All Chapters of ท่านรองฯร้อนแรง (NC 18+): Chapter 201 - Chapter 210

‘จะนอนตรงนี้มีอะไรไหม เรื่องเยอะนะแกไอ้เจ’ ชวีเองก็ใช่ว่าจะยอม เขาเถียงกลับไม่ต่างกัน หันหน้าเข้าหาพุงของเจ้าของตัก เจ้าของตักเองก็ปากเก่งไปอย่างนั้น แต่การกระทำต่างกันลิบลับ เพราะเจนิตาลูบหลังอย่างเอาใจเหมือนกำลังกล่อมให้เขาหลับ ‘พี่ทีป พลอยง่วงแล้ว เมาด้วย’ พลอยใสซบหน้าลงบนไหล่กว้าง ประทีปโอบไหล่คนตัวเล็กให้ซบลงบนอกเขา ทั้งหมดพูดคุยกันอยู่หลายต่อหลายเรื่อง จนเวลาล่วงเลย คนท้องเองก็เริ่มง่วง ภาคจึงขอตัวพารริดาขึ้นไปนอน ภาคีเองก็ขอตัวกลับห้องซึ่งอยู่ห้องตรงกันข้ามกับภาค ชวีและเจนิตานอนห้องนอนแขกชั้นแรกของห้องภาค ประทีปพาพลอยใสกลับห้องตัวเอง ไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับทุกคน เพราะรู้ดีว่าประทีปกับพลอยใสกำลังสานสัมพันธ์กัน แต่อาจจะไม่เป็นทางการมากนัก ทั้งหมดให้ทั้งสองได้ตัดสินใจกันเอง เพราะเห็นว่าเป็นผู้ใหญ่ด้วยกันทั้งคู่แล้ว และนั่นแหละเป็นจุดเริ่มต้นที่เธอนอนให้เขาลักหลับอยู่ตอนนี้ ไหนใคร ๆ บอกว่าพี่ทีปของเธอเป็นผู้ชายละมุนละไม เป็นพ่อไมโครเวฟ นี่มันใช่ที่ไหน พ่อเตาแก๊ส ไฟร้อนแรงขนาดนี้ พลอยใสลงจากเตียงไม่ได้แน่งานนี้ ไม่ไหวแล้ว “พี่ทีป พลอยจะไม่ไหวแล้วนะคะ” “อะไรกัน

‘จริงเหรอคะ แค่กอดอย่างเดียว’ ‘ขอจูบนิดได้ไหม อยากจูบ’ ‘ไม่เห็นต้องขอเลย อยากจูบก็จูบ’ คนนอนอยู่รีบลุกขึ้นนั่ง ดึงเธอเข้ามาจูบ ดูดเม้มริมฝีปากบางอย่างเอาใจ สองมือหนายกร่างบอบบางขึ้นบนตัก เธอนั่งคร่อมเขา สองมือบางจับสองข้างแก้มของเขาแน่น เอียงหน้านิดหน่อยให้ริมฝีปากแนบชิด ลิ้นเรียวเล็กซอกซอนเข้าปากเขาอย่างคุ้นเคย ไม่ใช่จูบกันครั้งแรก แต่ก็สร้างความตื่นเต้นให้ทั้งคู่ รสหวานละมุนยังตราตรึงในห้วงความคิดไม่รู้ลืม เขาอยากจูบเธอมาทั้งอาทิตย์ แต่เพราะไม่มีโอกาสสักครั้ง เพิ่งรู้ตัวเองว่าเป็นคนหมกมุ่นเรื่องแบบนี้ความโหยหาซึ่งกันและกันส่งผ่านสัมผัสอ่อนหวานของทั้งคู่ ประทีปกลั้นใจผละริมฝีปากออกจากปากบาง ‘นอนนี่ไหม เดี๋ยวพรุ่งนี้ทำอกไก่พริกไทยดำให้กิน ของโปรดไม่ใช่เหรอครับ’ พูดแล้วก็ลูบหัวเธออย่างแสนรัก แต่ก็ไม่กล้ารัก ‘พลอยไม่ได้เห็นแก่กินนะคะ เอาของกินมาล่อได้ยังไง’ ‘แล้วให้พี่เอาอะไรมาล่อดีครับ’ ‘แล้วมีอะไรดีบ้างล่ะคะ’ พลอยใสถามยิ้ม ๆ อยู่ดี ๆ ก็อยากเล่นตัวให้เขาออดอ้อนบ้าง ‘ดีทั้งตัวครับ นะครับ นอนไม่หลับหลายคืนแล้ว เนี่ย เดี๋ยวก็ทำงานไม่ได้ เฮียชวีว่าน้องพลอยสอนงานพี่ไม่ดีนะครับ’ ‘

“วันนี้พี่ต้องเข้าร้าน น้องพลอยไปด้วยไหมครับ”“ไม่ไหวค่ะ พลอยขอกลับห้องนะคะ”“ได้ครับ เดี๋ยวพี่ไปส่งนะ” ประทีปลูบหัวคนตัวเล็ก จากนั้นก็วางขนมปังปิ้งคู่กับซุปข้าวโพด“อร่อย ทำอาหารเก่งทุกอย่างเลยนะคะ” พลอยใสกล่าวชมทันทีที่ตักซุปเข้าปาก“อย่างอื่นก็เก่งครับ” ประทีปยิ้มพร้อมทั้งยักคิ้วข้างหนึ่งให้เธอ ให้มันได้อย่างนี้สิ พอได้กันแล้วสกิลการกวนของเขาเพิ่มขึ้นจนเธอเริ่มเหนื่อยใจ“พี่ทีป! หยุดหื่นเลย”“น้องพลอยคิดมาก พี่แค่จะบอกว่า ทำความสะอาดห้องก็เก่งครับ ไม่ได้หมายถึงอย่างอื่น แต่ถ้าน้องพลอยว่าอย่างอื่นพี่เก่งด้วย พี่ก็ยอมรับนะครับ เพราะหลักฐานก็อยู่เต็มอกน้องพลอย”พลอยใสหลับตาลงอย่างเหลืออด พ่อคนหน้าซื่อ ใจคด หลักฐานที่เขาว่าเต็มอกคือรอยจ้ำแดงที่เขาทำมันไว้“พี่ทีป ทำไมเป็นคนอย่างนี้เนี่ย กินไปเลย ไม่ต้องพูดเยอะ” พลอยใสยัดขนมปังเข้าปากคนพูดเยอะ“ครับ ไม่พูดแล้วครับ”“แล้วจะกลับมานอนห้อง หรือจะนอนที่ร้านคะ” ถึงจะว่าเขา แต่เธอก็ยังเป็นห่วงเขาอยู่ดี“ขอไปนอนบ้านแฟนได้ไหม”“นอนเฉย ๆ นะคืนนี้ พรุ่งนี้พลอยมีประชุม”“ครับ ไม่ดื้อ ไม่ซนครับ”“ให้มันแน่” พลอยใสค้อนวงใหญ่ ใช่ว่าเขาจะไม่เคยไปนอนกับ

“ตกลงตอนนี้เป็นแฟนกันแล้ว” เจนิตาถามถึงความสัมพันธ์ระหว่างพลอยใสกับประทีปว่าสถานะตอนนี้เรียกว่าอะไร “อืม ใช่สิ ฉันให้แหวนเขาแล้วด้วย ไปไหนไม่รอดแล้วพี่ทีป ยังไงก็ต้องเป็นของฉัน” พลอยใสยิ้มหวานกับตัวเอง ในที่สุดความพยายามหลายเดือนของเธอก็บรรลุเป้าหมาย “นี่! เป็นผู้หญิงหัดเป็นกุลสตรีบ้าง” เจนิตาบ่นเพื่อนอย่างไม่จริงจัง แค่แอบหมั่นไส้ เมื่อวานยังทำหน้าเศร้าเหมือนปลาขาดน้ำ วันนี้หน้าระรื่นยิ่งกว่าปลาเจอทะเลสาบ“โห ไม่คิดว่าจะได้ยินคำนี้จากอดีตทอมปลอม จ้า แม่กุลสตรี ให้ไปอยู่ห้องผู้ชายคืนเดียว งาบพี่ชายฉันจนไม่เหลืออะไรแล้ว” พลอยใสสวนทันควัน เจนิตาก็ไม่ต่างจากเธอ ก่อนหน้านี้จะเป็นจะตาย เกลียดพี่ชายเธออย่างนั้นอย่างนี้ ตอนนี้น่ะหรือ แค่พี่ชายเธอไม่อยู่สองวัน หน้าเศร้ายิ่งกว่าหมาโดนเจ้าของเอาไปปล่อยวัด“ฉันไม่คุยกับแกแล้ว รีบกินจะได้รีบเก็บ”“เจ เดี๋ยวนี้แกทำกับข้าวอร่อยขึ้นเยอะมากเลย” พลอยใสเอ่ยชมรสชาติอาหารของเจนิตาไม่หยุด เพราะตั้งแต่เจนิตาอยู่กับชวี พลอยใสก็ได้อาศัยฝากท้องกับเจนิตาหลายต่อหลายมื้อ เจนิตาจะทำกับข้าวให้ชวีกินทุกวัน และอาหารพวกนั้นก็จะถูกส่งมาเผื่อพลอยใสที่อยู่ห้องตรงข้าม

ชายหนุ่มเขย่งยืนเพราะความเสียว สิ่งที่เขาทำยิ่งทำให้เธอเสียวไม่ต่างจากเขา เพราะตัวตนของเขากำลังเสยงัดตัวเธอ“พี่ทีป อ๊า พลอยไม่ไหวแล้ว”“อีกนิดครับทูนหัว พร้อมกันนะครับ” เขาเร่งจังหวะให้เร็วและแรงขึ้น สะโพกผายมีผ้าขนหนูผืนนุ่มรองไว้ พลอยใสเพิ่งระลึกได้ว่าเขาเตรียมตัวมาอย่างดีเอวสอบเร่งจังหวะให้เร็วและแรงขึ้น ใช้สองมือเขาจับเอวบางให้อยู่กับที่เพื่อรับแรงกระแทกที่เขาส่งไป เสียงครางหวานของเธอดังแข่งกับเสียงเนื้อกระทบกันไม่หยุดหย่อนสายตาหวานส่งหาเขาไม่ขาด เธอใกล้แล้ว ปลายทางสีรุ้งกำลังอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว เธอกำลังจะไปถึงจุดนั้น เนื้อในสาวเต้นตุบ ๆ ตอดรัดกายแกร่งของเขาไม่หยุด ยิ่งกระแทกการตอดรัดยิ่งมากขึ้น“อื้ม!” เสียงครางต่ำของเขาดังขึ้น ตามติดมาด้วยเสียงครางหวานของเธอ ทั้งสองกระตุกเกร็งเพราะรสรักที่สาดใส่เข้าหากันจนหมดตัวสองร่างหอบหายใจ กอดกันแน่นเหมือนต้องการส่งผ่านความสุขของกันและกัน“มีความสุขไหมครับคนดี”“อื้อ!...” คำตอบถูกกลืนหายไปพร้อมกับปลายลิ้น เขาดูดกลืนทั้งเสียงและลิ้นบางเข้าสู่โพรงปากฉ่ำหวาน รสหวานที่มาจากกายเธอความสุขของทั้งสองยังดำเนินต่อไปทั่วทุกมุมในห้องน้ำ อาหารเช้าของ