All Chapters of That Night With Him: Chapter 41 - Chapter 50

ISABELLA’S POVAt 6:47 AM…Pagdating ko sa campus, parang lahat ng mata nakatingin sa akin. Hindi ako sigurado kung talagang tinitingnan nila ako o paranoid lang ako, pero ramdam ko ang bigat ng bawat tingin nila sa ‘kin. Para bang mabubutas ako sa mga ito.“Miss Rivera.”Napalingon ako. Nakatayo sa hallway si Dean Villareal kasama ang secretary niya. Seriyoso ang mukha niya, wala man lang bakas ng gulat na parang handa na siya sa pagharap sa akin mula pa kanina.“Please come with us.” Tahimik akong sumunod kahit na kinakabahan ako. Sa office niya, dalawang printed screenshots ang nasa mesa.Ang video thumbnail at larawan kung saan papalabas ako ng store na may hawak na bag lulan ang pregnancy kit. Parang gusto kong magtago.“I want to hear your side,” mahinahong sabi ni Dean. “There’s an ongoing investigation. The incident involves a student and a… public figure. We are required to protect both parties.”Humigpit ang lalamunan ko.“I didn’t intend for this to happen. Hindi ko alam na

Tahimik ang gabi pero maingay ang mundo ko. Naka-upo ako sa gilid ng kama, hawak ang phone, habang paulit-ulit tumutunog ang notifications na hindi ko na kayang basahin. Akala ko masasanay na ako sa sakit ng salita, pero iba palang marinig ang husga ng buong mundo — lalo na kapag may bata na sa loob ko. Napabuntong-hininga ako bago i-open ang isang article na may pamagat na “Ang Babae sa Gitna ng Dalawang Lalaki — Sino ang Ama?” na para bang pinagsabay ko silang dalawa. Pag-scroll ko sa taas, wala na ang mga pictures ko. Wala na rin ang videos — kahit ‘yung stolen clips. Puro blurred screenshots na lang, walang pangalan, at puro opinion ng mga taong hindi ako kilala. Nagkatinginan kami ni Aurelia kanina, umiiyak siya habang hawak ang kamay ko. Sabi niya, si Ziah at Miguel ang gumawa nh paraan para mabura ang mga videos ko. Hindi ko alam kung paano ako magre-react. Dapat ba akong matuwa na may nagpoprotekta sa akin? O mas masaktan dahil nadadamay sila sa akin? Pinikit ko ang mga

Sa loob ng isang buwan ay puro pag-aaral at bahay lang ang inatupag ko. Yes, napapayag ko sila sa gusto ko pero hindi na tulad ng dati ang lahat. Sa loob din ng isang buwan ay naging mala–impyerno ang buhay ko. Iba’t ibang pambubully ang natatanggap ko—ingay sa hallway, mura, pang-iinsulto—pero kalaunan ay nasanay na rin ako. Or at least, natuto akong tiisin.“Isabella, tignan mo naman ang itsura mo. Ilang araw ka nang umuuwi na mukhang gusgusin,” sambit ni Aurelia habang pinupunasan ang mukha kong puro putik at spaghetti.“Huminto ka na lang muna at ipagpatuloy mo next school year,” dagdag niya. Umiling ako. Kahit pagod na pagod na ako, hindi ako bibitaw.“Wala ka ba talagang balak sabihin kay Justin na siya ang tatay ng bata na ‘yan?” pabulong niyang tanong.“Wala. Hindi namin ginusto ito. Ako lang ang may gusto sa kanya,” mahina kong sagot. “Ayokong akuin niya ang bagay na ayaw niya naman.” Umupo siya sa tabi ko.“Isabella… hindi niyo nga ginusto, pero may responsibilidad pa rin si

Kinabukasan pinatawag akong muli sa Sync Entertainment. Naabutan ko si Justin na nakikipagtalo doon."What? No! Pumayag na nga ako sa interview tapos ngayon pagsasamahin niyo kami sa iisang bahay? What the heck!" Pasigaw na sambit ni Justin at napasabunot pa sa kanyang buhok."Uhmm..." sambit ko at kumatok pa para maagaw ang atensyon nila. Napatingin naman sila sa'kin at agad na nagsalubong ang kilay ni Justin nang makita ako. Kinuha niya ang jacket niya sa upuan saka lumabas. Napayuko naman ako dahil doon. Galit siya sa akin."Hayaan mo na muna si Justin, Isabella." sambit ni Miguel at inakbayan ako. Tumingin naman ako sa kanya at pilit akong ngumiti."Kamusta na? Ngayon lang tayo ulit nagkita. Namiss kita." sambit ko at niyakap siya."Obvious ngang namiss mo ko." sambit niya at natawa pa ng mahina."Sorry," sambit ko at hindi napigilan ang humikbi. Marahil sa pagbubuntis ko ay naging emosyonal na ako."Shh... Don't cry. Panget ka kapag umiiyak." Natatawang sabi niya saka pinunasan

Isabella's Pov: Napakunot ang noo ko ng may marinig akong tumatawag sa akin mula sa labas ng silid. "Yvor? May tao ata sa labas," sambit ko. Paglingon ko ay mahimbing na natutulog sa sofa si Yvor. Dahan-dahan akong tumayo at hinila ang dextrose ko papunta sa pintuan. Nang buksan ko ito ay nakita ko ang panget na pamumukha nila Claire at Aurelia. "Anong ginagawa niyo dito mga panget?" Nakabusangot kong tanong pagkatapos ay tinalikuran sila. "Masyado akong maganda para maging panget, Isabella." Narinig kong sambit ni Claire. "At sino namang nagsabi ng kasinungalingan na yan?" sambit ko at umupo sa kama. "Sabi ng asawa ko. Hmp!" sambit niya at nagkibit-balikat niya. "Naniwala ka naman? Sinabi lang iyon ni Ysrael para maka-score sa'yo," sambit ko at nginisian siya. "Hoy! Isabella hindi ako ganon kay Claire." Sambit ng Ysrael at inakbayan ang asawa, "Pero parang ganon na nga," sambit niyang muli kaya siniko siya ni Claire. "Ewan ko sa inyo." sambit naman ni Aurelia at binaba ang m