All Chapters of That Night With Him: Chapter 31 - Chapter 40

Maaga akong nagising ng maramdaman ko ang sinag ng araw na tumatama sa aking mukha. Napatingin ako sa gilid ko at nakitang mahimbing na natutulog si Justin sa tabi ko. Panandalian akong napatigil dahil naalala ko ang nangyari kagabi at bahagya pang napailing.Dahan-dahan akong tumayo at naramdaman ko ang pananakit ng aking pagkababae. Hindi ko alam kung matutuwa ba ako o malulungkot ako dahil sa nangyari sa amin na sanhi lang ng kalasingan. Agad kong pinunasan ang mga luha na tumutulo sa aking pisngi at pilit na tumayo kahit parang binugbog ang aking katawan. Ayokong makita niya ako. Ayokong makita na magbago ang pagtingin niya dahil sa nangyari. Hindi ko na alam. Natatakot ako.Nang makatayo ako ay agad na akong nagbihis at iniwan siya sa lugar na iyon. Sinabi ko rin sa isa sa mga staff doon, kung sakali man na hanapin niya ako ay sabihin sa kanya na umuwi na ako dahil may pasok pa ako.-"Hoy! Isabella, kanina pa kita kinakausap, ah! Tulala ka?" Tanong ng kaklase ko at kumaway pa sa

Nang tumingin ako sa kanyang mukha ay siyang pagtibok ng mabilis ng aking puso. Damn! I miss that voice. I miss you. Do you feel the same, Justin?"Ah, hello?" Sambit ko sa kanya at halos matuod sa kinatatayuan ko.I look straight into his eyes. Gaya dati ay gano'n pa din ang nakikita ko sa mata niya. Nothing more, nothing less. My heart is wishing for something new, something new with us. We sat at our table as the party started. Maraming guest si Miguel ngayong araw pero bakit parang dalawa alng kaming nandito ni Justin? Nanonood lang kami ngayon matapos namin mag-kamustahan ay nanahimik kaming muli. Hanggang nakisayaw sila sa gitna at kaming dalawa na lang ni Justin ang naiwan sa mesa."Oh, bakit ayaw mong makisaya doon?" Tanong ko para basagin ang katahimikan sa pagitan namin saka ako lumingon sa kanya."I just don't like it. Isa pa, kaninang umaga pa ako nakatayo." Napatitig ako sa mga mata niya ng sabihin niya iyon. Kalaunan ay binawi ko rin dahil tila hinihigop ako ng mga ito.

Dumadaing akong nagising ng maramdaman ko na para bang hinahalukay ang tiyan ko dahil sa sakit. Hirap na hirap man bumangon ay pinilit kong tumayo saka dumiretso sa banyo. Napangiwi ako ng malasahan ang maasim na likido na nagmumula sa aking labi saka pilit na isinusuka iyon, nang hindi ako masuka ay sinundot ko ang aking lalamunan gamit ang aking daliri upang pilit na masuka. Nang maramdaman kong okay na ako ay inabot ko ang tabo at sumandok ng tubig saka ako naghilamos."Oh? Bakit nangangasim ang itsura mo, Isabella?" Tanong sa’kin ni Tita ng makita niya ako. Nakangiwi kasi ako ng maupo ako sa sofa. Medyo nangangasim pa din kasi ang panlasa ko. Mukhang in-aacid ata ako. Huhu!“Masama po kasi ang pakiramdam ko, Tita. Sa tingin ko po ay inaandar ako ng acid reflux ko,” paliwanag ko sa kanya. Pumunta ako sa mesa upang tignan ang ulam, at napanguso ng makita na ang ulam ay itlog at ham."Wala na po bang ibang ulam?" Tanong ko kay Titakaya lumingon siya sa akin."Bakit ayaw mo ba ng ulam

CHAPTER 38Miguel’s POVAkala ko okay na si Isabella kahapon, pero ramdam ko pa rin ang pagod niya habang papasok siya sa studio. Maputla ang mukha niya, at bahagyang namamaga ang mga mata. “Morning, Isabella,” bati ko. Ngumiti siya ng bahagya.“Morning,” sagot din niya, ang mga mata’y mapupungay pa rin. Masama pa rin kaya ang pakiramdam niya?Habang inaayusan siya ng stylist, hindi ko maiwasang titigan ang bawat galaw niya. Sa kabila ng kahinaan, ramdam ko ang determinasyon—ang kagustuhan niyang maging perpekto sa shoot. Kung hindi ko lang siya kilala, baka mamaniwala ako sa pagiging professional niya.“Okay ka lang ba?” tanong ko.Tumango siya sa akin, ngunit hindi nakatakas sa paningin ko ang kamay niyang nanginginig na itinago niya. Mas mahalaga ba sa kanya ang trabaho kaysa sa sarili niyang kalusugan? Sabagay, ito ang matagal na niyang gusto.Sa una, natural siyang ngumiti at magpose sa camera. Pero hindi nagtagal, napansin kong nahihirapan siyang huminga. Napatingin ako sa kany

Isabella’S POVHindi pa rin mawala ang pamamanhid sa katawan ko matapos ang nangyari sa ospital. Paulit-ulit sa utak ko ang mga katagang binitawan ni Miguel, “Pero paano ka?” “Si Justin ba talaga ang ama?”Hanggang pag-uwi, dala ko ang bigat ng katotohanan na hindi ko kayang sabihin kahit kanino. Kahit kay Justin. Lalo na kay Tito at Tita.Kaya ngayong umaga, kahit masakit ang ulo ko, ay pumayag akong sumama kay Felix kumain sa restaurant. Sabi niya, “Libre ko.”Gutom na gutom na din naman ako o baka gutom yung nasa loob ng tiyan ko.Nakaupo siya ngayon sa harap ko. Kasalukuyan siyang nakasandal sa upuan habang nakasimangot. Ako naman ay busy sa pagkain na nasa harap ko, leche flan, chicken, fries, rice bowl, halo-halo.“Mauubos mo ba lahat iyan?” Kuno't-noo niyang tanong niya. Mababaks mo din ang gulat sa mukha niya habang nakatingin sa akin.“Syempre mauubos ko,” sagot ko sabay subo ng leche flan. “At ako lang ang uubos nito.”Tinitigan niya akong ng hindi kumbinsado saka siya