All Chapters of กับดักรักมาเฟีย: Chapter 11 - Chapter 20

“มีใครเข้าตาพวกมึงไหมวะ?” โจอี้หันมาถาม“กูสนใจอยู่” อีธานพูดพร้อมส่งสายตาเป็นประกาย“ส่วนผมยังเลือกไม่ถูกเลยครับลูกพี่ สวยๆ กันทั้งนั้น”“มึงละไอ้ติน”“กูยัง”เขาตอบเพียงสั้นๆ ก่อนที่จะลุกขึ้นยืน และอีธานก็ลุกตามอย่างอัตโนมัติ เดินกลับไปที่คณะของตัวเองเพื่อเข้ากิจกรรมรับน้องของคณะคณะของเขารับน้องโหดอยู่มาก มากกว่าคณะอื่นเป็นไหนๆ และตอนนี้ไอ้แม็กก็ให้รุ่นน้องถอดเสื้อ เอามือไขว้หลัง เอาหัวยันพื้นเอาไว้ทดสอบความแข็งแรง ทั้งผู้ชายและผู้หญิง“ดีนะ มันไม่ให้น้องผู้หญิงถอดเสื้อด้วย” โจอี้พูดอย่างหยอกล้อที่เดินเข้ามาเห็นไอ้แม็กกำลังถือโทรโข่งเป็นหัวหน้ากิจกรรมอยู่“พวกมึงที่เข้ามาคณะนี้ มึงต้องเจอกับอะไรบ้าง พวกมึงรู้ดีใช่ไหม?” แม็กพูดไร้ความสุภาพตามสไตล์เด็กช่างแต่ก็แฝงไปด้วยความจริงใจ“ครับ/ค่ะ” เด็กปีหนึ่งตอบอย่างประสานเสียงกัน โดยมีแม็กเดินพูดอยู่ในแถว“พวกกูเจอมาหมดแล้ว ทั้งมีด ปืน ระเบิดปิงปอง ระเบิดขวด กูอยากให้พวกมึงระวังตัวกันเอาไว้ และเกาะกลุ่มรักกันให้ดี เรามีทั้งทุกข์ทั้งสุข เราจะฝ่ามันไปด้วยกัน”แม็กพูดปลุกใจให้น้องปีหนึ่งที่มาใหม่ได้เกิดความรักความสามัคคีซึ่งกันและกันอย่างที่ร

เช้าวันต่อมา@ม้าหินประจำกลุ่ม คณะนิเทศฯ“แกทำอะไรของแกวะยัยอาริส ฉันเห็นแกดูมือถือมาตั้งนานแล้ว” ลูน่าถามขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนรักเล่นมือถืออยู่นานนับชั่วโมง โดยไม่สนใจสิ่งแวดล้อมรอบข้างเอาซะเลย“ฉันกำลังเข้าเพจมหาลัย”“แกส่องอะไรวะ?”“ก็ฉันกำลังสืบเรื่องพี่หน้าหล่อของฉันอยู่นะสิ”“เขาหยิ่ง และดูน่ากลัวจะตายแกยังสนใจเขาอีกเหรอ?”“หยิ่งๆ แบบนี้ล่ะ ฉันชอบ”“...”“เติ้ลไปไหนนะทำไมยังมาไม่ถึงอีก” โรสเปลี่ยนจุดโฟกัสไปถามหาเพื่อนอีกคนนึงแทน“เจอแล้วๆ” เสียงอาริสเปล่งออกมาด้วยความดีใจ“มาร์ติน ลูเธอร์ วิศวะปี 4 ติดอันดับหนุ่มฮอตด้วยแก”“อย่าไปยุ่งเลย ฉันว่าเขาคงมีแฟนแล้ว”“มีแฟนแล้วก็ไม่เป็นไร ฉันขอเป็นแค่ FC ของเขาก็พอ”“เป็นเอามากนะยัยอาริส” ลูน่าว่าให้กับเพื่อนจอมดื้อของเธอ“แล้วนี่แกจะไปไหน?” ลูน่าถามเพราะเห็นว่าเพื่อนรักกำลังลุกออกไปจากกลุ่ม“เดี๋ยวฉันมา”“อีก 10 นาทีจะได้เวลาขึ้นเรียนแล้วนะแก”“แป๊บเดียว! ไม่ถึง 5 นาทีหรอกน่า!”“อาริส/อาริส” เพื่อนทั้งสองพยายามส่งเสียงเรียกแต่เธอก็ไม่เคยคิดจะฟังเอาแต่ตั้งหน้าตั้งตาวิ่งทำเวลาเธอรีบวิ่ง และตรงไปที่ตึกคณะวิศวะที่อยู่ไม่ไกลกันมากนัก แค่ 5 น

“คุณอาริสครับ!!!” เสียงวอจากครูฝึกที่บินอยู่กับเติ้ลเรียกมาไม่หยุด แต่วอของอาริสได้รับแรงกระแทกจนหล่นลงตรงพื้นก่อนหน้านี้ ทำให้การสื่อสารขาดหายไป“ครูครับ อาริสจะเป็นอะไรหรือเปล่าครับ?” เติ้ลรีบถาม เพราะเห็นว่าเครื่องร่อนของเพื่อน บินไปอย่างไร้ทิศทาง และก็ไกลออกไปจากสนามฝึกต่อหน้าต่อตา“เราต้องเอาเครื่องลง และไปตามหาคุณอาริสกันก่อนครับ” ครูฝึกพูดอย่างตื่นตระหนกเพราะเท่าที่เขาเปิดสนามฝึกมาก็ไม่เคยมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น“เราไปด้วยเครื่องนี้มันจะเร็วกว่าหรือเปล่าครับ?” เติ้ลรีบเสนอ“เราใช้เครื่องนี้ลงจอดบ้านของใครโดยที่ไม่ได้รับอนุญาตไม่ได้นะครับ”“เหรอครับ? งั้นรีบลงไปหาอาริสเถอะครับ” เติ้ลพูดมาด้วยความเป็นห่วง และครูฝึกก็รีบเปลี่ยนทิศทางของพารามอเตอร์กับไปที่ลานฝึก....ตอนนี้อาริสอยู่ห่างจากพื้นไม่กี่เมตร ดีนะที่สายรัดคล้องเธอไว้กับต้นไม้ และก็ช่วยเธอไม่ให้รับการกระแทกไว้ทัน“พี่คะ...ช่วยเอาหนูลงจากตรงนี้ก่อนได้ไหมคะ?” เธอพยายามบอกกับชายชุดดำ และพยายามจะเอาเท้าหย่อนลงพื้น แต่มันก็สุดที่จะเอื้อมถึง“เกิดอะไรขึ้นวะ?” เสียงทุ้มเข้มของผู้ชายอีกคนดังมาจากทางด้านหลัง และก็แหวกชายชุดดำพวก

@ลูธคลับ มาร์ตินกับอีธานตรงมาที่คลับหลังจากที่คุยเจรจาเรื่องส่งของล่าช้ากับปีเตอร์เสร็จ งานนี้ปีเตอร์ปรับเขาเป็นร้อยล้านอย่างที่ว่าไว้จริงๆ แถมยังพูดใส่หน้าเขาว่ารุ่นพ่อไม่เคยมีอะไรผิดพลาด คำนี้มันหยามกันชัดๆ เขาเดือดจัดกับคำพูดของปีเตอร์จนเกือบมีเรื่องกัน แต่อีธานก็พูดให้เขาใจเย็นลง “วันนี้มึงชงให้นายมึงเข้มๆ เลยไอ้บาส” อีธานบอกกับเด็กเสิร์ฟที่เตรียมมิกเซอร์เข้ามาใหม่ “ครับลูกพี่” “ไอ้บาสมึงไม่มีสาวๆ มาชงให้กูแล้วเหรอวะ?” มาร์ตินเลิกคิ้วถามอย่างหงุดหงิด “ตอนนี้น้องๆ ไปรับแขกข้างล่างกันหมดแล้วครับ” วันนี้เป็นวันหยุด คลับของเขาจึงแน่นขนัดไปด้วยผู้คน เสียงดนตรีกระหึ่ม แขกเหรื่อหลั่งไหลเข้ามาไม่ขาดสาย จนเด็กเสิร์ฟสาวสวยต้องวิ่งวุ่นให้บริการแทบไม่ทัน Rrrrr เสียงมือถือของอีธานดังขึ้น ปัง ปัง ปัง “หิวข้าวๆๆๆๆ” “คุณอีธานครับ...ผู้หญิงที่นายบอกให้ผมเฝ้าตอนนี้ทุบประตูใหญ่เลยครับ เธอร้องหิวข้าว” “แล้วมึงไม่เอาข้าวให้เธอแดกวะ?” “นายไม่ได้สั่งผมไว้ครับ” อีธานมองคนที่เอาแต่กระดกเหล้าลงคอลวดเดียวห

บนโต๊ะอาหารคนเดียวที่อาริสจะสนธนาโต้ตอบด้วยก็คือแม่นม เธอไม่แม้นแต่จะอยากมองหน้าคนที่ป่าเถื่อนกับเธอเมื่อคืนเอาซะเลย ในใจตอนนี้มีแต่ความโกรธและเกลียด แววตาที่เธอมองเขาเปลี่ยนไป ไม่ละมุนเหมือนแต่ก่อน “เดี๋ยวแม่ไปดูเด็กๆ ในครัวก่อนนะอีธาน คุณมาร์ติน” “ครับแม่” ทั้งคู่ประสานเสียงกันตอบ เธอถึงขั้นหงอยที่เห็นแม่นมเดินออกไปจากโต๊ะอาหาร หลังจากที่ทานเข้าเสร็จ แม่นมก็เข้าไปทำหน้าที่ของตัวเอง บนโต๊ะอาหารตอนนี้เหลือเพียงเธอกับมาร์ติน และอีธานที่ยังนั่งอยู่ “วันนี้กูต้องทำอะไรบ้างวะ?” มาร์ตินหันไปถามเพื่อนรักที่ควบหน้าที่เลขาจำเป็น “ว่างช่วงเช้า...แต่ตอนเย็นก็คงต้องเข้าไปที่คลับตามเดิม” “แล้วเรื่องหนี้ของเสี่ยปืนมันมาเคลียร์ยังวะ?” “เดี๋ยวกูโทรไปหาไอ้ชาติก่อน” อีธานปลีกตัวลุกออกไปโทรศัพท์ทันที ทิ้งทั้งคู่ให้นั่งอยู่บนโต๊ะอาหาร “จะปล่อยฉันกับบ้านได้หรือยัง?” เธอถามเสียงห้วนให้กับคนที่นั่งเล่นแต่มือถือ ทำให้หางคิ้วเขากระตุก แต่เขาก็เปลี่ยนมาทำเมินไม่สนใจในคำพูดของเธอ “หูหนวกเหรอ หึ?” สายตาคมหันมอ