All Chapters of Valtor Series 1: The Wrong Bride: Chapter 81 - Chapter 90

Damian's POV I know her plan. Hindi siya magiging sweet kung walang dahilan. Hindi niya ako pagbibigyan nang gano'n lang.I observed everything—her words, her actions, every subtle change in her tone. Lahat ng detalye inaalam ko, kasi gusto ko siyang makilala nang maayos. Kaya alam kong iiwan niya ako. Nababasa ko iyon sa bawat galaw niya, sa paraan ng pag-iwas ng mga mata niya, sa ngiti niyang pilit.Kaya nga wala akong guard na pinabantay sa penthouse niya. Gusto kong hayaan siyang umalis, kasi alam kong mahahanap ko rin siya.Babantayan ko siya kahit sa malayo. Aabutin niya ang pangarap niya habang ako ang numero unong naniniwala sa kanya. Kaya ko naman siguro. Kailangan ko lang siyang palayain upang hanapin niya ang sarili niya kahit ayoko. Kahit tutol ang puso at utak ko ay wala akong magawa. Ayoko siyang pilitin kasi hindi ganoon ang pagmamahal na gusto kong iparanas sa kanya. Noong umalis siya sa tabi ko, gisi

Damian's POVMas lalong kumapal ang tensyon nang naglakad papalapit si Daddy sa pwesto ko. Mabagal, mabigat, at bawat hakbang niya ay kalkulado at punô ng awtoridad ang aura niya.He was always soft when it came to others, but I knew who he truly was inside and I didn't like it. Especially now, after hearing everything I said. But I'm not backing down.If he wants to throw me away, then go ahead. I'll face it."Ang buong akala ko ay ikaw ang pag-asa ko." Marahan niyang sabi, mababa pero punô ng bigat. May bakas ng pag-asa sa mata niya pero saglit lang iyon bago ito tuluyang nagdilim.My fists clenched at my sides, knuckles whitening."Akala ko pa naman ay ibang-iba ka sa tatlo mong kapatid." I bit the inside of my cheek to stop myself from reacting. "But you are, indeed," he continued, his lips curling into something dangerous. "Ikaw lang ang naglakas-loob na magsalita ng ganyan sa akin... at sa mommy mo."His faint smir

Aria's Pov Pero hindi. Napaatras ako nang makita ko ang papa ni Damian sa harapan ko. Bakit siya nandito? How did he know I was here? Hindi ko na sila ginugulo, kaya dapat ay hayaan na nila ako. Pero bakit parang hindi nila ako binibigyan ng kahit kaunting katahimikan? Kahit man lang sana ay kunting pagrespeto dahil umalis naman akong walang kahit anong gulong ginawa. Gusto kong umatras at umalis na kaagad pero hindi ko ginawa. Kailangan kong maging professional at harapin siya ng hindi iniisip ang hindi dapat. I know this will never be solved if I walk away. Kung anuman ang gusto niya, ay gagawin ko. Basta huwag lang na akong guluhin. If he wants me gone, I will go. Hindi ko siya papahirapan dahil gusto ko na ring makalaya sa pamilya nila. I'm just here because I need a job. Kung mayaman lang sana ako tulad nila—hindi nila ako kailangang problemahin. Bumuga ako ng isang malalim na hininga bago tuluyang naglakad papunta sa pwesto niya, may pilit na ngiti sa labi. "G

Aria's Pov"Fine," Dean sighed dramatically while Damian hugged me back because I was about to leave.Mabilis kong tinulak si Damian pero mas mahigpit ang pagkakayakap niya sa akin. Kahit buong pwersa ko siyang tinutulak, wala akong nagawa; para akong nakadikit sa pader."Aalis na lang ako sa opisina ko," Dean uttered before leaving but not before he shot a dagger look at Damian and flashed a smile at me, para bang close kami kahit hindi naman. Gusto kong humingi ng tawad dahil sa ginawa ng kapatid niya... pero namimiss ko rin ang yakap ni Damian, kaya hindi ko na rin siya pinigilan pa. Bahagyang sumilay ang ngiti sa labi ko nang malanghap ko ang amoy niya muli, at maramdaman ang init ng bisig niyang nakayakap sa akin na parang isang sandaling pamilyar at delikadong pahinga.I know this should be end but I couldn’t help it. Kahit sandali lang."You missed me?" bulong niya habang nakabaon ang ulo niya sa leeg ko, ang hininga niya mainit na dumadampi sa balat ko ay tila naghahatid ng

Aria's PovI tried to let go of it. To try new things I wanted. To focus on my goals and be a great employee. I tried so damn hard to distract myself.Pero sa tuwing ako na lang mag-isa? Pakiramdam ko ay parang nawawala ako sa sarili ko habang iniisip kung ano na kayang nangyari kay Damian. Kung kumusta na siya. Kung kinamumuhian na ba niya ako. Kasi no matter how many times I told myself na dapat ko na siyang kalimutan ay bumabalik pa rin sa akin ang lahat. Hindi ko kayang... mawala siya ng gano'n lang.My heart still aches whenever I remember what happened that day.Huminga ako ng malalim, ramdam ko ang konting panginginig ng dibdib ko, saka tiningnan ang baso kong wala na palang laman."One hard drink, please." Sabi ko sa bartender, sabay turo sa baso kong ubos na.Nasa isang hindi kasikatang bar ako dito sa New York. Masyadong maraming tao sa mga party clubs kaya dito na lang ako dumiretso—hindi ko na nga maalala an