Semua Bab ล่ารักมิติร้าย: Bab 1 - Bab 10

ล่ารักมิติร้าย 🌙|| คิรัวร์ X บีเบล ||__แฟนตาซีอีโรติก__“นาย.. อายุเท่าไหร่แล้ว?”“พันหนึ่งร้อยสิบปี”“หะ ห๊าาา! พะ พันหนึ่งร้อย สะ สิบปี!”“ตกใจอะไร? ยมทูตมีชีวิตเป็นนิรันดร์”☾✡☽✡☾✡☽คิรัวร์ยมทูตหนุ่มรูปงาม แฝงตัวอยู่ท่ามกลางหมู่มนุษย์ คอยตามเก็บดวงวิญญาณที่ถึงฆาตให้ไปชดใช้กรรมในปรโลกบีเบลหญิงสาวจิตใจดีงาม ช่วยดวงวิญญาณที่น่าสงสารให้ไปสู่ภพภูมิที่ดี ตามความเชื่อที่เธอเข้าใจ💀💀💀💀💀💀💀💀💀ล่ารักมิติร้าย [เล่มพี่]ร้ายพ่ายรัก [เล่มน้อง]W a r n i n gนิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาความรุนแรง เพศ และการใช้ภาษาค่อนข้างรุนแรง เหมาะสำหรับผู้อ่านที่มีอายุ 20 ปีขึ้นไป หากมีการคัดลอกหรือนำไปดัดแปลง หากพบเจอจะ ดำเนินคดีตามกฎหมาย! ทันทีหาก‼️พบเจอการคัดลอกนิยาย สามารถแจ้งได้ที่ FACEBOOK ฝากกดติดตามกันด้วยนะคะFacebook อะพอลโล่ พลูโตไม่มีไดโนเสาร์ฝากกด ถูกใจ🤍 คอมเมนต์ 💬 กันเยอะๆนะคะทุกหัวใจ ทุกคอมเมนต์ คือกำลังของคนเขียนค่ะ เป็นเเรงขับเคลื่อนให้ไรท์มีแรงสรรสร้างนิยายเรื่องต่อๆไปอย่างเต็มที่เลยค่ะ💗💗เขียน : อะพอลโล่_———————————————-Iแรกพบสบตา“โอ๊ยยย!!!” ปึง! กองหนังสือถูกวางกระแทกโ

อเมซิ่งมาก… ม๊ากกกกกกก!!! ไม่เห็นมีอะไรที่แปลกไปจากเดิมสักนิด บีเบลยืนนิ่งพร้อมกับมองไปรอบๆตัว ผู้คนที่เดินสวนเธอไปมาก็ปกติไม่ต่างจากคนทั่วไป“..ไหนละ ไม่เห็นมีอะไรเลย?” แต่คิรัวร์ก็ดูไม่สนใจสักนิด เหมือนกำลังมองหาใครสักคนก่อนจะเดินนำหน้าไปไกล เป็นฉันที่วิ่งตามหลังอยู่เนี่ย“คิรัวร์ รอก่อนสิ”ขวับ! เกิดเหตุการณ์ที่ทำให้ฉันสตั้นอยู่กับที่ ก็เพราะว่าจู่ๆพวกผู้คนที่เดินไปมาก็หยุดเดินแล้วหันมองฉันเป็นตาเดียวนะสิ‘กลิ่นมนุษย์’“…..”‘ท่านคิรัวร์พามนุษย์มางั้นเหรอ?’“…..” บีเบลเริ่มห่อตัว สายตาที่จ้องมองเธอ ทำให้ใจหวั่น แต่พอคิรัวร์เดินมาจับแขนฉัน ทุกคนก็ดูเหมือนจะตกใจไปกันใหญ่“..พวกนั้นเป็นอะไร”“แปลกใจที่ฉันพาเธอมา”“แปลกใจ?.. งั้นก็แปลว่า”“ที่นี่ ถิ่นฉัน”“!!!!!”“ยะ อย่าบอกนะว่าคนพวกนี้ก็…”“…..”“!!” ยมทูต! ยมทูตทั้งนั้นเลยเหรอ!!! บีเบลกวาดสายตามองไปรอบๆตัว ยมทูตพวกนี้… ฉันแยกไม่ออก เหมือนคนปกติจนเกินไป! ทุกอย่างไม่ต่างจากมนุษย์เลยอะ เห็นทีจะมีก็แค่… รอยสักเหรอ หรือสัญลักษณ์อะไรสักอย่างที่ใต้ตาซ้าย เหมือนกับคิรัวร์ สัญลักษณ์พระจันทร์เสี้ยวสีเหลืองนวล“มานี่”“อ๊ะ!” มือเย็นๆจับแขนบางใ

แกร๊ก.. ประตูถูกเปิดออก บีเบลเดินนำคิรัวร์เข้าบ้าน ถึงจะมีอาการกังวลอยู่ก็เถอะ ลองมาเจอแบบฉันสิ มาเจอคิรัวร์ในร่างโครงกระดูกแบบนั้น… ฉันคนนึงละไม่กล้าปากดีด้วยแล้ว… น่ากลัวมากๆอะร่างสูงย่างกายเข้าบ้านของหญิงสาว สายตาคมของเขามองไปรอบๆบ้านราวกับกำลังสำรวจหาบางสิ่งอย่าง อย่างตั้งใจ คิรัวร์สามารถเดินเข้าบ้านฉันได้โดยไม่มีอาการกรีดร้องหรืออภินิหารอะไรเกิดขึ้น.. คงเป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่ทำให้ฉันพอจะทำใจเชื่อได้บ้างว่าคิรัวร์น่าจะมียศติดอยู่บนบ่าบ้างแหละ สำหรับยศขั้นอะไรสักอย่างของโลกลี้ลับโลกวิญญาณอะนะ“..กลิ่นนี่”“ดอกลาเวนเดอร์.. ฉันชอบเพราะว่ามันทำให้ฉันหลับสบายหลังจากกลับมาเหนื่อยๆจากที่ทำงาน”“หอมดี” “นาย.. กินน้ำได้หรือเปล่า?”“ได้”“..งั้น รอแป๊บ มาถึงบ้านทั้งที่ถ้าฉันไม่ต้อนรับ ยมทูตจะดูถูกเอา” บีเบลเดินเลี่ยงเข้าครัวไป คิรัวร์เลยได้เดินสำรวจรอบๆบ้านอย่างเชื่องช้า นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาได้เรียนรู้และศึกษาวิถีชีวิตของมนุษย์ แต่เพราะมนุษย์แต่ละตนไม่เหมือนกันในสายตาของพวกเขา การเรียนรู้ จดจำ มนุษย์ทุกครั้งที่มีโอกาส เป็นเรื่องที่สมควรทำรองมาจากการตามเก็บดวงวิญญาณร่างสูงเดินไปเรื่อยๆเ

“ชีสเค้ก.. เอ่อ สองชิ้นค่ะ” ฉันหันมองคิรัวร์ที่มีความสนใจในสถานที่ของร้านเค้ก “ขอโทษนะคะ ขอเพิ่มชาเขียว กับ..นมสตอเบอร์รี่ด้วยค่ะ”บีเบลควักเงินจ่ายค่าเครื่องดื่มและขนมหวาน คิรัวร์ดูโดดเด่นมากในนาทีนี้ ยิ่งอยู่ท่ามกลางสวนดอกไม้หรือทุ่งดอกไม้ใบไม้แบบนี้ แม้แต่ฉัน.. ก็ไม่อาจละสายตาได้ ก่อนจะเดินเข้าหายมทูตในร่างจำแลงมนุษย์“..โลกนี้ช่างไม่ยุติธรรม”“?”“ก็นอกจากจะแปลงร่างได้.. ยังเลือกร่างที่หล่อแล้วก็ดูดีได้แบบนี้.. งี้ความสมบูรณ์แบบของมนุษย์จะไปอยู่ตรงไหนละ?”“ไม่มีความสมบูรณ์อยู่แล้ว ไม่ว่าโลกของเธอ หรือฉัน”“ไม่จริงอะ.. ของเห็นๆกันอยู่” บีเบลพูดแบบเบ้ปาก ซึ่งคิรัวร์ไม่ใช้เวลาที่มีหมดไปกับการอธิบาย การจำแนกแจกแจงธรรมชาติของชีวิตไม่ว่าจะเผ่าพันธุ์ใด ไม่ใช่หน้าที่ของเขา และเป็นสิ่งที่ไม่คิดจะทำ“ร้านสวย”“นายชอบ?”“เหมือนบ้านฉัน”“…..”“เธอเลือกที่ได้ดี” ก่อนจะพยักหน้าแล้วยกเครื่องดื่มที่ฉันสั่งมา เขาดื่มชาเขียวด้วยอาการปกติไม่มีอะไรผิดแปลกไป เชื่อไหมว่าก่อนหน้านี้ฉันกังวลนะ เพราะไอ้เยลลี่ดวงจิตกระต่ายอะไรนั่น ทำฉันไปไม่ถูกไม่รู้ว่าคิร์วร์จะต้องชอบกินอะไร.. นี่ฉันคิดไปถึงขั้นที่ถ้าสั่ง

ยามราตรีที่เงียบสงัด ร่างสูงที่ยืนอยู่ในบ้านมองออกไปนอกหน้าต่าง เจ้าที่ที่มีดวงจิตสว่างสุกไสวมิอาจทำอันใดแก่ยมทูตผู้มาเยือน คิรัวร์ปิดผ้าม่านแล้วกวาดสายตาสีแดงก่ำมองไปรอบตัวบ้าน บีเบลคงเหนื่อยล้ากับการต่อกลอนกับเขาเมื่อหลายชั่วโมงก่อนหน้า... ตอนนี้ได้นอนหลับไปเสียแล้ว"...ไม่ผิดแน่ เป็นที่นี่" คิรัวร์พึมพำก่อนจะหลับตาซึมซับไอความชั่วร้ายที่รวมตัวกันเป็นศิลาก้อนสีดำสนิท หินร้ายแห่งความอัปโชคอันตรายกว่าที่มนุษย์ผู้ใดจะได้ครอบครอง แต่ทั้งที่หาไอแห่งความชั่วร้ายเจอแล้วแท้ๆ แต่กลับทำอะไรไม่ได้นอกจากจะเจอหินก้อนนั้นโดนตรงศิลานิลดำ หรือ หินสีดำแห่งความอัปโชค จะค่อยๆกลืนกินดวงจิต วิญญาณมนุษย์จนเสียการควบคุมในที่สุด มันไม่ควรล่องลอยอยู่บนพื้นโลกนานไปกว่านี้... สายตาแดงก่ำกวาดสายตาครั้งแล้วครั้งเล่า ใจของเขายยังตะขิดตะขวงที่ห้องทำงานปิดตายนั่น.. มันต้องอยู่ในนั้น.. หากแต่ข้า เอามันออกมาไม่ได้.. ข้ามิอาจใช้มนตราไปมากกว่านี้ ไม่งั้นจะเป็นตัวข้าที่จะต้องหายและสลายไป เพราะทำผิดกฎบัญญัติของท่านปู่ มันคงจะเป็นเรื่องที่ง่ายกว่านี้หากข้าไม่ผิดพลาดในการลบความจำ บีเบล และไม่ถูกขัดขวางด้วยฝีมือของน้อง