All Chapters of Ruthless Storm: Chapter 21 - Chapter 30

"You're finally mine," he whispered to me after the long and soft kiss.The 'after' party ended tonight. Nagpaalam na kaming aakyat na para makapagpahinga. I was really tired, and I was about to change on my pajamas, but I remembered the lingerie I bought and brought with me from Luzon.Nagpaalam si Brent na kukunin muna ang damit niya sa kwarto niya para ilipat sa kwarto ko. That was an opportunity to change into my lingerie.Habang nasa loob ng banyo ay pinagmasdan ko ang sarili ko sa salamin.I feel so open. Parang wala lang akong suot.I want to wear this at our first night and I wanted to surprise him.My nipples were visible as well as my womanhood. I blushed when I imagine showing myself to him. Parang hindi ko kayang magpakita sa kaniya nang ganito pero gusto ko talaga siyang supresahin.When he saw me, I was expecting him to attack me with kisses and make love to me, but the moment he saw me... he avoided my sight. Para bang hindi niya ako nakita."Are you sure you're not hun

Kunot ang noo niya nang hawakan niya ang sentido niya at hindi natutuwang tiningnan si Janica."Leave my office," he said coldly."I'm sorry, B-Brent. Please..." Narinig ko ang pag-iyak ni Janica habang nakaluhod at nakatingala kay Brent. "Bawiin mo... Papatayin ako ni Papa, Brent. Don't pull out your shares please!" Palakas nang palakas ang iyak niya sa bawat sambit niya. "I only did that because I was sad!""Miss Guadalupe, leave or I'll call the security," hindi natutuwang sabi ni Brent.Tumuloy ako sa loob ng opisina at nang makita ako ni Brent ay kaagad siyang lumapit sa akin."Anong nangyayari dito?" I said, cluelessly."Let's go outside, baby," aniya at hinawakan ang kamay.Janica Guadalupe almost crawled towards us. Tumayo siya."Architect... I'm sorry. I'm sorry, I was only blinded by jealousy. I'm sorry. Please... help me," pagmamakaawa niya."What's happening, Brent?" naguguluhan kong tanong. Pabalik-balik ang tingin ko sa kanila ni Janica.Huminga nang malalim si Brent at

Para akong binuhusan ng malamig na tubig sa narinig.I went home with a painful heart. Nasasaktan ako na sa ilang araw na text ako nang text at tawag nang tawag sa kaniya ay wala pala siya sa bansa. Umalis siya nang hindi sinasabi sa akin... nang hindi nagpapaalam.I am his wife... Why would he do that?My husband will never forget to update me if he's going somewhere but this time, he did forget. And it hurts.Hindi ko kinain ang pagkaing binigay sa akin ng driver. Nawalan ako nang gana at tinitigan lang 'yon.Hindi ko maintindihan kung bakit hindi niya sinabi sa akin. Kahit busy siya ay p'wede naman niyang ipasabi sa sekretarya niya na sabihin sa akin ang mga kaganapan.I still tried to contact him kahit sa email niya pero wala pa rin akong tugon na natanggap. I missed him so much. Imbes na magalit ako sa kaniya ay nag-aalala na lang ako na baka umalis siya nang hindi nagpapaalam dahil may nagawa akong mali. Na baka nagtatampo o nagagalit siya sa akin.I cried my self to sleep with

"Ikaw, kailan ka uuwi?" tanong ni Talya nang sabihin niya sa aking uuwi sila bukas.Umakyat siya sa kwarto para lang magtanong tungkol sa kalagayan namin ni Adino hanggang sa napagkwentuhan namin ang apartment ko na matagal na pala nilang alam. Pero hindi na nila ako pinakialam doon. Noong umalis ako ay sila na ang nagbantay doon. Ang mga bayad ay diretso sa bangko ko.I was thinking of selling some of the property that was inherited to me by my parents, but then I shooed that thought away. Ayaw kong mawala ang mga 'yon sa pangalan ko dahil galing 'yon sa mga magulang ko. May mga alaalang iniwan doon ang mga magulang ko."Hindi pa naman kayo hiwalay."Doon na ako natigilan at nanigas sa puwesto ko."Hindi kayo nag-file ng divorce. At kahit gano'n... the court will dismiss a case when both parties aren't present in the court. Pareho kayong wala sa Pilipinas noon.""Nathaleigh, ayaw kong pag-usapan 'yan," ani ko. "Si Adino ang priority ko.""At si Doc Val," natatawang dagdag niya sa sin

Sumandal ako sa upuan at tumingala sa kisame ng hospital.Who would have thought that all this time... Tito Aaron is not really my father's twin. That he is a lost Ugalde. A hidden away Ugalde. The only child of Eduardo Ugalde and not anyone in their family knows about his existence.Napapikit ako kasabay ng pagbuntong-hininga ko."What a heavy sigh?" Napadilat kaagad ako nang may marinig na boses sa tabi ko.I looked at him. He has a small smile on his lips while he stares at me.Sa sobrang lalim ng iniisip ko ay hindi ko na napansin na tumabi siya sa akin. Nakapagpalit na siya ng damit. Nakababa ang facemask niya at suot pa rin ang sumbrero niya. He has to disguise since this is a public place.Bumuntong-hininga siya at sumandal sa upuan."It's really a tough day," aniya."Yeah," I agreed. "Gusto ko nang bumalik. I feel like I don't belong in this place.""We can always go back, Aleshca. But for now, let's stay where Lolo Ladi is."Ngumiti ako at tumango."Tama ka..."He was about t