All Chapters of ท่านรองฯร้อนแรง (NC 18+): Chapter 131 - Chapter 140

เขารวบกอดเธอไว้บนร่าง จุดเชื่อมต่อยังคงประสานกันแน่น แรงกระตุกของทั้งสองร่างยังคงมีอยู่ ถึงแม้จะขยับกายเพียงเล็กน้อย“เสียว” เธอร้องครางบอกเขา เมื่อเขาหมุนตัวเธอให้หันหน้ากลับมาหาเขา ร่างอวบอิ่มกระตุกเกร็งและกรีดร้องเพียงเบา ๆ เสียวเพียงใด แต่กลับไม่ยอมแยกส่วนล่างออกจากกายเขา เธอแนบส่วนอ่อนไหวเข้าหาเขา ไม่เหลือแม้แต่ช่องว่างให้อากาศลอดผ่าน“ร้าย!” เขาสบถออกมาเพราะเสียวเกินทน จนต้องกระตุกเกร็งอีกครั้งเพราะแรงตอดรัดที่ได้รับและการนวดวนสะโพกของเธอ“อีกน้ำไหมคะ” เสียงหวานครางถามพร้อมจูบอย่างเอาใจ“พักก่อน ขอครึ่งชั่วโมง” คนใต้ร่างที่โดนคนตัวเล็กเกาะแน่นบอก ก่อนจะถอดตัวตนออกจากร่างเธอ จากนั้นอุ้มเธอเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้งเพื่อล้างตัวทำความสะอาด“หนาวไหม” เธอรีบสวมเสื้อผ้าให้คนป่วยก่อนที่จะไข้ขึ้นมากกว่านี้ จะนุ่งลมห่มฟ้าทำไมกันนะ“ไม่ครับ ใช้แรงไปเยอะ เหงื่อออกไข้ลดแล้ว ถ้ารู้ว่าทำแบบนี้แล้วหายไข้ น่าจะทำตั้งนานแล้ว”“บ้า!” เสียงหวานบ่นขึ้นพร้อมทั้งตีเบา ๆ ที่ต้นแขนแกร่ง“อ้าว เมื่อกี้ใครช่วยต่อ ตอนนี้ทำเป็นมาเขิน” เขาเอ่ยแซว ก่อนจะซุกหน้าดูดยอดถันที่ดุนดันชุดนอนตัวบาง“อื้อ” เธอครางเสียงห

“สบายไหม หลับแล้วเหรอ” ภาคียิ้มกับคนตัวเล็กที่นอนหลับง่าย นึกถึงตอนที่คบกัน เขานวดให้เธอทีไร เธอก็จะหลับแบบนี้ทุกครั้ง คิดแล้วก็เสียดายช่วงเวลาที่เลิกรากัน ใช้คำว่าเลิกราได้ไหมนะ ในเมื่อเขาไม่เคยบอกเลิกเธอ ทั้งสองคนไม่มีใครบอกเลิกใครเลย เท้าของเธอเล็กนิดเดียวจริง ๆ ขาเธอก็เล็กนิดเดียว เขาใจร้ายกับเธอเหลือเกิน ใจร้ายจนไม่อยากให้อภัยตัวเองสิบเอ็ดปีที่แล้ว ห้องทำงานท่านรองประธานภาคีในตอนนั้น ‘ท่านรองคะ มีผู้หญิงชื่อลลิตามาขอพบค่ะ’ เสียงเลขาเดินเข้ามาบอก เขาเปลี่ยนเบอร์ เปลี่ยนอีเมล แต่สุดท้ายเธอก็หาเขาเจอจนได้ ‘ไปบอกว่าผมติดประชุม’ ภาคีไม่อยากจะเจอหน้าเธอ สักครั้งก็ไม่อยากเจอ คุยกับเธอสักคำเขาก็ไม่อยากคุย เพียงไม่นานเลขาคนเดิมก็มาบอกว่าเธอจะรอเขา ‘ดื้อ อีกชั่วโมงก็ไปบอกอีกว่าฉันติดอะไรก็ได้’ ‘ค่ะ’ หลังเลขาเดินออกจากห้องไปแล้ว ภาคีก็จับจ้องบนหน้าจอกล้องวงจรปิด ถึงไม่ชัดมาก แต่ก็มองออกว่าคือเธอ เธอผอมลงไปเยอะเลย ‘กินข้าวบ้างหรือเปล่า’ ฝ่ามือหนาลูบบนหน้าจอ ภาพเธอนั่งรอเงียบ ๆ ผ่านไปอย่างช้า ๆ ‘กลับไปเถอะ อ

“อีกรอบนะคะ” ลลิตาเอ่ยเสียงหวาน ทุกครั้งที่เธอเสียใจเรื่องคู่หมั้นของเขา เธอจะต้องการเขามากเป็นพิเศษ เธอคือคนที่เขามีเซ็กซ์ด้วย เธอคือคนที่เขานอนกอดทุกคืน เธอคือคนที่เขารักเขารักเธอ เธอรู้ แต่เธออาจไม่ใช่คนที่เหมาะสมกับเขาก็ได้ ตอนนี้เธอไม่ได้เป็นลูกสาวนักการเมืองใหญ่ ไม่ได้เป็นคุณหนูบ้านรวย ไม่ได้เป็นไฮโซรวยระดับต้น ๆ ของประเทศอีกแล้วบางทีความรักอย่างเดียวอาจไม่เพียงพอสำหรับคนอย่างภาคี เขาเป็นถึงท่านประธานบริษัทหมื่นล้าน“อ๊า!” เสียงร้องครางของหญิงสาวดังขึ้นในตอนที่เขาแทรกตัวตนเข้ามาในช่องทางแสนฉ่ำชื้น เขายังส่งแรงกระแทกเข้าหาเธอไม่หยุด เพราะน้ำแรกที่เขาแตกไปก่อนหน้านี้เมื่อครึ่งชั่วโมงก่อน ทำให้เขาอึดกว่าเดิมในรอบนี้ “รอบนี้รับรองเธอโดนหนักแน่ ลิตา” เสียงคำรามในลำคอของเขาบ่งบอกถึงความเสียวซ่านและหิวกระหาย “ลิตาอยากโดนหนัก ๆ อย่ารีบแตกนะคะ” เธอนอนคว่ำหน้ากับที่นอน แต่ก็ยังไม่วายหันหน้ามามองเขาอย่างยั่วยวน สะโพกขาวแอ่นรับแรงกระแทก “อ๊า! เธอมันแม่มด” ภาคีแทบจะแตกทันทีเมื่อได้ยินคำพูดแสนเร้าใจ ถ้าอยู่บนเตียงด้วยกัน ทั้งเขาและเธอไม่เคยมีใครยอมใคร เธอปลุกเร้า

ทั้งสองมองไปยังทะเลเบื้องหน้า เห็นอีกสองคู่กำลังเล่นน้ำทะเล พลอยใสขี่หลังของประทีป ส่วนชวีขี่หลังของเจนิตา ภาคีหัวเราะให้กับคู่ของชวีและเจนิตา เขาและภาคเรียกคู่นี้ว่า คู่ของคนบ้ากับคนบ้ามาเจอกัน เพราะทั้งสองชอบทำอะไรเกินความคาดหมายของพวกเราทุกคน “เปลี่ยนเป็นเจเจขี่แล้วค่ะ” ลลิตาชี้ไปทางคู่นั้น เพราะตอนนี้เจนิตากำลังขี่คอของชวี “เฮ้ย! แล้วทำไมขี่ด้านนั้น มันจะหายใจออกเหรอ” ภาคีหัวเราะกับการขี่คอของเจนิตากับชวี เพราะแทนที่เจนิตาจะนั่งอยู่บนต้นคอและไหล่ของชวี เธอกลับเอาส่วนนั้นของเธอปิดหน้าชวีจนมิด ทำให้ทั้งคู่ล้มจมทะเลไปด้วยกัน ก่อนจะโผล่ขึ้นมาสำลักน้ำ แล้วก็หัวเราะอย่างมีความสุข “ดูคู่หวานคู่นั้น” ภาคีชี้ให้ดูคู่ของพลอยใสและประทีป ตอนนี้ทั้งคู่กำลังจูบกันอย่างดูดดื่มในทะเล “พี่ทีปพอเปิดตัวแล้วไม่เบาเลยนะคะ” ลลิตาพูดพร้อมทั้งยิ้มให้ความรักของคนทั้งคู่ “ทีไอ้ทีปเรียกพี่ ทีผัวเรียกคุณ” ภาคีบ่นอย่างไม่สบอารมณ์ “เดี๋ยวเผลอไปเรียกที่ทำงาน เรียกคุณก่อนแล้วกัน ถ้าเมื่อไหร่ไม่ทำงานบริษัทคุณแล้ว ลิตาจะเรียกพี่กีย์...เอ๊ย! พี่คีย์” “เ

“ลิตาเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม” เขาดึงร่างอวบอิ่มเข้ามากอด ลูบผมลูบหลังอย่างปลอบโยน “ไม่เป็นไรนะครับ พี่อยู่นี่แล้ว” คำพูดของเขายิ่งทำให้ลลิตาสะอื้นหนักกว่าเดิม “กลับห้องกันนะคะ” พูดจบภาคีก็อุ้มเธอไปยังห้องพักของตนเอง ทิ้งคนทั้งหกไว้เบื้องหลัง เมื่อภาคีและลลิตาออกจากห้องไปแล้ว พลอยใสก็หันไปมองรริดากับภาค “พี่ภาคเล่าได้ไหมคะว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างสองคนนั้น” พลอยใสอยากรู้ ไม่ได้เกิดจากความเสือกอะไร แต่เพราะเธออยากรู้ความจริง อย่างน้อยจะได้ช่วยหาทางออกให้สองคนนั้น ลลิตาเคยช่วยให้พลอยใสและประทีปเข้าใจกัน เธอก็อยากทำให้ความรักของลลิตาสมหวังบ้าง ภาคถอนหายใจ แต่ก็ยอมเล่า “อย่างที่พวกเรารู้ว่าสองคนนั้นคบกันตอนเรียน”สิบเอ็ดปีที่แล้ว ภาคีในวัยยี่สิบสี่ปีกำลังเดินทางจากบ้านเกิดเมืองนอนเพื่อไปศึกษาต่อ แต่แล้วเรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อจู่ ๆ บริษัทของครอบครัวเกิดปัญหาอย่างรุนแรง เพราะคู่ค้าที่ส่งสินค้าให้เป็นประจำกลับไม่ยอมส่งให้ เรื่องราวมันคงไม่เลวร้ายไปกว่านั้น ถ้าหากว่าคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดจะไม่ใช่ชลิต นักการเม