All Chapters of 1975 ชีวิตนี้ฉันขอลิขิตเอง: Chapter 71 - Chapter 80

ภาพที่จ้าวเสี่ยวเหลียนพาชายเร่ร่อนกลับบ้านถูกมองตลอดทางเดินกลับบ้าน แต่เธอก็ไม่สนใจ ทั้งยังพูดคุยยิ้มแย้มสามีโดยไม่แคร์สายตาคนอื่นที่มองมา“กลับมาแล้วเหรอ” ยายหลิวทักทายหลานสาว แต่แล้วก็ต้องชะงัก จ้องมองผู้ชายที่มากับหลานสาว “นั่นใครเหรอ”เสี่ยวเหลียนยิ้ม ขยิบตาให้สายมี เขาเองก็เหมือนจะเข้าใจเลยพยักหน้าเบาๆ เป็นเชิงว่าพร้อมจะเล่นละครตามน้ำไปด้วย“คนเร่ร่อนน่ะค่ะ เห็นเขาน่าสงสารก็เลยพามาด้วย” หญิงสาวตอบยาย “เข้ามาข้างในสิ” แล้วบอกกับชายเร่ร่อนที่พามาด้วย“ดะ เดี๋ยวก่อน” ยายหลิวรีบห้าม คว้าแขนหลานสาวแล้วกระซิบถามเสียงดุ “แกไปพาใครที่ไหนมา เกิดมันคลุ้มคลั่งทำร้ายพวกเราขึ้นมาจะทำยังไง”“เขาแค่ไม่มีที่อยู่ เห็นน่าสงสารก็เลยพากลับมาด้วย ไม่ใช่คนสติไม่ดีสักหน่อย ยายอย่าคิดมากเลยค่ะ” หญิงสาวตบหลังมือยายเบาๆ ให้ท่านวางใจ“ไม่ได้ๆ เอาแบบนี้ดีไหม ให้อาหารหรือไม่ก็ให้เงินนิดหน่อยแล้วก็ให้ไปพักที่อื่น”“พักที่ไหนละคะ นี่ก็จะค่ำแล้วด้วย” เสี่ยวเหลียนถามจางเสวี่ยอวี้หลุดขำ เขาไม่สามารถโกหกคุณยายหลิวได้อีกต่อไป เลยเอาผ้าที่ผิดหน้าออก เพื่อให้ท่านได้เห็นชัดๆ ว่าชายเร่ร่อนที่ท่านพูดนั้น แท้จริงแล้วคือ

 ธันวาคม 1976วันหยุดสิ้นปีจางเสวี่ยอวี้ก็พาภรรยากลับบ้านเกิดที่ชิงเต่า คุณนายจางดีใจมากที่ลูกสาวลูกชายกลับบ้าน ทันทีที่ไปรับพวกเขาที่สถานีรถไฟ สิ่งแรกที่ท่านดูคือหน้าท้องของลูกสะใภ้ แต่แล้วก็ต้องหุบยิ้มเพราะมันยังแบนราบเหมือนเดิม“ทำไมทำหน้าแบบนั้นละคะ” เสี่ยวเหลียนถึงจะไม่ได้อยู่กับแม่สามีแล้ว แต่ทั้งสองก็ติดต่อกันตลอด ทำให้เธอและท่านสนิทกันเหมือนอยู่บ้านเดียวกันมาตลอด“ไม่มีอะไรหรอกจ้ะ ไปกันเถอะ เดินทางมาเหนื่อยกลับบ้านไปพักผ่อนดีกว่า” คุณนายจางไม่อยากให้ลูกสะใภ้รู้สึกกดดัน เลยเลือกที่จะไม่พูดเรื่องทายาท แต่พอเดินผ่านหน้าลูกชายที่ยกของใส่ท้ายรถก็พูดเบาๆ ว่า “ไม่มีน้ำยา”จางเสวี่ยอวี้ถึงกับชะงัก เขาอยากจะบอกกับแม่เหลือเกินว่าน้ำยาของเขานั้นมีล้นเปี่ยม แต่ติดตรงที่ภรรยาขอเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่ายังไม่อยากมีลูกตอนนี้ เพราะอยากเรียนต่อให้จบเขาเองก็ไม่ได้รีบ

 ก่อนที่จะกลับซานตง เสี่ยวเหลียนไม่ลืมพาแม่ของเธอไปเปิดบัญชีสำหรับเข้าซื้อกองทุน เธอเลือกตัวที่มีความเสี่ยงน้อย แม้ว่าผลตอบแทนจะไม่สูงมากก็ตาม“ขอบใจแกมากนะ แม่ยังคิดอยู่เลยว่าจะทำยังไงให้เงินมันงอกเงย”“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ หลังจากนี้อาจจะมีเจ้าหน้าที่เข้าหาแม่เยอะมากขึ้น จำไว้ให้ดีว่าอย่าหลงเชื่อแล้วลงทุนกับใครง่ายๆ ก่อนจะทำอะไรต้องปรึกษาฉัน หรือไม่ก็คุณแม่ก่อน” เธอหมายถึงแม่สามี“ได้ ไม่มีแกแม่ก็ไม่กล้าลงทุนกับใครหรอกวางใจได้” หลิวซือรับปากลูกสาวแม้ว่าตนจะหาเงินได้มากขึ้นก็จริง แต่กว่าจะหามาได้ก็ต้องใช้แรงแลกมันมา จะยอมให้คนอื่นมาชุบมือเปิบไปได้ยังไงกันล่ะ“จริงสิ เรื่องนี้แกอย่าบอกใครนะ โดยเฉพาะสองพ่อลูก เงินพวกนี้แม่ตั้งใจจะเก็บเอาไว้ใช้บั้นปลายชีวิต”“ไม่บอกใครหรอกค่ะ ฉันเห็นด้วยนะคะที่แม่มีเงินเก็บเป็นของตัว

 เมื่อถูกหลิวซือพูดดักอีกทั้งยังปฏิเสธทางอ้อม สองแม่ลูกก็เดินคอตกกลับบ้าน หลี่เจียงเองก็พูดอะไรมากไม่ได้ เพราะที่เขามีอยู่มีกินทุกวันนี้ก็เพราะภรรยาทั้งนั้น ส่วนเงินจากการทำงานก็หมดไปกับการลงขวดทางด้านเสี่ยวเหลียนก็ได้รับโทรศัพท์จากแม่ของเธอ พร้อมทั้งบอกเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้น รวมถึงเรื่องที่ผู้จัดการธนาคารมาหาเธอถึงที่ร้าน พร้อมทั้งเสนอดูแลหุ้นของเธอให้ ขอแค่ฝากเงินเข้าบัญชีและรอรับปันผลทุกเดือน“แม่ตอบเขาไปว่ายังไงคะ”“จะให้ตอบยังไงล่ะ ก็แกบอกว่าห้ามลงทุนกับใคร ก็ได้แต่บอกไปว่าช่วงนี้ขายของไม่ดี ยังไม่กล้าลงทุนเยอะ” หลิวซือบอกกับลูกสาว“ดีแล้วล่ะค่ะ ช่วงนี้เศรษฐกิจโลกกำลังเปลี่ยนแปลง เอาไว้จังหวะดีๆ แล้วฉันจะโทรบอกแม่เอง” เสี่ยวเหลียนถอนหายใจอย่างโล่งอก ที่แม่ไม่หลงคารมพวกเจ้าหน้าที่ถึงแม้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นถึงผู้จัดการ แต่ก็ต้องยอมรับว่าเรื่องหุ้นนั้นยัง

 ทางด้านจ้าวเสี่ยวเหลียนที่ตอนนี้กำลังฉลองปีใหม่กับครอบครัวสามี รวมทั้งฉลองเรื่องที่เธอได้เงินปันผลก้อนโต นอกจากนั้นยังมีเงินที่ได้จากการซื้อหุ้นน้ำมันแล้วได้กำไรหลายเท่าตัว“ไม่คิดเลยว่าลูกสะใภ้จะมีความรู้เรื่องนี้ด้วย” คุณนายจางเพิ่งจะทราบข่าวเรื่องที่ลูกชายลูกสาวร่ำรวยจากการเล่นหุ้นเรื่องนี้ตอนแรกท่านก็ไม่เห็นด้วย แต่เพราะลูกชายบอกว่าให้เชื่อใจภรรยาของเขา ท่านเลยพูดอะไรไม่ได้ อีกทั้งยังเป็นเงินของสองสามีภรรยา คนนอกอย่างท่านไม่มีสิทธิ์เข้าไปยุ่ง“ไม่หรอกค่ะ ทุกอย่างล้วนมาจากที่ใช้เวลาว่างศึกษามา ต่อไปพอเข้าไปเรียนแล้วก็น่าจะเล่นน้อยลง”“ลูกสะใภ้ พูดแบบนี้หมายความว่าสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้แล้วเหรอ” พ่อจางถามด้วยความตื่นเต้น“ใช่แล้วล่ะค่ะ”บรรยากาศบ้านจางกลายเป็นชื่นมื่น ทั้งได้ยินว่าลูกชายลูกสะใภ้กลายเป็นเศรษฐีอันดับ