All Chapters of Bound To My Boss: Chapter 111 - Chapter 120

Samantha's Point of ViewNakahinga ako nang maluwag pagkatapos kaming makuhanin ni Walter ng picture. Sa bilis ng pagdaan ng araw, in action na kami ni Walter para sa bagong marketing strategy namin. Akala ko noong una ay pictorial lang ang gagawin namin, pero hindi. Kukunan din kami ng video. Bukod kasi sa publication materials at print ads, may video advertisement din kami para sa social media pages ng kompanya.“Okay, break po muna tayo. Pagkatapos, another take ulit,” saad ng photographer.Nandito kami ngayon sa Hacienda Oledan dahil dito ang unang araw ng shooting namin. Bukas naman ay sa factory kami at sa susunod na araw na araw ay sa Sirak Wines building na mismo.Kaagad na lumapit ang isa sa mga staff para kunin ang mga basong hawak namin ni Walter. Kahit na naroon si Walter at nakaalalay, pakiramdam ko ay ang sakit ng katawan ko dahil sa pangangalay.Nakaupo kasi ako sa kahoy na bakod ng kuwadra habang si Walter naman ay nakatayo sa aking harapan, pero nakatalikod ito sa aki

Walter's Point of ViewNagising ako nang maramdamang dumampi sa aking hita ang lamig. Naka-boxer shorts lang kasi ako kung kaya'y mabilis lang na makakapasok sa buo kong katawan ang lamig. Papikit-pikit kong kinapa ang kumot para hilahin iyon nang matakpan ang aking katawan. Ngunit kaagad na nabuhay ang aking diwa nang mapagtantong wala akong makapa.Napabangon ako at napasulyap sa gawi ni Samantha. Siya lang ang nasa aking tabi kung kaya'y walang ibang salarin kung hindi siya lang.I felt the lump of worry hitched in my throat when I saw Samantha being covered by the blanket while her body shakes.“Samantha,” nag-aalalang sambit ko at napalundag palapit sa kaniya.Napahawak ako sa katawan niyang nakabalot sa makapal na kumot at dinungaw siya.“Oh, my wife. Nanginginig ka sa lamig,” saad ko pa at hinila ang aking katawan palayo sa higaan para patayin ang aircon. Muli akong bumalik sa higaan at niyakap siya. Hindi ko na halos maramdaman ang kaniyang katawan dahil parang nakayakap na

Walter's Point of View “Naalala ko sinabi mo dati na wala ka pang naging girlfriend kasi wala ka pang sinasagot,” muling pagsasalita ni Samantha. “Pero hindi ako naniniwala. Sa edad mo? Isa pa, sa tingin ko ay ikaw ang tipo ng lalaking maraming pinaibig at pinaiyak noong kabataan mo.”Nagtagpo ang aking dalawang kilay hindi dahil sa huling sinabi niya, kung hindi dahil sa pagdiin niya sa edad ko.“Okay, number one, there is no correlation between someone's age and his relationship history,” giit ko. I took offense with her emphasis on my age. I'm only thirty-eight. “Another thing, mukha lang akong playboy pero hindi ako chickboy, okay?”Natatawa siya habang tumatango. “So, wala ka pa talagang naging girlfriend? Seryoso ba? Ano 'yon, tikiman lang?”Ilang segundo muna akong natahimik bago mapabuntong-hininga. “I've been in love . . . once.”Her eyes suddenly grew bigger. “Sabi ko na nga ba! And then? Ano'ng nangyari?”Tanong nito, hindi makapaghintay sa susunod kong sasabihin.“Hindi s

Samantha's Point of View“Oh! Sakit ng ulo ko,” dinig kong sabi ni Walter nang makarating kami sa kuwarto. Diretso naman itong napaupo sa kama, napapikit at napabuntong-hininga. Hindi rin nito nagawang tapusin ang pagtanggal sa kaniyang butones.Lumapit ako sa kaniya at tumayo sa harapan nito. Unti-unti niyang iminulat ang kaniyang mga mata at nag-angat ng tingin sa akin.Hinawakan ko ang magkabilang sentido niya at kahit walang pamahid, minasahe ko iyon. Habang nagpapaikot-ikot ang mga daliri ko sa sentido niya, ang kaniyang dalawang kamay naman ay napahawak sa baywang ko.“Thank you,” saad nito at napangiti.“Bakit ba sumakit ang ulo mo? Dahil ba ito sa nilakad niyo kanina ni Conrad?” tanong ko sa kaniya.Malumanay siyang napailing. “I don't think so. Baka sa katututok ko 'to sa monitor. I need to wear a pair of glasses, I guess.”Tumango naman ako. “Dapat kasi matagal ka nang nagpagawa ng salamin.”Mahina siyang natawa bago sumagot. “I'll definitely look older in glasses.”“Parang

Samantha's Point of ViewNauna akong matapos maligo kay Walter kahit na sabay kaming pumasok doon. Sinigurado ko talagang ako ang mauna dahil alam kong hindi iyon lalabas doon kung nandoon pa ako. Nakailang beses na rin kaming sabay na naligo at sanay na sanay na kami.Nandito ako sa locker niya para ikuha siya ng towel. Ang towel niya kasi ay biglang nalaglag at nabasa dahil sa kalikutan namin.“Asan ba dito?” pabulong kong tanong sa aking sarili nang buksan ko ang locker niya. May kalakihan kasi ito at ito rin ang unang beses na bubuksan ko ito.Nang mapalingat ako sa aking kanan at nakita ang puting towel, kaagad ko iyong inabot. Isasara ko na sana ang locker niya nang makuha ko ang towel, pero napahinto ako nang makita ang isang maliit na kahon na siyang pinagpatungan ng towel. Para iyong malapad na kahon na lagayan ng mamahaling pabango.Hindi ko naman ugaling makialam, pero naintriga ako sa kahon. Kung kaya'y napalingon ako dahil ba