All Chapters of เหนือเวหา: Chapter 51 - Chapter 55

“อย่าร้องไห้เลยอันดา หากหนูยังร้องไห้และเสียใจแบบนี้คุณแม่จะเป็นห่วงนะ” เหนือเวหาได้แต่ปลอบประโลมความเสียใจให้กับอันดาตอนนี้เขาอยู่ที่วัดซึ่งเป็นสถานที่เก็บอัฐิของคุณแม่ อันดาที่มาถึงก็นำใบประกาศนียบัตรของตัวเองมาให้คุณแม่ดู เธอพูดคุยกับคุณแม่มากมายจนตอนนี้ยืนร้องไห้ใบหน้าแดงขึ้นสี ส่วนคุณพ่อก็ได้แต่เลี่ยงเดินออกไปทางอื่นเพราะภาพที่ลูกสาวพร่ำพูดกับคุณแม่ทำเขาเจ็บปวดหัวใจ“หนูเสียใจจริงๆที่กลับมาช้า กลับมาในตอนที่แม่ไม่อยู่แล้ว” อันดาได้แต่พูดขึ้นเพราะเธอเสียใจจริงๆ เธอยังไม่มีโอกาสได้เจอคุณแม่และคุณแม่ก็ไม่ได้เห็นเธอประสบความสำเร็จ“อันดาจะเชื่อเฮียหรือเปล่าว่าคุณแม่ไม่โกรธหนูเลยแต่กลับกันคุณแม่จะยิ่งเป็นห่วงหนู ดูอย่างคุณพ่อสิเพราะคุณพ่อทนเห็นหนูร้องไห้ไม่ได้เขาจึงเดินออกไป”คำพูดของเหนือเวหาเหมือนทำอันดาได้สติเพราะที่คุณพ่อของเธอเดินออกไปนั่นคือเรื่องจริงและมันเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้เลยถ้าไม่ใช่สิ่งที่เหนือเวหาพูด“หนูไม่ควรร้องไห้เพราะแม่จะยิ่งเป็นห่วง กลับกันหนูต้องยิ้มและเลิกโทษตัวเองเพราะไม่ใช่แค่คุณแม่ที่จะเสียใจแต่เป็นคุณพ่อคนที่อยู่กับหนูตรงนี้ด้วย” เหนือเวหาพูดขึ้นอีกครั้งเพร

“ซี๊ด…คนดีของเฮีย ทนหน่อยเฮียจะเสร็จ” เหนือเวหาพูดขึ้นพร้อมออกแรงกระแทกสวนเข้าปากของอันดาอย่างหนักหน่วงและรวดเร็วอ๊อก ! อ๊อก ! อ๊อก ! อ๊อก !เสียงแก่นกายชนกับเพดานปากทำอันดาน้ำตาคลอ ความเจ็บที่ได้รับทำเธอแทบทนไม่ไหว มือเรียวยกขึ้นจิกลงที่หน้าขาแกร่งของเหนือเวหาเพื่อระบายความเสียว“อื้อ…อู่เอ็บ !” อันดาได้แต่ร้องครางอู้อี้อยู่ในลำคอเพราะความใหญ่ของแก่นกายทำเธอเจ็บไปหมด ไหนจะเหนือเวหาที่กระแทกสวนมาซ้ำๆ“อ่าส์…สะ เสร็จแล้วครับ เฮียเสร็จแล้วคนดี” เหนือเวหาพูดขึ้นพร้อมกับปล่อยมือออกจากหัวของอันดา มือหนาจับไปที่แก่นกายของตัวเองชักรูดมันเบาๆเพราะตอนนี้เขากำลังปล่อยน้ำรักใส่ปากอันดา“กลืนเลยหรอ” เหนือเวหาถามขึ้นทันทีเพราะรู้สึกดีไม่น้อยกับการเห็นอะไรแบบนี้ใบหน้าสวยของอันดากลืนน้ำรักของเขา ถึงมันจะไม่ใช่ครั้งแรกแต่เขาก็ชอบทุกครั้งและยิ่งมีคราบน้ำรักติดอยู่ที่มุมปากมันก็ยิ่งทำให้อันดาเซ็กซี่กว่าเดิมเป็นไหนๆ“หนูเจ็บปาก” อันดาไม่ได้ตอบคำถามแต่อย่างใด เธอพูดขึ้นเพื่อหวังให้เหนือเวหารู้ว่าการกระทำของเขาทำเธอเจ็บ“เฮียขอโทษครับ ตอนนั้นในปากหนูมันดีไปหมดจนเฮียต้องกระแทกแรงๆ” เหนือเวหาตอบกลับไปตามต

สองปีผ่านไปจนถึงตอนนี้เป็นเวลากว่าสองปีแล้วสำหรับการเรียนมหาวิทยาลัยของอันดา แน่นอนว่าอันดาเรียนจบแล้วจะเหลือก็แค่การรับปริญญาที่จะจัดขึ้นในวันพรุ่งนี้“หนูตื่นเต้นจังเลยเฮีย” อันดาที่นอนอยู่ในอ้อมแขนของเหนือเวหาบนเตียงก็พูดขึ้นเพราะเธอตื่นเต้นจริงๆในวันพรุ่งนี้มันจะหมายความว่าเธอกำลังจะประสบผลสำเร็จอีกหนึ่งขั้นในชีวิต ประสบความสำเร็จในสิ่งที่เธอเลือกทางเดินเอง“ตื่นเต้นทำไมครับ” เหนือเวหาถามขึ้นเพราะเขาไม่เห็นว่ามันจะน่าตื่นเต้นตรงไหนเลย“หนูจะได้รับปริญญาเลยนะ หนูเรียนจบเลยนะเฮีย” อันดาตอบกลับมาด้วยท่าทางตื่นเต้น ดวงตาเป็นประกาย“ทุกอย่างมันเกิดขึ้นได้เพราะความพยายามของหนูแต่รู้ไหมมากกว่าความตื่นเต้นที่หนูควรรู้สึกคืออะไร” เหนือเวหาถามขึ้นเพราะความจริงแล้วอันดาไม่ควรรู้สึกตื่นเต้นอะไรหรอก เธอควรรู้สึกอย่างอื่นมากกว่า“รู้สึกอะไรคะ”“หนูควรรู้สึกภูมิใจในตัวเองเพราะตัวหนูล้วนๆเลยอันดามันจึงทำให้หนูประสบความสำเร็จในเส้นทางที่หนูเลือก” เหนือเวหาตอบกลับไปตามตรงพร้อมกับลูบหัวอันดาด้วยความอ่อนโยนไม่ใช่แค่อันดาหรอกนะที่ควรภูมิใจตัวเองแต่เหนือเวหาเองยังภูมิใจในตัวอันดามาก อันดามีความขยันม