Semua Bab Reds love พิศวาสรักสัมพันธ์ร้าย: Bab 31 - Bab 40

ณ บาร์ลับแห่งหนึ่งซึ่งตั้งอยู่ในย่านคนรวย อิสเบลล่านั่งดื่มไวน์เงียบๆ เพื่อต้องการดับอารมณ์โกรธเกรี้ยว มือบางกำแก้วแน่นเม้มริมฝีปากเป็นเส้นตรงก่อนจะล้วงมือถือออกมากดโทรหาใครบางคน ไม่นานนักคนปลายสายก็รับ“ฮัลโหลคุณแฮชานคะ ทำไมไม่เป็นอย่างที่คิดเลยล่ะคะ” เสียงแหลมเล็กระบายอย่างตัดพ้อน้อยใจ “รีบมานะคะ เบลจะรอ” อิสเบลล่ามานั่งดื่มคนเดียวเงียบๆเมื่อแผนที่เธออุตส่าห์วางไว้กลับใช้ไม่ได้ผล ดูหมือนแซฟเฟอร์จะหลงดาราคนนั้นจนหัวปักหัวปำลืมเลือนทุกสิ่งอย่างแม้กระทั่งว่าที่คู่หมั้นอย่างเธอ “อีนั่นมันมีอะไรดีนะ!” เสียงแหลมต่ำเอ่ยลอดไรฟันด้วยความคับแค้นใจ เวลาผ่านไปราวครึ่งชั่วโมงร่างสูงใหญ่ของแฮชานเดินเข้ามาในร้านก่อนจะนั่งลงข้างๆ หญิงสาวเขาเหลือบมองเธอเล็กน้อยพร้อมกับกระตุกยิ้ม“ผมก็แปลกใจนะที่มันไม่เป็นไปตามที่คิดไว้” เสียงห้าวทุ้มเอ่ยบอก “เราใช้วิธีที่แรงขึ้นกว่านี้ไหมคะ คุณก็หลอกแม่นั่นไปปล้ำเลยสิ” เบลล่าครุ่นคิดหาวิธีจัดการมาทั้งวันไอเดียนี้ก็ไม่เลวเลย ใบหน้าสวยเฉี่ยวแสยะยิ้มอย่างร้ายกาจแต่คนฟังกลับตวัดตามองอย่างตำหนิ“โรซาลินเป็นคนดังถ้าผมทำแบบนั้นคงได้เข้าไปนอนเล่นในคุกแน่ๆ แล้วคู่หม

ในที่สุดโรซาลินก็เดินทางถึงสนามบินทรอมโซโดยแจ๊คและเลโอมารอรับที่สนามบิน เลโอวิ่งเข้ากอดพี่สาวด้วยความคิดถึง โรซาลินยีหัวน้องชายเล่นอย่างเอ็นดู“ลิน..โอเคไหม” แจ็คเอ่ยถามพลางช่วยยกกระเป๋าขึ้นรถจิ๊ปคันกลางเก่ากลางใหม่อย่างคล่องแคล่ว“อืม..โอเคสิ” แม้จะเห็นรอยยิ้มหวานประดับบนใบหน้าแต่เขาก็ดูออกว่าเธอกำลังเศร้าหมอง ทั้งสามคนมุ่งหน้าไปยังหมู่บ้านทันที เส้นทางนอกเมืองอากาศเริ่มเย็นลงในช่วงต้นฤดูใบไม้ร่วง เป็นอีกครั้งที่เธอถอดหมวกและแว่นตาออกได้โดยไม่ต้องระแวงว่าจะมีนักข่าวหรือปาปารัซซี่มาเห็นเพราะเมืองที่เงียบสงบแห่งนี้มีผู้คนไม่หนาแน่นนัก ระหว่างทางเลโอพูดคุยเสียงเจื้อยแจ้วอีกทั้งแจ๊คยังคอยทำหน้าที่เป็นไกด์เล่าเรื่องต่างๆเมื่อสิบกว่าปีที่ผ่านมาให้ฟังเพลินจนมาถึงหน้าบ้าน“โรซาลินหลานรัก” พิมประภาออกมาเปิดประตูรั้วบ้านให้หลานสาว บ้านของสามีเธอที่เสียไปนานหลายสิบปีและปล่อยร้างไว้เพราะย้ายตามลูกสาวไปอยู่อิตาลีนานยี่สิบกว่าปีได้ บัดนี้เธอได้กลับมายังสถานที่แห่งความทรงจำนี้อีกครั้งด้วยความดีใจที่หลานสาวตัดสินใจกลับมาบูรณะให้มีชีวิตชีวาเหมือนเมื่อวันวานอีกครั้ง“คุณยาย คิดถึงจังเลยอยู่ที่นี

วันต่อมาโรซาลินตื่นแต่เช้า วันนี้เธอนัดกับแจ๊คเพื่อไปหาดูรถสักคันไว้ใช้งาน ร่างบางสวมกางเกงยีนส์สีซีดพอดีตัวกับเสื้อยืดขาวสวมทับด้วยเสื้อโค้ทสีดำสนิทใบหน้าสวยแต่งแต้มเครื่องสำอางค์บางเบาเดินออกมารอหน้าบ้านซึ่งแจ๊คขับรถจิ๊ปคู่ใจมาตรงเวลาพอดี“มาเลยลิน!” แจ๊คตะโกนเรียก คนตัวเล็กก้าวยาวขึ้นไปนั่งอย่างคล่องแคล่วก่อนจะพากันมุ่งหน้าเข้าตัวเมือง“คันนี้เป็นไงเหมาะกับเธอมากเลย หน้าหนาวก็ลุยหิมะสะดวกดีด้วย” แจ๊คหันไปถามเธอพลางสำรวจใบหน้าหวานที่ดูสดใสขึ้นมากกว่าเมื่อวาน โรซาลินมองดูรถแวนสีดำสนิทด้วยความสนใจก่อนจะพยักหน้าตกลง“คันนี้นะ” แจ๊คหันไปบอกพนักงาน จากนั้นทั้งคู่ออกมานั่งดื่มกาแฟริมทะเลสาบยามเช้า ลมพัดเอื่อยๆ ยามเช้าช่วยให้สบายใจขึ้นมาก“ไม่กลัวใครจำได้เหรอลิน” แจ๊คหันมาถามเธอเมื่อเริ่มสังเกตเห็นว่าผู้คนที่เดินผ่านไปมาบางคนหันมามองหล่อนเหมือนจำได้“ช่างเถอะฉันเลิกคิดเรื่องนั้นแล้วล่ะ ใครจะจำได้ก็ช่างเถอะ” โรซาลินเอ่ยบอกพร้อมกับยิ้มกว้างสดใจ“ดี ให้มันได้อย่างงี้สิ”แจ๊คเอ่ยบอกพร้อมกับยกแก้วกาแฟขึ้น โรซาลินเห็นแบบนั้นก็คลี่ยิ้มพร้อมกับยกแก้วขึ้นชนก่อนจะพากันหัวเราะสดใส จากนั้นจึงขับ

โรซาลินหมุนสำรวจตัวเองหน้ากระจก ตามร่างกายตั้งแต่เนินอกไปถึงปลีขาขาวเต็มไปด้วยรอยแดงจากฝีมือเขาใบหน้าหวานเห่อร้อนเมื่อนึกถึงเซ็กส์เมื่อคืนที่ผ่านมาอีกทั้งความรู้สึกปวดตุบๆที่กลีบกุหลาบงามยังชัดเจนเหมือนกับสิ่งนั้นของเขายังสอดใส่คาไว้อยู่ตลอดเวลา เธอสะบัดหน้าไล่ความคิดบ้าบอออกจากสมองก่อนจะปล่อยให้สายน้ำอุ่นชโลมลงศรีษะชำระล้างคราบเหนียวกรังออกไปณ ตึกสูงในเมืองมิลาน สำนักข่าวใหญ่กำลังประโคมข่าวฉาวในแวดวงการธุรกิจกันอย่างคึกโครมถึงการขโมยตัวเลขการประมูลบ่อน้ำมันใหญ่ของตระกูลหลุยส์ จากข่าวที่แพร่ออกไปทำให้หุ้นร่วงดิ่งนักลงทุนระส่ำระสายพากันถอนตัวเมื่อบริษัทขาดความน่าเชื่อถือ ซึ่งนับเป็นข่าวใหญ่แห่งปีเพราะมูลค่าความเสียหายนับพันล้านเหรียญทางตระกูลเฮมเวิร์ทสั่งให้ทนายฝีมือดีเตรียมฟ้องเอาผิดผู้ที่เกี่ยวข้องทุกคน“ฉาววงการธุรการธุรกิจ! เสียหายนับพันล้าน!”“ความบาดหมางสองตระกูลใหญ่”แฮชาน หลุยส์ เขาเป็นใครวันนี้มาทำความรู้จักกัน!”“นางนกต่อ!” ปัง!!! กำปั้นหนักทุบลงโต๊ะทำงานด้วยความโมโห“คุณแฮชานครับ”“ข่าวมันหลุดไปได้ยังไง!!” แฮชานตะคอกใส่ลูกน้องที่ยืนเรียงรายก้มหน้าอยู่ในห้องทำงา

“เดี๋ยวนะคะ เราคงคุยกันไม่เข้าใจแล้วล่ะ มันจะเป็นแบบนั้นไปได้ยังไงคะ ลินเป็นแค่คู่นอนเท่านั้นไม่ได้คิดจะเป็นเมียคุณ อย่ามาเสียเวลาเลยค่ะ”“ทำไมจะไม่ได้ล่ะ ที่เอากันอยู่ทุกวันนี้ยังคิดว่าฉันเห็นเธอเป็นคู่นอนอยู่อีกรึไง”“คุณก็ทำแบบนี้กับผู้หญิงอีกหลายคน อย่ามาปั่นหัวลินเลยค่ะ ปล่อยนะคะเดี๋ยวคนเข้ามาเห็น!”“ลิน..ฉันไม่ได้ปั่นหัว เธอยังโกรธเรื่องที่ปารีสอยู่ใช่ไหม” เขาเอ่ยถามพร้อมกับรวบเอวคอดในขณะที่มือเล็กก็พยายามผลักและต่อต้านเขาสุดกำลัง“ใช่ค่ะ เรื่องวันนั้นมันทำให้ลินคิดได้ว่าลินไม่เหมาะกับคุณ ลินเป็นแค่ผู้หญิงที่ขายตัวให้คุณ เมื่อไหร่ที่คุณเบื่อคุณก็สามารถไล่ลินได้ตลอดเวลา” น้ำเสียงหวานเอ่ยสั่นพยายามบังคับไม่ให้น้ำตาไหลออกมา ดวงตาคมกริบจ้องลึกเข้าไปในแววตาคู่สวยด้วยความรู้สึกวูบไหวก่อนจะเอ่ยออกมา“ฉันขอโทษ..มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด ฉันจัดการไปหมดแล้วจะไม่มีเหตุการณ์แบบนั้นอีกแล้ว..ลิน อย่าดิ้น” เสียงห้าวทุ้มเอ่ยกระเส่า เมื่อร่างบางนุ่มนิ่มกำลังดิ้นขลุกขลั่กในอ้อมแขนแข็งแรง กลิ่นหอมคุ้นเคยคลุ้งอบอวลอีกทั้งเต้าอวบอิ่มที่กำลังบดเบียดแผงอกแกร่งอยู่นั้นมันกระตุ้นสัญชาตญาณของชายหนุ่ม