All Chapters of ล่ารักมิติร้าย: Chapter 41 - Chapter 50

“เวรเอ้ย!!” คิรัวร์สบถทันทีที่เขาวาร์ปมาถึงที่หมาย เขาพยายามใช้สมาธิกับการสื่อสารถึงบีเบล “..ให้บุญบ้าอะไรวะ!”“เกิดอะไรขึ้นพ่อหนุ่ม?”“ลูกสาวเจ้า จะยกบุญให้ข้า”“….”“มันทำไม่ได้!”“ละ แล้วเบลจะทำแบบนั้นไปเพื่ออะไร?”“ก็เพื่อให้ท่าน เป็นเจ้านรกที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยมีมา” เสียงที่สามเอ่ยขึ้น คิรัวร์หันขวับก่อนจะพุ่งเข้าไปกระชากคอเสื้อของชายคนที่เจรจากับบีเบลอยู่พักใหญ่ๆ“เจ้า! หลอกลวงอะไรนาง!”“ข้าไม่แม้แต่จะคิด นางต่างหาก.. เสนอทำทุกอย่างให้ข้าเอง”“แล้วเจ้าก็ทำ! ทั้งที่รู้ว่า… นางจะไม่ได้เสีย บุญ”“ก็นะ.. ข้าเป็นพวก พ่ายแพ้กับความรักที่ยิ่งใหญ่”“!!!!!”“นางขอไว้ ทำทุกอย่างเพื่อให้ท่าน… เอาชนะยมบาลได้”“!!!!!” “เสียสละตัวเองเพื่อความยุติธรรมในนรก.. ทั้งที่โลกมนุษย์ก็ทำไม่ได้แท้ๆ เอาแต่ถามหาความยุติธรรมที่น่ารำคาน”“นี่ไม่ใช่หน้าที่เจ้า!”“สิ่งที่ท่านทำกับข้าในตอนนี้… ก็ไม่ใช่หน้าที่ของท่าน”“ก่อนจะทะเลาะกัน ช่วยดูร่างของเบลด้วย.. ทำไมมันถึงได้…” วิญญาณคนเป็นพ่อพูด คิรัวร์หันกลับไปก็พบว่าร่างของบีเบล มีช่วงเท้าที่เริ่มออกสีคล้ำ และมีเลือดไหลออกมาจากริมฝีปากราวกับเธอยังมีชีวิต

หวืด~..“อ๊ะ!” เหมือนจะยังไม่ค่อยคุ้นชินกับร่างกายตัวเองเท่าไหร่.. ฉันเซเมื่อมาถึงที่หมาย ตรงหน้าฉันคือบัลลังก์ใหญ่ยักษ์… “ระวังหน่อย” “อื้ม เหมือน.. ฉันไม่ค่อยชิน”“เธอต้องปรับตัวอีกสักพัก” ฉันพยักหน้า พลางมองไปรอบๆ.. นี่ไม่ใช่เขตของยมทูต ถ้าฉันจำไม่ผิด..“..ไหนนายบอกว่า ฉันมาโลกของนายไม่ได้ไง”“ก็พูดไปงั้น”“อ้าว แค่นั้นเอง?”“อืม.. ไม่ใช่ที่ที่มนุษย์อย่างเธอจะสมควรมาก็แค่นั้น” ถึงจะตอบฉัน แต่ใบหน้ากลับมองตรงไปที่บัลลังก์ใหญ่ตรงหน้า ยมบาลยังนั่งอยู่กับที่ไม่ได้หายไปไหน.. พอได้เห็นอะไรแบบนี้มันก็ทำให้ใจฉัน.. เต้นรัวยิ่งกว่ากองชุด ร่างดำทะมึนที่ฉันมองเห็นได้ชัดที่สุดก็คือมือที่วางอยู่ที่แขนของเก้าอี้ สมุดเล่มยักษ์วางอยู่ตรงหน้า.. ฉากบางฉาก ฉันรู้สึกว่ามันคุ้นกับสิ่งที่ฉันเคยอ่านเจอหรือเปิดเจอตามหนังตามละคร แต่ที่ไม่เหมือนก็คือ ร่างยมบาลที่ฉันเห็นเป็นเนื้อหนังเหมือนคน ก็คงจะเป็นร่างจำแลงมนุษย์ไม่ต่างจากคิรัวร์.. การเปิดเผยความจริงของนรกภูมิอาจจะเป็นเรื่องที่ไม่ควรทำ ทุกอย่างที่ฉันเห็นเลยออกมาเป็นแบบนี้.. ก็แอบคิดมาตลอด ว่ายมบาลจะมีสีกายแดงฉานตามละครจักษ์ๆวงค์ๆที่เคยดูสมัยเด็กหรือเปล

ย้อนกลับไป…“พ่อหนุ่มกำลังจะบอกฉันว่า.. พ่อหนุ่มรู้จักกับเบล ลูกสาวฉัน?”“ใช่.. เติบโตมาอย่างดี เสียอย่างเดียว”“…..”“หัวรั้น แล้วก็ยุ่งกับเรื่องควรจะยุ่ง”“…หมายความว่ายังไง?”“ก็เห็นวิญญาณ แล้วทำตัวเป็น.. แม่พระที่แสนดี”“…..”“คิดว่าสิ่งที่ทำ ช่วยให้วิญญาณพวกนั้นไปเกิดได้.. จิตมโนของแท้” ร่างสูงของคิรัวร์ยืนกอดอกพิงกรงขังที่สูงเทียมฟ้า กรงขังที่ถูกสร้างมาเพื่อขังชายชราผู้นี้โดยเฉพาะ ในขณะที่คนเป็นพ่อเลิ่กคิ้วสงสัยพลางจับลูกกรงแล้วพยายามชวนยมทูตหน้าตาดีคุยเรื่องของลูกสาว“…แต่เรื่องน้ำใจ ข้าชื่นชม”“เบลมันทำอะไรที่ไม่ดีไปบ้างหรือเปล่า ใช้ชีวิตเป็นยังไง ..มีใครทำร้าย”“ไม่มี”“……”“ก็บอกว่าเติบโตมาอย่างดี” ยมทูตหนุ่มหรี่ตามองดวงวิญญาณที่ถูกกักขัง ใบหน้าที่กังวลก่อนหน้าเริ่มผ่อนคลายเมื่อได้ยินเช่นนั้น เกิดรอยยิ้มเพียงนิดที่มุมปาก“…ถ้าฉันได้อยู่ดูเบลโตมากกว่าตอนนั้น”“…..”“คงมีความทรงจำร่วมกันไม่น้อยเลยทีเดียว”“ก็ใช้ชีวิตมาคุ้มแล้วไม่ใช่หรือไง กราฟมันขึ้นบอกชัดเจน” มือขวาหงายขึ้นก่อนจะปรากฎผังกราฟเส้นเรืองแสงที่ดูเหมือนกับว่าจะมีแต่คิรัวร์เท่านั้นที่อ่านมันออก ก่อนจะหายไปเมื่อมือหน

“เจ้าจะเอายังไงต่อ เรื่องนางผู้นั้น” ยมทูตหญิงชราเอ่ยถามเมื่อมาถึงบ้านของคิรัวร์ “ตอนนี้เรื่องของเจ้า แพร่สะพรัดไปทั่วนรก”“ก็ไม่ทำยังไง นางต้องอยู่กับข้า”“อยู่กับเจ้า? ในนรก? เฮอะ~ พาตัวเองมาตายแท้ๆ”“…..”“เจ้าน่าจะรู้ดีว่าที่นี่.. มีกฎเกณฑ์ของมัน หากมนุษย์อยู่ที่นี่โดนที่ไม่ใช่ดวงวิญญาณ.. ต่อให้เจ้าครองบัลลังก์ กฏข้อนี้ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้”“ข้ายังไม่ได้พูดสักคำ ว่าข้าจะให้เบลอยู่ที่นี่”“…หมายความว่ายังไง?” หญิงชรามีศักดิ์เป็น ทวด ของคิรัวร์แค่นคิ้วถามราวสงสัย ในขณะที่เจ้าตัวยังคงทำเพียงแค่ยืนติดกระดุมเสื้อหลังจากจบกิจกรรมดังกล่าว โดยที่มีร่างของบีเบลนอนหลับสนิทอยู่ที่เตียง“อย่าบอกนะ! ว่าเจ้า!”“บัลลังก์ไม่อาจว่างได้”“……”“ข้าจะครองบัลลังก์”“แล้วนาง..” คิรัวร์แค่นยิ้มออกมาให้ ทวดชรา หรี่ตาคิดอีกครั้งเหมือนได้ยินเสียงใครคุยกัน.. เป็นแบบนี้อีกแล้ว ที่มีอะไรกับคิรัวร์จบ ฉันเหมือนคนไร้แรงกายแบบนี้ตลอด.. แต่ครั้งนี้รู้สึก.. จะเป็นหนักกว่าทุกที“..คิรัวร์~ ฉัน~” แต่พอดันตัวเองขึ้นมา ก็ไม่เห็นใครอยู่เลย.. หรือเพราะฉัน จะไม่ชินกับร่างกายใหม่กันนะ.. เลยรู้สึกเหมือนอยู่ในลิฟต์ตลอดเวลา

“เรื่องคือมันยังไม่รู้ว่าเธอท้อง ส่วนถ้ามันรู้เรื่องมันจะไม่รับผิดชอบ!”“…..” มูนไม่ฟังอะไรฉันเลยแฮะ“มันอยู่ไหนเนี่ย เดี๋ยวไปลากคอมันมาให้”“มูน ใจเย็นก่อนได้หม๊ายยยย” “ใจเย็นได้ไงวะ! เพื่อนกูท้องกับคนที่ไม่มีปัญญาเดินไปซื้อหอยทอดแบบนั้น ชาตินี้จะฝากชีวิตด้วยได้ไงอะ!”ฉันว่ามูนมาเต็มมาก.. บอกแล้วไงว่าไม่รู้ว่าคิดถูกหรือคิดผิดที่เอาเรื่องนี้มาปรึกษามัน..บีเบลคว้าแขนของมูนเอาไว้ คนเป็นเพื่อนหันมองก่อนจะขมวดคิ้ว“จะปกป้องอะไรมันนัก”“มูน” ในขณะที่ฉันกับมูนยังยื้อยุดกันอยู่ตรงนี้ เสียงเปิดประตูก็ดังขึ้น ทั้งมูนแล้วก็ฉันหันกลับไป เป็นคิรัวร์ที่เดินออกมาจากในบ้าน แต่เพราะก่อนหน้านี้มูนเองก็ไม่ได้เห็นว่าคิรัวร์อยู่ในบ้าน เลยเลิ่กคิ้วสงสัยหนักเข้าไปอีก“…มึงอยู่ในบ้าน?” แต่ฉันหันมองคิรัวร์ พยายามส่งซิกส์ให้เขาตอบว่า ใช่ “ปล่อยมือเมียข้า”“……” ก็เหมือนจะปกติแหละ แต่คำที่ใช้เรียกฉันก็มีแต่จะสร้างความสงสัยให้มูนเพิ่มขึ้นไปอีก แล้วแบบนี้จะเก็บความลับอยู่ไหมเนี่ย ถ้ามูนสงสัยขึ้นมา จะตามสืบข้อมูลอะไรแบบนี้ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับมันเลย“เธอเองก็ด้วย ไล่ฟีอาร์กลับแล้วหนีมาคั่วมันเนี่ยนะ?”“…คั่วเหร