangot ay kinuha niya pa rin iyon at ipinunas ng bahagya sa kanyang leeg habang nakatuon ang pansin niya sa mga papeles na kailangan niyang pirmahan.

“Meron pa ba?” tanong niya. 

“Wala na ho Sir, thank you po.” saad ko na inayos na yung mga papeles na ibinigay niya sa akin. Nakita ko pa sa peripheral vision ko na inaamoy-amoy niya yung panyo ko at ibinulsa niya pa. 

Bigla namang napukaw ang atensyon namin at napatingin kami sa whole glass wall ng building nang makita naming biglang umulan ng malakas. 

“Kunin mo na yung mga gamit mo, sumabay ka na sa akin pa-uwi.” utos niya kung kaya’t inayos ko na ang mga gamit ko.