Semua Bab จังหวะรักมาเฟีย: Bab 221 - Bab 230

“ทุกอย่างปกติครับ” ปีเตอร์ต้องหันไปตอบคำถามแอร์ฮอทเตสเป็นครั้งที่สามเพราะหนูนายังคงร้องไห้มาราธอน แต่เขาก็ชินซะแล้ว            มาเซลแอบมองนายของตัวเองและแอบยิ้มเล็กน้อย โดยที่ไม่ให้นายเห็น เพราะดูจากสีหน้าและแววตาของเจ้านายแล้วดูเป็นกังวลมาก ในเรื่องที่นายหญิงกำลังเศร้าที่ต้องจากเพื่อนรัก ถ้าเทียบกับที่ตัวเองเจอปัญหาเรื่องมียาเสพย์ติดในครอบครอง พอคิดมาถึงเรื่องนี้มาเซลก็ขมวดคิ้วทันที คนที่กล้าทำเรื่องนี้ได้นั้นคงเป็นพวกนอกวงการและถึงขั้นปลายแถวหรือรู้เท่าไม่ถึงการ เพราะระดับบิ๊กๆคงไม่มีใครกล้ายุ่งเกี่ยวกับนายของเขาแน่นอน และยิ่งไปกว่านั้นคือถ้าคนที่ทำรู้ว่านายของเขาเป็นใครคงจะต้องหาแผ่นดินใหม่อยู่แน่นอน แต่เนื่องจากเรื่องนี้เปิดเผยต่อสาธารณชน พวกเขาจึงเคลื่อนไหวได้ไม่เต็มที่จึงต้องให้เป็นหน้าที่ของเจ้าหน้าที่ไป และให้ทุกอย่างเป็นไปตามกระบวนการทางกฎหมาย  ทุกอย่างจึงดูล่าช้าไม่ทันใจลูกน้องอย่างพวกเขายิ่งนัก นี้ถ้าไม่ใช่มีคำสั่งจากนายแล้วละก็ ป่านนี้พวกที่ลงมือคงได้ไปนอนดินกลบหน้ากันทั่วหน้าไปแล้ว&n

หนูนาที่กำลังจะขยับตัว เพื่อที่จะให้ปากอิ่มไปทำหน้าเป็นกองหนุนของมือเล็ก  ปีเตอร์กลับเร็วกว่า เขากลับดึงให้หนูนาขึ้นคร่อมตัวเขาแต่ให้หนูนาหันหลังให้เขาและเขาก็ขยับสะโพกของหนูนาให้ดอกกุหลาบงามของเธอที่ยังคงมีปราการจิ๋วผ้าลูกไม้ตัวสุดท้ายปิดกั้นตรงกับลิ้นร้ายเขาที่ออกมารับความชื่นแฉะฉ่ำหวานที่ปีเตอร์ซับดูดกลืนกินอย่างหิวกระหาย            หนูนาเมื่อถูกสามีตัดหน้าดูดกลืนความหอมหวานอย่างไม่รีรอ ปากอิ่มก็เข้าครอบครองแท่งร้อนที่จะสามารถปลดปล่อยธารน้ำดับกระหายเธอได้ทันที สองมือของหนูนายังคงยึดแก่นกายที่ร้อนระอุเป็นหลักในส่วนที่ปากอิ่มไม่สามารถครอบครองได้            ปีเตอร์ยังคงดูดดื่มซับความหวานที่ซึมผ่านปราการจิ้วอย่างไม่มีทีท่าจะพบจุดจบ ในขณะที่ปากอิ่มของหนูนาก็กระทำการเรียกร้องให้ปีเตอร์ตอบแทนดับความกระหายให้กับเธอบ้าง ซึ่งปากเธอดูดจนแก้มตอบทั้งขึ้นทั้งลงตามจังหวะมือน้อยกับปากอิ่มอย่างลงตัว เธอก็ยังไม่ได้รับสิ่งที่จะดับกระหายจากสามีใต้ร่างเธอเลยสักนิด

“ฝากไว้ก่อนเถอะ...เรื่องนี้ไม่จบง่ายๆแน่” ซีเนียร์พูดพร้อมกับเดินออกจากรถไฟไปทันทีที่รถไฟจอดสถานี            “ผมฝากคุณนีน่าด้วยครับ” มาเซลพูดกับโคล และออกจากรถไฟตามซีเนียร์ไปทันที            “เดี๋ยวมาเซล...จะไป.....” หนูนาพูดไม่ทันจบประตูรถไฟก็ปิดทันที             “ทั้งหมดสิบสองคนครับ” นิกส์รายงานสมาชิกแก็งที่รุมทำร้ายเจฟที่พวกเขาจับมาได้            “พวกแกมีกันกี่คน” ปีเตอร์ถามหนึ่งในสิบสอง            “……”            “ไม่ฉลาดเลยนะเจ้าหนูน้อย” ปีเตอร์พูดพร้อมกับปืนในมือที่ลูบไล้ใบหน้าชายตรงหน้าที่เขาดูแล

“…ก็รู้และเข้าใจค่ะ...ว่าทุกคนปกป้องความรู้สึกของหนูนา...แต่ทุกคนคงลืมไปว่าหนูนาไม่ใช่คนที่จะไม่ฟังเหตุผลนะคะ”ปีเตอร์ยิ้มและเล่าเหตุการณ์วันที่เขาไปทัวร์คอนเสิร์ตที่เทกซัสให้หนูนาฟังอย่างละเอียด            “…พีทคงเจ็บแย่เลย...”            “เจ็บแค่นั้น...ผมทนได้...ดีกว่าจะต้องทำให้หนูนาเสียใจ...”            “ขอบคุณนะคะ...” หนูนากล่าวขอบคุณในความซื่อสัตย์ที่สามีมีให้เธอทั้งต่อหน้าและลับหลัง และนี้เป็นสาเหตุถึงการแสดงที่ได้รับการโจทย์จันสร้างกระแสในวงการเพลง            “ขอบคุณครับ”            “พีทขอบคุณหนูนาทำไม”            &ldquo

จนหนูนาคิดว่าตอนนี้ปากอิ่มของเธอคงเจ่อบวมแดงไม่แพ้ผิวกายที่ปีเตอร์ทิ้งล่องรอยแสดงความเป็นเจ้าของมากมาย  สะโพกเล็กขยับเบียดเสียดสีส่ายไปมาสร้างความเสียวซ่านให้ทั้งเขาและเธอ            “โอ้วววว...ร้ายกาจ...ใหญ่แล้วนะ...หนูนา” ปากหยักผละออกจากปากอิ่ม และกระซิบแผ่วเบาใกล้ริมฝีปากอิ่มที่ตอนนี้เจ่อบวมจากการกระทำของเขา หลังจากสิ้นเสียงกระซิบนั้นลิ้นน้อยๆของหนูนาก็ค่อยๆออกมาเลียริมฝีปากของปีเตอร์อย่างท้าทาย ซึ่งเขาค่อยๆเปิดทางให้ลิ้นน้อยๆของหนูนาล่วงล้ำเข้าไปเพื่อดูดกลืนกินความหวานอย่างเร้าร้อน สองขาเล็กยกขึ้นมารัดเอวสอบและขยับสะโพกน้อยๆ ไปอย่างเชื่องช้า ทำงานไปพร้อมๆ กันกับลิ้นเล็ก และเมื่อหนูนาเปลี่ยนจังหวะการขยับจากช้าค่อยๆเพิ่มจังหวะให้เร็วขึ้นตามความรู้สึกที่ค่อยๆ ก่อตัวขึ้น            ปีเตอร์เองก็เริ่มอดทนต่อไปไม่ไหว เมื่อภรรยาที่รักเร้าร้อนและบรรเลงเพลงสวาทด้วยตัวเธอเอง จนความสุขในกายก็ค่อยๆเคลื่อนตัวและมาหลอมรวมที่ปลายหัวขบวนความแข็งแรง และเม