All Chapters of ล่ารักมิติร้าย: Chapter 11 - Chapter 20

“นายรอฉันอยู่แถวนี้ก็แล้วกัน.. ฉันต้องเข้างานแล้ว” ฉันบอกคิรัวร์ที่ใส่สูทซะเต็มยศเหมือนเพื่อนเจ้าบ่าวไปอีก แต่ออร่าความหล่อเกินมนุษย์ของเขาก็ลบล้างความเฟอร์เฟคทุกระเบียบนิ้วบนตัวเขาได้ดี นี่ตั้งแต่เดินเข้าบริษัทมา ฉันยังไม่เห็นว่าจะมีใครไม่ชมเขาเลยอะ... บีเบลหันซ้ายขวา ดวงตาสีแดงเปร่งประกายของคนตัวสูงทำเธอเขินอายเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้า..“ถ้านายหิวก็.. มีร้านเค้กอยู่ตรงนั้น น่าจะมีชีสเค้กที่นายชอบ” คิรัวร์พยักหน้าเบาๆก่อนจะมองไปรอบๆอีกครั้งราวกับสังเกตพฤติกรรมของผู้คน “ระหว่างอยู่ที่นี่ รบกวนช่วยทำตัวให้เหมือนคนปกติด้วย”“ไม่ต้องห่วง ฉันเก่งเรื่องจดจำพฤติกรรมของมนุษย์”“.....”“ฉันเกิดก่อนเธอ”“จ๊ะ.. ขอแค่นายไม่ไปสร้างเรื่องที่ไหนก็พอ จำให้ขึ้นใจเลยนะ คนทั้งบริษัทเห็นนายมากับฉัน แล้วถ้านายสร้างความเดือดร้อนที่นี่ ฉันอาจโดนไล่ออก”“กลัวอะไร.. ลบความทรงจำก็สิ้นเรื่อง”“เหอะ นายลบความทรงจำฉันไม่ได้เพราะงั้น.. ไม่ใช่ทุกคนที่นายจะทำสำเร็จ” ยิ่งพูดถึงเรื่องลบความทรงจำนี่ฉันยิ่งกังวลเข้าไปใหญ่ ยมทูตก็ไม่ต่างจากคนหรอก ทำผิดพลาดได้เหมือนคนนี่แหละ...“ฉันไปละ..” บีเบลเอ่ยลาก่อนจะเดินเข้าแสกน

“บอกข้ามา เจ้าคิดทำสิ่งใด” เสียงเจ้าแห่งนรกดังสนั่นไปทั่วพื้นปรโลก ในขณะที่ร่างสูงยืนมองปู่ของตัวเองนิ่งๆ แล้วเดินไปนั่งไขว้ห้างที่โซฟาตัวใหญ่ ด้วยท่าทางเนิบนาบ“ข้าต้องพูดอีก?”“……”“ที่ศิลาหายไปจากนรก เพราะใครกัน?”“เหอะ! ไอ้หลานนี่! คิดว่าอายุพันสองร้อยปีแล้วจะต่อกลอนกับข้ายังไงก็ได้หรือไง!!!”“ข้าจะต่อกลอนก็เฉพาะเรื่องที่ท่านทำพลาด”“ไอ้คิรัวร์!”“หน้าที่ของข้า คือตามเก็บดวงวิญญาณ นี่คือสิ่งที่ท่านกลอกใส่หัวข้าทุกวัน แต่ทำไมข้ายังทำทั้งที่มันไม่ใช่หน้าที่ของข้า ท่านอยากรู้ไหม?”“…..”คิรัวร์ที่นั่งกระดิกเท้า ใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้ม ดันตัวเองลุกขึ้นแล้วเดินไปยังจุดที่ศิลาส่วนนั้นได้หายไป วางมือกับโขดหินสีดำดั่งกล่าว“…อย่าบอกนะว่าเจ้า”“เมื่อถึงยุคสมัยของข้า… ข้าจะปกครองอย่างที่ควรจะเป็น”“…..”“ศิลาที่ถูกขโมยไป ก็เพราะท่านไว้วางใจมนุษย์ ทั้งที่ท่านก็ไม่ได้ศึกษา”“จะบอกข้าว่าตอนนี้ เจ้าทำทั้งหมดไปเพื่อศึกษามนุษย์?”“ข้ามีวิธีของข้า” คิรัวร์ใช้สายตาเข้มดุจ้องมองพญายมบาลอย่างไรความเกรงกลัว เพราะความผิดพลาดของปู่โด่งดังไปทั่วนรก “ข้าจะไปเอาศิลากลับมา”“…..”“ข้าพอจะรู้มันอยู่ที่ไหน”ตึ

ดอกไม้ถูกจัดใส่แจกัน ฉันลืมไปซะสนิทว่าวันนี้ถึงเวลาที่จะต้องเปลี่ยนมัน บีเบลจัดดอกไม้ใส่แจกันเพื่อไปวางยังจุดต่างๆ การกระทำของเธอทำให้คิรัวร์ที่นั่งเอาเท้าวางบนโต๊ะอาหารไม่เข้าใจความหมายของเธอมากนัก“ชอบดอกไม้?”“ก็ไม่เชิง”“…..”“เคยมีดวงวิญญาณดวงนึงบอกกับฉันเมื่อนานมาแล้วว่า..”“…..”“ถ้ามีคนชอบดอกไม้เยอะๆ ก็จะไม่มีคนเลว”“…..” “ฉันก็เลยตั้งใจ จะปลูกดอกไม้หลังจากได้รับฟังเรื่องนั้น.. แต่ฉันก็ทำมันตายทุกครั้งสิน่า~^^*”“…..”“ฉันก็เลยเลือกวิธีนี้แหละ ฉันเห็นวิญญาณใช่ไหมละ แค่กันเอาไว้ ว่าอย่างน้อย จะคนหรือผี ถ้าได้เห็นดอกไม้เยอะๆ… ก็อาจจะอ่อนโยนขึ้นมาได้ นายคิดว่างั้นไหม?” บีเบลหันมายิ้มให้ร่างสูงที่นิ่งฟังบทความจากเธอ แต่สุดท้ายก็ได้เพียงความเงียบและคำตอบที่แสนเย็นชา“แต่สิ่งที่ฉันรู้.. คือคนเราเปลี่ยนแปลงโชคชะตาไม่ได้”“…..”“แล้วดอกไม้ก็ไม่ได้มีหน้าที่เปลี่ยนคนชั่วให้เป็นคนดี”“..นั้นสิเนอะ”“..แต่ก็เป็นเรื่องเล่าที่ดี เธอควรให้ค่าเรื่องแบบนี้มากกว่า หนังสือ ดวงใจยมทูต อะไรนั่น”“แหม คนละเรื่องกันไหมละ? นั่นความฟินส่วนตัวของฉันยะ~” คิรัวร์มองบีเบลวางแจกันตามที่ต่างๆก่อนจะเผยรอยยิ

บีเบลนั่งคนนิ้วกับแก้วเหล้า เธอไม่ได้เข้าร้านข้าวอย่างที่ตั้งใจอย่างในตอนแรก ก็ภาพที่เห็นมันหดหู่จัง ประเทศของเราให้คุณค่าความเป็นคน กับความยุติธรรมที่เงินตราและอำนาจสินะ ใครไม่มีสองสิ่งนี้ อย่างได้หวังจะทวงหาความยุติธรรมเลย ต่อให้สร้างมันขึ้นมาเอง.. โลกนี้ ไม่มีสิ่งใดโค่นล้มสิ่งที่เรียกว่า “อำนาจ” ได้… น่าสมเพช น่าสิ้นหวังซะจริง….ครืด~ เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามถูกเลื่อนด้วยคนตัวสูง คิรัวร์กลับมาหลังจากนั้นได้ไม่นาน ฉันเห็นหน้าเขาปุ๊บก็นึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้าชัดเจนขึ้น“ไม่สมกับเป็นเธอ”“…งานเสร็จแล้วเหรอ”“อืม”“เด็กคนนั้นละ”“จะต้องอยู่ศูนย์เด็กกำพร้าไปอีกสิบปี แต่ก็มีงานที่ดีจนวิญญาณคนเป็นแม่ภูมิใจ”“……”“แล้วก็จะจบชีวิต ด้วยอุบัติเหตุทางรถไม่ต่างกับคนเป็นแม่” คิรัวร์พูดกับฉันราวกับมีตาทิพย์.. แต่ก็ลืมไปว่าเขาเป็นยมทูต เรื่องอายุขัยของคนที่เดินสวนฉันไปมา คิรัวร์ต้องรู้อยู่แล้ว“นายเห็นไปไกลขนาดนั้นเลยเหรอ?”“ก็ถึงบอก ว่าโชคชะตาคนเราเปลี่ยนแปลงไม่ได้” บีเบลกัดริมฝีปาก ก่อนจะลูบมือกับหน้าตัวเองพร้อมกับใช้มือที่จับถังน้ำแข็ง ตบหน้าตัวเองเบาๆ“ฉันไม่ควรคิดอะไรแบบนี้” แปะๆๆๆๆ~ ชะต

“เจ็บ เจ็บอย่างกับจะตายเลย”บีเบลเอ่ยพูด ฉันก็พอจะหาความ ฟิน จากเอวของคิรัวร์ได้นั่นแหละ แต่เพราะขนาดที่มันทำให้ฉันรู้สึกว่า น้องสาวฉันกำลังเผชิญกับศึกใหญ่ ฉันรับรู้ได้ว่ามันกำลังฉีกขาดกึก! ใช่! นี่เป็นครั้งที่สองที่รู้สึกถึงเสียงกึกและความชาที่ปนความแสบ นิยายพวกนั้น.. บรรยายฉากบนเตียงซะสวยงาม โกหกสิ้นดี! ตั่บ! แม้แต่แรงกระแทกเพียงครั้งเดียว“อ๊าาา! คิรัวร์ ฉันเหมือนจะตาย~”“ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้น”“อ๊ะ!”“ฉันไม่สงสาร”หมับ! สิ้นเสียง คิรัวร์ก็ออกแรงบีบที่คอสวย จนบีเบลต้องแอ่นคอหนี ถึงจะไม่ได้ถูกกดจนขาดอากาศหายใจ แต่ใบหน้าของฉันน่าจะแดงกว่าปกติ น้ำใสๆรินไหลออกจากดวงตา เซ็กส์ ไม่สนุก ไม่ฟิน ไม่ดี อย่างที่เคยอ่านเจอ ร่างบางคิดในใจพลันร้องขอให้ทุกอย่างที่เกิดขึ้นรีบจบลงภายในไม่กี่วินาทีตั่บๆๆๆๆๆๆ~ ตั่บๆๆๆๆๆๆๆๆ~“อ่าส์~” ความคับแน่นของถ้ำน้อยทำคิรัวร์ครางเสียวออกมา บีเบลลอบมองเท่าที่เธอจะมองได้ เงาสะท้อนจากกระจกรถพอจะทำให้เธอเห็นว่าคิรัวร์ดูน่าจะพอใจกับความเจ็บปวดที่เธอได้รับ เอวหนาเริ่มออกลีลาช้าๆเนิบนางจนเร่งเครื่องเร็ว ตั่บๆๆๆๆๆๆๆๆๆ~ ตั่บๆๆๆๆๆๆ~แทบจะไม่เหลือช่องว่างให้ฉันหายใจ มือที