All Chapters of Bound To My Boss: Chapter 101 - Chapter 110

Samantha's Point of View Kahit anong pilit sa akin ni Walter kanina, hindi ako pumayag na magpahatid dito sa amin. May mga dala rin kasi siyang pasalubong at gusto ko ring makausap ang pamilya ko nang kami lang. Ganoon pa man, may tinawagan siya at iyon ang sinakyan ko pauwi. Sa palagay ko, isa ito sa mga sasakyan niya. Parang nakita ko na kasi itong gamit niya noon. “Tulungan ko na po kayo, Ma'am,” saad ng driver sa akin. “Okay lang po, Kuya. Tatawagin ko lang po ang kapatid ko,” giit ko naman at ngumiti sa driver. Hindi rin biro ang layo ng airport papunta rito sa amin kung kaya ay alam kong pagod ang driver na ito. Ilang oras ang inabot ng biyahe namin at napakadilim na ngayon. Sakto lang din para iwas sa mga maiinit na mata ng mga tsismosa. Napailing naman ang driver. “Ang bilin po ni Sir Walter ay tulungan ko kayo. Kaya sige na po.” Tumango na lang ako dahil ayaw ko nang makipagtalo. Para na ring makapagpahinga na ako sa kuwarto namin mayamaya. Kailangan ko kasing pumasok bu

Walter's Point of View“Tell me. How did that happen?” iyon ang naging tanong ko kay Conrad pagkatapos niyang mag-present. Nandito ako sa office niya at maliban sa aming dalawa, nandito rin ang subordinates niya. Si Samantha naman ay nasa office ko lang dahil mayroon pa iyong tinatapos. “Bakit ang daming reklamo?”Napabuntong-hininga si Conrad. “A lot of reasons. According to some of our valued customers and partners, kulang ang dumating na bilang ng bote sa kanila. May ibang nagsasabi na maling flavor ng wine ang natanggap nila at worst, may mga basag daw.”“But we could have prevented those things from happening. You and your subordinates know that,” giit ko naman. Those complaints are the fruit of Conrad's stupidity. “Ngayon lang tayo ulit nakatanggap ng mga ganoong reklamo. What happened to your team?”I could see the frustration all over his face. He knows that he's at fault.“I swear, Walter, we did our job well. I don't know how it resulted in this,” pagdadahilan niya at napaha

Walter's Point of View“Any update on your investigation?” iyon ang naging bungad kong tanong kay Conrad nang makapasok ako sa office niya. Napalingon din ako sa paligid, sinisiguradong walang ibang makakarinig sa sinabi ko maliban kay Conrad at sa mga kasamahan nito.“We're still investigating,” sagot nito pagkatapos mapatayo. “But we're eyeing someone—one of the customers who filed the complaint.”“Will it be worth it? Baka naman nagsasayang lang kayo ng oras diyan,” sambit ko pa at napabuntong-hininga. “This is just another reminder, Conrad. Ayusin niyo ang trabaho niyo.”“Walter, that's exactly what we're doing. Maayos ang pagtratrabaho namin,” mahinahon nitong sagot. Funny he doesn't have the energy to shout at me. He's fully aware that he's at fault. “And I am assuring you, this investigation of ours will bear fruit. Makukuha rin natin ang katotohanan.”Kaagad akong bumalik sa aking office pagkatapos kong makipag-usap kay Conrad. Saktong pagkapasok ko ay siya ring pagbukas ulit

Walter's Point of View“A couple? Sino na namang celebrity couple ang nasa isip niyo?” I asked, taking glances at the printed copy of the key points of their presentation which they handed at me prior to their presentation.Despite giving me a copy of their presentation and the pdf version of their key points, the couple behind their new marketing strategy remained a mystery.Napangiti ang nagpe-present nang mapalingat ito kay Jessel na nakaupo sa gilid. Matagal ko nang nakikita ang mukha ng nagpe-present pero hindi ko alam ang pangalan nito. She's no big deal, anyway.“Kayo po ni Miss Sam,” saad nito, walang pag-aalinlangan. Napasulyap naman ako kay Samantha na nasa aking tabi. Maging siya ay nagulat din.“Care to explain why it has to be us?” tanong ko at napatingin sa printed copy. “I mean, we're the best couple, but I don't think we're marketing or ads-material.”“Bullet eight, Sir, second to the last,” saad nito. Iyong nakaligtaan ko pa talagang basahin. Para akong nasa klase at

Samantha's Point of ViewDahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata nang marinig ko ang pagbukas ng pinto ng kuwarto. Nang mapasulyap ako roon, bahagya lang iyong nakabukas at nakadungaw doon si Walter. Sa tingin ko, kanina pa ito nagising. Sa aming dalawa, siya rin naman ang naunang makatulog.Medyo natagalan ako dahil namamahay pa. Wala rin kaming ginawa kagabi o kahit kaninang madaling araw. Hindi rin dumikit sa akin si Walter, pero kahit papaano ay magkalapit ang katawan namin.“Sa wakas at nagising ka na rin,” saad nito at tuluyan nang pumasok sa kuwarto. Naka-gray sweat pants siya. Ito ang suot niya kagabi bago matulog. Kahit na may suot siyang damit, hindi sapat ang haba no'n para matakpan ang umbok sa kaniyang pants. “I already lost count kung ilang beses akong nagpabalik-balik dito sa kuwarto just to check on you.”Dahan-dahan ko namang hinila pataas ang aking katawan para mapabangon. Malaking problema ba kung ngayon lang ako nagising?“Let's go downstairs. I prepared break