All Chapters of กับดักรักมาเฟีย: Chapter 31 - Chapter 40

“พวกแกทำอะไรกันเนี่ย ความเซ็กซี่หายไปไหนหมด” ทั้งสองคนใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวตัวบางคลุมอีกที แถมยังใส่กางเกงยีนต์ขาสั้นบดบัง บิกินี่ตัวจิ๋ว จนลูนาไม่กล้าโชว์ ต้องเอากางเกงมาสวมใสเช่นกัน แค่เธอไม่ได้เอาเสื้อเชิ้ตมาใส่เหมือนสองคนนั้นก็เท่านั้นเอง “ว้าว!!! โคตรเอ็กซ์” ทั้งสามคนเดินออกมาก็ได้ยินเสียงของเพื่อนต่างคณะแซว “ยัยลูน่า” แกไม่ใส่เสื้อคลุม พวกผู้ชายพวกนั้นแซวแกใหญ่แล้ว “ขอฉันโชว์บ้างเถอะ” เธอเดินไปสมทบกับเติ้ลที่กำลังยืนอยู่ที่เรือคายัค ทั้ง 4 คน พายเรือเล่นกันอย่างสนุก ถึงจะมีเสื้อเชิ้ตตัวบางปกปิด แต่ความเซ็กซี่ออร่าของอาริสก็ทะลุออกมาจนทุกคนต่างเหลียวมอง เธออยู่ในสายตาของคนที่แอบมองเธออยู่อีกฝั่งของรีสอร์ท เขาขบกรามแน่นมองเธอเล่นน้ำกับเพื่อนผู้ชายที่ตีสนิท “เสื้อจะบางไปไหนวะ?” มาร์ตินยืนอยู่ที่ชั้นสองของตึก เอากล้องส่องทางไกลจ้องมองเธออยู่ไม่ให้คาดสายตา พร้อมบ่นพึมพำ กับเสื้อบิกินี่สีเขียวสะท้อนแสง ที่เวลาโดนน้ำทะเลแล้วมันแนบเนื้อโชว์ความเซ็กซี่ ขนาดที่เขายืนอยู่ตรงนี้ยังเห็นความออร่าของเธอได้อย่างชัดเจน

เธอลืมตาตื่น มองดูนาฬิกาที่แขวนอยู่บนผนังห้อง ตอนนี้มันเกือบจะทุ่ม แต่เธอยังไม่ถึงบ้าน ตั้งแต่กลับมาจากรับน้อง แต่เช้าอาริสมองใบหน้าหล่อคมของชายหนุ่มที่นอนกอดเธอแนบอยู่ข้างกาย จมูกโด่งสวยได้รูปรับกับกรอบหน้าคมเข้มอย่างสมบูรณ์แบบ ผิวเนียนเรียบไร้ที่ติขัดกับรอยสักทรงเท่ห์ ยิ่งจ้องนานก็ยิ่งเหมือนถูกดึงดูดให้หลงใหลจนแทบละสายตาไม่ได้เลย'สมแล้วที่ติดอันดับหนุ่มฮอตในมหาลัย หล่อไร้ที่ติจริงๆ'เมื่ออยู่ใกล้ๆ เธอก็หัวใจสั่นไหวขึ้นมาอีกครั้ง'ฉันอยากจะโกรธอยากจะเกลียดพี่นะ ที่พี่มาข่มขืน ขู่บังคับฉัน แต่ไม่รู้ทำไมมันเกลียดพี่ไม่ลงสักที' อาริสบ่นพึมพำในอ้อมแขนแกร่ง พรางจับตรงหัวใจตัวเองเอาไว้ กลัวว่ามันจะสั่นแรงจนทำให้คนที่นอนหลับพริ้มอยู่รู้สึก“พี่ติน”“ครับ” เขาตอบรับเธออย่างสุภาพด้วยเสียงที่งัวเงียทั้งที่ยังหลับตาอยู่“จะไปส่งอาริสได้หรือยัง มันดึกแล้ว”“แค่ 1 ทุ่มเอง ขอนอนต่ออีกนิดนะคร้าบ” เขาพูดพร้อมกำชับกอดแน่น“ไม่ได้ เดี๋ยวพี่บรู๊ครู้มันจะเป็นเรื่อง”“ก็ให้มันรู้ไป”“ไม่เอา พี่ติน ปล่อยอาริสนะ อาริสจะกลับ” เธอพยายามดิ้น ขัดขืนคนที่กำลังเอาแต่ใจ“อืมๆ กลับก็กลับ”มาร์ตินลุกขึ้นนั่ง และม

รถสปอร์ตจอดที่หน้าคณะนิเทศน์“พี่จะเลี้ยวเข้ามาจอดหน้าตึกฉันทำไม?”“แล้วมันจะเป็นอะไรล่ะ?”“ฉันไม่อยากให้ใครรู้หนิ”“เรื่องมาก...เย็นนี้ไปที่ห้องด้วย”“อาริสไม่อยากไป จะบังคับอะไรอาริสนักหนา”“เธอต้องไป...ฉันสั่ง”“...”เธอไม่ตอบได้แต่นั่งทำหน้ามุ่ยก่อนที่จะบอกให้เขาปลดล็อคประตูอาริสลงรถ และเดินไปในห้องน้ำก่อนที่จะขึ้นเรียนห้องน้ำคณะนิเทศน์“ฉันอยากได้พี่มาร์ตินอีกว่ะ”“วันนั้นที่เขากระแทกจนแกเกือบเดินไม่ได้ แกยังไม่เข็ดหรือไง? ยัยเคส”เสียงหัวเราะ ของกลุ่มหญิงสาวคุยกันแถมยังเอ่ยชื่อคนที่คุ้นหู ทำให้เธอที่ทำธุระอยู่ในห้องน้ำถึงขั้นเงี่ยหูฟัง“วันหลังฉันจะเดินไปอ่อยเขาถึงคณะวิศวะเลยคอยดู”“เข้าถึงยากนะเว้ยพี่คนนี้”“เข้ายากไม่ยากฉันก็เคยได้มาแล้ว ดูท่าทางเขาก็ติดใจฉันอยู่ไม่น้อยเลยนะ”“แกมั่นใจไปหรือเปล่ายะยัยเคส เห็นชะนีจ้องจะถวายตัวให้เขากันเยอะแยะ”“ยัยโอลีนเพื่อนเราเป็นถึงดาวคณะเลยนะ นางพวกนั้นจะสู้ยัยเคสของเราได้ไง แค่ยัยเคสอ่อยเขาวันนั้น เขายังพาขึ้นไปเยที่ชั้นสามบนคลับนั่นเลย แกจำไม่ได้เหรอ”“ฉันคุยไลน์กับเขาทุกคืนนั่นแหละ รอแค่เขาว่างก็นัด เยกัน”คนที่พวกรุ่นพี่เธอพูดถึงมันไม

@คณะวิศวะฯ“หน้ามึงไปโดนอะไรมาวะไอ้ติน?” อีธานตกใจมากที่เห็นหน้าเพื่อนรักมีรอยแตก และเต็มไปด้วยเลือดถ้าแม่ของเขารู้ว่าเขาปล่อยให้มาร์ตินหน้ายับมาขนาดนี้ มีหวังแม่เขาคงได้สวดเขายับพอๆ กับหน้ามันแน่ๆอีธานเดินเข้าไปจะจับใบหน้าเพื่อนรักขึ้นดู แต่เจ้าตัว ก็สะบัดหน้าหนีอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์“โอ๊ย...ซี๊ด...”“มึงไปกัดกับใครมา ทำไมไม่บอกกู”“เชี้ย...ลูกพี่” เจมส์เดินกลับเข้ามาที่คณะ เห็นรุ่นพี่หน้าหล่อใบหน้าเต็มไปด้วยเลือดถึงขั้นตกใจ“อ่ะ...กุญแจรถมึง” มาร์ตินโยนกุญแจคืนให้“ไอ้เจมส์...ลูกพี่มึงไปมีเรื่องกับใครมา” เมื่อถามเจ้าตัวไม่ได้คำตอบอีธานเลยหันไปถามรุ่นน้องแทน“ก็น่าจะไอ้สิงห์สถาปัตย์นะครับ”“ทำไมมึงไม่บอกกู...” อีธานตวัดสายตาไปถามเพื่อนรัก อีกครั้ง แต่เจ้าตัวก็ได้แต่เงียบเมื่อครั้งก่อนอีธานก็เคยมีเรื่องกับ ไอ้สิงห์เรื่องหญิงนี่แหละ รอวันเอาคืนอยู่“เดี๋ยวกูไปเอาคืนให้”“มึงไม่ต้อง” มาร์ตินรีบห้าม“ไม่ต้องไปเอาคืนหรอกครับ ฝั่งนั้นก็ยับไม่น้อยกว่าลูกพี่เลย”“มึงเห็นมันแล้วเหรอ?” มาร์ตินถาม“ครับ เห็นอาริส กับลูน่าช่วยกันประคองมันลงมาจากรถ พาไปห้องพยาบาล”“ประคอง?”“ครับ”“ไอ้สัส กูต่

มหาลัย @ โต๊ะม้าหินประจำกลุ่ม“วันนี้มาแปลกว่ะ...ไม่หยิ่งจองหองเหมือนเมื่อวันก่อน” ลูน่าพูดขึ้นที่เห็นรุ่นพี่ดาวคณะเอาแต่หลบตาและเดินเลี่ยง ไปทางอื่น“แกไม่เข้าไปเคลียร์กับยัยพี่เคสหน่อยเหรอ” ลูน่าพูดขึ้นที่เห็นรุ่นพี่เดินผ่าน และเธอก็โกรธมากที่พวกนางมาทำเพื่อนรักของเธอเมื่อคืน“ไปไหม? ฉันสองคนพร้อมบวก” โรสพูดพร้อมทำท่าจะ ลุกขึ้น“ไม่ต้องหรอก! พี่ตินคงจัดการให้ฉันแล้ว พวกนางเลยออกอาการแบบนั้น” อาริสรีบจับมือเพื่อนทั้งสองเอาไว้“เขาจัดการแบบไหนวะ? ทำไมดูยัยพี่เคสถึงกลัวแกจัง”อาริสได้แต่คิดในใจ ก็คงจะจัดการแบบมาเฟียสายโหดนั่นแหละ คงไม่ใช่เด็กช่างสายลุยที่พราวเสน่ห์แน่ๆ“แล้วนี่เติ้ลหายไปไหนทำไมฉันไม่เจอเลย” อาริสรีบเปลี่ยนเรื่อง“เติ้ลไปซ้อมประกวดเดือนคณะอ่ะ”“จริงดิ...”“ฉันก็พึ่งรู้” ลูน่าตอบ…“ไอ้ติน เย็นนี้มึงต้องเข้าไปเคลียร์กับไอ้เสี่ยปืนนะ กูว่ามันติดหนี้เรานานมากแล้ว เดี๋ยวมันจะเสียระบบ”“เออ”มาร์ตินออกอาการหงุดหงิด กับเรื่องที่เขาต้องไปสะสาง เมื่อไรเขาจะหลุดพ้นจากการที่ต้องรับช่วงต่อเป็นมาเฟียของพ่อสักทีนะ มาร์ตินได้แต่คิดในใจ“ไอ้อีธาน มึงถามพ่อมึงดิ...ว่าเมื่อไรพ่อกูจะกลั