All Chapters of 1975 ชีวิตนี้ฉันขอลิขิตเอง: Chapter 91 - Chapter 100

 ทันทีที่หลังของเธอแตะถึงเตียงนุ่ม กลิ่นที่คุ้นเคยของทั้งสองคนก็เตะเข้ากับจมูก ตนนี้ภายในห้องไม่เงียบเหงาอีกต่อไปแล้ว“สองคนนั้นยังอยู่ที่บ้านนะคะ” เสี่ยวเหลียนยังกอดคอสามีแน่น ไม่ยอมให้เขาทำอะไรบู่มบ่ามตามอำเภอใจ“เดี๋ยวอาไท่ก็พากลับแล้วล่ะครับ”“รุ่นน้องคุณ” เธอแสดงสีหน้ากังวลออกมาชัดเจน“วางใจเถอะ เขาไม่กล้าพูดอะไรหรอก รวมถึงเพื่อนของคุณด้วย” เสวี่ยอวี้ตอบอย่างใจเย็น มือข้างหนึ่งก็ปัดปอยผมไปทางด้านหลัง เพราะมันกำลังบดบังใบหน้าสวยของภรรยาอยู่“ไม่น่าเลย” เสี่ยวเหลียนเอามือปิดหน้า ต่อให้พวกเขาไม่พูด เธอเองก็คงสู้หน้าไม่ติด ต่อไปพอเจอหน้าเพื่อนสาวทีไรก็จะนึกถึงเรื่องวันนี้“เฮ้อ ผมออกไปดูเอง” สุดท้ายก็ทนความกังวลของภรรยาไม่ไหว ข่มความอยากเอาไว้ แล้วเดินออกไปส่งแขกด้วยความไม่เต็มใจ

 เมื่อทั้งสองลงมาถึง ก็เห็นพ่อจางกับแม่จางอยู่ต้อนรับแขก พวกท่านพูดคุยสนุกสนาน ข้างกันนั้นยังมีผู้หญิงใส่แว่นอีกคนด้วย ดูจากอายุของหล่อนแล้วน่าจะเป็นน้องของจางเสวี่ยอวี้อยู่ไม่กี่ปี“มากันแล้วล่ะ” แม่จางยิ้มเมื่อเห็นลูกชายกับลูกสะใภ้ ท่านกวักมือเรียกลูกสะใภ้ให้นั่งลงข้างๆ ส่วนเสวี่ยอวี้ก็ไปนั่งข้างพ่อจาง“สวัสดีครับ/ค่ะ” ทั้งสองทักทายแขก“พี่ใหญ่ นี่คือจ้าวเสี่ยวเหลียน ลูกสะใภ้ของเราค่ะ ตอนนี้กำลังเรียนเภสัชอยู่ที่มหาวิทยาลัยแพทย์ซานตง ลูกสะใภ้นี่คือลุงใหญ่ชิง ถึงจะไม่ใช่ญาติก็เหมือนญาติ เป็นรุ่นพี่ที่พ่อของพวกลูกให้ความเคารพมาก” แม่จางแนะนำลูกสะใภ้ให้รู้จักกับเถ้าแก่ชิง ซึ่งเป็นเจ้าของโรงงานเบียร์“สวัสดีค่ะลุงใหญ่” เสี่ยวเหลียนลุกขึ้นก้มหน้าทำความเคารพท่านอีกรอบอย่างนอบน้อม“สวัสดีๆ ต้องขอโทษด้วยที่มารบกวนการพักผ่อนนะ” เถ้าแก่ชิงพู

 เช้าวันถัดมา พวกเขาก็มุ่งหน้ากลับบ้านที่ชิงเต่า แม้จะเป็นเพียงชั่วเวลาสั้นๆ ที่ทั้งครอบครัวได้ใช้เวลาร่วมกัน แต่ทุกคนก็มีความสุขมาก เพราะต่างคนก็ต่างมีหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ“ไอหยา…ช่วงเวลาแห่งความสุขนี้ช่างผ่านไปเร็วจริงๆ ถ้าหากว่าที่บ้านมีบ่อน้ำพุร้อนก็คงจะดี” แม่จางบ่นพึมพำ“บ่อน้ำพุร้อนอย่างนั้นเหรอคะ” เสี่ยวเหลียนทวนคำ เธอเหมือนจะนึกอะไรออกแถวนี้หลายบ้านที่ไม่มีห้องน้ำ มีเพียงห้องเช่า หรือไม่ก็บ้านพักแคบๆ ที่พอให้ซุกหัวนอน เวลาจะเข้าห้องน้ำก็ต้องเดินออกไปเข้าห้องน้ำรวม หรือไม่ก็ห้องน้ำสาธารณะ อาบน้ำทีก็ต้องไปใช้บริการโรงอาบน้ำ แต่เพราะมีการจำกัดหลายๆ อย่าง กิจการโรงอาบน้ำเลยไม่ค่อยเฟื่องฟู“คิดอะไรอยู่เหรอครับ” จางเสวี่ยวอี้มีเหรอที่จะไม่รู้ใจภรรยา“ฉันกำลังคิดว่าจะสร้างน้ำพุที่ชิงเต่าให้คุณแม่ค่ะ” หญิงสาวยิ้ม เพราะมีแผนการในหัว

 เมื่อมายังห้องรับแขก ก็พบเข้ากับภาพที่แม่สามีกำลังพูดคุยอย่างถูกคอกับคนที่แนะนำตัวว่าเป็นเพื่อนสนิทของเธอ เดิมทีเข้าใจว่าเป็นฟ่านจื่อหรานที่มาหา เพราะนอกจากผู้หมวดไท่แล้วก็น่าจะไม่มีใครรู้จักบ้านของสามีที่ชิงเต่า“ลูกสะใภ้ มาแล้วเหรอ” แม่จางเห็นลูกสะใภ้เดินเข้ามา ท่านก็ยิ้มทักทาย พร้อมทั้งกวักมือเรียกให้ไปนั่งข้างๆ ท่าน“สวัสดีปีใหม่จ้ะ เสี่ยวเหลียน” แขกที่ว่าเอ่ยทักทายด้วยรอยยิ้มเสี่ยวเหลียนไม่ได้พูดอะไร เธอเดินมานั่งข้างแม่จาง จากนั้นก็จ้องหน้าของอีกฝ่ายเงียบๆแม่จางเห็นแบบนั้นก็รู้สึกถึงความผิดปกติ หรือว่าสองคนนี้จะไม่รู้จักกัน แต่ระหว่างที่รับแขกรอลูกสะใภ้อยู่นั้น หล่อนแสดงท่าทางเหมือนกันรู้จักกันนี่นา โดยเฉพาะลูกชายของท่านที่ได้หล่อนเป็นคนช่วยชีวิตเอาไว้“เธอรู้จักที่นี่ได้ยังไง”“เหลียนเอ๋อร์ ฉันต้องขอโทษด้วยที่เสีย

 หญิงสาวในชุดเสื้อคลุมสีแดงนั่งเหม่ออยู่ที่สถานีรถไฟ เธอลงทุนใช้เงินที่เหลืออยู่ในตอนนี้ซื้อชุดใหม่ ที่ทำทั้งหมดก็เพื่อที่จะให้จางเสวี่ยอวี้ประทับใจ แต่เขากลับไม่แม้จะมองหน้าเธอด้วยซ้ำเธอมองซองแดงที่อยู่ในมือ เอาออกมานับพบว่ามีมากถึงหนึ่งพันหยวน บ้านจางถือว่าใจกว้างน่าดู แต่เธอไม่ได้โง่จนดูไม่ออก ว่าเงินจำนวนนี้คือการตอบแทนที่เธอช่วยชีวิตลูกชายของพวกเขาเอาไว้ หลังจากที่เธอรับเงินนี้ นั่นหมายความว่าเธอจะเอาเรื่องบุญคุณนี้มาพูดไม่ได้อีก“จ้าวเสี่ยวเหลียน ฉันไม่รีบหรอก รอให้เขาเบื่อเธอแล้ว ถึงวันนั้นฉันจะเข้าไปทวงคืนก็ยังไม่สาย”เดิมทีที่เธอต้องการจับจางเสวี่ยอวี้เป็นเพราะเธอไม่มีเงินเหลือติดตัวแล้ว ทว่าตอนนี้มีเงินหนึ่งพันหยวนอยู่ในมือ ยังจะกลัวตัวเองอดตายอีกเหรอ เงินมากขนาดนี้เพียงพอให้เธอเรียนจนจบมหาวิทยาลัย หลังจากนั้นยังจะต้องกลัวอดตายอีกเหรอ ขอแค่รักษาระดับผลการเรียนดีเอาไว้ แค่นี้โรงพยาบาลซานตงก็ไม่ใช่เรื่องยากหากเธออยากจะเข้าทำงา