บททั้งหมดของ Ruthless Storm: บทที่ 41 - บทที่ 43

Brent blinked. Nakatayo siya sa may pinto at mukhang nagulat sa nadatnan.Kunot ang noo ko nang tiningnan ko siya at tinaasan ng kilay. Para bang may malaking okasyon at ayos na ayos ang porma niya."Ba't ka natameme d'yan?" tanong ko bago ibalik ang tingin sa salamin.I was wearing a simple yet elegant dress. Inayosan ako ni Talya kanina dahil gusto niyang maganda akong tingnan at nang matakot daw sa akin ang pamilya ng asawa ko.His eyes sparked, and he walked towards me. Imbes na sagutin ako ay pumunta siya sa likuran ko at tiningnan ako sa salamin. I was applying my peach lipstick, but I froze when I felt his body behind me. Niyakap niya ako at ipinatong niya ang kaniyang baba sa balikat ko.Nagpatuloy ako."Ganda..." bulong niya nang may maliit na ngiti sa labi.Pinilit ko ang sariling hindi mapangiti pero traydor ang labi ko."Nasa baba na sila?"Tumango siya at hinalikan ang balikat ko."They are entertaining our son. I hope he won't get tired," he said.Natawa ako at ibinaba a

"I'm sorry," he heartbreakingly whispered to my ears.Napapapikit ako sa sakit. Dati ay kinaya ko naman ang pagl-labor pero ngayon ay parang mawawalan na 'ata ako ng malay sa sobrang sakit. Namamasa ang mata ko nang tingnan ko si Brent. Problemadong-problemado siya dahil napapadaing ako minsan at kapag ginagawa ko 'yon ay parang siya ang nasasaktan.Napansin ko ang pagbabago ng emosyon niya kapag nagre-reklamo ako sa mga nararamdaman ko simula no'ng nagbuntis ako sa pangalawang anak namin. Natatahimik siya at ginagawan niya ng paraan para maging komportable ako pero hindi ko rin mapigilan ang pagiging moody ko. Minsan ay inaaway ko siya, pinapatulog sa labas ng kuwarto, pinag-iinitan ng ulo, at pinagtataboy.Naalala ko pa noong araw na hindi niya lang ako nabilhan ng pagkain na gusto ko dahil sarado na ang pagbibilhan ay sobra sobra akong nagalit at pinagtabuyan siya pero tahimik lang siya, tinatanggap ang lahat, at nilalambing din pagkatapos.He was patient and gentle to me the whole