Semua Bab ท่านรองฯร้อนแรง (NC 18+): Bab 41 - Bab 50

“เมียงอน” ภาคตอบอย่างอารมณ์เสีย เขารู้เลยว่าเธองอน ถึงเธอจะไม่พูด แต่เขารู้ว่าเธองอน “ไอ้ทีป มึงว่ากูควรทำยังไงดี” ภาคหันไปถามประทีปที่ตอนนี้นั่งดื่มกาแฟข้างๆ เขาและท่านประธาน “ทีปยังไม่รู้เลยครับว่าคุณน้องด้าโกรธเรื่องอะไร นายพอจะเล่าให้ทีปฟังได้ไหมครับ” ประทีปพูดอย่างใจเย็น อยากจะช่วยเจ้านายเต็มที่ แต่ดูที่เจ้านายถามมาสิ เขาไม่ใช่อับดุลนะถึงจะได้รู้ว่านายกับคุณน้องด้าโกรธเรื่องกันอะไร “ด้าทำข้าวต้มให้กินใช่ปะ แล้วมันเค็ม” “นายควรกินให้หมดถ้วยครับ” ประทีปตอบหน้าตาเฉย “แต่มันเค็มมากเลยนะ” “นายควรกินให้หมดถ้วยครับ พร้อมทั้งบอกว่าอร่อยมาก” ประทีปก็ยังตอบหน้าตาเฉย “แต่มันเค็มระดับสิบเลยนะโว้ย กินแล้วอาจจะไตวายได้” ภาคยังพยายามอธิบายต่อถึงความเค็ม “นายควรกินให้หมดถ้วยครับ พร้อมทั้งบอกว่าอร่อยมาก และบอกให้เธอทำให้กินอีกครั้งครับ” ประทีปยังบอกพร้อมทั้งยกแก้วกาแฟขึ้นดื่ม “แต่กูคายทิ้ง พร้อมทั้งบอกด้าว่าเค็ม” ภาคก้มหน้าตอบไม่เต็มเสียง “หึ เมียมึงไม่เอาทัพพีเคาะกบาลก็บุญแล้ว” ภาคีว่าพร้อมทั้งยกแก

“ก็อย่างว่าอะนะ เอ็นอุ่นๆ ก็ต้องดีกว่าอยู่แล้ว”“ไอ้พลอย แกนี่คิดเรื่องสูงกว่าสะดือเป็นไหม” รริดาเอือมระอากับเพื่อนรักผู้มีความหื่นในหัวตลอดเวลา“มันเรื่องธรรมชาติ คนเราเนี่ยชอบอายเรื่องไม่เป็นเรื่อง” พลอยใสผู้ไม่เคยอายอะไรกับเรื่องนี้ เบ้หน้าให้เพื่อนพร้อมทั้งหยิบองุ่นเข้าปาก“เรื่องธรรมชาติ แต่ก็ไม่มีใครเขาเอามาพูดเล่นกันหรอก” รริดายังว่าเพื่อนสาวต่อ“จะว่าไปพี่ภาคก็เก่งนะ ทำเพื่อนฉันมีน้ำมีนวลขนาดนี้ ว่าแต่เมื่อคืนกี่น้ำ”“ไอ้พลอย!” คราวนี้เธอไม่ยอมหลงกลตอบคำถามเพื่อนแน่ ที่ไม่ตอบเพราะจำไม่ได้“เออ กลับมาเรื่องไอ้เจต่อดีกว่า มันมีปัญหาอะไร” พลอยใสวกกลับมาที่เรื่องของเจเจ“ไอ้เจน่ะ บ้านมันขาดความอบอุ่น ตอนที่มันไปเรียนที่ยูเอสพร้อมฉัน ก็เหมือนพ่อมันตัดหางปล่อยวัด คือชีวิตเหมือนละครน้ำเน่าไง แม่ของมันเป็นเมียอีกคน เมื่อตอนสิบขวบก็เอามันมาไว้ที่บ้านพ่อ แล้วแม่ก็ไม่กลับมาหามันอีกเลย” รริดาพูดถึงเรื่องของเพื่อนเคยรักให้พลอยใสฟัง ถึงจะเคยเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกัน แต่พลอยใสก็ไม่ค่อยรู้เรื่องราวของเจเจหลังจากที่ย้ายไปเรียนเมืองนอกมากนัก“ถ้าเกิดพี่ชวีเอาจริง ไอ้เจเจจะกลายเป็นเจเจ้กันคราวนี้

“พี่รู้สึกว่าพี่มีความสุขเกินไป โคตรมีความสุขเลย อย่าทิ้งกันนะ มีอะไรไม่ชอบ ไม่พอใจ ก็ขอให้บอกนะครับ พี่พร้อมจะแก้ไข อย่างอนแล้วไม่ยอมบอกว่างอนเรื่องอะไรนะครับ” ภาคกระชับร่างบอบบางในอ้อมกอด“แต่งอนแล้วได้กระเป๋าแบบนี้ก็ดีนะคะ” รริดายิ้มให้เขาจนตาหยี“ไม่ต้องงอน พี่ก็ซื้อให้ได้ครับ ไม่ต้องรองอนหรอกนะครับ”พี่สมชายถึงกับต้องรีบเหยียบคันเร่งให้ผ่านไปให้ได้ตอนที่สัญญาณไฟจราจรบอกว่าเหลืออีกแค่สิบวินาที ทนฟังคนจีบกันไม่ไหวแล้ว คุณหนูด้าจีบเก่งขนาดนี้ คุณภาคคงไปไหนไม่รอดหรอกส่วนคุณภาคก็พอจะพัฒนาขึ้นมาได้บ้าง แต่ใช่ว่าจะดีมาก ดูๆ แล้วคุณหญิงคงได้อุ้มหลานเร็วๆ นี้“เอาจริงๆ พี่ไม่ค่อยได้ให้อะไรน้องเลย น้องอยากได้อะไรก็บอกพี่ได้นะครับ”“อยากได้แค่หัวใจพี่ภาคตลอดไป ได้ไหมคะ รักที่สุดคนนี้”“น้องอะ หวานไปแล้ว พี่เขิน” ภาคกอดกระชับเธอแน่นขึ้น มือก็เริ่มอยู่ไม่สุข พ่อคนเขิน หรือคนหื่น รริดาตีมือชายหนุ่ม แต่เหมือนคนหน้ามึนจะไม่ได้สนใจ ยังคงลูบไล้ต้นขาขาวของเธอ เธอเองก็ไม่กล้าส่งเสียงดังมาก เดี๋ยวพี่สมชายเอาไปฟ้องคุณหญิงอีก ดีไม่ดีโดนจับแต่งงานในเร็ววันนี้แน่ทั้งสองถึงบ้านในเวลาเกือบสองทุ่ม สองชั่วโ

“พี่ก็เสียว เอากี่ครั้ง เมียพี่ก็แน่น อืม” เขาบีบสะโพกนุ่ม สองมือของเขาจับข้างเอวของเธอ จากนั้นแรงกระแทกทั้งหมดก็ถูกส่งเข้าหาเธอไม่หยุดรริดาครางออกมาเป็นจังหวะแบบกลั้นไม่อยู่ เพราะท่านี้ทั้งจุกทั้งเสียว สองขาของเธอแทบยืนไม่ไหว น้ำหวานกลางกายหลั่งไหลย้อยหยดตามขาด้านในทั้งสองข้าง เขาส่งปลายนิ้วมือปัดป่าย บดขยี้ในบางครั้ง ยิ่งทำแบบนั้นเธอยิ่งร้อนรน ร้อนไปทั้งร่าง ความเสียววาบหวิวกระหน่ำเข้าตรงท้องน้อยในทุกจังหวะที่เขากระแทกเข้ามาจนสุดลำ“พี่ภาค น้องจะแตกแล้ว แรงๆ” คำขอแสนสยิวถูกส่งออกมา สิ้นคำขอ ภาคก็กระแทกแรงขึ้น เสียงเนื้อกระทบกันดังก้องห้องน้ำใหญ่ สลับกับเสียงกรีดร้องของรริดา ความอุ่นร้อนถูกปล่อยเข้าใส่ตัวเธอ น้ำหวานกลางกายไหลเอ่อหยดลงบนพื้นห้องน้ำวันนี้น้ำของเธอมากกว่าทุกครั้ง คงเพราะภาพวาบหวามในกระจกที่เร่งเร้าสัมผัสได้ดี เธอหอบหายใจแรง ร่างบอบบางเกือบทรุดลงกองกับพื้น เขาประคองเธอขึ้นนั่งบนเคาน์เตอร์ แต่แล้วเธอก็ต้องเบิกตากว้างด้วยความตกใจ‘สำหรับเขา น้ำเดียวไม่เคยพอจริงๆ’ เธอหลับตาพริ้มตอนที่เขาสอดเข้ามาอีกครั้ง สองขาเรียวกอดเกี่ยวเอวสอบไว้แน่น สะโพกสาวถูกผ้าขนหนูรองไว้กันเจ็บเวล

คุณราเชนกับคุณราตรีไปออกงานสังคม วันนี้เลยไม่ได้เจอภาค เหลือแต่พี่แต้ว แม่บ้านประจำซึ่งบอกว่ารริดาว่ายน้ำอยู่ชั้นสามของบ้าน สระว่ายน้ำนี้เขาเคยมาแล้วครั้งหนึ่ง คิดถึงตอนนั้นแล้วก็อดขำไม่ได้ “พี่ภาค!” เสียงใสๆ ของเธอ แค่ได้ยินเขาก็มีความสุขแล้ว ไม่คิดว่าจะมีความสุขแบบนี้ แค่ได้เห็นหน้า ได้พูดคุย “พรุ่งนี้เลขาพี่ลาพักร้อน พี่จะมาชวนน้องไปช่วยงานสักวันได้ไหมคะ” ภาคเดินไปนั่งลงที่ขอบสระ แล้วหย่อนขาลงแช่น้ำ เพราะเขาใส่กางเกงขาสั้นอยู่แล้ว จึงไม่ใช่ปัญหา “ค่าตัวน้องแพงนะคะ” รริดาว่ายน้ำมาเกาะข้างๆ ตรงที่เขานั่งหย่อนขา “มานั่งตรงนี้เร็ว” ภาคให้เธอมานั่งตรงหน้าแข้งเขา ใช้สองเท้าช้อนสะโพกแล้วพยายามกระดกเล่น แต่เพราะสู้แรงน้ำไม่ไหว ทำให้ร่วงลงสระด้วยกันทั้งคู่ “เล่นอะไรเนี่ย เปียกหมดเลยค่ะ” คนบอกว่าเปียกหมดเลยกลับกอดคอเขาแน่น รู้หรอกว่าอยากให้เขาลงมาเล่นน้ำด้วย ดีที่โทรศัพท์วางไว้บนโต๊ะข้างสระแล้ว “ก็สนุกดี ตอนเด็กพี่ชอบเล่นกับไอ้คีย์ พี่อ้วน มันยกพี่ไม่ค่อยไหว” ภาคเล่าเรื่องอดีตให้รริดาฟัง เธอเป็นคนที่เขาคุยได้ทุกเรื่อง ไม่ต้องรักษาภาพ