บททั้งหมดของ ท่านรองฯร้อนแรง (NC 18+): บทที่ 121 - บทที่ 130

ความทรมานของเธอสิ้นสุดลง เมื่อในอีกสามเดือนต่อมาอินสตาแกรมที่ไม่ได้อัปเดตมานาน มีรูปเขาในชุดสูทดูดีตั้งแต่หัวจดเท้า เขายืนพร้อมครอบครัวกับตำแหน่งรองประธานบริษัทผู้ผลิตอาหารแช่แข็งรายใหญ่ บริษัทที่ไม่กี่เดือนก่อนได้ยินว่ามีปัญหาการส่งออก แต่ตอนนี้ทุกปัญหาถูกแก้ไขแล้ว หรือว่าตลอดสามเดือนที่ผ่านมาเขามีปัญหาที่บ้าน เลยไม่ได้ติดต่อเธอ เขาอาจจะยุ่ง ถ้าอย่างนั้นเธอไปหาเขาดีไหม วันนี้ลลิตาพยายามรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มี ถึงมันจะมีน้อยนิด แต่เด็กสาววัยสิบเก้าปีก็มายืนหน้าบริษัทส่งออกอาหารแช่แข็งรายใหญ่ ‘สวัสดีค่ะพี่ หนูมาขอพบคุณภาคีค่ะ’ หญิงสาวอยู่ในชุดเดรสสีชมพูหวานแหววอย่างที่เขาชอบ ชุดที่เขาซื้อให้เธอ เธอพูดกับประชาสัมพันธ์อย่างสุภาพ เขาอาจจะยุ่ง อาจไม่มีเวลาแม้แต่จะติดต่อเธอ อย่างน้อยขอให้ได้พบ ได้คุยกับเขาสักนิดก็ยังดี ‘นัดไว้หรือเปล่าคะ’ เสียงประชาสัมพันธ์สาวถามอย่างสุภาพเช่นกัน ‘ไม่ได้นัดไว้ค่ะ บอกว่าชื่อลลิตา เป็นรุ่นน้องที่มหาวิทยาลัย พี่คีย์ เอ๊ย! คุณภาคีน่าจะให้เข้าพบ’ ลลิตาพูดตะกุกตะกักด้วยความตื่นเต้นหรือเพราะต่ำต้อยในความรู้สึก เธ

กลัวเหลือเกินว่าจะรักเขาแบบเดิมกลัวเหลือเกินว่าจะเสียใจเหมือนเดิมอีกครั้งกลัวเหลือเกินว่าตื่นขึ้นมาเขาจะหายไปเหมือนอย่างวันนั้นกลัวเหลือเกินว่าสุดท้ายมันก็เป็นเพียงสายลม เพียงพัดผ่านมาให้ลมเย็นแค่ชั่วคราวแล้วจางหายตลอดไปไออุ่นของคนข้างกายกำลังโอบล้อมเธอไว้ อ้อมกอดเขายังอบอุ่นเสมอไม่ว่าวันนี้หรือวันไหน“ไม่ปวดแล้วนะครับ พี่อยู่ตรงนี้แล้ว หลับนะคนดี”“อย่าไปไหนอีกนะ” เธอถามขึ้นกึ่งหลับกึ่งตื่น น้ำตาของเธอไหลซึมลงบนต้นแขนของเขาที่เธอหนุนนอน“ไม่ไปแล้ว พี่ไม่ไปไหนแล้ว” เสียงของเขาเองก็สั่นเครือด้วยหัวใจที่เจ็บปวด เจ็บเหลือเกิน...เพียงแค่คิดว่าต้องจากลากันอีกครั้ง บทที่ 19 อีกก้าว วันนี้ทั้งหมดมีนัดกันมาร่วมงานฉลองความสำเร็จของไนต์คลับแห่งใหม่ของทั้งสี่หนุ่ม งานเลี้ยงง่าย ๆ ผู้ร่วมงานมีแค่คนภายใน จัดขึ้นในเพนต์เฮาส์สุดหรูของภาค ซึ่งก็คือห้องตรงข้ามห้องของภาคีนั่นเอง งานเลี้ยงถูกจัดขึ้นในโซนสระว่ายน้ำ ลลิตาและภาคีเปลี่ยนชุดว่ายน้ำเรียบร้อย“หรือเราไม่ควรไปดี ห้องเราก็มีสระว่ายน้ำ” ภาคียิ้มดวงตาเป็นประกายเมื่อเห็นชุดว่ายน้ำที่หญิงสาวใส่ ชุดว่ายน้ำวันพีซสีดำสนิท เว้าส่วนหลังเพียงเล็กน

“หลงขั้นสุด” ภาคหันไปพูดกับชวี เมื่อมองภาพของภาคีที่เอาใจลลิตาชายหนุ่มทั้งสี่นั่งมาดื่มอยู่ตรงโซนสระว่ายน้ำ ทั้งสี่หนุ่มคุยกันเรื่องธุรกิจที่เริ่มลงตัวบ้างแล้ว“ลูกค้าชอบไหมวะทีป นักร้องใหม่” ภาคีถามขึ้นเกี่ยวกับนักร้องวงใหม่ที่เพิ่งเปิดตัว“ชอบนะครับท่านประธาน” ประทีปยังเรียกภาคีแบบเดิมเหมือนที่เคยเรียก“ก็ดี มึงจะเปิดอีกสาขาเหรอชวี” ภาคถามเพื่อนรักที่ตอนนี้กำลังจะขยายสาขาไปยังหัวเมืองดัง ๆ“ก็ว่าจะลองเปิดที่พัทยา เชียงใหม่ แต่คู่แข่งเยอะมาก กูยังคิดไม่ออกว่าจะตกแต่งแบบไหนให้แตกต่างแต่ไม่แตกแยก” ชวีเจ้าพ่อไนต์คลับถึงกับปวดหัว“มึงต้องทำอะไรเยอะแยะวะ” ภาคถามเพื่อน เพราะเพื่อนเขารวยระดับบน ๆ ไม่จำเป็นต้องทำงานเยอะขนาดนั้นก็ได้“หึ ทีมึงยังหาอะไรทำเพิ่ม” ภาคีว่าน้องชายตัวเอง มันก็ไม่ต่างกับเพื่อน เพราะบ้างานพอ ๆ กัน“เออ เลิกคุยเรื่องงานเถอะ วันนี้มาฉลองกันไม่ใช่เหรอ” ภาคตัดบท ก่อนที่ทุกคนจะคุยแต่เรื่องงานจนลืมว่าวันนี้มาพักผ่อนกัน“เออ ว่าแต่เมื่อไหร่มึงจะจัดการเรื่องเมียกับคู่หมั้นสักทีวะ” ภาคเห็นเรื่องระหว่างสามคนของภาคีแล้วก็รู้สึกปวดหัวแทน ทั้งเมียทั้งคู่หมั้น“มึงน่ะไม่ต้องยุ่ง เ

บทที่ 20 ลูกสะใภ้ใหญ่ลลิตามาหาเพื่อนแต่เช้า เพราะวันก่อนที่ร้านทำเล็บ ดูยังไงศศิตาดาราสาวเพื่อนของเธอกับคุณหมอลักษณ์ก็เป็นมากกว่าเพื่อนสนิทกันแน่ และวันนี้เธอจะเค้นเอาความจริงจากแม่นางเอกสาวให้ได้“ศิตา” ลลิตามองหน้าเพื่อนสาว ดูแล้วเพื่อนเธอท่าทางล่อกแล่กใช้ได้เลย คนมาจับผิดกวาดสายตามองไปรอบห้อง เผื่อจะเห็นอะไรผิดปกติบ้าง“มองหาอะไร” ศศิตาเอ่ยถามทั้ง ๆ ที่พอจะรู้อยู่บ้างแล้วว่าเพื่อนเธอเป็นพวกสายตากว้างไกล“มองหาเพื่อนรักแกไง” ลลิตานั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่ วางของกินลงบนโต๊ะหินอ่อนหน้าทีวี พร้อมทั้งนั่งไขว่ห้างส่งสายตากดดันเพื่อนรัก“รองไปทำงานแล้ว” ศศิตาเดินตามเข้าไปนั่งลงข้าง ๆ หลังจากที่เพื่อนหยิบจานกับช้อนมา“ทำไมฉันได้กลิ่นอะไรแปลก ๆ” ลลิตาพูดขึ้นพร้อมทั้งทำจมูกฟุดฟิด“กลิ่นอะไร ฉันอาบน้ำแล้วนะ” ศศิตาทำหน้ายุ่ง เธออาบน้ำแล้วจริง ๆ จะมีกลิ่นอะไรที่ทำให้ลลิตาต้องทำจมูกแบบนั้น“กลิ่นตุ ๆ ของแกกับไอ้รอง” ลลิตาพูดพร้อมกับสายตาจ้องจับผิด“ไม่มีอะไร แกคิดมากไปเปล่า” ศศิตายังคงปฏิเสธเสียงแข็ง แต่เห็นท่าทางของเพื่อนตอนนี้แล้วลลิตาก็ยิ้มออกมาทันที ไม่มีทางที่ศศิตาจะปิดเพื่อนอย่างเธอได้“ฉันเป็น

‘คนนะคะ อย่างไรก็ต้องมีเจ็บมีป่วย ถ้าไม่ดูแลตัวเอง’ ลลิตายังบ่นไม่เลิก ‘สัญญาว่าจะไม่ป่วยอีก’ ภาคีพูดอย่างเย้าหยอก ดึงคนข้าง ๆ ขึ้นมานั่งบนตัก ‘ทำอะไรเนี่ย เดี๋ยวลิตาก็ติดไข้หรอก’ ลลิตาโวยวาย ‘รักกันก็ต้องติดด้วยกัน’ ภาคีกอดกระชับพร้อมทั้งหอมแก้มเธออีกครั้ง ‘อะไรกัน ถ้าป่วยทั้งสองคน ใครจะเป็นคนดูแล’ ลลิตาบ่นอุบ ‘ประเทศไทยมีโรงพยาบาลนะ เผื่อหนูยังไม่รู้’ ภาคีเอ่ยแซวพร้อมทั้งหัวเราะอารมณ์ดี ‘ไม่เอา ลิตาไม่ชอบโรงพยาบาล’ ลลิตาโวยวาย เธอไม่ชอบโรงพยาบาลเป็นที่สุด ไม่อยากไป ไม่ชอบ ถ้าเลี่ยงได้คือเลี่ยง ‘พี่พูดเล่น มากินข้าวต่อดีกว่า พี่จะกินเองแล้ว หนูนวดให้หน่อย’ ภาคีนั่งลงตรงพื้นพรม ตักข้าวต้มที่คลายร้อนบ้างแล้วเข้าปาก เบียดแผ่นหลังเข้าตรงกลางระหว่างเรียวขาขาวเนียน หญิงสาวเริ่มนวดตรงไหล่กว้าง กล้ามเนื้อแน่น ๆ ของเขาแทบกดไม่ลง เพราะเขาออกกำลังกายเป็นประจำ ‘วันนี้เหนื่อยมากเลย ทำไมปีหนึ่งเรียนเยอะขนาดนี้’ ลลิตาบ่นไปด้วยนวดไปด้วย ‘เหนื่อยขนาดนั้นเชียว’ ภาคีเป็นพี่ปีสี่ การเรียนไม่ได้เยอะมากมายอะไ