Semua Bab 1975 ชีวิตนี้ฉันขอลิขิตเอง: Bab 41 - Bab 50

หลังจากนั้นสองวัน ย่าหลี่ก็เรียกทุกคนให้มาประชุมร่วมกันอีกครั้ง ทว่าครั้งนี้มีอาสามร่วมด้วย หลิวซือค่อนข้างประหม่า เพราะตอนนี้เธอกำลังถูกแม่สามีกล่าวหาว่าเป็นลูกสะใภ้เนรคุณ“วันนี้ที่เรียกให้ทุกคนมา คิดว่าคงพอจะเดากันได้แล้วว่าเรื่องอะไร” ย่าหลี่พูดขึ้น“แม่ครับ อย่าไปถือสาแม่เฟินเอ๋อร์เลยครับ ผมจะให้หล่อนลาออกจากงานมาดูแลบ้านเอง” หลี่เจียงพูด เขาในฐานะลูกชายคนโต ทั้งยังเป็นพี่ใหญ่ของบ้าน ยังไงก็ต้องจัดการเรื่องนี้อย่างยุติธรรมที่สุด“แม่ขอบใจแกมากนะเจ้าใหญ่ ไม่เสียแรงที่สั่งสอนมา ลูกของแ่แต่ละคนล้วนแล้วแต่เป็นคนดีด้วยกันทั้งนั้น” ย่าหลี่พูดขึ้น ท่านภูมิใจในตัวของลูกๆ ทุกคน“สรุปว่าจะเอายังไงต่อครับ” อารองพูดขึ้น“ใจเย็นๆ ก่อนสิคะ จะรีบสรุปไหน ให้แม่ได้อธิบายก่อนสิ” อาสามพูดขัดขึ้น ในบรรดาพี่น้องดูเหมือนว่าอาสามจะไม่ค่อยถูกกับพี่ชายคนนี้สักเท่าไหร่ “ฉันว่าแกกลับบ้านไปดีกว่า เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับแก”“พี่รอง” อาสามร้องเสียงหลง ไม่คิดว่าพี่ชายจะพูดจาไม่ไว้หน้าขนาดนี้“เอาล่ะๆ เลิกทะเลาะกันได้แล้ว พี่น้องกันแท้ๆ ทำแบบนี้ขายหน้าคนอื่นเปล่าๆ" คำว่าคนอื่น ท่านหันหน้ามาทางหลิวซือโดยตรง ทำให้

 31 ธันวาคม 1975วันนี้ทุกบ้านต่างก็ร่วมกันจัดงานฉลองวันหยุดสิ้นปี แม้แต่บ้านหลี่เองก็ไม่เว้น เพียงแต่ปีนี้ดูกร่อยกว่าทุกปี เพราะทุกต่างก็แยกบ้านกันแล้วเลยไม่มีใครเอาใจใส่เท่าปีที่ผ่านๆ มา“มากันแล้วเหรอ” คุณนายจางออกมาต้อนรับครอบครัวของลูกสะใภ้ เพราะว่าท่านเป็นคนเอ่ยปากเชิญด้วยตัวเอง“สวัสดีครับ” หลี่เจียงทักทายอย่างเก้ๆ กังๆ แต่ก็อดที่จะดีใจไม่ได้ที่บ้านจางให้ความสำคัญกับตัวเอง“อากาศหนาวรีบเข้ามาข้างในกันก่อนเถอะค่ะ เสี่ยวปินไปช่วยคุณอาถือของ” คุณนายจางบอกหลานชายทางด้านคุณพ่อจางเองก็นั่งรออยู่ก่อนแล้ว ทันทีที่พ่อแม่ของลูกสะใภ้มาถึงท่านก็ต้องรับอย่างเป็นกันเอง ทิ้งหัวโขนนายพลเอาไว้นอกบ้าน เหลือเพียงพ่อสามีของลูกสะใภ้เท่านั้น“วันนี้บ้านเราคึกคักเป็นพิเศษ น้องหลี่มาก็ดีเหมือนกัน จะได้ดื่มเป็นเพื่อนท่านนายพล” คุณนายจ

 เช้าวันถัดมา จ้าวเสี่ยวเหลียนก็พูดเรื่องย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านจางให้กับยายฟัง เพราะถึงยังไงเรื่องนี้ก็ต้องบอกกับผู้เป็นยายก่อน“พี่เขาบอกอย่างนั้นเหรอ” ยาหลิวถาม ท่านไม่รู้เรื่องข้อตกลงก่อนหน้านี้“ค่ะ ความจริงเขาบอกฉันก่อนที่จะไปทำงานแล้ว ตอนแรกฉันก็ยังไม่ได้ตัดสินใจ เพราะกลัวว่าทางโรงเรียนจะรู้ แต่พอเขาหายไปนานๆ แบบนั้นถึงได้เข้าใจ” หญิงสาวก้มหน้าขณะพูดเธอจะบอกยายไปตรงๆ ได้ยังไงล่ะ ว่าที่ต้องรับปากย้ายเข้ามาอยู่แบบกระทันหันเป็นเพราะถูกใครบางคนเผด็จการ หลังจากที่ถูกขโมยจูบแรก เขาก็แทะโลมเธออยู่พักใหญ่กว่าจะปล่อยตัวให้เป็นอิสระ แล้วก็ไม่ยอมกลับห้องจางปินอีก“อืม ไม่ว่าจะทางไหนก็ล้วนแต่เหมาะสมด้วยกันทั้งนั้น แต่ว่าแม่ของแกกำลังจะเปิดร้าน ยังต้องมีคนช่วย เอาแบบนี้ก็แล้วกัน ระหว่างนี้แกก็เก็บข้าวของมาอยู่บ้านจางก่อน ส่วนยายจะไปอยู่ที่ร้านช่วยแม่แกดูแลร้านรอให้อะไรๆ เข้าที่แล้วค่อยว่ากัน&rdquo

 คืนวันหนึ่งช่วงกลางเดือนมีนาคม อากาศยังคงหนาวเหน็บ เสียงรถยนต์จอดเทียบลานหน้าบ้าน ไม่นานไฟในบ้านก็สว่างไสวขึ้นอีกครั้ง“กลับมาแล้วเหรอคะ” คุณนายจางรีบก้าวลงมาจากชั้นบน เห็นสามีกำลังเดินหน้านิ่วคิ้วขมวดเข้ามาในบ้าน“เข้าไปคุยกันบนห้องเถอะ” พ่อจางยิ้มให้ภรรยาด้วยใบหน้าเหนื่อยล้าคุณนายจางพยักหน้ารับ ส่งสายตาให้แม่บ้านไปเตรียมชา ส่วนท่านก็เดินตามหลังสามีไปยังห้องทำงาน เกรงว่าคืนนี้น่าจะไม่ได้นอน“เรื่องเป็นมายังไงกันแน่คะ ทำไมน้องชายคุณถึงทำแบบนั้น” คุณนายจางพูดถึงน้องชายของสามีด้วยความขุ่นเคือง“อืม ตอนนี้เขากำลังถูกกรรมการพรรคตรวจสอบอยู่ ถ้าหากว่าเขาใช้เส้นสายในการย้ายมาที่ซีอานจริง รายชื่อก็อาจจะถูกปัดทิ้งไปอยู่ที่ส่วนกลาง ไม่มีหน้าที่สำคัญอะไร อยู่หรือไม่อยู่ก็ไม่ต่างกัน” พ่อจางถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อนหลายวันมานี้ท

 เช้าวันถัดมาจ้าวเสี่ยวเหลียนตื่นขึ้นมาก็ไม่เห็นใครในห้องแล้ว ตอนแรกนึกว่าตัวเองคงแค่ฝันไป แต่พอมองจุดสีแดงที่อยู่ใต้หน้าอกถึงได้มั่นใจว่าไม่ใช่ความฝัน“เกือบไปแล้ว” เสี่ยวเหลียนทาบมือลงที่อกจางเสวี่ยอวี้เมื่อคืนไม่เหมือนกับที่เธอเคยเห็น เขาไม่ใช่สุภาพบุรุษ ทั้งยังดูหิวโหยอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ถ้าหากเธอเผลอตัวเผลอใจอีกแค่นิดเดียว คงได้กลายเป็นภรรยาของเขาไปอย่างสมบูรณ์เมื่อเปิดประตูออกมา ก็พบว่าทุกคนตื่นกันหมดแล้ว เธอหันไปมองเห็นหมาป่าหิวโหยเมื่อคืนกำลังนั่งจิบชา อ่านหนังสือพิมพ์ ทำราวกับว่าเมื่อคืนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ถ้าหากเธอจ้องเข้ามาข้างในอีกสักนิด จะเห็นว่าตอนนี้มุมปากของเขากำลังยกขึ้นนิดๆ“อรุณสวัสดิ์จ้ะ มานั่งนี่เร็วเข้า แม่ทำโจ๊กฟักทองเอาไว้ นานๆ จะได้เข้าครัวสักที” คุณนายจางกวักมือเรียกลูกสะใภ้ ยิ่งเห็นสภาพของลูกสะใภ้ตอนนี้ก็คิดไปไกล ถึงขั้นตั้งชื่อหลานชาย หลานสาวเอาไว้แล้ว