Semua Bab Our Fixed Marriage: Bab 31 - Bab 40

Lumapit Siya at naupo sa tabi nito. Pinahid niya ng marahan Ang luhang dumaloy sa pisngi ni Lluna. Napalunok Siyang napagmasdan ng mas malapitan Ang Mukha ni Lluna sa unang pagkakataon. Makapal Ang mga kilay nitong may perfect curve line. Mahaba din Ang mga pilikmata. At Ang ilong na matangos at may maliliit na butas. Bumaba Ang tingin ni Calli na napunta sa makapal at hugis pusong labi ni Lluna. Natural Ang pagka pula nito na tila ba nang-aakit at kung naging lalaki lang Siya ay baka Hindi na to nakaligtas sa Kanya. Muling bumaba Ang tingin ni Calli papunta sa maputi, makinis at balingkinitang leeg ni Lluna ng pumilig ito. Napalunok nanaman Siya ng Wala sa sarili. Nakaramdam Siya ng kung anu sa kanyang kalooban na Hindi niya mawari pero malinaw na bago ito sa kanya. Nag iwas Siya ng tingin kasunod Ang pagtayo Mula sa kama para ituloy Ang dapat kanina pa niya nagawa kung Hindi lamang Siya na distract. "What was that Gabbi?!" Malalim Ang paghingang napahawak Siya s

Napalitan ng malawak na ngiti Ang kanina pang busangot na Mukha ni Calli ng Makita at mabasa Ang notification Mula sa kanyang socmed account ng mag vibrate Ang kanyang phone na hawak saka maputol Ang malalim niyang pag iisip. "OMG!" Bumuhos Ang excitement sa kanyang Sistema. Matagal na niya itong inaantay at sa wakas makikilala na din Ang painter na matagal niya ng hinahangahan. "OF COURSE IM FREE ANYTIME MANAGER!" response niya sa chat ng manager ni aloof painter. "..Send me the details. I'll cancel all my appointments just for this awaiting moment ." dugtong pa niya. Hindi pa din nawawala Ang ngiti sa labi ni Calli na bumalik sa mga kaibigan. "Akala namin nilamon ka na ng lupa." napangisi Siya sa sinabing Yun ni Dee. nagtawanan lang Naman Ang dalawa pa nilang kaibigan. "Nag away ba kayo?" Si Chloe Ngayon Ang nagsalita at medyo seryoso ito. Hindi agad Siya nakasagot at naupo na muna sa tabi ni Eve. "Oo nga. kanina ka pa grumpy.." pag sang ayon ni Eve na pinasadahan s

Nasa loob na ngaun ng kotse Sina Lluna at Calli ng makapag paalam kela Dee na aalis na. "You always forgot to fasten your seatbelt." Dahil kanina pa Siya nag aantay Kay Calli. Parang physically present nga pero nasa ibang Lugar Ang isip nito. "Huh?" Wala ito sa sarili kaya inayos na lang ulit ni Lluna Ang seatbelt niya. "Oh." Saka niya lang narealize Ang sinasabi ni Lluna. "There.." Bumalik Siya sa pwesto at binuhay Ang makina. Tahimik Siyang nagmaneho. Hindi katulad kanina Ngayon ay maluwag na Ang kanyang kalooban. Marahil dahil okay na sila ni Calli. Si Calli naman ay naka dungaw at pinag mamasdan Ang mga gusaling kanilang madaanan. Parehas silang tahimik lang ni Lluna at may kung anung kapanatagan sa kanyang kaibuturan. Hindi man sigurado kung anu itong kanyang nararamdaman ay napangiti na lang Siya. "Do you wanna go somewhere else?" Putol ni Lluna sa katahimikang pumapagitan sa kanila ni Calli. Hindi niya alam bakit lumabas Yun sa labi niya.

Hindi pa ata sumisilip Ang araw ay gising na si Calli. Nagtungo ito ng kusina matapos makapag ayos ng sarili. Abala Siya sa paghahanda ng breakfast na Hindi naman niya nakagawiang Gawin. Nang matapos sa pagluluto sunod niyang hinanda Ang dining table. Pinagmasdan niya kung maayos naba Ang lahat bago tumingin ng oras. 6:15 am na at palabas na si Lluna. Pinasadahan niya ng kanyang palad Ang buhok upang umayos Ang sumilip na ilang strand nito. Huminga Siya ng malalim saka may sinilip. Hindi Siya mapakali at muli pang tinikman Ang ulam na niluto niya. Ilan sandali pay dumating Ang kanina pa niya inaantay. halatang nagmamadali ito dahil Hindi ata napansin Ang presensya niya. "L-luna!" medyo pasigaw na tawag niya rito. Natigilan at lingon si Lluna. "B-breakfast. " nauutal na sabi ni Calli. Saglit na nagsalubong ng kilay ni Lluna. Napatanong sa kanyang sarili kung anung meron. "H-huh?!" "I cooked.." mahinang sagot ni Calli pero sapat na para marinig ni Lluna. "..for you?" nag

Callieyah Gabrielle Suarez Today marks the day I have eagerly awaited—the chance to meet the person I’ve longed to know. At precisely 10:00 a.m., I arrived at the address provided by the manager. Right now, I’m inside my car, gathering my courage and repeatedly checking my appearance to make sure I look presentable. I’ve lost track of how many times I’ve swallowed hard, trying to calm my nerves. This moment feels almost like a dream come true. One last deep breath, and then I stepped out. A warm greeting was waiting for me the moment I entered the restaurant. Soon, everyone looked at me as if they had been expecting me. My eyebrows raised slightly in thought. I just smiled. A staff member followed me to a table, and I felt a smile spread across my face when I saw it more clearly. It was arranged elegantly, and the surroundings were impressive. Is their decoration so beautiful on purpose? Why does it seem like it was intentionally designed this way? It feels like it